Ο Νιλ ΜακΚόρμικ συνάντησε για πρώτη φορά τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ το 1992, σε μια γαμήλια δεξίωση: μια φίλη του τραγουδίστρια παντρευόταν ένα από τα μέλη του συγκροτήματος του ΜακΚάρντεϊ. Μουσικοκριτικός, σήμερα της Telegraph, που μεγάλωσε με τα τραγούδια των Beatles, ο ΜακΚόρμικ γράφει στην βρετανική εφημερίδα ότι εντόπισε το ίνδαλμά του στο μπαρ και έσπευσε να τον γνωρίσει από κοντά.

Ηταν εκεί μπροστά του με σάρκα και οστά, ακριβώς το ίδιο ανοιχτό, φιλικό πρόσωπο που του έκλεινε το μάτι από την αφίσα των Beatles στο δωμάτιο της αδελφής του. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική για τον νεαρό φαν αλλά μάζεψε όσο κουράγιο είχε και τον πλησίασε για να υποβάλει τα σέβη του. Τριάντα χρόνια αργότερα θυμάται ότι ξεστόμισε κάτι λιτό του τύπου: «Γεια σου Πολ, θέλω απλώς να πω… ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ BEATLES!». Και εκείνος του είπε: «Ω, ευχαριστώ. Κι εγώ!»

Εδωσαν τα χέρια και ο νεαρός Νιλ ΜακΚόρμικ ήταν έτοιμος να απομακρυνθεί, μη θέλοντας να επιβάλει την παρουσία του στο είδωλό του, αλλά ο ΜακΚάρτνεϊ τον διαβεβαίωσε ότι δεν χρειαζόταν να φύγει βιαστικά και του είπε ότι, αν ήθελε, θα μπορούσαν να συζητήσουν για τους Beatles (το συγκρότημα διαλύθηκε το 1970). Ετσι ήπιαν ένα ποτό, ο νεαρός του έκανε ερωτήσεις για ένα συγκρότημα, που είχε διαλυθεί πριν από δεκαετίες, και ο ΜακΚάρτνεϊ του απαντούσε ευγενικά, με πολύ χιούμορ και ανέκδοτες λεπτομέρειες. Και ο ΜακΚόρμικ έφυγε από αυτή τη συνάντηση πολύ χαρούμενος και εντυπωσιασμένος από τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που αποδείχθηκε… «ακριβώς αυτός που πάντα περιμέναμε να είναι», όπως γράφει στην Telegraph.

Διάσημος σε όλο τον κόσμο από τα 21 του, στις 18 Ιουνίου ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ γίνεται 80 ετών. Ολοι γνωρίζουμε τι πέτυχε με τους Beatles, γράφοντας και ερμηνεύοντας τραγούδια, που ο κόσμος τραγουδά ακόμα και σήμερα· έγινε επίσης μια επιδραστική φιγούρα της ποπ κουλτούρας της εποχής μας, που επηρέασε καθοριστικά πάρα πολλούς ανθρώπους. Και συνέχισε να κάνει φανταστική μουσική, με ρυθμούς παραγωγικότητας και δημιουργικότητας που σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να συναγωνιστεί στον τομέα του. Η εποχή των τεράστιων επιτυχιών του μπορεί να έληξε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, αλλά πέρυσι, το 18ο σόλο άλμπουμ του «McCartney III» (από τα 47 αν μετρήσουμε όλα τα projects του) έφτασε στο νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο άνθρωπος είναι ιδιοφυΐα. Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι καλός άνθρωπος για να είσαι ιδιοφυΐα. Αυτό είναι έξτρα μπόνους…

Κάνοντας αυτή τη δουλειά εδώ και πολύ καιρό, ο Νιλ ΜακΚόρμικ  έχει γνωρίσει τους πιο διάσημους μουσικούς της εποχής μας. Οπως γράφει, λοιπόν, στην Telegraph, πιστεύει ειλικρινά πως «ο ΜακΚάρτνεϊ μπορεί κάλλιστα να είναι ο πιο ωραίος, ο πιο κουλ, ο πιο καλά προσαρμοσμένος σούπερ σταρ, που έχει δει ποτέ ο κόσμος». Εχει κάνει πολλές συνεντεύξεις μαζί του, τον συνάντησε σε στούντιο και σε παρασκήνια, όπου ήταν πάντα απίστευτα ευχάριστος και «εκεί», κουβεντιάζοντας άνετα με οποιονδήποτε.

Τον έχει συναντήσει ακόμη και στο Χάμπστεντ Χιθ να περπατάει με ένα από τα παιδιά του. Και έπρεπε να κοιτάξει γύρω του καλά για να εντοπίσει έναν διακριτικό σωματοφύλακα 10 μέτρα πιο πίσω, μια υπενθύμιση ότι ο ΜακΚάρτνεϊ ήταν ο Beatle, που εξακολουθούσε να μπαίνει σε λεωφορεία όταν οι Beatles ηχογραφούσαν το «Let It Be», και ο οποίος ταξίδεψε με αυτοκίνητο στη Γαλλία το 1966 μεταμφιεσμένος με ένα ψεύτικο μουστάκι και γυαλιά (αλλά τα έβγαλε όταν του αρνήθηκαν την είσοδο σε ένα nightclub του Μπορντό…)

Μιλώντας για τη φήμη, σε μια από τις συνεντεύξεις του στην Telegraph, ο ΜακΚάρτνεϊ αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό της δεκαετίας του 1960· τον αναγνώρισαν ενώ έκανε διακοπές σε ένα απομονωμένο ελληνικό νησί: «Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι έκοβα όλες τις εξόδους μου. Εκαιγα κάθε γέφυρα ιδιωτικότητας, που ήταν πολύ σημαντική για μένα. Και θυμάμαι ότι αντιμετώπισα συνειδητά μια απόφαση: “Είσαι σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή· είτε θα αρχίσεις να χαλαρώνεις είτε θα είσαι Beatle για το υπόλοιπο της ζωής σου”.  Και αποφάσισα ότι θα ήταν OK. Παρεμπιπτόντως, μην το αποκαλύψετε γιατί είναι μυστικό, στην πραγματικότητα απολαμβάνω μεγάλη ιδιωτικότητα. Το άλλο κομμάτι της ζωής μου, που δεν μοιάζει με το διάσημο κομμάτι μου, είναι πιο χαμηλών τόνων από των περισσότερων ανθρώπων. Θα με βρείτε να κάνω πολύ ιδιωτικά πράγματα, όπως το να γράφω ποίηση και να ανοίγω μονοπάτια στο δάσος», είπε κάποτε στον ΜακΚόρμικ.

Το όνομα του Πολ ΜακΚάρτνεϊ αναφέρεται συχνά σε συνεντεύξεις με άλλους μουσικούς, κάτι που μπορεί να είναι ένα μείγμα θαυμασμού για τις απίστευτες δεξιότητές του και δέους για την ευγένεια με την οποία αντιμετωπίζει όσους τον πλησιάζουν. Και δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα αποκαλυπτικό, πέρα από απλά σχόλια όπως «Ο ΜακΚάρτνεϊ ήταν πολύ καλός μαζί μας» (Φραν Χίλι  του εναλλακτικού ροκ συγκροτήματος Travis από τη Γλασκώβη), «Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ μας ζήτησε αυτόγραφα, πόσο τρελό μπορεί να είναι αυτό;» (Τζέικ Σίαρς των glam pop / disco Scissor Sisters από τη Νέα Υόρκη) και «Οταν ήμασταν μια ταπεινή support band, έπινε σφηνάκια μαζί μας στα παρασκήνια και παρακολουθούσε την εμφάνισή μας από το πλάι. Ηταν τρελό. Ηξερε όλα τα τραγούδια» (Ντάνι Ο’Ντόναχιου, ιρλανδός τραγουδιστής του εναλλακτικού ροκ συγκροτήματος The Script από το Δουβλίνο).

Ο συνθέτης Μάικ Μπατ θυμήθηκε την πρώτη φορά που συνάντησε τον ΜακΚάρτνεϊ το 1981, όταν μπήκε σε ένα στούντιο όπου δούλευε ο Μπατ: «Καθώς προχωρούσε προς το μέρος μου, άρχισε να τραγουδά “Big t—, wobbling like jelly” με τη μελωδία του τραγουδιού μου “Bright eyes, burning like fire”. Ηταν ο τρόπος του να πει ότι με αναγνώρισε. Είναι μια ωραία πλευρά του Πολ. Του αρέσει να αρέσει και το να δείχνει εξοικειωμένος με κάποια από τις δουλειές σου ίσως είναι ένας καλός τρόπος για να του πεις “Γεια σου, νομίζω ότι είσαι ΟΚ”»…

Ο Μπατ παρατήρησε ακόμη ότι ο ΜακΚάρτνεϊ έμπαινε σε οποιονδήποτε χώρο και μιλούσε με οποιονδήποτε, χωρίς να φοβάται ότι θα του επιτεθούν: «Νομίζω ότι είναι τόσο συνηθισμένος στο να είναι καλοί μαζί του οι άνθρωποι επειδή είναι ο σπουδαίος Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ώστε θεωρεί ότι όλα γύρω του είναι cool».

Ωστόσο, είτε το γνωρίζει είτε όχι, η επιρροή του ΜακΚάρτνεϊ ήταν πολύ μεγάλη όπως δείχνει η ιστορία του Τζον Πολ Τζόουνς των Led Zeppelin από τις πρώτες ημέρες του ως session μουσικός. Οπως είπε στον ΜακΚόρμικ, ο Τζόουνς είχε γράψει μια διασκευή με κόρνο για το τραγούδι του Ντόνοβαν «Mellow Yellow», αλλά η ηχογράφηση δεν πήγαινε καλά: «Το μισούσαν. Μισούσαν όλα τα χάλκινα. Ολοι οι δικοί του ήταν του στυλ “ωχ όχι, δεν είναι ο Ντόνοβαν αυτό, φίλε” και η πρόβα όδευε στην καταστροφή όταν ο Θεός έστειλε τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Περνούσε έξω από την πόρτα, το άκουσε και είπε “το χάλκινο είναι φανταστικό”. Η όλη διάθεση άλλαξε αμέσως και έγινα πάλι ήρωας», είπε ο Τζόουνς. Και το single έγινε το πρώτο του Ντόνοβαν που πούλησε ένα εκατομμύριο δίσκους.

Η γκάμα των μουσικών χαρισμάτων του ΜακΚάρτνεϊ είναι σίγουρα απαράμιλλη στην ποπ. Ο παραγωγός Στιβ Λίπσον, που εργάστηκε το 1986 στο άλμπουμ του «Flowers in Dirt», θυμάται: «Ηταν απίστευτος. Πρέπει να ήταν το καλύτερο μέλος μπάντας, που υπήρξε ποτέ. Μουσικά μπορεί να κάνει τα πάντα, να παίξει οτιδήποτε, είναι λαμπρός, με έναν πλούτο ιδεών. Μπορεί να δηλώνω το προφανές, αλλά από την εμπειρία μου οι άνθρωποι, που έχουν ταλέντο και αυτοπεποίθηση, είναι επίσης καλοί εργαζόμενοι, καλοί στην τήρηση των χρόνων, επικοινωνιακοί και συνεργάσιμοι. Είναι –για κάποιον λόγο- οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν».

Ο Μάικλ Μπουμπλέ ηχογράφησε πρόσφατα μια υπέροχη εκδοχή της ρομαντικής μπαλάντας του ΜακΚάρτνεϊ «My Valentine» (από το άλμπουμ του 2012 «Kisses on the Bottom») και χάρηκε πολύ όταν ο ΜακΚάρτνεϊ συμφώνησε να κάνει την παραγωγή της ηχογράφησης: «Ηταν όμορφος. Εχει την ικανότητα να μπαίνει σε ένα δωμάτιο και να ξεσηκώνει τους πάντες, έκανε τους πάντες να παίζουν καλύτερα». Ο ΜακΚάρτνεϊ είπε στον Μπουμπλέ την ιστορία του τραγουδιού, που έγραψε για τη σύζυγό του Νάνσι («ήταν πολύ συναισθηματικός για όλο αυτό και είπε πως ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της») και τον καθοδήγησε στα φωνητικά.

Σε πολλές ιστορίες για τον ΜακΚάρτνεϊ εμφανίζεται, εξάλλου, ένα μείγμα καλοσύνης, χάρης, χιούμορ και υποβόσκουσας σκληρότητας, που δεν είναι παρά η επιθυμία του να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει. Οι U2 ερμήνευσαν το «Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band» μαζί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ ανοίγοντας τη συναυλία «Live8» το 2005 στο Λονδίνο και όλοι εντυπωσιάστηκαν από την σχολαστικότητα του στις πρόβες: «Ενιωσα σαν να ήταν ένα masterclass», όπως το έθεσε ο μπασίστας Ανταμ Κλέιτον. (Δείτε το βίντεο της συναυλίας)

Αλλά ο Μπόνο, ο frontman των U2, συγκινήθηκε από άλλες πτυχές της προσοχής που έδινε ο ΜακΚάρτνεϊ στη λεπτομέρεια: «Ο Πολ είναι πολύ πιο σύνθετος χαρακτήρας από ό,τι φαντάζονται οι άνθρωποι. Μπήκε στο καμαρίνι μας πριν από τη συναυλία για να ελέγξει τι φορούσαμε. Εντόπισε ένα σακάκι και είπε: “Είναι Christian Dior”; “Ναι”, του απαντάει ο στυλίστας μας. Λέει εκείνος, “Μόλις μου αγόρασε ένα τέτοιο η Στέλλα. Ποιος το φοράει αυτό;” Απάντηση: “Ο Μπόνο”.  “Άκου φίλε”, λέει ο Πολ. “Μόλις παρέλαβα το σακάκι μου για τη συναυλία. Δεν μπορείς να το φορέσεις αυτό”. Είπα, “Εντάξει”. Ο τύπος, που προφανώς επινόησε το mop top [το θρυλικό κούρεμα των Beatles] και δούλευε με τον μάνατζέρ του για τα κοστούμια των μελών του συγκροτήματος, μπορούσε να εντοπίσει μια επώνυμη ετικέτα από το κόψιμο του ρούχου. Γι’ αυτό εμφανίστηκα με τζιν, μοιάζοντας με μηχανικό. Ηθελα να είμαι στιλάτος, αλλά ο Πολ ήρθε στα παρασκήνια. Και δεν το φόρεσε καν! Ούτε εκείνος», είπε ο Μπόνο.

Καθώς προχωρούσαν προς τη σκηνή, ο ΜακΚάρτνεϊ ζήτησε από το συγκρότημα να σταματήσει για λίγο: «Εβαλε τα χέρια του γύρω μας και έκανε μια όμορφη προσευχή για το πώς “η μουσική είναι αυτό που κάνουμε, και θέτουμε τη μουσική μας στην υπηρεσία Σου, Κύριε. Σήμερα, χρησιμοποίησέ μας”.  Ηταν μια πραγματικά φοβερή στιγμή για μένα. Σκέφτηκα, “Ουάου, μια ευλογία από τον Beatle”».

Σίγουρα υπήρξαν δύσκολες στιγμές στη ζωή του, όπως η σύλληψή του για κατοχή ναρκωτικών στην Ιαπωνία το 1980, o θάνατος της αγαπημένης του συζύγου Λίντα το 1998, o καταστροφικός δεύτερος γάμος του με τη Χέδερ Μιλς και το διαζύγιό τους. Αλλά είναι δύσκολο να βρει κανείς βρωμιά του. Το μόνο άτομο με το οποίο μίλησε ο Νιλ ΜακΚόρμικ, που φαίνεται να τον αντιπαθεί, είναι ο Φιλ Κόλινς: «Εχω παίξει μαζί του. Είχε προφανώς το πάνω χέρι, γιατί είναι Beatle, και ήταν πάντα συγκαταβατικός: “Ο μικρός Φιλ  fan των Beatles!” Το βρίσκω ενοχλητικό», του είχε πει.  Ωστόσο, ο μουσικοκριτικός της Telegraph υποψιάζεται ότι αυτό μπορεί να πει περισσότερα για τον Κόλινς παρά για τον ΜακΚάρτνεϊ.

Οπου κι αν βρίσκεται, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ είναι Beatle, οπότε κουβαλά μαζί του την κληρονομιά του μεγαλύτερου, δημοφιλέστερου και πιο σημαντικού γκρουπ στην ιστορία της ποπ: «Είμαι σίγουρος ότι του σπάει τα νεύρα να αναφέρονται συνεχώς στο παρελθόν», παρατήρησε ο Ελβις Κοστέλο, ο οποίος έγραψε τραγούδια μαζί του στα τέλη της δεκαετίας του 1980. «Αν ο κόσμος βρίσκει τώρα τη μουσική του λιγότερο συναρπαστική από ό,τι ήταν τότε, συμβαίνει γιατί είναι πολύ δύσκολο να είναι πιο συναρπαστική. Είναι σαν να είσαι ο βασιλιάς του κόσμου για μερικά χρόνια και μετά να πρέπει να συμβιβαστείς με το να είσαι πρεσβευτής. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο πράγμα· και πρέπει να πω ότι είναι ένα αξιοπρεπές άτομο, πολύ λογικό», είπε ο Κοστέλο.

Ο άγγλος μουσικός και τραγουδιστής, το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του οποίου προέρχεται από το μικρό όνομα του Ελβις Πρίσλεϊ και το επώνυμο Κοστέλο, που χρησιμοποιούσε ο επίσης μουσικός πατέρας του, πρόσθεσε ακόμη ότι είναι πολύ περήφανος, που έγραψε τραγούδια με τον μουσικό του ήρωα: «Ημασταν περίεργα συμβατοί. Πρέπει να θυμάσαι ότι είναι απλά ένας τύπος, ε; Είμαι ακριβώς στην κατάλληλη ηλικία που θα μπορούσε να με τρομοκρατήσει πραγματικά· κάπου-κάπου κοίταζα ψηλά και έλεγα “Θεέ μου, είναι ΑΥΤΟΣ!”, αλλά έπρεπε να αφήνω όλες αυτές τις σκέψεις στην άκρη», είπε για το ίνδαλμά του, με τον οποίο είχε την τύχη να συνεργαστούν, βγάζοντας, μάλιστα, δύο ή τρία τραγούδια την ημέρα. Πώς; Καθισμένοι σε καναπέδες με τις κιθάρες τους, και με χαρτί και με μολύβι σε ένα χαμηλό τραπέζι μπροστά τους· δουλεύοντας όπως κάποτε ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ με τον Τζον Λένον…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News