Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει την προέλαση της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, τη Λεπέν και τη Μελόνι, την εισβολή στην Ουκρανία, τις επιθέσεις της Χαμάς και τον αντισημιτισμό με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τη στρατηγική του Κρεμλίνου με στόχο την αποδυνάμωση της δημοκρατικής Ευρώπης. Τουλάχιστον αυτό υποστήριξε ο διάσημος γάλλος στοχαστής Μπερνάρ-Ανρί Λεβί συνομιλώντας με τον Μαουρίτσιο Μολινάρι, διευθυντή της La Repubblica.

Κατά τη συνομιλία τους, που έγινε στο πλαίσιο του δημοσιογραφικού φεστιβάλ «La Repubblica delle Idee» (Η Δημοκρατία των Ιδεών), το οποίο διοργανώνει κάθε χρόνο η κεντροαριστερή ιταλική εφημερίδα, ο γάλλος φιλόσοφος και ο ιταλός δημοσιογράφος εστίασαν την προσοχή τους στις «δημοκρατίες υπό επίθεση».

Το πρώτο, φυσικά, που θέλησε να μάθει ο Μολινάρι ήταν η γνώμη του Λεβί για την απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να διαλύσει την εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, μετά τον θρίαμβο του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού. Εκείνος έκανε λόγο για μια «δοκιμασία αλήθειας», εξηγώντας πως ο γάλλος πρόεδρος ουσιαστικά καλεί τους πολίτες να αποφασίσουν αν όντως θέλουν να αναλάβει την εξουσία η Μαρίν Λεπέν.

«Γιατί όμως τόσοι πολλοί Γάλλοι ψήφισαν Ακροδεξιά;» ρώτησε ο Μολινάρι. «Γιατί τόσοι πολλοί Ιταλοί ψήφισαν Σαλβίνι και Μελόνι; Γιατί η Αριστερά στη Γαλλία και στην Ιταλία καταρρέει;» διερωτήθηκε με τη σειρά του ο Λεβί. «Οι λόγοι είναι οι ίδιοι, όπως ίδιες είναι και οι συνέπειες. Μέρος της ευθύνης βαραίνει τις δημοκρατικές δυνάμεις και ειδικότερα την Αριστερά. Στη Γαλλία η Αριστερά προσκολλήθηκε στον Μελανσόν και συμφώνησε να συμβιβαστεί με ένα αντισημιτικό κόμμα, την Ανυπότακτη Γαλλία. Η γαλλική Αριστερά συμφώνησε να συμβιβαστεί όσον αφορά βασικά πράγματα. Υπάρχουν εκείνοι που χαρακτηρίζω “έντιμους συντηρητικούς”, που κάνουν συμβιβασμούς με τη Λεπέν εδώ και χρόνια παίζοντας με τις ασάφειες. Εως ότου έρχεται ο λογαριασμός και καλούνται να καταβάλουν ένα πολύ υψηλό τίμημα».

Ερωτηθείς πως είναι δυνατόν η νεογκολική Δεξιά να φλερτάρει ανοιχτά με την Ακροδεξιά, δεδομένης της ρεπουμπλικανικής και αντιφασιστικής παράδοσής της, εξήγησε ότι «στην πραγματικότητα  υπάρχουν δύο δεξιές Γαλλίες: των γκολικών και των πετενικών, των αντιφασιστών της δεκαετίας του 1930 και εκείνων που την ίδια δεκαετία ήθελαν έναν Γάλλο Μουσολίνι. Ακόμη και νωρίτερα, στα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχαν δύο Γαλλίες: η μία υπέρ του Ντρέιφους και η άλλη κατά. Είναι μια ιδεολογική και πολιτική μάχη που διεξάγεται σώμα με σώμα. Δεξιά στη Γαλλία δεν σημαίνει τίποτα. Υπάρχει μια αξιοπρεπής, μετριοπαθής, συντηρητική, φιλοευρωπαϊκή Δεξιά, και μια φασιστική, αντιευρωπαϊκή και φιλοπουτινική Δεξιά. Είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους, και το λάθος των Γάλλων ήταν ότι αντιλήφθηκαν τη Δεξιά ωσάν να ήταν μία. Ακριβώς έτσι υπάρχουν και δύο ασυμβίβαστα αριστερά ρεύματα: το φιλοευρωπαϊκό και το αντιευρωπαϊκό» είπε ο Λεβί.

Σχετικά με τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στην ιταλίδα πρωθυπουργό και την επίδοξη πρόεδρο της Γαλλίας, ο Λεβί απάντησε πιο περιεκτικά, σημειώνοντας ότι «η Λεπέν και ο Μπαρντελά είναι από κοινού ό,τι η Μελόνι και ο Σαλβίνι. Πρόκειται για το φασιστικό υπογάστριο του μετώπου υπέρ του Πούτιν. Η γαλλική Ακροδεξιά διεξάγει μια εκστρατεία με ρωσικά χρήματα εδώ και 10-15 χρόνια. Ακόμη και στην Ιταλία η Ακροδεξιά χρηματοδοτείται από τη Ρωσία, για παράδειγμα ο Σαλβίνι».  

Οσον αφορά το μεγάλο ερώτημα των τελευταίων αρκετών πλέον ετών, «γιατί η Ρωσία επιτίθεται στις δημοκρατίες μας;» –όπως το έθεσε ο διευθυντής της La Repubblica–, ο Λεβί μίλησε καταρχάς για εκδίκηση. «Η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε εξαιτίας της Αμερικής, του Πάπα, των σοβιετικών αντιφρονούντων και της Ευρώπης. Ο Πούτιν το είπε στη Λέσχη Βαλντάι και έδειξε την Ευρώπη ως έναν από τους υπεύθυνους για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, γεγονός που για εκείνον αποτέλεσε τη μεγαλύτερη καταστροφή του 20ού αιώνα» ανέφερε.

Υπάρχει, βεβαίως, και η ιδεολογία. «Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε τους δικτάτορες, να τους βλέπουμε μόνο ως θηρία που διψούν για την εξουσία. Είναι ιδεολόγοι, όπως και ο Πούτιν. Πιστεύει σε μια νέα Ευρώπη, που θα περιόριζε τις ελευθερίες, θα ισοπέδωνε το κράτος δικαίου και θα ευνοούσε τους δεσμούς αίματος σε βάρος της ιθαγένειας» σημείωσε.

«Υπάρχει ακόμη και μια μεταφυσική του Πούτιν, η οποία εναντιώνει αυτό που οι ιδεολόγοι του αποκαλούν «τελουροκρατία»–δηλαδή η ισχύς της γης, της μεγάλης αχανούς ρωσικής επικράτειας– στη «θαλασσοκρατία», το άνοιγμα προς τη θάλασσα και τη Δύση. Μεταξύ των θεωρητικών που τον εμπνέουν συγκαταλέγεται ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, ο οποίος προσθέτει τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό σε αυτές τις θεωρίες, σε σημείο να προωθεί μια συμμαχία με τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό. Στο τελουροκρατικό όραμα του Ντούγκιν περιλαμβάνεται επίσης ένα σχέδιο για μια μεγάλη συμμαχία μεταξύ αυτού που αποκαλεί “σλαβική ψυχή” και του πιο βίαιου ριζοσπαστικού ισλαμισμού. Ο Πούτιν έχει δηλώσει ότι το κύριο εμπόδιο για την οικοδόμηση αυτής της τελουροκρατικής Ευρασίας είναι η Ευρώπη όπως είναι σήμερα. Και γι’ αυτό κάνει τα πάντα για να αποδυναμώσει τις δημοκρατίες» συμπλήρωσε ο Λεβί.

Μέρος της εκστρατείας της Ρωσίας κατά της Ευρώπης αποτελεί, βεβαίως, και ο πόλεμος στην Ουκρανία. «Αυτό λένε οι Ουκρανοί από την πρώτη μέρα. Περνάω τον περισσότερο χρόνο μου εκεί εδώ και δυόμισι χρόνια. Ενα πράγμα που έχω ακούσει να επαναλαμβάνεται χιλιάδες φορές είναι το εξής: “Εμείς είμαστε η πρώτη γραμμή. Μας επιτέθηκαν επειδή ονειρευόμασταν την Ευρώπη και επειδή αυτό το όνειρο ήταν αφόρητο για τη Ρωσία”» είπε ο Λεβί.

Σχετικά με την άλλη μεγάλη σύρραξη που μαίνεται από τον περασμένο Οκτώβριο, ο Λεβί σημείωσε πως η Ρωσία υποστήριξε τη Χαμάς μετά τις αποτρόπαιες σφαγές «επειδή ήταν με τη Χαμάς ήδη πριν από την 7η Οκτωβρίου. Ο Ισραηλινοί, οι Ευρωπαίοι, ο κόσμος, δεν ήθελαν να το δουν. Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της 7ης Οκτωβρίου η Χαμάς έγινε δεκτή στη Μόσχα, ενώ τους προηγούμενους μήνες διεξήχθησαν συζητήσεις τακτικής προετοιμασίας με τη συμμετοχή της Χαμάς, Ρώσων και Ιρανών στον Λίβανο. Ο πόλεμος της Συρίας ήταν το πεδίο δοκιμής πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε αυτή η μεγάλη συμμαχία: Ιράν, Αδελφοί Μουσουλμάνοι, Ρώσοι, κάθε μορφή αντιδημοκρατικής ιδεολογίας» συμπλήρωσε ο Λεβί.

Συνυπολογίζοντας την έντονη παρουσία και δραστηριότητα της Ρωσίας και στην Αφρική, από τη Λιβύη ως τον Νίγηρα, πρόσθεσε ότι «πρόκειται για μια πολύ κλασική στρατηγική, ιμπεριαλιστική. Στη Ρωσία σημειώνεται μια αναβίωση του πιο βάρβαρου και απλού ιμπεριαλισμού, ο οποίος έγκειται στην κατάκτηση εδαφών, στη λεηλασία πόρων και στην καταπίεση άμαχων πληθυσμών».  

Με βάση όλα αυτά, ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί χαρακτηρίζει την κατάσταση ιδιαίτερα κρίσιμη και γι’ αυτό «απλώνω το χέρι μου σε όποιον υπερασπίζεται τη δημοκρατία, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και το μέλλον του. Είμαι πρόθυμος να συμμαχήσω με οποιονδήποτε πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να συνεχιστεί ο εξοπλισμός της Ουκρανίας, ώστε να μπορέσει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο για να αναχαιτίσει τον φασιστικό στρατό. Ευελπιστώ στις εκλογές να περιθωριοποιήσουμε ξανά και τους ρατσιστές της Λεπέν και τους αντισημίτες του Μελανσόν, όπως τους περιθωριοποιούμε εδώ και καιρό. Στη συνέχεια θα επιστρέψουμε στην πραγματική πολιτική».

Ρωτώντας ο συνομιλητής του αν όντως κινδυνεύουν οι Δυτικές δημοκρατίες, υπογράμμισε πως «το μεγάλο λάθος είναι να πιστεύουμε ότι η δημοκρατία είναι η κανονική τάξη πραγμάτων και η τυραννία και η σκλαβιά είναι οι εξαιρέσεις, ότι η Ευρώπη είναι κάτι το φυσικό και ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταστραφεί. Ισχύει το αντίθετο. Η φυσική τάξη πραγμάτων είναι η θέληση για εξουσία, για κυριαρχία, για υποδούλωση των άλλων. Το λάθος μας ήταν να πιστέψουμε ότι η Ευρώπη είχε πλέον ολοκληρωθεί, ότι κινούνταν προς την κατεύθυνση της Ιστορίας, ότι τίποτα δεν μπορούσε πια να την σταματήσει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News