Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός μπορεί να μην ήταν τόσο γνωστός όσο οι προκάτοχοί του Νέρωνας και Καλιγούλας, ωστόσο άφησε πίσω του μία σημαντική παρακαταθήκη μετά τον θάνατό του το 79 μ.Χ.. Σταθεροποίησε την αυτοκρατορία, ξεκίνησε τις εργασίες για την οικοδόμηση του Κολοσσαίου και υπήρξε ο πρώτος πολιτικός για τον οποίο η Ιστορία κατέγραψε πως αποδοκιμάστηκε με τον εκσφενδονισμό λαχανικών προς τον ίδιο.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Αφρική, συγκεκριμένα, διαδηλωτές πέταξαν γογγύλια στον Βεσπασιανό, σύμφωνα με τον ρωμαίο ιστορικό Σουητόνιο. Ο Σουητόνιος δεν ανέφερε τι ακριβώς είχε εξοργίσει τον κόσμο ή πώς αντέδρασε ο αυτοκράτορας, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: 2.000 χρόνια αργότερα, η ρίψη τροφίμων παραμένει ψηλά στη λίστα των «μεθόδων» πολιτικής διαμαρτυρίας.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν πολλοί πολιτικοί έχουν γίνει στόχοι μιας ποικιλίας τροφίμων, μεταξύ των οποίων τα αυγά, οι ντομάτες αλλά και οι τούρτες, ενώ, πιο πρόσφατα, την περίοδο της αντιπαράθεσης για το Brexit, σε βάρος των συντηρητικών βρετανών πολιτικών επικράτησε η τάση ρίψης μίλκσεϊκ, όπως γράφει σε άρθρο της στην Washington Post η Εμιλι Χέιλ, η οποία καλύπτει γαστρονομικές τάσεις και ειδήσεις για την αμερικανική εφημερίδα, εν προκειμένω με μία γενναιόδωρη δόση χιούμορ.

Οπως ο Βεσπασιανός πριν από αυτόν, συνεχίζει η αρθρογράφος, ο Ντόναλντ Τραμπ ήρθε να προστεθεί στη λίστα των πολιτικών που τους στοιχειώνει το αερομεταφερόμενο φαγητό. Κατά τον προσφιλή του τρόπο ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ «έντυσε» τη σχετική ιστορία με στοιχεία υπερβολής. Μάθαμε, λοιπόν, βάσει όσων ισχυρίστηκε ο ίδιος, ότι φοβόταν για τη ζωή του όταν συναντούσε ομάδα διαδηλωτών η οποία θα μπορούσε να εξαπολύσει μία επίθεση με… ζαρζαβατικά.

«Πιστεύω ότι (σ.σ. οι αστυνομικοί) πρέπει να είναι επιθετικοί ώστε να εμποδίσουν να συμβεί κάτι τέτοιο», ανέφερε ο Τραμπ σε μια κατάθεση της οποίας το πρακτικό έγινε γνωστό την τελευταία εβδομάδα του Απρίλη, σχετικά με την προσέγγιση που ακολούθησαν οι άνδρες της ασφάλειάς του το 2015 απέναντι σε έναν τέτοιο ενδεχόμενο. «Διότι αν συμβεί αυτό, μπορεί να σκοτωθείς (…). Για να σταματήσετε κάποιον να πετάει ανανάδες, ντομάτες, μπανάνες, τέτοια πράγματα, ναι, είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά», προσέθεσε.

Οι ανησυχίες του Τραμπ ίσως να ήταν κάπως άστοχες, βέβαια, καθώς, όπως σημείωσε η δημοσιογράφος της εφημερίδας, δεν υπάρχουν αναφορές για πολιτικούς που να έχασαν τη ζωή τους ή να ακρωτηριάστηκαν από κάποιο τρόφιμο που εκσφενδονίστηκε εναντίον τους.

Και ενώ οι ανανάδες και οι μπανάνες μοιάζουν ακατάλληλα φρούτα για την εξεταζόμενη χρήση, η αναφορά Τραμπ στις ντομάτες είναι δόκιμη, αν μη τι άλλο. Κι αυτό γιατί λίγες ώρες αφότου ο πρώην Ρεπουμπλικανός πρόεδρος εξέφρασε τη φοβία του για τα φρούτα, ο Εμανουέλ Μακρόν δέχθηκε μία «βροχή» από ντοματίνια, ενώ βρισκόταν στην αγορά ενός προαστίου του Παρισιού.

Ο νεοεκλεγείς γάλλος πρόεδρος επέζησε, πάντως, της επίθεσης, ενδεχομένως χάρη σε μία ομπρέλα που άνοιξαν μπροστά του για να τον προστατέψουν, έγραψε σχετικά η Εμιλι Χέιλ.

Η συντάκτρια της Washington Post παρέθεσε έπειτα μια συνοπτική λίστα με τα δημοφιλέστερα είδη τροφίμων που πρωταγωνιστούν σε συμβάντα όπως τα παραπάνω.

Ντομάτες

Τα σαπισμένα τρόφιμα, και ιδιαίτερα οι ντομάτες, έχουν ιστορικά συνδεθεί περισσότερο με την αποδοκιμασία καλλιτεχνικών δρώμενων. Αρκεί να ανατρέξουμε από το σύγχρονο δημοφιλές site για κριτικές ταινιών «Rotten Tomatoes» έως το γνωστό ρητό που αποδίδεται στον Οσκαρ Ουάιλντ – όταν ένα σάπιο λάχανο προσγειώθηκε στα πόδια του στη σκηνή, ο θεατρικός συγγραφέας φέρεται να είπε στον αποστολέα: «Θα σε θυμάμαι κάθε φορά που το μυρίζω» – που ενδεχομένως σχετίζεται με ένα πραγματικό γεγονός το 1895.

Ο θυμωμένος πατέρας του εραστή του Ουάιλντ έφτασε σε μια παράσταση του επιτυχημένου θεατρικού του έργου «The Importance of Being Ernest» με ένα μπουκέτο λαχανικών που ήθελε να του πετάξει αλλά απομακρύνθηκε από την αστυνομία.

Μια ντουζίνα χρόνια νωρίτερα, οι New York Times είχαν φιλοξενήσει ένα ρεπορτάζ για έναν «αποθαρρημένο από τις ντομάτες» ηθοποιό κατά τη διάρκεια μίας κακής παράστασης.

Δεν είναι πιθανό, από την άλλη, η έκφραση αποδοκιμασίας με το πέταγμα της ντομάτας να αποτελούσε συνηθισμένη πρακτική στο Θέατρο Γκλόουμπ την εποχή του Σαίξπηρ, όπως λέγεται μερικές φορές, καθώς το φρούτο αυτό έφτασε στην Αγγλία πολύ αργότερα.

Πολλοί πολιτικοί έχουν επίσης υπάρξει στόχοι οργισμένων πολιτών με το ίδιο τρόφιμο ανά χείρας. Μεταξύ αυτών η Σάρα Πέιλιν και η Χίλαρι Κλίντον – καμία τους δεν τραυματίστηκε.

Σε κάθε περίπτωση, η φοβία Τραμπ μοιάζει υπερεκτιμημένη, αν και οι ντομάτες θα μπορούσαν να είναι επώδυνες, εφόσον είναι άγουρες και σκληρές. Εξ ου και ο σημαντικός κανόνας στο φεστιβάλ La Tomatina της Ισπανίας, τη γιορτή όπου οι μετέχοντες εκτοξεύουν ντομάτες ο ένας στον άλλον: «Να λιώνετε τις ντομάτες πριν τις πετάξετε».

Αυγά

Η ρίψη αυγών είναι μια μακροχρόνια παράδοση την οποία συνεχίζουν εξίσου οι ακτιβιστές αλλά και οι μαθητές μέσης εκπαίδευσης. Οπως συμβαίνει και με τις ντομάτες, προτιμάται η χαλασμένη παρτίδα, εν προκειμένω το κλούβιο αυγό, καθώς θεωρείται ότι θα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο σε βάρος εκείνου που δέχεται την επίθεση (δηλαδή δυσωδία).

Οι απαρχές της πρακτικής αυτής πάνε αιώνες πίσω. Στο μυθιστόρημα του 1871 «Middlemarch», η άτυχη καμπάνια για την υποψηφιότητα ενός άνδρα για το κοινοβούλιο περιλαμβάνει μια σκηνή στην οποία το πλήθος βάλλει εναντίον του με αυγά.

Με το πέρασμα των χρόνων, εξέχοντες πολιτικοί των ΗΠΑ δέχτηκαν «βομβαρδισμούς» με αυγά. Μεταξύ αυτών ο Ρίτσαρντ Νίξον, σε πολλούς σταθμούς της προεκλογικής του εκστρατείας το 1960, ο γερουσιαστής Τεντ Κένεντι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και ο Αρνολντ Αλόις Σβαρτσενέγκερ. Σημειώνεται πως ο ηθοποιός και πρώην Κυβερνήτης της Καλιφόρνιας υπερασπίστηκε τη ρίψη αυγών σε βάρος του το 2003, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ως προέκταση του δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου.

Τούρτες

Ο εκσφενδονισμός μίας τούρτας στο πρόσωπο, ένα βασικό στοιχείο στις κωμωδίες, γίνεται πολύ πιο απολαυστικός όταν ο αποδέκτης του γλυκίσματος είναι ένα σημαντικό πρόσωπο. Ο Τσάρλι Τσάπλιν, οι Λόρελ και Χάρντι και το Τρίο Στούτζες, μεταξύ άλλων, ασκούμενοι συχνά στην τεχνική αυτή, την κατέστησαν ιδιαίτερα δημοφιλή, μέσα από τις βωβές ταινίες και τα βοντβίλ.

Αργότερα, τα πρόσωπα πολλών πολιτικών αντικατέστησαν τους πρωταγωνιστές αυτής της φάρσας, σε μία πολιτικοποιημένη εκδοχή της. Η πρακτική αυτή εξελίχθηκε σε βασικό εργαλείο ακτιβισμού συλλογικοτήτων όπως η ομάδα «Biotic Baking Brigade» και η ομάδα «Pie Kill», οι οποίες στόχευαν τους πλούσιους και τους ισχυρούς. Μεταξύ άλλων, στοχοθέτησαν τον πρώην δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο Γουίλι Μπράουν, τον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Αβραάμ Μπιμ, τον Τζορτζ Γκόρντον Λίντι, κεντρική μορφή του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, τον γερουσιαστή των ΗΠΑ Ντάνιελ Πάτρικ Μόινιχαν και τον πρώην Υπουργό Γεωργίας της χώρας Νταν Γκλίκαν.

Το βιβλίο του 2004 «Pie Any Means Necessary» των «Biotic Baking Brigade» πρόσφερε πρακτικές συμβουλές για επίδοξους μιμητές αλλά και το θεωρητικό υπόβαθρο της ρίψης τούρτας ως ένα «δημιουργικό εργαλείο στην εργαλειοθήκη της αντίστασης».

Στο εγχειρίδιο αναφέρεται χαρακτηριστικά πως η συγκεκριμένη ενέργεια, η οποία έχει ως όπλο ένα «αποκριάτικο χιούμορ» καταφέρνει να ανατρέψει την ισχυρή εικόνα που επιχειρούν να προβάλλουν όσοι βρίσκονται στην εξουσία.

Μίλκσεϊκ

Το «milkshaking», όπως αποκαλείται η έκφραση διαμαρτυρίας δια της εκτόξευσης του κρύου ροφήματος, είναι μια πιο πρόσφατη καινοτομία. Η συγκεκριμένη πρακτική αξιοποιήθηκε κατά δεξιόστροφων πολιτικών του Ηνωμένου Βασιλείου, την περίοδο που το Λονδίνο εξέταζε την αποχώρηση από την ΕΕ.

Ενας διαδηλωτής πέταξε ένα μίλσεϊκ με μπανάνα και αλατισμένη καραμέλα στον ηγέτη του Brexit, Νάιτζελ Φάρατζ. Ο αντιφεμινιστής πολιτικός σχολιαστής Καρλ Μπέντζαμιν, με τη σειρά του, έγινε στόχος του νέου προϊόντος που βρήκε μία θέση πλάϊ στα άλλα «φαγητά διαμαρτυρίας» σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις.

Στα αρνητικά του «milkshaking» συγκαταλέγεται το κόστος, ιδίως αν συγκρίνουμε την πρακτική με τη χρήση ενός λαχανικού που βρίσκεται στην κουζίνα μας αλλά δεν είναι πλέον κατάλληλο για κατανάλωση.

Εχει όμως το πλεονέκτημα του ικανοποιητικού θεάματος – η ρίψη της κρεμώδους λιχουδιάς σε έναν κουστουμαρισμένο πολιτικό είναι ιδιαίτερα φωτογενής. Επειτα, όπως έγραφε η Washington Post εκείνη την εποχή, εκείνοι που πριν την επίθεση εμφανίζονται απλώς να πίνουν το ρόφημα τους δεν δίνουν στόχο, ενώ όσοι κρατούν αυγά είναι πιο εύκολο να γίνουν αντιληπτοί από τις Αρχές.

Ζυμαρικά

Η εκτόξευση ζυμαρικών είναι ένα έθιμο το οποίο απαντάται σε ένα μέρος του πλανήτη που βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτή την περίοδο. Στη Ρωσία και την Ουκρανία, συγκεκριμένα, λέγοντας κανείς τη φράση «κρεμάω νουντλς στα αυτιά» αναφέρεται στην εξαπάτηση.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2014, όταν ανατράπηκε ο φιλορώσος πρόεδρος της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, διαδηλωτές πέταξαν σωρούς από μακαρόνια στο ρωσικό προξενείο στην Οδησσό, κατηγορώντας ουσιαστικά τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης για ανακριβή κάλυψη των γεγονότων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News