Ως ηθοποιός, και μάλιστα από οικογένεια ηθοποιών, ο Τζεφ Μπρίτζες έχει περάσει σχεδόν όλη του τη ζωή σε κινηματογραφικά πλατό. «Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν», λέει ο αμερικανός σταρ σε συνέντευξή του στον Guardian, «είναι πόσο κενό χρόνο έχεις ανάμεσα στις σκηνές». Η φωτογράφιση, λοιπόν, αυτών των στιγμών έγινε ένας τρόπος τεκμηρίωσης της ζωής του και της ζωής των ανθρώπων γύρω του, κάτι σαν προσωπικό αρχείο.

Πριν από δέκα χρόνια, μόλις είχε τελειώσει την ταινία «Crazy Heart» ο Τζεφ Μπρίτζες δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Τζορτζ Κλούνεϊ που τον κάλεσε να παίξει στη νέα του ταινία, «Οι άντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες». « Ήμουν εξαντλημένος», λέει, «αλλά ήταν τόσο τρελή η ιδέα που μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον». Όταν άρχισε να τη διερευνά λίγο περισσότερο σε βάθος, ήξερε ότι έπρεπε να το κάνει και δέχτηκε να συμμετάσχει στο καστ της ταινίας.

Οι δύο σταρ δεν είχαν ξανασυναντηθεί ποτέ πριν «αλλά ήταν υπέροχο» να δουλεύουν μαζί. Ο Κλούνι ήταν ο παραγωγός της ταινίας, πρωταγωνιστούσε κιόλας, και πέρασαν υπέροχα. Σ’ εκείνα τα γυρίσματα, ο Μπρίτζες τράβηξε τη φωτογραφία του Τζορτζ Κλούνεϊ με τον επίδεσμο στη μύτη, αυτή που θεωρεί ότι είναι η καλύτερή του. «Ο Κλούνι δημιουργούσε χαλαρή ατμόσφαιρα και όπως φαίνεται στην εικόνα είναι παιχνιδιάρης, ένας διασκεδαστής που κάνει παιχνίδι με το τίποτα», λέει.

Ο Τζεφ βγάζει ασπρόμαυρες φωτογραφίες με μια Widelux, πανοραμική φωτογραφική μηχανή με μηχανικά περιστρεφόμενο φακό, με αυτή πέτυχε και τη διπλή εικόνα του Κλούνεϊ: «Βλέπω τον Τζορτζ στην αριστερή άκρη του εικονοσκοπίου, και καθώς βγαίνει η φωτογραφία, φωνάζω “άλλαξε”, οπότε γυρίζει το πρόσωπό του στο πλάι και παίρνει θλιμμένη έκφραση. Ο ηθοποιός δεν κινείται καθόλου, απλά γυρίζει το κεφάλι του».

Αυτή η εικόνα ανήκει σε μια σειρά φωτογραφιών, που παίζει με την ιδέα της κωμωδίας και της τραγωδίας, και με τις μάσκες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, αποκαλύπτει ο ερασιτέχνης φωτογράφος Τζεφ Μπρίτζες: «Είναι ένας τρόπος να εξερευνώ αυτό που πρέπει να κάνω ως ηθοποιός και να αγγίζω τη συγκίνηση της υποκριτικής όπως τη βλέπω εγώ: ευκαιρία να υποδύομαι αυτό που σημαίνει να είσαι άνθρωπος, η τεράστια χαρά και η θλίψη που μας κάνουν ανθρώπους. Αλλά μιλάει επίσης για τις μάσκες που όλοι φοράμε σε διάφορες καταστάσεις», λέει.

Ο ηθοποιός αποκαλύπτει ότι ανέκαθεν τον ενδιέφερε η φωτογραφία. Παιδί, έπαιζε με τη Nikon του μπαμπά του και όταν εκείνος εγκατέστησε έναν σκοτεινό θάλαμο στο σπίτι τους, του άρεσε να ασχολείται με την τεχνική πλευρά της διαδικασίας και τις φωτογραφίες που θα έβγαιναν από τη «σούπα». Η πρώτη δική του φωτογραφική μηχανή με ευρυγώνιο φακό ήταν γαμήλιο δώρο της συζύγου του. Εκτοτε φωτογραφίζει αποκλειστικά με πανοραμικές Widelux.

Αρχισε να τραβάει φωτογραφίες στα πλατό τη δεκαετία του 1970 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Κινγκ Κονγκ», όταν ο χαρακτήρας που υποδυόταν, έπρεπε να έχει μια Nikon περασμένη γύρω από το λαιμό του. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει κιόλας. Κάπως έτσι ξεκίνησε και τελικά η φωτογράφιση έγινε το πάθος του.

«Τρελαινόμουν να τραβάω φωτογραφίες, να παίζω μουσική, να γράφω τραγούδια, να πέφτω με τα μούτρα  σε οτιδήποτε δημιουργικό εκτός υποκριτικής. Μάλωνα τον εαυτό μου λέγοντας ότι είναι σπατάλη χρόνου, και ότι θα έπρεπε να επικεντρωθώ σε ένα πράγμα. Αλλά συνειδητοποίησα ότι η δημιουργικότητα τροφοδοτεί τη δημιουργικότητα, είναι όλα μέρος του ίδιου πράγματος και ότι θα πρέπει κανείς να δίνει χρόνο στον εαυτό του να διερευνά τα πάθη του», λέει.

Για τον Μπρίτζες, η φωτογράφιση στα πλατό είναι κάτι το εκπληκτικό: «Πρώτον, επειδή ο φωτισμός είναι εντυπωσιακός. Και δεύτερον, γιατί φωτογραφίζεις ανθρώπους που ξέρουν πώς να αλληλεπιδρούν με μια φωτογραφική μηχανή. Για μένα και για πολλούς ηθοποιούς, ακόμη και όταν υπάρχει κάπου εκεί γύρω μια κάμερα αλλάζει κάτι στη χημεία μας».

Ποτέ δεν είχε σκεφτεί να δημοσιεύσει αυτές τις εικόνες. Αρχικά, έκανε μικρά άλμπουμ που τα χάριζε στους συντελεστές της ταινίας για να θυμούνται την κοινή εμπειρία τους και τον χρόνο που πέρασαν μαζί. Συνήθως, ρωτάει όλους τους συμμετέχοντες κατά την πρώτη ανάγνωση του σεναρίου ή στη συνάντηση με τους παραγωγούς, αν είναι σύμφωνοι να τραβάει φωτογραφίες στα παρασκήνια. Το δέχονται άνετα.

Αλλά αισθάνθηκε πως θα έπρεπε να μοιραστεί αυτή τη δουλειά και με τον κόσμο. «Είναι ένας τρόπος να ανταποδώσω κάτι στη βιομηχανία του κινηματογράφου, που για δεκαετίες υπήρξε για μένα μια υπέροχη στέγη», λέει για τον δεύτερο τόμο με τις φωτογραφίες του που μόλις κυκλοφόρησε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News