Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να χωρίσεις κάποιον και με δεδομένο ότι ένας χωρισμός σπανίως είναι ευπρόσδεκτος και από τις δύο πλευρές, αυτός που θέλει να χωρίσει μπορεί να προσπαθήσει τουλάχιστον να το κάνει κάπως πιο ήπιο για τον άλλον. Ή να μην προσπαθήσει και να το κάνει αφόρητο.

Oπως ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, που είχε χωρίσει την έγκυο, τότε, Ιζαμπέλ Ατζανί, με φαξ, αξεπέραστο στην κλίμακα του «λάθος τρόποι να χωρίσετε». Σπουδαίος ηθοποιός ο Ντάνιελ, αλλά ο ναρκισσισμός του «φωνάζει» από χιλιόμετρα.

Ο Μάρλον Μπράντο, πάλι, προσπάθησε να το χειριστεί κάπως καλύτερα όταν αποφάσισε, στα τέλη της δεκαετίας του 1940, να χωρίσει τη Σολάνζ Ποντέλ, μια γαλλίδα χορεύτρια. Αλλά δεν τα πολυκατάφερε.

Τουλάχιστον εκείνος παραδέχεται τις προβληματικές πλευρές του χαρακτήρα του, έστω και αν υποσυνείδητα απλώς προσπαθεί να πει «δεν φταις εσύ, αγάπη μου, εγώ είμαι το πρόβλημα», κλασική ατάκα χωρισμού, που αποστομώνει τον άλλον.

Ο Μπράντο έγραψε μια επιστολή στη δύστυχη Σολάνζ, που ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί του, μέσω της οποίας διαπιστώνουμε ότι, πέρα από όλα τα άλλα, ήταν και ανορθόγραφος. Μικρό το κακό· κανείς ποτέ δεν ήθελε τον Μάρλον Μπράντο για το ταλέντο του στη γραφή, έτσι κι αλλιώς.

Η επιστολή βγαίνει σε δημοπρασία στη Βοστώνη και σύμφωνα με τους Times αναμένεται να πιάσει πάνω από 15.000 δολάρια. Ατυχώς, η Ατζανί έσκισε το φαξ του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, οπότε δεν θα έχουμε ποτέ τη χαρά να δούμε και αυτό με τα μάτια μας.

Την εποχή που έγραψε την εν λόγω επιστολή ο Μπράντο ήταν ένα ανερχόμενο είδωλο που έλαμπε στο Μπρόντγουεϊ, παίζοντας τον κτηνώδη Στάνλεϊ Κοβάλσκι στο «Λεωφορείον ο Πόθος». Είχε κερδίσει τον ρόλο με έναν τρόπο πολύ ταιριαστό στην ιδιοσυγκρασία του. Εκανε οτοστόπ για να πάει στο Κέιπ Κοντ και να βρει τον συγγραφέα του έργου, Τενεσί Ουίλιαμς. Εφτασε με «μία ή δύο ημέρες καθυστέρηση για το κάστινγκ», όπως γράφει στα απομνημονεύματά του.

Φτάνοντας, διαπίστωσε ότι η τουαλέτα του Ουίλιαμς ήταν χαλασμένη και πριν πάει να διαβάσει τον ρόλο για τον συγγραφέα, την έφτιαξε. Ο Ουίλιαμς έγραψε στον ατζέντη του, περιγράφοντας έκπληκτος το συμβάν και λέγοντας ότι, πέρα από το ταλέντο του στην υποκριτική, ο Μπράντο «είναι απίστευτα ελκυστικός και αισθησιακός, τουλάχιστον όσο ο Μπαρτ Λάνκαστερ».

Το έργο γνώρισε τεράστια επιτυχία. Η Ποντέλ, την ίδια εποχή, είχε φτάσει από τη Γαλλία στο Χόλιγουντ ευελπιστώντας σε μια καριέρα εκεί. Πράγματι, υπέγραψε ένα συμβόλαιο, αλλά το έσπασε για να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη: φίλοι τη συμβούλευσαν να πάει στα παρασκήνια του θεάτρου και να γνωρίσει ένα νεαρό ηθοποιό «που ήταν και όμορφος και ταλαντούχος». Η ίδια είπε σε συνέντευξή της το 2014: «Μου είπε, “γιατί δεν έρχεσαι κάθε βράδυ για να έχω κάποιον να τρώω μαζί του μετά την παράσταση;”». Αρχισε, λοιπόν, να πηγαίνει.

Η Ποντέλ διέμενε με τη μητέρα της σε ένα ξενοδοχείο στο Μπρόντγουεϊ. Ο Μπράντο τις επισκεπτόταν και η μητέρα της ετοίμαζε δείπνο για όλους σε ένα φουρνάκι για κάμπινγκ. «Μια μέρα με ρώτησε “γιατί μένεις σε ξενοδοχείο;”». Ο Μπράντο, που έβγαζε 550 δολάρια την εβδομάδα, της έδωσε 900 δολάρια για να μετακομίσει σε ένα διαμέρισμα με τη μητέρα της.

Τις Κυριακές την έπαιρνε με τον φίλο του Γουόλι Κοξ και πήγαιναν με τη μηχανή του στην εξοχή του Νιου Τζέρσεϊ: «Καθόμασταν κάτω από ένα δέντρο. Εβγαζε μήλα από την τσάντα του και τρώγαμε». Για την Ποντέλ ήταν ο ιδανικός έρωτας. Για τον Μπράντο, πάλι, μάλλον όχι. Ετσι, ένα πρωί, η ερωτευμένη Γαλλίδα έλαβε ένα γράμμα.

«Αγαπητή Σολάνζ,

Για να μη νομίζεις ότι είμαι εντελώς άξεστος, σου γράφω αυτό το γράμμα για να εξηγήσω ότι λόγω ενός ασυνεπούς, επιθετικού, ιδιοσυγκρασιακού χαρακτήρα, θέλω να μην ταπεινώσω και να μην υποβαθμίσω τα συναισθήματά σου βλέποντάς σε μόνο όποτε βολεύει τη διάθεσή μου. Παρακαλώ, δέξου αυτή την επιστολή με ανοιχτή καρδιά, όπως είναι γραμμένη, με μεγάλη ειλικρίνεια. Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να προσπαθήσω περισσότερο για να είμαι λιγότερο εγωκεντρικός και, ως εκ τούτου, λίγο πιο συμβατός. Οι προαιρέσεις μου ήταν πολύ καλές, αλλά τα συναισθήματά μου, δυστυχώς, ασταθή. Θα σε θυμάμαι με αγάπη και εκτίμηση. Οταν συναντηθούμε στη Γαλλία (ίσως τον Οκτώβριο) πιστεύω ότι η συμπεριφορά μου θα είναι πιο ενήλικη.

Με ζεστασιά,

Μάρλον

ΥΓ: Παρακαλώ, δώσε τις ευγενικές ευχαριστίες μου στη μητέρα σου, αν τις δεχτεί».

Τι να απαντήσεις σε αυτήν την επιστολή, την τόσο γεμάτη αυτογνωσία, αυθεντική ή προσποιητή; Η Ποντέλ δεν απάντησε τίποτα. Εγινε φωτογράφος, πήγε στο Μονακό, εργάστηκε για χρόνια με την Γκρέις Κέλι και πέθανε το 2020. Η ίδια, λογικά, δεν ξέχασε ποτέ τον Μάρλον Μπράντο, όμως εκείνος δεν την ανέφερε καν στα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1994 με τίτλο «Τραγούδια που με δίδαξε η μητέρα μου».

Σε αυτά αναφέρεται σε πολλές από τις ερωμένες του, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτει τα πραγματικά τους ονόματα. Για την εποχή που έβγαινε με την Ποντέλ έγραψε ότι «κάθε βράδυ περίμεναν επτά ή οκτώ κορίτσια στο καμαρίνι μου. Ηταν υπέροχο. Το να μπορώ να πάρω σχεδόν οποιαδήποτε γυναίκα ήθελα στο κρεβάτι ήταν μεθυστικό».

Κανείς δεν ξέρει αν είχε όντως ξεχάσει τα δείπνα από το φουρνάκι του κάμπινγκ με την Ποντέλ και τη μαμά της ή αν ήταν πολύ σημαντικά για να τα αναφέρει, ανάμεσα σε πολλές άλλες περιπέτειες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News