Το έβλεπες συχνά κολλημένο στα ταμπλό, γύρω στη δεκαετία του ’70. Μπορεί και αργότερα. Για κάποιους, ήταν συνώνυμο των φοβικών οδηγών, κουτιών με ρόδες και μικροαστικής ζωής. Κάτι σαν 11η εντολή. Ξεχασμένες Corolla, κάτι αρχαία Datsun, δίχρονα Wartburg (αλήθεια, τα θυμάται κανείς ακόμη;) που «έφτυναν» λάδι από την εξάτμιση, δασύτριχα στήθη, λευκά φανελάκια, τσολιαδάκια κρεμασμένα στον καθρέφτη, αραχνιασμένες ζωές και οχτάρες κασέτες. Στο πλάι του ταμπλό, η κλασική ατάκα. «Mπαμπά, μην τρέχεις». Χιλιοπαιγμένη.

Για τους νεότερους, ήταν βαρετό στερεότυπο. Ομως ακόμα και ο Ενζο Φεράρι ήξερε καλά το εφέκτ που είχε η τεκνοποίηση στην έννοια της ταχύτητας. Οπως είχε πει, «όποιος οδηγός μου κάνει παιδί, γίνεται αυτόματα ένα δευτερόλεπτο πιο αργός στον γύρο». Κάτι ήξερε ο γέρος του Μαρανέλο.

Επίσης, με μερικές δεκαετίες απόστασης, ο παγκόσμιος πρωταθλητής των ράλι, Βάλτερ Ρερλ, ανέφερε σε μια συνέντευξή του ότι αποφάσισε να μην κάνει παιδί επειδή ήξερε πως έτσι θα γινόταν πιο αργός. Βλέπεις, το να μη σε κρατάει κάτι από το να πατήσεις άλλα δύο χιλιοστά πιο βαθιά το γκάζι, σε βοηθά να πας πιο γρήγορα. Κι αυτό, γιατί το παιδί είναι το σημείο τής μη επιστροφής: μπορείς να αλλάξεις χώρα, φίλους, ομάδα, θρησκεία, γυναίκα, γούστα, ιθαγένεια, να κάνεις τούμπα σε ζωή, καριέρα και, όπως απέδειξε ο αείμνηστος Μάικλ Τζάκσον, μπορείς να αλλάξεις ακόμα και φάτσα. Το μόνο για το οποίο δεν μπορείς να κάνεις ποτέ στροφή επιτόπου και να το πάρεις αλλιώς είναι η έλευση ενός ανθρώπου που την προκάλεσες εσύ.

Ομως, όσο βενζινοαίματος και αν είσαι, όταν η ζωή σού τα φέρει έτσι και εμφανιστεί επί Γης ο δικός σου θεός ή θεά σε μικρό μέγεθος, όλα αλλάζουν. Το έργο της αναπαραγωγής παίζεται δισεκατομμύρια φορές, επί κάποια εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, νιώθεις ότι η δική σου εκτέλεση είναι τόσο μοναδική. Μοναδική για σένα.

Και κάπως έτσι, κάπου στην παραλιακή, επίσης κάποια χρόνια αργότερα, ανάμεσα σε ανασφάλιστα «γιωταχί», εγκληματικά «επί-τόπου-όπου-να-’ναι», ασύδοτους που παίρνουν παραμάζωμα ό,τι κινείται (όπως το πρόσφατο δυστύχημα, μέσα στο κέντρο της πόλης, στην Καλλιθέα) αλλά και μία φυσιολογική αίσθηση κινδύνου που έρχεται περισσότερο ωριμάζοντας, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι η εικόνα ενός πιτσιρικά είναι ικανή να σε αποτρέψει από το να ρισκάρεις. Οπως λένε, τα καλύτερα τοπία είναι οι άνθρωποι. Ταξίδεψε σ’ αυτούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News