Το να στραβώνεις τον απέναντι με τα φώτα σου είναι δείγμα οδηγικής ανωριμότητας. Τουλάχιστον. Αλλά και μία ακόμα ένδειξη του χάους που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Αν αυτό ακούγεται υποχονδριακά αυστηρό, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ ένα σύντομο περιστατικό. Ένας φίλος οδηγούσε με το αυτοκίνητο του, πριν μερικά χρόνια στην Ελβετία. Έλληνας, επιστήμων, που πήγε οδικώς με το αυτοκίνητό του μέχρι εκεί, ίσα-ίσα για να γευτεί την εμπειρία των διάσημων περασμάτων στις ομώνυμες Άλπεις.

Ως γνωστόν, τα πράγματα εκεί ρυθμίζονται με ακρίβεια Βασερόν και η έννοια του κάγκουρα που αναστατώνει γειτονιές στο πέρασμά του με κομμένες εξατμίσεις, δονούντα σαμπγούφερ και άλλα τριτοκοσμικά των ’80s δεν περνούν αβασάνιστα. Εκεί, λοιπόν, που οδηγούσε σε ένα τμήμα της εθνικής, χωρίς να τρέχει και εντός ορίων καθώς η ελβετική τροχαία δεν αστειεύεται, είδε στον καθρέφτη του ένα περιπολικό να του κάνει σινιάλο.  Φαντάστηκε ότι θα ‘ταν κάτι τυπικό. Χαρτιά, ελληνικές πινακίδες, κάτι τέτοιο, βρε αδερφέ. Κατέβηκαν δύο άντρες που άρχιζαν να περιεργάζονται τα μπροστινά φώτα του νέου, τότε, αυτοκινήτου. Του έκαναν νεύμα να κατεβάσει το παράθυρο και τον ρώτησαν τι φώτα φορούσε.

Ο φίλος Νίκος δεν κατάλαβε καν το νόημα της ερώτησης απαντώντας απλοϊκά ότι ήταν τα φώτα του αυτοκινήτου… «Ναι, αλλά τι ακριβώς φώτα φοράτε; Είναι εργοστασιακός εξοπλισμός ή τα έχετε βάλει εσείς;» ήταν η επίμαχη ερώτηση. Η ατμόσφαιρα άρχιζε να μυρίζει μουχλιασμένο έμενταλ. Μη υποψιασμένος ακόμη για το παράπτωμα της μη εργοστασιακής τοποθέτησης, βλέπει τους εκπροσώπους του νόμου να συμβουλεύονται την οθόνη ενός τάμπλετ και να του λένε πως το αυτοκίνητο αυτό, με βάση το έτος κατασκευής του και τον αριθμό πλαισίου, δε χρησιμοποιούσε τα προβλεπόμενα και επρόκειτο για άφτερ μάρκετ αναβάθμιση με λαμπτήρες πέραν των προδιαγραφών. Επακολούθησε σιγή αμηχανίας.

Φαντάζεστε τώρα ανάλογη στην Ελλάδα; Δύσκολα; Ε, ναι, εχετε δίκιο. Ανάλογοι έλεγχοι ανήκουν στην επιστημονική φαντασία της τροχαίας Αθηνών και λοιπών προαστίων. Γύρω μας κυκλοφορούν αναρίθμητα αυτοκίνητα που σε στραβώνουν κατ’ εξακολούθηση. Αρύθμιστοι προτζέκτορες, υπερβολικά δυνατοί λαμπτήρες, μονίμως αναμμένοι προβολείς ομίχλης λες και είμαστε σε σκανδιναβική πάχνη και ένα σωρό «ιλλουμινάτοι» των δρόμων οι οποίοι επιμένουν να σου στερούν το πιο σημαντικό στοιχείο όσον αφορά την ασφάλεια της οδήγησης. Λέγεται ορατότητα. Κι αν δε βλέπεις καλά, τότε οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Το λιγότερο που συμβαίνει; Αυτή η στιγμιαία αντιπάθεια που σου βγαίνει για τον απέναντι που σε τυφλώνει. Λέγεται και road rage σε αναρίθμητα βιντεάκια του Tube – οργή στους δρόμους. Και συχνά ξεκινά από κάτι τέτοια μικρά και καθημερινά.

Ποιος ελέγχει όλη αυτή την ιστορία; Τα ΚΤΕΟ που με ένα πενηντάρικο καθάρισες; Κανείς δεν φροντίζει να πιστοποιεί τα φώτα, λαμπτήρες, αισθητήρες. Κι όμως, αυτή τη στιγμή μία από τις πιο σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις που συμβαίνουν στο χώρο της αυτοκίνησης είναι το ζήτημα του φωτισμού. Πολλές εταιρείες επενδύουν τεράστια ποσά ακριβώς για να εξοπλίσουν τα αυτοκίνητά τους με φώτα σύγχρονης τεχνολογίας και με πολύ μεγάλο βάθος φωτισμού χωρίς, φυσικά, να τυφλώνουν τους απέναντι.

Εκείνο το βράδυ, η ιστορία δεν περιορίστηκε σε μία απλή κλήση της ελβετικής τροχαίας. Είχε χιτσκοκική συνέχεια. Το περιπολικό συνόδευσε τον φίλο προς το επόμενο μεγάλο βενζινάδικο και τον υποχρέωσε να αλλάξει τις λάμπες του με άλλες, συμβατικές, σαν αυτές που φορούσε το αυτοκίνητό του! Δε συνηθίζω να βάζω θαυμαστικά και δεν εμπεριέχει θαυμασμό η προηγούμενη πρόταση αλλά έκπληξη. Επί τόπου, με κατσαβίδια και όλα τα σχετικά. Ευτυχώς που έπιαναν τα χέρια του, δηλαδή. Υπερβολικό; Τυχόν επίδειξη κεντροευρωπαϊκής αυστηρότητας προτεσταντικού τύπου σε έναν Έλληνα της μνημονιακής, τότε, απαξίωσης; Ή αυτόφωρη νομιμότητα για κάτι που κρίνεται επικίνδυνο; Το κρίνετε κατά βούληση.

Όπως και να ΄χει, πάντως, με τόσους «πεφωτισμένους» στους ήδη συχνά κακοφωτισμένους ελληνικούς δρόμους, ας μην ψάχνουμε στην επόμενη στροφή γιατί κάποιος έφυγε ανεξήγητα από το δρόμο ή δεν είδε έναν αθώο πεζό να διασχίζει το οδόστρωμα επειδή τυφλώθηκε για μερικά κρίσιμα δευτερόλεπτα. Ας σεβαστούμε τον απέναντι. Έστω ως δείγμα στοιχειώδους οδηγικής ωριμότητας. Και επουδενί εθνικής καγκουριάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News