Στον σημερινό κόσμο, όπου συναντάς τροχούς 19 ιντσών σε υπερμίνι και 22άρηδες σε χλιδάτα SUV, αυτοί οι λευκοί των μόλις 14 ιντσών δείχνουν παιδικοί. Κι όμως, δεν ήταν. Αποτελούσαν μέρος ενός αυτοκινήτου με το οποίο συνδέθηκε κόσμος και λαός, σε σύσσωμη την ελληνική επικράτεια. Ανέκαθεν τα μικρά hot hatch ήταν το αγαπημένο πεδίο στην εγχώρια αγορά και με το Peugeot Rallye οι Γάλλοι είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού.

Με το 106 Rallye, είτε στην πρώτη γενιά με τον 1.3 είτε στη μεταγενέστερη με τον 1.6 κινητήρα, η Peugeot είχε προσφέρει ένα φθηνό, με εξαιρετικό στήσιμο, γρήγορο, πανάλαφρο αυτοκινητάκι, ικανό να σε εξελίξει ως οδηγό ή και να σε στείλει άψαλτο αν έκανες το λάθος να αφήσεις γκάζι πάνω στο apex, αν είχες μαζέψει χιλιόμετρα. Το βέβαιο είναι πως αποτέλεσε το σημαντικότερο προσθιοκίνητο «σχολείο» για μερικές γενιές οδηγών.

Ο αντίπαλός του ερχόταν από Ιταλία μεριά. Το Punto GT ήταν σαφώς πιο γρήγορο, με τη ροπή να καθαρίζει εύκολα στις μεσαίες rpm και, αν θέλετε, πιο ολοκληρωμένο. Με πιο προσεγμένο εσωτερικό, περισσότερες δυνατότητες στο tuning της εποχής και συνολικά πιο στιβαρό ως κατασκευή.

Συγκριτικά, το 106 Rallye ήταν πιο αργό, εννοείται ότι δεν είχε τούρμπο, και το εσωτερικό του ήταν πιο λιτό και από στρατιωτικό ΚΨΜ. Διέθετε όμως αυτή την τόσο οδηγοκεντρική, ακαριαία, άμεση, σχεδόν τηλεπαθητική σύνδεση με τον δρόμο. Αλλά και έναν πίσω άξονα εξαιρετικά ευαίσθητο στο lift off. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γραφτεί αμέτρητες ιστορίες, άρθρα, οδηγικά, και έχουν σημειωθεί πάμπολλες διακρίσεις σε πίστες και ειδικές διαδρομές. Αυτοί ξέρουν.

Οσον αφορά το αισθητικό; Μαζεμένο, με ανύπαρκτους προβόλους και, ίσως, με τους πιο υπέροχα απλούς τροχούς των νεότερων χρόνων. Δεν ήταν απλώς σιδερένιοι. Ηταν ελαφρείς σιδερένιοι. Κατασκευασμένοι από την εταιρεία ελαστικών Michelin, χωρίς κάποια περίτεχνη σχεδίαση ή εντυπωσιακές ακτίνες. Ηταν απλοί και τελείως cult. Σε αυτό το λευκό, μια ιδέα κρεμώδες, λιτοί, με μαύρα πλαστικά καπάκια με ανάγλυφο, σε ασημί, το λογότυπο της Peugeot με τον λέοντα. Τίποτα περιττό, τίποτα για εφέ. Ασε που τους καθάριζες για πλάκα.

Η Peugeot είχε κάνει τον σωστό συνδυασμό. Σε ένα αυτοκίνητο-πούπουλο, μόλις 800 κιλών, και με έναν κινητήρα επίσης μόλις 105 ίππων και 8 βαλβίδων (στην πρώτη γενιά του 106), αυτοί οι λευκοί 14άρηδες ταίριαζαν άψογα στη φιλοσοφία του – όπως επίσης και στον πρόγονό τους, το υπέροχο και δυσεύρετο 205 Rallye, που, εξ όσων βλέπω τελευταία, οι τιμές του όλο και ανεβαίνουν στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο, με αποκορύφωμα κάποια $32.240

Οι 4 Τροχοί του 106 Rallye ήταν ανθεκτικοί στην καταπόνηση, φθηνοί στην αντικατάστασή τους, και ολοκλήρωναν το αισθητικό προφίλ ενός αυτοκινήτου που υπηρετούσε τον οδηγικό μινιμαλισμό.

Αργότερα, το πλάτος τους αυξήθηκε κατά μία ίντσα για να χωρέσουν κατά τι φαρδύτερα ελαστικά – άρα και περισσότερη μηχανική πρόσφυση από τον 16βάλβιδο κινητήρα. Και κακίστως τοποθετήθηκαν κάτι άσχετα τάσια που κάλυπταν τους μαύρους, πλέον, τροχούς.

Σε κάθε περίπτωση, το Peugeot 106 Rallye υπενθύμιζε γιατί το μέγεθος δεν είναι και ό,τι καλύτερο όταν μιλάμε για τα τέσσερα άκρα του αμαξώματος. Διότι όταν ακόμα και μια Ferrari F40 έβαζε την ωμή δύναμή της κάτω στον δρόμο με τροχούς 17 ιντσών, μπορείς να φανταστείς πόσο περιττές (ή και λάθος) είναι οι 19άρες σε υπερμίνι. In memoriam.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News