Από μικρή ηλικία η Τζο ήξερε ότι ήταν ασυνήθιστο παιδί. Η ιδιαιτερότητά της ήταν σπάνια. Δεν αισθανόταν τον πόνο, όσο δυνατά και αν χτυπούσε. Όταν ήταν 9 ετών έσπασε το χέρι της. Δεν είχε καταλάβει τίποτα. Η μητέρα της είδε το χέρι της λίγο «στραβό». Η διάγνωση έγινε στο νοσοκομείο τρεις ημέρες αργότερα.

Δεν είναι όμως «ανθεκτική» μόνο στα τραύματα. Αλλά σε οτιδήποτε προκαλεί πόνο. Καθώς μεγάλωνε την ευχαριστούσε να μασάει ωμές καυτερές πιπεριές. «Είχαν καταπληκτική επίγευση», λέει στους «Τάιμς» του Λονδίνου. Κάποιες άλλες φορές, μαζί με ρούχα σιδέρωνε και το χέρι της. «Έκαιγα το χέρι μου και δεν καταλάβαινα τίποτα. Το καταλάβαινα από τη μυρωδιά της σάρκας που καιγόταν». Η ίδια έφερε τα παιδιά της στον κόσμο με φυσικό τοκετό και χωρίς νάρκωση. Και φυσικά δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει ο πόνος που περιγράφουν όλοι οι άνθρωποι.

Σήμερα, 71 χρόνια μετά, η Τζο έμαθε γιατί δεν μπορεί να αισθανθεί τον πόνο. Έχει μία σπάνια γενετική μετάλλαξη, η οποία δεν της επιτρέπει να πονάει. Επίσης, τα τραύματά της επουλώνονται πολύ πιο γρήγορα από ότι ενός κοινού ανθρώπου. Και πάντα ήταν ένας «χαρούμενος άνθρωπος». Ίσως πιο χαρούμενος από όλους τους άλλους γύρω της. Τώρα, οι επιστήμονες αναζητούν στα γονίδια της τη θεραπεία για την ακριβώς αντίθετη περίπτωση: τον χρόνιο πόνο.

Η μετάλλαξή της προκαλεί την έκκριση ενός μορίου που ονομάζεται ανανδαμίδιο. Η ουσία αυτή αναστέλλει τα μονοπάτια μετάδοσης του πόνου. Αυτό που ετοιμάζουν οι επιστήμονες είναι νέες έρευνες για να δοκιμάσουν το χημικό αυτό ή παρόμοιες ουσίες, σε άτομα που πάσχουν από χρόνιο πόνο, αναφέρει η επιστημονική επιθεώρηση British Journal of Anaesthesia. Εκτός όμως από τον πόνο, οι επιστήμονες θα πρέπει να αναζητήσουν εάν η ουσία αυτή ευθύνεται και για τις άλλες δύο ιδιαιτερότητες της Τζο, δηλαδή τις πληγές που επουλώνονται γρήγορα και αν είναι αυτή που την κρατάει σε υψηλά επίπεδα ευφορίας στην καθημερινότητά της εδώ και χρόνια.

Τρωτή Superwoman

Όσο ευχάριστο και αν ακούγεται, η κυρία Κάμερον, ευτυχώς, αναγνωρίζει και τις σοβαρές αρνητικές συνέπειες που έχει η κατάστασή της. «Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι δεν είναι καλό. Ο πόνος είναι για να μας προειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Τον αισθάνεσαι, είναι ένα βασικό σύμπτωμα που σε προκαλεί να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί να τραυματιστώ, να έχω αιμορραγία και να το καταλάβω μόνο όταν θα αρχίσω να ζαλίζομαι», εξηγεί η ίδια. Αυτό την προτρέπει σε ολόκληρη της ζωή της να επισκοπεί συχνά το σώμα της για ενδεχόμενα τραύματα που μπορεί να μολυνθούν αν δεν τα φροντίσει. Επιπλέον, οι προληπτικές εξετάσεις είναι πολλαπλάσιες γι’ αυτήν. Και εν τέλει ποτέ δεν γνώριζε αν είναι καλά ή αν έχει κάτι…

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάστασή της, υπάρχει μία σοβαρή ασθένεια, η οποία όμως δεν δίνει πόνο σε κανέναν άνθρωπο: ο καρκίνος. Αν στα πρώτα στάδια εκδήλωσης της νόσου ο ασθενής πονούσε, θα πήγαινε στο γιατρό. Και όσο νωρίτερα διαγνωστεί ο καρκίνος, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες θεραπείας. Άρα, ο πόνος είναι αναγκαίος και κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης για την προστασία του. Και αν σε κάποιες περιπτώσεις είναι υπερβολικός, δεν είναι ποτέ περιττός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News