Ποια ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή της 96ης τελετής  απονομής των Βραβείων Οσκαρ, σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post; Το γεγονός ότι η βραδιά έληξε στην ώρα της ή μάλλον και 10 λεπτά νωρίτερα από το προβλεπόμενο, όταν ο Αλ Πατσίνο, λίγο αμήχανα, άνοιξε τον φάκελο για να μας πει ότι «τα μάτια μου βλέπουν Οπενχάιμερ». Η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν συγκέντρωσε τελικά επτά βραβεία, ανάμεσά τους Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, αλλά και Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Την αρχική αμηχανία του κοινού διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός, αφού έτσι κι αλλιώς η ταινία, μια επική και λεπτομερής αναπαράσταση της κατασκευής της πρώτης ατομικής βόμβας, ήταν το φαβορί. Νωρίτερα, το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου είχε βρεθεί στο προσκήνιο, με τέσσερα συνολικά βραβεία στις κατηγορίες Α’ Γυναικείου Ρόλου –στην Εμα Στόουν για την ερμηνεία της ως Μπέλα Μπάξτερ–, Σκηνογραφίας, Μακιγιάζ & Κομμώσεων και Κοστουμιών.

Το ρεπορτάζ της Washington Post βλέπει μάλλον ως μια μικρή έκπληξη τη νίκη της Εμα Στόουν απέναντι στη Λίλι Γκλάντστοουν, που νωρίτερα φέτος είχε κερδίσει το βραβείο της Ενωσης Ηθοποιών για τον ρόλο της στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού». Παραλαμβάνοντας το βραβείο, η Στόουν ξεχώρισε την Γκλάντστοουν μεταξύ των συνυποψηφίων της και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για τις εμπειρίες που μοιράστηκαν κατά τη διάρκεια της σεζόν: «Λίλι, το μοιράζομαι αυτό μαζί σου. Είμαι μαζί σου με σεβασμό» πρόσθεσε.

Συγκινητική ήταν και η Ντα’Βάιν Τζόι Ράντολφ, νικήτρια του βραβείου για τον Β’ Γυναικείο Ρόλο στο «Holdovers» (ελληνικός τίτλος «Τα Παιδιά του Χειμώνα»), που θύμισε ότι ξεκίνησε ως τραγουδίστρια όπερας και ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα στεκόταν στην οσκαρική σκηνή. Δακρυσμένη τόνισε ότι «για πολύ καιρό ήθελα πάντα να διαφέρω, και τώρα συνειδητοποιώ ότι πρέπει απλώς να είμαι ο εαυτός μου. Σας ευχαριστώ που με είδατε». Φρόντισε επίσης να μνημονεύσει τον καθηγητή της στη Δραματική Σχολή του Γέιλ, Ρον βαν Λιε. «Οταν ήμουν το μόνο μαύρο κορίτσι σε εκείνη την τάξη… με είδες και μου είπες ότι ήμουν αρκετή».

Ενας «μαζεμένος» Τζίμι Κίμελ

Οπως επισημαίνει η εφημερίδα, πολλοί ηθοποιοί φοβούνται τις ατάκες του παρουσιαστή κάτι τέτοιες βραδιές, αλλά ο Τζίμι Κίμελ από το ABC, που ανέλαβε αυτό το καθήκον για τέταρτη φορά, φρόντισε να μην κάνει πολλούς εχθρούς. Εβαλε στο στόχαστρο τη γερουσιαστή Κέιτι Μπόιντ Μπριτ όταν αναφέρθηκε στον ρόλο της Εμα Στόουν ως μιας γυναίκας με μυαλό μωρού παιδιού.

Ειρωνεύτηκε την παράδοση του Μπράντλεϊ Κούπερ να εμφανίζεται στην τελετή συνοδεία της μαμάς του: «Είναι πολύ γλυκό, αλλά υποθέτω ότι το ερώτημα είναι πόσες φορές μπορεί κανείς να φέρει τη μαμά του ως ραντεβού πριν βγει πραγματικά με τη μαμά του; Δουλεύετε σε μια ταινία για τον Φρόιντ αυτή τη στιγμή και δεν μας το λέτε;»

Το πιο καυστικό σχόλιο αφορούσε τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και την κατά 35 χρόνια νεώτερη σύντροφό του: «Το 1976 η Τζόντι Φόστερ ήταν αρκετά νέα για να μπορεί να είναι κόρη του Ρόμπερτ ντε Νίρο. Τώρα είναι 20 χρόνια πολύ μεγαλύτερη για να είναι η κοπέλα του».

Η ώρα της πολιτικής

Ενα μεγάλο ερώτημα, υπογραμμίζει η εφημερίδα, αφορούσε το πόσο πολιτικοποιημένη θα ήταν η φετινή τελετή, σε μια χρονιά εκλογών και με τους πολέμους σε Γάζα και Ουκρανία να δείχνουν μακριά από το τέλος τους. Η πιο σαφής πολιτική δήλωση έγινε, πάντως, εκτός της αίθουσας: μια διαδήλωση υπέρ της εκεχειρίας στη Γάζα ανάγκασε πολλούς καλεσμένους να φτάσουν στον προορισμό τους από μια παρακαμπτήρια διαδρομή.

Οταν όμως  ο σκηνοθέτης της «Ζώνης Ενδιαφέροντος» Τζόναθαν Γκλέιζερ παρέλαβε το βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας –το φιλμ αναφέρεται στην «απανθρωποποίηση» ως χαρακτηριστικό του ναζιστικού καθεστώτος–, δεν δίστασε να αναφερθεί στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, «που έχει οδηγήσει σε σύγκρουση τόσους πολλούς ανθρώπους». «Είτε πρόκειται για τα θύματα της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, είτε για τη συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα, είτε για τα θύματα αυτής της απανθρωποποίησης», αναρωτήθηκε ο βρετανός σκηνοθέτης, «πώς αντιστεκόμαστε;»

Ο Μστίσλαβ Τσερνόφ, που κέρδισε το βραβείο Ντοκιμαντέρ για τις «20 Μέρες στη Μαριούπολη», επεσήμανε ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που μια ουκρανική ταινία παίρνει Οσκαρ. Αλλά πρόσθεσε ότι θα προτιμούσε να μην είχε κάνει αυτή την ταινία, και ας μην το είχε κερδίσει. «Θα έδινα πίσω το βραβείο αν η Ρωσία δεν είχε καταστρέψει τις πόλεις μας και σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους». Αργότερα, στα παρασκήνια, ο Τσερνόφ είπε στους δημοσιογράφους ότι δεν πιστεύει πως οι δηλώσεις του ήταν πολιτικές: «Πρόκειται για έκτακτη ανθρωπιστική ανάγκη, για υπόθεση υποστήριξης αμάχων που δέχονται επίθεση και σκοτώνονται» εξήγησε.

Ο περήφανος Ιρλανδός

Πολιτικός μπορεί να χαρακτηριστεί και ο χαιρετισμός του μεγάλου νικητή για τον Α’ Ανδρικό Ρόλο, Κίλιαν Μέρφι: «Είμαι ένας πολύ περήφανος Ιρλανδός, που στέκεται εδώ απόψε. Κάναμε μια ταινία για τον άνθρωπο που δημιούργησε την ατομική βόμβα, και καλώς ή κακώς ζούμε ακόμα στον κόσμο του Οπενχάιμερ, οπότε θα ήθελα να το αφιερώσω στους ειρηνοποιούς παντού στον πλανήτη».

Τέλος, ο Τζίμι Κίμελ αναφέρθηκε σε ένα ειρωνικό σχόλιο του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του στα κοινωνικά δίκτυα, που τον χαρακτήριζε ως τον χειρότερο παρουσιαστή που υπήρξε ποτέ και κατέληγε με το γνωστό σύνθημα MAGA (Make America Great Again). O Κίμελ απάντησε στεγνά: «Τώρα, δείτε αν μπορείτε να μαντέψετε ποιος πρώην πρόεδρος μόλις το δημοσίευσε αυτό στο Truth Social. Λοιπόν, σας ευχαριστώ, πρόεδρε Τραμπ. Σας ευχαριστώ που παρακολουθείτε, είμαι έκπληκτος… δεν έχει περάσει η ώρα της φυλακισής σας;» Το κοινό ανταποκρίθηκε με ένα δυνατό χειροκρότημα και με μουρμουρητά.

Παρών από τον… Μέσι

Η Γερμανίδα ηθοποιός Σάντρα Χούλερ προσφέρει μια εκπληκτική ερμηνεία στην «Ανατομία μιας Πτώσης», ως μια γυναίκα που είναι ύποπτη για τη δολοφονία του συζύγου της, αλλά θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ο άλλος σταρ της ταινίας: ο Μέσι, το κόλεϊ που υποδύεται τον σκύλο της οικογένειας. Αν και υπήρχαν αναφορές ότι μπορεί να μην εμφανιστεί επειδή κάποιοι ανησυχούσαν μήπως έκλεβε τα φώτα της δημοσιότητας, μερικές φορές οι κάμερες έδειξαν τον Μέσι ανάμεσα στο κοινό.

Ο Κορντ Τζέφερσον, που έλαβε το βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου για το «American Fiction», χρησιμοποίησε την ομιλία του για να επιστήσει την προσοχή στην αποστροφή του Χόλιγουντ στο να ρισκάρει και να δείξει εμπιστοσύνη σε νέα ταλέντα και νέες ιστορίες. «Είναι μια έκκλησή μου: να δούμε ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν την ευκαιρία που δόθηκε σε εμένα» είπε ο Τζέφερσον επί σκηνής.

Η Washington Post αναφέρεται μάλλον σκωπτικά και στους διάφορους συμπαρουσιαστές, αυτούς δηλαδή που ανακοίνωναν και έδιναν τα εκάστοτε βραβεία. Παραδέχεται ότι αυτή πρέπει να είναι η πιο άχαρη δουλειά στο Χόλιγουντ. Αν το κάνεις άσχημα –και τόσοι πολλοί το κάνουν–, τότε έχεις ένα αιώνιο μιμίδι να σε στοιχειώνει για πάντα. «Αν το κάνεις καλά; Λοιπόν, ποιος το κάνει αυτό;» γράφει. Αποφεύγει πάντως να κάνει κάποιο περαιτέρω σχόλιο για τον Τζον Κένα, που εμφανίστηκε γυμνός για να παρουσιάσει το βραβείο Κοστουμιών.

Με άδεια χέρια η «Barbie»

Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια ταινία της προηγούμενης χρονιάς που να πυροδότησε περισσότερη συζήτηση και ενθουσιασμό από την «Barbie», καταλήγει η εφημερίδα στο μακροσκελές ρεπορτάζ της, αλλά παρά τις οκτώ υποψηφιότητες, η ταινία της Γκρέτα Γκέργουιγκ έλαβε μόνο ένα βραβείο. (Η Μπίλι Αϊλις και ο συν-σεναριογράφος/παραγωγός/αδελφός της, Φινέας, κέρδισαν το βραβείο για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι με την μπαλάντα «What Was I Made for?»)

Αυτό δεν ήταν έκπληξη – ακόμη και ο Κίμελ καθησύχασε τη Μάργκοτ Ρόμπι και τον Ράιαν Γκόσλινγκ στον μονόλογό του. «Ράιαν, Μάργκοτ, θέλω να ξέρετε ότι ακόμα και αν κανένας από εσάς δεν κερδίσει Οσκαρ απόψε, και οι δύο κερδίσατε ήδη κάτι πολύ πιο σημαντικό» είπε. «Τη γενετική λοταρία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News