Το νησί Ζιλτ στη Βόρεια Θάλασσα είναι για τους επιφανείς και ζάπλουτους Γερμανούς ό,τι είναι τα Χάμπτονς για τους επιφανείς και ζάπλουτους Νεοϋορκέζους. Είναι διάσημο για τους λευκούς αμμολόφους του και το εξαιρετικό μικροκλίμα του, για τις βίλες που είναι χτισμένες σύμφωνα με τις αρχές της τοπικής αρχιτεκτονικής της Φριζίας, και, κυρίως, για τις περίφημες Strandkörbe του 19ου αιώνα, τις 12.000 παραδοσιακές πολυθρόνες/ξαπλώστρες που είναι διάσπαρτες στις παραλίες του νησιού και νοικιασμένες εκ των προτέρων από τους εκλεκτούς επισκέπτες του, θιασώτες ενός «καλαίσθητου και συντηρητικού τουρισμού», αναφέρει σχετικά η Ιρένε Σοάβε της Corriere della Sera.

Στη δεκαετία του 1920 το Ζιλτ ήταν δημοφιλής προορισμός μεταξύ των γυμνιστών και των φυσιολατρών της Γερμανίας, στη συνέχεια κατέστη ησυχαστήριο υψηλόβαθμων ναζιστών, ενώ σήμερα όσοι συχνάζουν στο νησί αρέσκονται να πίνουν σαμπάνια, τρώγοντας καβουρομάνες, να διαβάζουν την εφημερίδα τους στην αμμουδιά, να παίρνουν λασπόλουτρα και να διοργανώνουν συμπόσια στις βίλες όπου καταλύουν.

Δεν πρέπει, οπότε, να προκαλεί εντύπωση πως εκεί πρόκειται να παντρευτεί την 7η Ιουλίου ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο φιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ. Το Ζιλτ, πέρα από ότι είναι από τους πιο απόμακρους τόπους της Γερμανίας, συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα ακτοπλοϊκώς και σιδηροδρομικώς αλλά τα δρομολόγια δεν είναι πολλά, οπότε οι περισσότεροι που επισκέπτονται τακτικά το νησί μεταβαίνουν εκεί με θαλαμηγούς ή τζετ.

Πλέον, όμως, στη Γερμανία μπορεί κανείς, εάν το επιθυμεί, να ταξιδεύει σιδηροδρομικώς οπουδήποτε στη χώρα, καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, καταβάλλοντας μόλις εννέα ευρώ, με αποτέλεσμα το νησί των διάσημων και ζάπλουτων Γερμανών να ανησυχεί μην τυχόν και πάψει να αποτελεί άβατο για τους απλούς Γερμανούς.

Την Πεντηκοστή μετέβησαν στο Ζιλτ «καμιά ογδονταριά ακροαριστεροί πανκ για ένα μικρό ρέιβ πάρτι με πολιτικό υπόβαθρο», μας πληροφορεί η ιταλίδα δημοσιογράφος. «Ηρθαμε εδώ γιατί είμαστε ανεπιθύμητοι», δήλωσε ένας από τους διοργανωτές. Ωστόσο το μήνυμα πίσω από την «εισβολή» είναι ξεκάθαρο και απόλυτα κατανοητό. Γιατί ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς της χώρας πρέπει να είναι απρόσιτος στους περισσότερους Γερμανούς, ακόμη και στους ντόπιους, πολλοί από τους οποίους αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν λόγω της απότομης αύξησης του κόστους ζωής;

Μιλώντας στην Zeit, ένας ξενοδόχος υποστήριξε ότι όποιος είναι πλούσιος, εργάζεται πολύ, οπότε δικαιούται να απολαμβάνει το άβατο του Ζιλτ – άποψη την οποία οι ακροαριστεροί πανκ, που το επισκέφθηκαν πρόσφατα, σίγουρα δεν συμμερίζονται, όπως και η πλειονότητα των γερμανών πολιτών.

Πάντως, στα γερμανικά social media το ερώτημα τίθεται ως εξής: είναι προτιμότερο συγκεκριμένοι προορισμοί να παραμείνουν απρόσιτοι στις μάζες, ούτως ώστε να διατηρήσουν την όποια ιδιαίτερη φυσιογνωμία τους, ή πρέπει να ανοίξουν τα σύνορά τους με κίνδυνο να υποβαθμιστούν; Εξίσου, εάν όχι περισσότερο από τη Γερμανία, το ερώτημα αφορά επίσης την Ισπανία, την Ιταλία και, φυσικά, την Ελλάδα, όπου οι νέες ανατιμήσεις στα ήδη ακριβά ακτοπλοϊκά εισιτήρια θα μπορούσαν να καταστήσουν τα περισσότερα ελληνικά νησιά απρόσιτα στον μέσο πολίτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News