Πονοκέφαλο προκαλούν στον Θείο Οσκαρ τα νέα κριτήρια διαφορετικότητας και ίσης εκπροσώπησης (ή ανοησίας σύμφωνα με κάποιους) που θα πρέπει να πληροί από το 2024 ένα κινηματογραφικό έργο για να συμπεριληφθεί στη λίστα με τις υποψήφιες καλύτερες ταινίες.

Κυρίως γιατί για να ικανοποιηθεί το κριτήριο περί ίσης εκπροσώπησης επί της οθόνης των γυναικών, των Αφροαμερικανών και των λοιπών φυλετικών μειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ και των ΑμεΑ,  ένας από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πρώτος ή δεύτερος, μιας ταινίας θα πρέπει να ερμηνεύεται από μέλος κάποιας φυλετικής ή εθνικής ομάδας που υποεκπροσωπείται.

Διαφορετικά θα πρέπει το 30% των δευτερευόντων ρόλων να αποδίδεται από εκπροσώπους τουλάχιστον δύο ομάδων που υποεκπροσωπούνται ή η πλοκή ή το κύριο θέμα της ταινίας να εστιάζει σε μία από αυτές τις ομάδες.

Και όλα αυτά στο όνομα μιας άκρατης πολιτικής ορθότητας στο πλαίσιο της οποίας πάρα πολλές ταινίες που βραβεύθηκαν ως οι καλύτερες κατά το παρελθόν σήμερα ενδεχομένως να μην λαμβάνονταν καν υπόψη για το κορυφαίο βραβείο.

Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις αναδεικνύει η Corriere della Sera.

«Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» (All Quiet on the Western Front, 1929)

Κατά την 3η τελετή απονομής των βραβείων Οσκαρ, που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1930 στο ξενοδοχείο Ambassador του Λος Αντζελες, το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας (Academy Award Outstanding Production όπως λεγόταν τότε) απονεμήθηκε στο επικό «All Quiet on the Western Front» του Λιούις Μάιλστοουν που βασίζεται στην ομώνυμο μυθιστόρημα- σπαρακτική μαρτυρία του Εριχ Μαρία Ρεμάρκ. Το ότι στην ταινία εμφανίζεται μόλις μία γυναίκα και μάλιστα κατά τη διάρκεια ενός ονείρου θα επαρκούσε για τα μέλη της επιτροπής;

Η Ανταρσία του Μπάουντι (Mutiny on the Bounty, 1935)

Σχεδόν ανύπαρκτη είναι η παρουσία γυναικών και στο «Mutiny on the Bounty» του Φρανκ Λόιντ με πρωταγωνιστές τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τον Τσαρλς Λότον. Πάντως η ταινία θα πληρούσε σήμερα το κριτήριο περί εκπροσώπησης των μελών της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ, δεδομένου ότι ο Λότον ήταν αμφισεξουαλικός.

Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend, 1945)

Αποτελεί ο αλκοολισμός αναπηρία; – διερωτάται η ιταλική εφημερίδα. Οπως και να έχουν τα πράγματα το μακρινό 1946 το «The Lost Weekend» του Μπίλι Γουάιλντερ βραβεύτηκε με τρία Οσκαρ – Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλύτερης Ταινίας ενώ με Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου τιμήθηκε και ο πρωταγωνιστής της ταινίας Ρέι Μιλάντ, υποδυόμενος τον αλκοολικό συγγραφέα Ντον Μπέρναμ.

Ο Λόρενς της Αραβίας (Laurence of Arabia, 1962)

 

Η επική ιστορική ταινία του βρετανού Ντέιβιντ Λιν που ανέδειξε τον Πίτερ Ο’Τουλ και τον Ομάρ Σαρίφ, κατά την 35η τελετή απονομής των βραβείων της αμερικανικής Ακαδημίας κέρδισε τελικά επτά Οσκαρ (συμπεριλαμβανομένου και της Καλύτερης Ταινίας) δίχως τη συμμετοχή καμιάς -μα καμίας!- γυναίκας. Πάντως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο έργο είναι ιδιαίτερα ισχυρή η παρουσία των Αράβων.

Ο Νονός (The Godfather, 1972)

Στη Φωλιά του Κούκου (One Flew Over The Cuckoo’s Nest, 1975)

Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών (The Lord of the Rings, 2003)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News