Δίχως να το καταλαβαίνουμε είμαστε εκτεθειμένοι σε υπερήχους οι οποίοι είναι πολύ πιθανό να μας αρρωσταίνουν. Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και στάδια, ακόμα και μέσα σε μουσεία, σχολεία και βιβλιοθήκες οι οξείς αυτοί ήχοι τους οποίους ο οργανισμός μας δεν μπορεί να καταγράψει, σχετίζονται με ναυτίες, ζαλάδες, ημικρανίες, αίσθημα κόπωσης και βόμβο των αυτιών.

Οι υπέρηχοι που εκπέμπονται σε συχνότητες ψηλότερες από εκείνες στις οποίες λειτουργεί το ακουστικό σύστημα του ανθρώπου, εκπορεύονται σε δημόσια μέρη συνήθως από μεγάφωνα και αισθητήρες ανοίγματος θυρών, ενώ εργαζόμενοι που χειρίζονται συστήματα καθαρισμού ή τρυπάνια και άλλα διατρητικά μηχανήματα παραπονέθηκαν για παρόμοιες ενοχλήσεις.

Οπως επισημαίνει στον Πολ Γκάλαχερ και τον Independent ο υπεύθυνος της έρευνας, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ηχων και Δονήσεων του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, Τιμ Λέιτον, αν και δεν έχει μελετηθεί εξονυχιστικά η σχέση των υπέρηχων με τα παραπάνω συμπτώματα, θα μπορούσαμε να πούμε κατηγορηματικά ότι οι ισχύουσες κόκκινες γραμμές για την ασφάλεια των εργαζομένων δεν ανταποκρίνονται στη μαζική έκθεση κοινού και εργαζομένων σε αυτούς και στους κινδύνους που εγκυμονούν για τη δημόσια υγεία.

Ο καθηγητής Λέιτον κατέγραψε υψηλές συχνότητες (VHF/US) που ξεπερνούν κατά πολύ τα επιτρεπόμενα όρια σε πολλά δημόσια κτιρια όταν εκεί βρίσκονταν εκατοντάδες επισκεπτών

«Οι περιορισμοί και τα καθορισμένα όρια για τους υπέρηχους» υπογραμμίζει ο Λέιτον «στηρίζονται σε έρευνες που έγιναν σε ανεπαρκείς αριθμητικά ομάδες πληθυσμού εδώ και πάνω από 40 χρόνια και που τα όριά τους δεν εξειδικεύτηκαν και δεν οριστικοποιήθηκαν ποτέ. Οι ρυθμιστικές αρχές που ύστερα από χρόνια επανακαθόρισαν τα όρια εκπομπής υπερήχων, κινήθηκαν με βάση τις εσφαλμένες εκείνες αρχικές διευθετήσεις και δεν πήραν υπόψη τους τις προειδοποιήσεις διάφορων κοινωνικών ομάδων και φορέων σχετικά με την ανεπάρκεια των αρχικών ορίων».

Ο καθηγητής Λέιτον κατέγραψε υψηλές συχνότητες (VHF/US) που ξεπερνούν κατά πολύ τα επιτρεπόμενα όρια σε πολλά δημόσια κτιρια όταν εκεί βρίσκονταν εκατοντάδες επισκεπτών. «Η ανεπάρκεια σχετικών ερευνών δείχνει πως δεν μπορούμε να αποδείξουμε με βεβαιότητα τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και την ενόχληση που προκαλούν οι υπέρηχοι» υπογραμμίζει ο Λέιτον. «Ωστόσο είναι σημαντικό όσοι υποφέρουν να μπορούν να εντοπίσουν την πραγματική αιτία των ενοχλήσεών τους, είτε προκαλούνται από τα VHF/US είτε όχι».

Και τονίζει πως ο ίδιος κατά καιρούς έχει προτείνει διάφορα μέτρα. Θεωρεί πως τα όρια για έκθεση στους υπέρηχους δεν πρέπει να αφορούν εκείνους που εκτίθενται σε αυτούς ευκαιριακά, αλλά το κοινό που είναι εκτεθειμένο σε αυτούς για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως τα άτομα εκείνα που ζουν ή εργάζονται σε σχολεία, νοσοκομεία, φυλακές ή χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και καταλήγει πως τα μέτρα που θα θεσπισθούν πρέπει να είναι δραστικά ώστε να προληφθούν και να ελαχιστοποιηθούν οι ενοχλήσεις και οι βλάβες που όπως όλα δείχνουν προκαλούνται στην υγεία του κοινού.

 

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News