1789
Το ζεύγος Γκιρ μετακόμισε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, η οποία όμως διατηρεί τη γοητεία της μικρής κοινότητας | Shutterstock / CreativeProtagon

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η  νέα του ζωή στη Μαδρίτη

Protagon Team Protagon Team 30 Ιανουαρίου 2025, 20:03
Το ζεύγος Γκιρ μετακόμισε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, η οποία όμως διατηρεί τη γοητεία της μικρής κοινότητας
|Shutterstock / CreativeProtagon

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η  νέα του ζωή στη Μαδρίτη

Protagon Team Protagon Team 30 Ιανουαρίου 2025, 20:03

Η Μαδρίτη ήταν ήδη σε άνθηση, αλλά η πρόσφατη άφιξη του Ρίτσαρντ Γκιρ για να εγκατασταθεί στην πόλη σφράγισε τη νέα θέση της στα μάτια των Ισπανών. Ο 75χρονος αμερικανός ηθοποιός και η ισπανίδα σύζυγός του Αλεχάντρα Σίλβα, 41 ετών, έκαναν μια ερωτική φωτογράφιση για το εξώφυλλο του ισπανικού Elle και στη συνέντευξή τους για το αφιέρωμα του περιοδικού δήλωσαν «πιο ευτυχισμένοι από ποτέ», από τότε που έφυγαν από τις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκαν στην ισπανική πρωτεύουσα.

Η παρουσία του Ρίτσαρντ Γκιρ ανέδειξε το πλήθος των πλούσιων ξένων που μετακομίζουν στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, σημειώνει στους Times ο Ιζαμπαρντ Γουίλκινσον, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στην Ισπανία, εγκατεστημένος επίσης στη Μαδρίτη, της οποίας είναι, προφανώς, λάτρης.

Για κάποιους, αναφέρει, αυτό συμβολίζει μια πρωτόγνωρη στιγμή επιτυχίας για την ισπανική πρωτεύουσα. Για άλλους, πάλι, σηματοδοτεί το τέλος της αγαπημένης εικόνας της Μαδρίτης ως μιας αργής, φιλόξενης πόλης, όπου κυριαρχούν οι στενά δεμένες γειτονιές και οι παραδόσεις.

Η εισροή πλούσιων ξένων έχει επίσης ανεβάσει τις τιμές των ακινήτων, συμβάλλοντας στη στεγαστική κρίση και αναγκάζοντας πολλούς ντόπιους να ζουν μακριά από το κέντρο της πόλης, γεγονός που προκαλεί έντονες διαμαρτυρίες.

Ο Ιζαμπαρντ Γουίλκινσον γράφει στους Times ότι και ο ίδιος επέστρεψε πριν από πέντε χρόνια στη Μαδρίτη για να ζήσει και πάλι εκεί. Παραδέχεται ότι είναι μεν πολύ διαφορετική από την πόλη στην οποία είχε περάσει τα τελευταία χρόνια της νιότης του, πριν από μια εικοσαετία, αλλά διατηρεί έναν τρόπο ζωής στον οποίο κάθε νεοφερμένος οφείλει να προσαρμοστεί. Και ο Γκιρ φαίνεται ότι μπαίνει στο πνεύμα.

«Για μένα, το να πάω στη Μαδρίτη θα είναι μια μεγάλη περιπέτεια, γιατί δεν έχω ζήσει ποτέ με πλήρη απασχόληση εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών» είπε ο χολιγουντιανός σταρ στο Vanity Fair España. «Για την Αλεχάντρα θα είναι υπέροχο να είναι πιο κοντά στην οικογένειά της, στους φίλους της και στον πολιτισμό της» πρόσθεσε.

Ολοι οι πλούσιοι στο «νέο Μαϊάμι»

Αυτού του είδους την περιπέτεια μοιράζονται πολλοί πλούσιοι, που έρχονται κυρίως από τη Λατινική Αμερική. Η Μαδρίτη εξελίσσεται σε νέο Μαϊάμι, στην αντίπαλη «πρωτεύουσα της Λατινικής Αμερικής», με την εύπορη συνοικία της Σαλαμάνκα να είναι πλέον γνωστή ως «Μικρό Καράκας».

Ο Γκιρ μετακόμισε από το Νιου Κάνααν του Κονέκτικατ στη Λα Μοραλέγια, ένα προάστιο δημοφιλές στους ποδοσφαιριστές της Ρεάλ Μαδρίτης και σε άλλα μέλη της ελίτ. Το νέο του σπίτι είναι μια τεράστια βίλα με εξίσου τεράστιο κήπο, σε οικόπεδο τριών στρεμμάτων.

Ο ηθοποιός έχει κερδίσει τους ντόπιους θαυμαστές του αναγνωρίζοντας τον ζεστό και ελκυστικό χαρακτήρα της Μαδρίτης και της Ισπανίας. «Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και προσεκτικοί. Εχεις την αίσθηση της κοινότητας. Οταν ήρθα εδώ με την Αλεχάντρα κατάλαβα ότι τους γνώριζε όλους. Αλλά νομίζω ότι όλοι στην Ισπανία γνωρίζουν τους πάντες» έχει πει.

Η σύζυγός του, με καταγωγή από τη βορειοδυτική Γαλικία, επιχείρησε να ζήσει στις ΗΠΑ για έξι χρόνια και ο Γκιρ δήλωσε ότι ήθελε να της το ανταποδώσει μετακομίζοντας στη Μαδρίτη. Με τους δύο γιους τους, τον Αλεξάντερ και τον Τζέιμς, πέντε και τεσσάρων ετών αντίστοιχα, έχουν ριχτεί στη ζωή της πόλης, τουλάχιστον στην κορυφή της.

Ο ηθοποιός απολαμβάνει την πιο σημαντική πτυχή της ισπανικής κουλτούρας, το φαγητό, κάνοντας συχνές επισκέψεις στο εστιατόριο «Aurea», ένα νέο hotspot στη Λα Μοραλέγια. Πρόσφατα το ζευγάρι εθεάθη επίσης σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο «Four Seasons», ένα από τα κορυφαία πολυτελή ξενοδοχεία της πόλης. Πιο κοντά, δε, στις καρδιές των Μαδριλένων, ήρθε τα Χριστούγεννα: η οικογένεια Γκιρ φέρεται να έκλεισε μια σουίτα στο ξενοδοχείο «InterContinental» για να δει από ψηλά την πομπή «Cabalgata», με τις τεράστιες φιγούρες των Τριών Μάγων με τα δώρα.

Σε τι διαφέρει η καθημερινή ζωή στη Μαδρίτη από εκείνη στο Κονέκτικατ; Η μεγαλύτερη αλλαγή για τον Γκιρ, εκτός από τα καυτά καλοκαίρια, είναι οι ώρες φαγητού. Το υποχρεωτικό δίωρο μεσημεριανό διάλειμμα ανήκει μεν στο παρελθόν, αλλά τα ωράρια των γευμάτων μπορεί να είναι δύσκολα για τους ξένους. Οι Ισπανοί φημίζονται για το γεγονός ότι τρώνε αργά, με το μεσημεριανό γεύμα να σερβίρεται συνήθως από τις 14:30 έως τις 17:00 και το δείπνο από τις 20:30 έως τις 23:00 ή και αργότερα. Και είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι Ισπανοί δεν θα σκέφτονταν να δειπνήσουν πριν από τις 21:00.

Παρά τη μετανάστευση, τα παλιά ήθη επιμένουν

Η Ισαβέλ Ντίαθ Αγιούσο, η συντηρητική ηγέτης της περιοχής, κάλεσε τους εστιάτορες να «αποπλανήσουν» τους ξένους επισκέπτες ανοίγοντας νωρίτερα το μεσημέρι και το βράδυ, καθώς η πρωτεύουσα γνωρίζει τουριστική άνθηση. Πράγματι, ορισμένα εστιατόρια στο κέντρο της Μαδρίτης ανοίγουν τώρα στη 1 μ.μ. και στις 8 μ.μ. αντίστοιχα, για να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες.

Η πόλη είναι πλέον πιο ποικιλόμορφη πολιτισμικά και φυλετικά χάρη στη μετανάστευση, αλλά ορισμένα παλιά ήθη επιμένουν. Οι αμερικανοί φοιτητές στην πολυκατοικία όπου μένει ο δημοσιογράφος των Times φαίνονται έκπληκτοι όταν τους υποδέχεται ένα δυνατό «buenos dias» («καλημέρα»), ενώ οι Μαδριλένοι συνηθίζουν να σε αγγίζουν και να σε χτυπούν εγκάρδια στην πλάτη – τουλάχιστον οι άνδρες. Μερικές φορές πιάνουν κουβέντα ακόμα και σε πιο οικείες στιγμές –στα ουρητήρια, ας πούμε–, ακόμα και με έναν αξιωματικό.

Η Μαδρίτη, δε, συνήθως μεταμορφωνόταν σε πόλη-φάντασμα τον Αύγουστο, αφήνοντας τους άνδρες «de Rodriguez», που σημαίνει στην τύχη τους, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά τους πήγαιναν στις ακτές. Ακόμα και σήμερα, δε, πολλά μπαρ, εστιατόρια και μικρότερες επιχειρήσεις κλείνουν όλον τον μήνα, σημειώνει ο Γουίλκινσον στους Times.

Τα ισπανικά του Ρίτσαρντ Γκιρ μπορεί να μη φτάνουν εκείνα της συζύγου του ή του amigo (φίλου) Αντόνιο Μπαντέρας, του οποίου το νέο μιούζικαλ πήγε να δει στη Μάλαγα, την πατρίδα του ηθοποιού. Ωστόσο οι Μαδριλένοι μιλούν περισσότερο αγγλικά και, προς απογοήτευση ορισμένων, τα ονόματα εταιρειών και οι διαφημίσεις είναι πλέον γεμάτες αγγλικές λέξεις.

Την εποχή του Θερβάντες, τον 16ο αιώνα, η φράση «solo Madrid es corte», δηλαδή «μόνο η Μαδρίτη είναι πρωτεύουσα», ήταν μια συνηθισμένη επωδός. Για τους επικριτές της πόλης, όμως, είχε άλλο νόημα: η Μαδρίτη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αυλή. Το 2019, όταν ο δημοσιογράφος των Times επέστρεψε στην αγαπημένη του πόλη, οι Ισπανοί φίλοι του τού μιλούσαν με ενθουσιασμό στο μεσημεριανό φαγητό για το πώς η «επαρχιακή» πρωτεύουσά τους είχε γίνει κοσμοπολίτικη.

Η άφιξη, λοιπόν, του Γκιρ είναι ταυτόχρονα μια αντανάκλαση αυτής της αλλαγής και ένα σημάδι ότι η παλιά πόλη κατά κάποιον τρόπο εξαφανίζεται, σημειώνει ο Ιζαμπαρντ Γουίλκινσον. Οσοι ζούμε στη Μαδρίτη, γράφει στους Times, γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο, επομένως δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Ρίτσαρντ Γκιρ μετακόμισε εδώ με την ισπανίδα σύζυγό του.

Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μην έχει την αίγλη του Λος Αντζελες ή τις παραλίες της Βαρκελώνης, αλλά η Μαδρίτη διαθέτει κάτι άλλο. Εχει μεν μεταμορφωθεί γρήγορα σε μια σύγχρονη πόλη με πολλά εστιατόρια βραβευμένα με αστέρια Michelin, πολυτελή ξενοδοχεία που ανοίγουν σε κάθε γωνιά στο κέντρο της πόλης και εμπορικούς δρόμους που συναγωνίζονται την Πέμπτη Λεωφόρο, αλλά διατηρεί τη γοητεία της μικρής πόλης, με οικογενειακά εστιατόρια που προσφέρουν το μενού της ημέρας (del dia), φιέστες της γειτονιάς και παλιούς φίλους που συναντιούνται αυθόρμητα για βερμούτ πριν από ένα μεγάλο γεύμα το Σαββατοκύριακο.

Το καλύτερο μέρος για να ζει κανείς;

Οταν ο Γουίλκινσον έφτασε για πρώτη φορά στη Μαδρίτη πριν από 19 χρόνια ως ξένος ανταποκριτής, γνώριζε ελάχιστα την Ισπανία, πέρα από τη φήμη της ως προορισμού για οργανωμένες διακοπές. Αλλά η Μαδρίτη ήταν ένας κόσμος μακριά από όλα αυτά τα σκουπίδια, με τον πολιτισμό να ξεχειλίζει σε κάθε γωνιά των κομψών λεωφόρων και των στενών πλακόστρωτων δρόμων της: από τις εκθέσεις-υπερπαραγωγές στα μουσεία Πράδο και Ρέινα Σόφια μέχρι τα μικρά κλαμπ με live μουσική κάθε βράδυ.

Ενα Σαββατοκύριακο που επισκέφθηκε τη Βαρκελώνη, γράφει στους Times, επιβεβαίωσε ότι η Μαδρίτη ήταν το καλύτερο μέρος για να ζει κανείς. H εμπειρία της αποθέωσης των μνημείων του Γκαουντί αμαυρώθηκε από τις ώρες που πέρασε σε ένα αστυνομικό τμήμα προσπαθώντας να δηλώσει ότι είχε πέσει θύμα πορτοφολά, πιθανότατα από μια συμμορία που δρούσε στη Λα Ράμπλα.

Ο βρετανός ανταποκριτής επέστρεψε στη Μαδρίτη ευγνώμων που η θέση του ήταν στην πιο ήσυχη και διακριτική πρωτεύουσα, όπου η έλλειψη εμβληματικών αξιοθέατων ήταν η σωτηρία της. Χρειάζεται χρόνος για να «ξεφλουδίσει» κανείς τα στρώματα της πόλης και να βρει πού χτυπάει η καρδιά της, γράφει στους Times. Eχει να κάνει με το να καταφέρεις να ακουστείς σε ένα μπαρ γεμάτο ντόπιους που τσακώνονται για το τελευταίο πολιτικό σκάνδαλο, με το να περπατάς αργά το βράδυ γυρνώντας στο σπίτι σου και να νιώθεις απόλυτα ασφαλής, καθώς οι δρόμοι βουίζουν από τον κόσμο που πηγαίνει στο επόμενο μέρος.

Είναι η βόλτα στο πάρκο Ρετίρο, κάτω από τον κρυστάλλινο γαλάζιο ουρανό του χειμώνα: κάνει κρύο μεν, αλλά είναι τραγανό και στεγνό, με τον ήλιο να θερμαίνει το πρόσωπό σου. Η Μαδρίτη έχει αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια, με τις ξένες επενδύσεις να ανθούν και τις ουρές για brunch να απλώνονται γύρω από τις γωνίες στις μοντέρνες συνοικίες Μαλασάνια και Λα Λατίνα, κάτι για το οποίο φταίει ο πολεοδομικός εξευγενισμός (gentrification), παρατηρεί ο Γουίλκινσον.

Μπορεί να μην είναι πια τόσο εύκολο να περπατήσετε και να βρείτε ένα άδειο τραπέζι σε βεράντα για να απολαύσετε τον χειμωνιάτικο ήλιο ή σε ένα εστιατόριο το σαββατόβραδο χωρίς κράτηση, αλλά πρόκειται για μια πόλη με ισονομία, όπου μπορείτε ακόμα να απολαύσετε ένα αξιοπρεπές ποτήρι κρασί με λιγότερα από 4 ευρώ, συχνά συνοδευόμενο από ένα δωρεάν πιάτο με τάπας.

Πώς περνούν οι ευκατάστατοι

Για τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τους ομοίους του, και γενικά για όσους δεν επηρεάζονται από τους μισθούς, που είναι σημαντικά χαμηλότεροι εδώ από ό,τι σε άλλες πόλεις της δυτικής Ευρώπης, η Μαδρίτη είναι ένα όνειρο.

Οι ευκατάστατοι συγκεντρώνονται σε καταπράσινους θύλακες στα περίχωρα της πόλης, ιδίως στη γειτονιά του Γκιρ, όπου κάποτε διέμεινε και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Οι ποδοσφαιριστές μπορεί να χρειάζονται προστασία από τις ορδές των οπαδών τους, όμως οι διασημότητες σε μικρότερους τομείς –και στην Ισπανία όλοι οι τομείς είναι μικρότεροι από το πανίσχυρο ποδόσφαιρο– είναι σχεδόν σίγουροι ότι θα περπατούν στον δρόμο τουλάχιστον ανενόχλητοι – αν όχι χωρίς να τους αναγνώρισουν καν.

Ο Γουίλκινσον γράφει ότι βλέπει τακτικά τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, τον πιο διάσημο σκηνοθέτη της Ισπανίας και εθνικό θησαυρό, να κάνει την απογευματινή του βόλτα στην Πασέο δελ Πιντόρ Ροσάλες, χωρίς να τον ενοχλούν, πέρα από έναν χαιρετισμό αναγνώρισης. Λίγο καιρό, δε, αφότου ο Χαβιέ Μπαρδέμ κέρδισε το Οσκαρ για την ταινία «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» (2007), ο βρετανός δημοσιογράφος είδε τον διάσημο ηθοποιό να κάθεται με φίλους του στη βεράντα μιας καφετέριας στην Τσουέκα. Μερικά κεφάλια γύρισαν, αλλά κανείς δεν του ζήτησε να βγάλουν μια selfie.

Οπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μαδρίτης, όμως, ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η οικογένειά του θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την κόλαση στην οποία μετατρέπεται η πόλη το καλοκαίρι, όταν οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τακτικά τους 40 βαθμούς Κελσίου και με το άνοιγμα της εξώπορτας είναι σαν να περνάς τις πύλες της κολάσεως.

Για όσους μπορούν να αντέξουν τον πιο ζεστό μήνα του χρόνου, τον Αύγουστο, η πόλη είναι εντυπωσιακά άδεια την ημέρα, αλλά ζωντανεύει τη νύχτα, όταν οι «επιζώντες» μαζεύονται στις «terrazas» (βεράντες), στα μπαρ σε roofgarden και στις πλατείες για να απολαύσουν και το ελάχιστο αεράκι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...