Η γοητεία των λαμπραντούντλ είναι το δυνατό τους σημείο. Θεωρούνται από τα πιο όμορφα σκυλιά. Οχι μόνο όσο είναι κουτάβια. Αλλά και στην ενήλικη ζωή τους. «Είναι γλυκά, τρυφερά, όμορφα, αγαπησιάρικα», λέει ο «κατασκευαστής» τους. Επίσης είναι «παρανοϊκά και φιλάσθενα».

Για ακόμη μία φορά ο δημιουργός της ράτσας, ο Γουάλι Κόνρον, λέει σε συνέντευξή του ότι μετάνιωσε που άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας και δημιούργησε έναν Φράνκενσταϊν. Στην (πρόσφατη) αυτή συνέντευξή αποκαλεί τα αξιαγάπητα πλάσματα «τέρατα» και εμφανίζεται θυμωμένος ακόμη και με όσους τα προτιμούν από άλλες ράτσες.

Μιλώντας στο αυστραλιανό δίκτυο ABC, ο Γουάλι, o οποίος είναι απλώς εκτροφέας σκύλων και δεν έχει κάποια επιστημονική ιδιότητα, εξηγεί ότι τα μειονεκτήματα της διασταύρωσης είναι πολλά περισσότερα από τα πλεονεκτήματα και όποιος αποφασίσει να πάρει λαμπραντούντλ, θα το μετανιώσει.  «Δεν «πέτυχε η διασταύρωση. Τα σκυλιά μπορεί να είναι όμορφα, αλλά έχουν πολλά προβλήματα υγείας», επανέλαβε.

Αν είναι όμως έτσι, πώς γίνεται τα ημίαιμα να ζουν τόσα χρόνια. Και μάλιστα στην Ελλάδα να επιβιώνουν σε αντίξοες συνθήκες δρόμου και όχι μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, τροφή και παιχνίδια;

Υπάρχουν ράτσες που αν ζευγαρώσουν, κληρονομούν γονίδια που προκαλούν ασθένειες. Υπάρχουν άλλες που δημιουργούν «γερά» σκυλιά. Ολα αυτά τα ημίαιμα είναι όσα έχουν κληρονομήσει γονίδια που τα βοηθούν να μην αρρωσταίνουν. Υπάρχουν όμως και αυτά που έχουν γονίδια «νοσογόνα», πεθαίνουν και δεν τα βλέπουμε ποτέ και σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και τα λαμπραντούντλ.

Στους επιστήμονες είναι γνωστό ποιες ράτσες σκύλων μπορούν να διασταυρωθούν και ποιες όχι. Ωστόσο, αν και τα λαμπραντόρ με τα πουντλ είχαν «απαγορευτικό», ο Γουάλι αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο, «όμορφο» και «υποαλλεργικό» σκύλο, χωρίς να υπολογίζει το «κόστος» της υγείας της νέας ράτσας.

Ο Γουόλι, ο οποίος κατάγεται από την Αυστραλία, δημιούργησε τα λαμπραντούντλ στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η ιδέα τού ήρθε από ένα γράμμα που έλαβε από μία τυφλή γυναίκα από τη Χαβάη, της οποίας ο άντρας ήταν αλλεργικός στα σκυλιά που μαδάνε και αυτή χρειαζόταν σκύλο – οδηγό.

Ετσι αποφάσισε να δημιουργήσει έναν ιδανικό σκύλο για αυτούς. Τρία χρόνια σκέψεων, ιδεών και μελετών πάνω σε συγκεκριμένες ράτσες, κατέληξαν στο να δημιουργήσει έναν εργατικό σκύλο, που αναλαμβάνει συχνότερα από οποιονδήποτε άλλον τον ρόλο του οδηγού τυφλών, το λαμπραντόρ, με το σγουρό τρίχωμα του πουντλ που δεν μαδάει (υποαλλεργικό είναι μεταφορική έννοια, δεν υπάρχει τέτοιο σκυλί).

«Τότε βοήθησα ένα ζευγάρι με ειδικές ανάγκες. Τώρα όμως βλέπω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαμπραντούντλ είναι τελείως παρανοϊκά και κληρονομικά φιλάσθενα. Και το χειρότερο από όλα, είναι ότι ενώ είναι γνωστό αυτό, οι παραγγελίες για αγορά σκύλων συνεχώς αυξάνονται, κάτι που σημαίνει ότι τους ενδιαφέρει περισσότερο η εμφάνιση του ζώου και όχι αν θα είναι ευτυχισμένο και υγιές».

Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν μαζί του, καθώς θεωρούν ότι τα σκυλιά της συγκεκριμένης ράτσας είναι η τέλεια συντροφιά, επειδή μεταδίδουν ηρεμία είναι πολύ εκφραστικά.

Πέρα από τη ράτσα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα σκυλιά κληρονομούν τον χαρακτήρα του αφεντικού τους. Επίσης, οι μεγάλες σε μέγεθος ράτσες, στις οποίες ανήκει το λαμπραντούντλ, είναι κανόνας ότι είναι πολύ πιο φιλάσθενες σε σχέση με τις μικρότερες, όπως επίσης είναι γνωστό ότι ένα μικρόσωμο σκυλί μπορεί να ζήσει και 18 χρόνια, ενώ ένα μεγάλο μπορεί να φτάσει μέχρι την ηλικία των 12 ετών.

Χωρίς επίσημη ταυτότητα

Στην Ελλάδα τα λαμπραντούντλ δεν είναι καθόλου δημοφιλή και δεν πωλούνται, ούτε φυσικά χαρίζονται. Αν θέλει κάποιος, θα πρέπει να απευθυνθεί σε εκτροφέα και να ζητήσει ειδική εισαγωγή.

Στην Ευρώπη γίνονται εισαγωγές από την Αυστραλία, η οποία είναι και η μόνη χώρα που έχει κατοχυρώσει επίσημα τη ράτσα.

Στις ΗΠΑ ενώ υπήρχε «λατρεία», η ράτσα δεν έχει αναγνωριστεί από τις αρμόδιες αρχές, όπως αναφέρουν οι New York Times.

Τα  λαμπραντούντλ είχαν γίνει διάσημα στην Αμερική το 2009, όταν ο τότε πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, είχε ανακοινώσει πως έχει περιορίσει τη λίστα των υποψήφιων προεδρικών pets σε δύο, και θα έπαιρνε για τις κόρες του είτε ένα λαμπραντούντλ, είτε ένα πορτογαλικό «νερόσκυλο». Τελικά πήρε το δεύτερο. Ισως επειδή σαν πλανητάρχης είχε καλύτερη πληροφόρηση ακόμη και για σκύλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News