«Τα περιορισμένα κέρδη που έχει σημειώσει η Ρωσία τους τελευταίους (σχεδόν επτά, πλέον) μήνες στο πεδίο της μάχης είχαν τρομερό κόστος. Η αρχική δύναμη εισβολής ήταν περίπου 200.000 στρατιώτες. Οι ΗΠΑ υπολόγισαν ότι 70.000-80.000 από αυτές τις δυνάμεις έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί». Με την αναφορά σε αυτή τη διάσταση του πολέμου που έγινε ξανά επίκαιρη από τις εικόνες ρώσων στρατιωτών που υποχωρούσαν έναντι της προέλασης, ο αρθρογράφος των Financial Times Γκίντεον Ράχμαν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία πιθανότατα διαθέτει αυτή τη στιγμή περισσότερα στρατεύματα στο πεδίο της μάχης από τη Ρωσία.

Πλάι στο δράμα των Ουκρανών, στις μητέρες με τα βρέφη που βομβαρδίζονταν στα μαιευτήρια, στους αμάχους που σφαγιάστηκαν από ρωσικά όπλα και στους ουκρανούς στρατιώτες που έπεσαν στο πεδίο της μάχης, οι απώλειες των στρατιωτών του επιτιθέμενου άλλαξαν τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης.   

Ο Πούτιν μίλησε από την αρχή για μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αρνούμενος πεισματικά ότι πρόκειται για πόλεμο. Γι’ αυτό και δεν κήρυξε πλήρη επιστράτευση. Ωστόσο απέναντι στον εισβολέα, η Ουκρανία κινητοποίησε ολόκληρο τον ενήλικο πληθυσμό των ανδρών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους FT, ότι πέρα από το αριθμητικό πλεονέκτημα, οι Ουκρανοί διαθέτουν αυτή τη στιγμή πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά το ηθικό των δυνάμεών τους, καθώς αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τη χώρα τους, αλλά και σε ό,τι αφορά τα πολεμοφόδια, χάρη στην προμήθεια προηγμένων όπλων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη (κυρίως πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς με μεγάλη ακρίβεια). 

«Οι φωτογραφίες των αμάχων που κλαίνε από συγκίνηση και αγκαλιάζουν τους ουκρανούς στρατιώτες καθώς απελευθερώνουν πόλεις και χωριά από τους Ρώσους, υπογραμμίζουν ποιο είναι το διακύβευμα του πολέμου: η μόνιμη ρωσική κατοχή θα κατέπνιγε κάθε πολιτική ελευθερία με δολοφονίες, βασανιστήρια και απελάσεις» σημείωσε η εφημερίδα. Και η αποτροπή μιας γρήγορης και σαρωτικής επικράτησης των Ρώσων έχει από μόνης της μεγάλη αξία. Εκλεισε την πόρτα για την κλιμάκωση της επιθετικότητας του Πούτιν έναντι των γειτόνων του, μια απειλή που ήδη οδήγησε τη Σουηδία και την Φινλανδία στην «αγκαλιά» του ΝΑΤΟ.

Θα τα βάψουν μαύρα στο Πεκίνο και το Μαρ-α-Λάγκο

Ο Ράχμαν, με λεπτή ειρωνεία, περιέγραψε την απογοήτευση που θα δοκιμάσουν οι Κινέζοι και ο Τραμπ αν ο Πούτιν χάσει τον πόλεμο: «Ενδεχόμενη ήττα του Πούτιν θα επηρεάσει το πολιτικό κλίμα διεθνώς. Θα ηχήσουν άσχημα τα νέα και στο Πεκίνο και στο Μαρ-α-Λάγκο (σ.σ.: στην πολυτελή έπαυλη του Τραμπ στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα όπου το FBI ανακάλυψε απόρρητα έγγραφα)». Λίγο πριν τον πόλεμο η Κίνα μιλούσε για «φιλία χωρίς περιορισμούς» με τη Ρωσία του Πούτιν, ενώ ο Τραμπ είχε δηλώσει ότι ο Πούτιν ήταν «ιδιοφυής» (genius) -μια διατύπωση που κατά τον Ράχμαν αποδεικνύεται «όχι απλά ανήθικη, αλλά και βλακώδης».  

Πίσω στο πεδίο της μάχης: Η στήριξη της Δύσης σημαίνει ότι τη δεδομένη στιγμή οι Ουκρανοί είναι καλύτερα εξοπλισμένοι από τους Ρώσους. Αλλά όπως έχει τονιστεί από το σύνολο σχεδόν των σοβαρών αναλυτών στη Δύση, ο «πληγωμένος» Πούτιν μπορεί να γίνει και πιο επικίνδυνος.

Το ίδιο υποστήριξαν και οι FT. «Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει σε σημείο καμπής» και η νέα του φάση, μαζί με τις εντυπωσιακές επιτυχίες των ουκρανικών δυνάμεων, πρέπει αντιμετωπίζεται με ρεαλισμό. Γιατί όσο κι αν ενθουσιάζει τους Ουκρανούς και τους συμμάχους τους η προοπτική μιας νίκης απέναντι στον εισβολέα, «χρειάζεται αυτοσυγκράτηση»: Σχεδόν το ένα πέμπτο της Ουκρανίας παραμένει ακόμη κατεχόμενο από ρωσικές δυνάμεις. Οι  Ρώσοι θα προσπαθήσουν να ανασυνταχθούν ενώ πάντα υπάρχει ο κίνδυνος οι Ουκρανοί να επιδιώξουν την επίτευξη στόχων οι οποίοι υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.

Το πραγματικά περίπλοκο ερώτημα που θέτουν οι ξένοι αναλυτές είναι τι θα συμβεί εάν η Ρωσία αντιμετωπίσει το φάσμα μιας ταπεινωτικής ήττας, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της Κριμαίας, η οποία καταλήφθηκε το 2014. 

Οι επιλογές στα χέρια του Πούτιν

Σε αυτή την περίπτωση, ο Πούτιν, αντί να αποδεχτεί την ήττα, ενδέχεται να επιλέξει την κλιμάκωση. Ποιες είναι επιλογές του αυτή τη στιγμή; Καταρχάς η άρνησή του να προχωρήσει σε γενική επιστράτευση, αντανακλά σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο την ανησυχία του για ενδεχόμενες αντιδράσεις από τη ρωσική κοινωνία. Και από την άλλη πλευρά, η επιστράτευση απαιτεί χρόνο για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των στρατιωτών. Θα απαιτηθούν κάποιες εβδομάδες σε μια στιγμή που ο πόλεμος εξελίσσεται γρήγορα στο πεδίο της μάχης.

Επομένως καταλήγουμε στις αρχικές ανησυχίες που σκιάζουν πάντοτε αυτή τη διαμάχη. Από τις πρώτες μέρες, ο Πούτιν άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Στον Λευκό Οίκο, οι φόβοι ότι θα «πατήσει το κουμπί» μπορεί να έχουν υποχωρήσει σε ένα βαθμό, αλλά δεν έχουν εξαφανιστεί. «Πρέπει να θυμόμαστε ότι σχεδόν κάθε ρωσική στρατιωτική άσκηση που έχουμε παρατηρήσει περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων» ανέφερε αρμόδιος αξιωματούχος των ΗΠΑ στους FT. Ωστόσο η χρήση πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, ενέχει τον προφανή κίνδυνο να μολυνθεί και η ίδια η Ρωσία. Και απάντηση από τη Δύση, ακόμη και μη πυρηνική, θα ήταν αναπόφευκτη.

Επομένως τι μένει αυτή τη στιγμή στον Πούτιν; Η επένδυση στον «ρωσικό χειμώνα» που θα χτυπήσει την Ευρώπη με τη στρόφιγγα φυσικού αερίου κλειστή και η ελπίδα ότι θα «παγώσουν» οι Ευρωπαίοι και θα απαιτήσουν από τους ηγέτες τους να αλλάξουν στάση. Πρόκειται για ένα παιχνίδι με αρκετά ρίσκα που δεν είναι βέβαιο ότι θα του βγει. Δύσκολο να ποντάρεις σε μαζικές διαδηλώσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και να περιμένεις ότι οι διαδηλωτές θα απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να πέσουν στα πόδια της Ρωσίας για λίγο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ακόμη και οι Γερμανοί, που είχαν τη μεγαλύτερη εξάρτηση, δηλώνουν πλέον ότι έχουν οργανωθεί ενώ οι επιδοτήσεις για τους καταναλωτές θα είναι σημαντικές σε ολόκληρη την ΕΕ.  

Η δολοφονία της Ντούγκινα ήταν μήνυμα;

Ολα μοιάζουν επισφαλή αυτή τη στιγμή για τον Πούτιν. Γεγονός που τον καθιστά απρόβλεπτο. Στο εσωτερικό της Ρωσίας, η πιο ηχηρή αμφισβήτηση δεν προέρχεται από μεταρρυθμιστές αλλά από τους σκληρούς εθνικιστές και μιλιταριστές που τον πιέζουν για την κλιμάκωση του πολέμου. Σύμφωνα με τους Financial Times, η πληροφορία που κάνει το τελευταίο διάστημα τον γύρο των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης, είναι ότι η δολοφονία της σχετικά άγνωστης δημοσιογράφου Ντάρια Ντούγκινα, κόρης του διάσημου θεωρητικού του ρωσικού εθνικισμού Αλεξάντερ Ντούγκιν, ενδέχεται να ήταν ένα μήνυμα σε όσους ασκούν σκληρή κριτική στον Πούτιν από τη σκοπιά της άκρας Δεξιάς. Οι FT λένε ότι την εκτέλεση της Ντούγκινα ίσως την οργάνωσαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, δηλαδή ότι μπορεί να την «έβγαλε από τη μέση» ο ίδιος ο Πούτιν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News