Τα φοβερά επεισόδια έξω από την «OPAP Arena», στη Νέα Φιλαδέλφεια, έκαναν τον γύρο του κόσμου. Οχι μόνον επειδή έχασε τη ζωή του ένας νεαρός οπαδός της ΑΕΚ, αλλά και γιατί αυτή η φονική επιδρομή ήταν πρωτοφανής στα παγκόσμια ποδοσφαιρικά χρονικά. Ενας στρατός δεκάδων -αν όχι εκατοντάδων- χούλιγκαν διένυσε 1.500 χιλιόμετρα, από το Ζάγκρεμπ έως την Αθήνα, παραμονή του αγώνα για τον οποίο είχε απαγορευθεί η μετακίνηση οπαδών, για να επιτεθεί «στα τυφλά» σε όποιους θα συναντούσε πέριξ του άδειου γηπέδου. Εκεί όπου απόψε (Τρίτη) επρόκειτο να διεξαχθεί το ματς της ΑΕΚ με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ (αναβλήθηκε με απόφαση της UEFA).

Δεν έχουν ποδοσφαιρικά προηγούμενα οι δυο σύλλογοι. Αλλα είναι που τους χωρίζουν. Οι Κροάτες δεν έχουν συγχωρήσει στην ΑΕΚ εκείνο το ταξίδι της στο Βελιγράδι, τον Απρίλιο του 1999, για το φιλικό ματς-διαδήλωση κατά των βομβαρδισμών στη Σερβία, με την Παρτίζαν. Βεβαίως, ποτέ δεν έβλεπαν με καλό μάτι και τους δεσμούς που ιστορικά μας ενώνουν με τους Σέρβους. Σε κάθε περίπτωση το κίνητρο της επίθεσης ήταν το εθνικιστικό μίσος, για το οποίο οι οργανωμένοι οπαδοί της Ντινάμο Ζάγκρεμπ φημίζονται παγκοσμίως. Οπως και για την αγριότητά τους.

Ο σύνδεσμος των «Bad Blue Boys», με τους πιο σκληροπυρηνικούς, είναι στην πραγματικότητα μια εγκληματική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 1986 και εμπνεύστηκε την ονομασία του από την ταινία βίας «Bad Boys», που κυκλοφόρησε το 1983 με πρωταγωνιστή τον Σον Πεν. Διατηρεί στενές σχέσεις με ακροδεξιά μορφώματα, και δεν το κρύβει. Στα πανό του εμφανίζεται συχνά το σύμβολο των Ustase, ενός φασιστικού, ρατσιστικού, ομοφοβικού κινήματος, που εχθρεύεται (κυρίως) τους Σέρβους, τους Εβραίους και τους Ρομά, και δεν περιορίζεται στην ιδεολογία του, αλλά έχει αναπτύξει τρομοκρατική δράση στην Κροατία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Στο γήπεδο της Ντινάμο Ζάγκρεμπ, το «Μάκσιμιρ», σε κάθε παιχνίδι με ομάδα (σύλλογο ή εθνική) από ξένη χώρα ακούγεται στα μεγάφωνα το τραγούδι «Za dom spremni» (Ετοιμοι για την πατρίδα), του κροάτη εθνικιστή ροκ-σταρ, Μάρκο Πέρκοβιτς. Είναι ο ύμνος του μίσους. Οι ανεπιθύμητοι φιλοξενούμενοι έχουν υποφέρει πολύ εκεί. Αλλά και μακριά από τη χώρα τους, τα «Μπλε Κακά Παιδιά» δεν κάθονται φρόνιμα. Κάθε αγώνας της Ντινάμο, εντός και εκτός Κροατίας, χαρακτηρίζεται ως «υψηλού κινδύνου».

Πέρυσι, λίγες ώρες πριν από τον αγώνα με τη Μίλαν, περίπου 4.000 ultras της κροατικής ομάδας παρήλασαν στους δρόμους του Μιλάνου, χαιρετώντας ναζιστικά. Τον Ιούνιο του 2011 στο Σπλιτ, σε προκριματικό του Euro εναντίον της Γεωργίας, ανέμιζαν μια σημαία με τη σβάστικα. Τον Νοέμβριο του 2015 κροάτες χούλιγκαν που είχαν έρθει στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τον αγώνα της Ντινάμο Ζάγκρεμπ με τον Ολυμπιακό, εντοπίστηκαν στην περιοχή γύρω από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας «οπλισμένοι» και με κοκαΐνη στην κατοχή τους, και οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ. Εχουν πρόβλημα με τον Ολυμπιακό, επειδή οι οπαδοί του είναι «αδελφοποιημένοι» με εκείνους του Ερυθρού Αστέρα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι, όπου κι αν βρεθούν, ψάχνονται για φασαρίες. Ακόμη και στο Ζάλτσμπουργκ έχουν προκαλέσει επεισόδια, αν και στην Αυστρία δεν υπάρχουν οργανωμένοι χούλιγκαν.

Πολύ συχνά αφήνουν πίσω τους τραυματίες και καταστροφές. Η UEFA έχει αναγκαστεί να τιμωρήσει τον σύλλογο (και την ομοσπονδία) αρκετές φορές, αλλά, όπως αποδεικνύεται, όχι τόσο αυστηρά όσο θα έπρεπε. Συνήθως, με πρόστιμα. Ούτε η κροατική κυβέρνηση φαίνεται να ενοχλείται από τη δράση των έτοιμων για όλα οπαδών της Ντινάμο, που πρωταγωνιστούν και στα περιστατικά βίας σε αγώνες της εθνικής ομάδας της χώρας. Ο νόμος «περί αποτροπής βίας και κακής συμπεριφοράς σε αθλητικές εκδηλώσεις» υπάρχει, και προβλέπει χρηματικές ποινές έως 3.300 ευρώ ή φυλάκιση από 30 έως 60 ημέρες για όποιους με οποιονδήποτε τρόπο προάγουν το μίσος, τον ρατσισμό, τη βία, ή εθνικές αντιπαραθέσεις, όμως ποτέ δεν εφαρμόζεται. Δεν είναι λίγοι οι κροάτες πολιτικοί που καμαρώνουν για τη δράση των χούλιγκαν.

Εξω από το «Μάκσιμιρ», όπου θα διεξαχθεί ο αγώνας – ρεβάνς της ΑΕΚ με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ, ο επισκέπτης θα συναντήσει μια περήφανη επιγραφή: «Για τους οπαδούς – στρατιώτες αυτής της ομάδας, που ξεκίνησαν τον πόλεμο με τη Σερβία σε αυτό το γήπεδο στις 13 Μαΐου 1990». Τι συνέβη εκείνη τη μέρα; Το ντέρμπι Ντινάμο Ζάγκρεμπ – Ερυθρός Αστέρας, που θα έκρινε τον τίτλο στη Γιουγκοσλαβία, το «ντέρμπι του μίσους», όπως έμεινε στην Ιστορία, διακόπηκε στο 10ο λεπτό, και οι παίκτες του σερβικού συλλόγου φυγαδεύτηκαν με ελικόπτερο. Ακολούθησε άγρια μάχη, με πέτρες, ξύλα, μαχαίρια, ακόμη και τσεκούρια, μεταξύ των ντόπιων θεατών (ανάμεσά τους βρίσκονταν εκατοντάδες μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων) και των περίπου 3.000 Σέρβων (που, επίσης, δεν ήταν… τα καλύτερα παιδιά), οι οποίοι είχαν ακολουθήσει τον Αστέρα στο Ζάγκρεμπ. Στο τέλος, δεκάδες τραυματίες κείτονταν στο χορτάρι.

«Η Γιουγκοσλαβία τελείωσε, δεν υπάρχει πια», είχε πει ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς μερικές μέρες μετά το ματς που δεν ολοκληρώθηκε, το οποίο το CNN περιέλαβε στο top-5 εκείνων που άλλαξαν την ιστορία του πλανήτη.

Τα Βαλκάνια έγιναν αγνώριστα έκτοτε, όμως οι σκληροπυρηνικοί της Ντινάμο παρέμειναν αμετακίνητοι στις ιδέες τους για το ποιος είναι ο δικός τους ρόλος. Εχουν τους λόγους τους, που προσκαλούν στις τάξεις τους αποφυλακισμένους κακοποιούς, οι οποίοι δεν είναι, απαραιτήτως, ποδοσφαιρόφιλοι, ή οπαδοί του συγκεκριμένου συλλόγου.

Το ερώτημα είναι, γιατί διάλεξαν την Ελλάδα για την καταδρομική τους επιχείρηση; Η Ντινάμο Ζάγκρεμπ αγωνίζεται τακτικά στην Ευρώπη, όμως κάτι παρόμοιο δεν συνέβη, ποτέ, σε καμία άλλη χώρα. Πώς ήταν τόσο βέβαιοι ότι θα δράσουν ανενόχλητοι; Η απάντηση, μάλλον δεν θα μας αρέσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News