Ο Τζέιμς Μποντ ή Πράκτωρ 007, ο φανταστικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε το 1953 από τον άγγλο συγγραφέα Ιαν Φλέμινγκ, πρωταγωνιστεί σε δώδεκα μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και 25 ταινίες, οι οποίες συνθέτουν την πιο δημοφιλή, μακροχρόνια και επιτυχημένη σειρά στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η πρώτη ταινία πρωτοείδε το φως της Μεγάλης Οθόνης τέτοιες μέρες πριν από 60 ολόκληρα χρόνια.

Ηταν το «Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007, εναντίον Δόκτορος Νο», με τον Σον Κόνερι και την Ούρσουλα Αντρες –ήταν 5 Οκτωβρίου 1962 όταν έκανε την πρεμιέρα της στο επιβλητικό London Pavilion στο Πίκαντιλι Σίρκους στο Λονδίνο και έκτοτε αυτός ο μήνας έχει κάτι από Μποντ, είτε μια ταινία, είτε πολλή μυθολογία και νοσταλγία: οι ηθοποιοί, οι «κακοί», οι καλύτερες και οι χειρότερες ταινίες, τα γκάτζετ του 007, τα κορίτσια του κ.ο.κ.

Με αφορμή λοιπόν αυτά τα εφετινά 60α γενέθλια του κινηματογραφικού Τζέιμς Μποντ, η Telegraph δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο της Κάθριν Χάρκαπ, στο οποίο η βρετανή χημικός ελέγχει ορισμένα από τα εμβληματικά γκάτζετ της μακροβιότερης σειράς του σινεμά.

Τα παπούτσια της Ρόζα Κλεμπ

Η Ρόζα Κλεμπ, η αδίστακτη δολοφόνος της KGB, που έδρασε στη δεύτερη ταινία της σειράς «Από τη Ρωσία με αγάπη» (1963), είναι εμπνευσμένη από μια πραγματική αξιωματικό της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, τη συνταγματάρχη Ράιμπκιν. Η Κλεμπ είναι μέλος του «Smersh» (σύμπτυξη του Smiert Spionam, που σημαίνει «Θάνατος στους Κατασκόπους»), ενός τμήματος που υπήρχε πραγματικά στην KGB μέχρι το 1946. Και η λεπίδα στο παπούτσι της είναι εμποτισμένη σε ένα δηλητήριο, που μπορεί να σκοτώσει σε 12 δευτερόλεπτα.

Υποδήματα με λεπίδες είχαν αναπτυχθεί πράγματι από την KGB, οπότε η προσθήκη μιας τοξίνης από «τους σεξουαλικούς αδένες ιαπωνικών ψαριών fugu», όπως μας λέει ο Φλέμινγκ στα βιβλία του, δεν είναι τόσο τραβηγμένη. Οι Ναζί ερεύνησαν τη δυνατότητα προσθήκης κυανίου σε σφαίρες, ρικίνη (δηλητήριο από τους σπόρους της ρετσινολαδιάς) χρησιμοποιήθηκε το 1978 από τη μυστική αστυνομία της Βουλγαρίας για τη δολοφονία του αντιφρονούντα συγγραφέα Γκεόργκι Μαρκόφ, ενώ εστάλη και με επιστολή στον Μπαράκ Ομπάμα όταν ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το δηλητήριο των fugu είναι η τετροδοτοξίνη, και λίγα μόνο χιλιοστόγραμμα αρκούν για να προκαλέσουν τον θάνατο στον άνθρωπο, παραλύοντας τους μύες ειδικά εκείνους που επιτρέπουν την αναπνοή, γράφει στην Telegraph η Κάθριν Χάρκαπ. Τα ψάρια αντλούν το δηλητήριο από βακτήρια που υπάρχουν στο περιβάλλον τους και το αποθηκεύουν στο δέρμα και σε ορισμένα εσωτερικά τους όργανα. Τετροδοτοξίνη, όμως, συσσωρεύει και το χταπόδι με τους μπλε δακτύλιους, που «έπαιζε» στο «Octopussy» (1983).

Στην ταινία «Από τη Ρωσία με αγάπη», ο Μποντ σώζεται όταν η Κλεμπ πέφτει νεκρή από σφαίρες. Στο μυθιστόρημα δεν είναι τόσο τυχερός. Ερχεται σε επαφή με τις λεπίδες της Κλεμπ, πέφτει στο πάτωμα και οι αναγνώστες χρειάστηκε να περιμένουν άλλον έναν χρόνο, μέχρι να κυκλοφορήσει το επόμενο μυθιστόρημα του Φλέμινγκ, για να μάθουν ότι ο ήρωάς τους –φυσικά- επέζησε…

Θάνατος από μπογιά

Η εικόνα του βαμμένου με χρυσή μπογιά γυμνού σώματος της Τζιλ Μάστερσον (Σίρλεϊ Ιτον) στον «Χρυσοδάχτυλο» (1964) έχει ριζώσει τόσο πολύ στη λαϊκή κουλτούρα, ώστε η ιδέα του θανάτου από ασφυξία του δέρματος γίνεται αποδεκτή, παρόλο που είναι ανοησία. Είναι αλήθεια ότι οξυγόνο απορροφάται και μέσω του δέρματος, αλλά είναι μόνο το 2% -περίπου- της συνολικής ποσότητας που χρειάζεται το σώμα. Οπότε η στέρηση ενός τόσο μικρού κλάσματος δεν πρόκειται να κάνει μεγάλη διαφορά.

Ανάσες κάτω από το νερό

Το «re-breather» στην «Επιχείρηση Κεραυνός» (1965) ήταν μια μικροσκοπική, υποβρύχια αναπνευστική συσκευή σαν σωληνάκι, που μπορούσε να κρατηθεί στο στόμα επιτρέποντας σε έναν δύτη να αναπνέει για τέσσερα λεπτά κάτω από το νερό. Η συσκευή κίνησε το ενδιαφέρον του βρετανικού υπουργείου Αμυνας, που προσπαθούσε, επίσης, να αναπτύξει κάτι παρόμοιο. Ετσι, αξιωματούχοι του υπουργείου ήρθαν σε επαφή με τους κινηματογραφιστές για να μάθουν ότι οι ηθοποιοί κρατούσαν την ανάσα τους και το «re-breather» ήταν απλά δυο αναβράζοντα δισκία σόδας…

Ραδιενεργός ιχνηλάτης

Στην ίδια ταινία, ο Κόνερι καταπίνει μια ραδιενεργή συσκευή υποβρύχιας παρακολούθησης. Ηταν ένας μύθος του 1965 και εξακολουθεί να είναι. Οι ραδιενεργοί ιχνηλάτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό περιοχών ιατρικού ενδιαφέροντος μέσα στο σώμα, αλλά η δόση είναι χαμηλή και οι ανιχνευτές πρέπει να είναι κοντά για να λάβουν μια ένδειξη. Η κατάποση κάποιου πράγματος, που εκπέμπει αρκετή ραδιενέργεια ώστε να μπορεί να εντοπιστεί από χιλιόμετρα μακριά, θα προκαλούσε τρομερή βλάβη στα εσωτερικά όργανα του Μποντ.

Ανθρωποφάγα πιράνχας

Στο «Ζεις Μονάχα Δυο Φορές» (1967), ο Ερνστ Σταύρο Μπλόφελντ ζει στο ιδιωτικό του (ανανεργό) ηφαίστειο, και οι επισκέπτες του, για να μπουν στο εσωτερικό του, πρέπει να περάσουν πάνω από μια πισίνα γεμάτη με πιράνχας μέσω μιας επικίνδυνης γέφυρας, η οποία είναι εξοπλισμένη με μια καταπακτή.

Ιστορίες με κοπάδια πιράνχας που επιτίθενται σε ανθρώπους και απογυμνώνουν τα κόκαλα από τις σάρκες τους μέσα σε δευτερόλεπτα -όπως υποστηρίζεται στην ταινία- ακούγονται επίμονα αλλά είναι υπερβολικές. Είναι ένας μύθος, που μπορεί κάλλιστα να έχει ξεκινήσει από τον Θίοντορ Ρούσβελτ , τον 26ο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος αποκαλούσε το πιράνχα «το πιο άγριο ψάρι του κόσμου». Ισως γιατί σε ένα ταξίδι του στη Βραζιλία, οι ξεναγοί του στον Αμαζόνιο του διηγήθηκαν υπερβολικές ιστορίες, για να τις κάνουν μάλιστα πιο πιστευτές έριξαν μια αγελάδα σε μια πισίνα γεμάτη πιράνχας και μέσα σε λίγα λεπτά δεν απέμεινε παρά ο σκελετός της. Μόνο που για να έχουν το επιθυμητό δραματικό αποτέλεσμα, είχαν αφήσει τα πιράνχας να λιμοκτονούν νηστικά για αρκετές ημέρες…

Αν ο  Μπλόφελντ, ο επικεφαλής  της εγκληματικής οργάνωσης «Spectre» (2015)- αγχώνει τα ψάρια του αφήνοντάς τα να πεινάσουν, τότε η πράκτοράς του, Χέλγκα Μπραντ, έχει πρόβλημα όταν τη ρίχνει στη λίμνη από την καταπακτή. Αλλά, έχοντας δειπνήσει με έναν ολόκληρο ενήλικο άνθρωπο στο «πιάτο» τους, τα πιράνχας είναι μάλλον χορτάτα λίγο αργότερα όταν σερβίρονται τον Χανς το πρωτοπαλίκαρο του.

Ηλεκτρομαγνητικό ρολόι

Ο Μποντ του Ρότζερ Μουρ έχει τόσα πολλά πρόσθετα στο ρολόι του που είναι περίεργο το ό,τι το χέρι δεν κρέμεται  του μέχρι το πάτωμα. Στο «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» (1973), το Rolex του 007 είναι εξοπλισμένο με έναν ηλεκτρομαγνήτη αρκετά ισχυρό ώστε να εκτρέψει μια σφαίρα, αλλά όχι αρκετά για να τραβήξει ένα σκάφος από τα ρεμέτζα του. Οι ηλεκτρομαγνήτες είναι πραγματικοί, αλλά ένας τόσο ισχυρός και τόσο μικρός ηλεκτρομαγνήτης θα παρήγαγε τόση θερμότητα, που ο καρπός του Μποντ θα ψηνόταν μόλις τον άναβε.

Θάνατος από θόρυβο

Στο «Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» εμφανίζεται, επίσης, ένας άνδρας που φορά ακουστικό και στα πλάνα που ακολουθούν, ένα παράξενο χέρι αλλάζει κάποιες συνδέσεις. Για να καταλάβουν οι θεατές ότι σκοτώθηκε, το μόνο που χρειάζεται μετά, είναι ένας συριγμός και η εικόνα του άνδρα σωριασμένου στο γραφείο του. Ισως ακούγεται ανόητο, αλλά ο ήχος μπορεί πραγματικά να σκοτώσει. Μια δυνατή έκρηξη ήχου στη σωστή συχνότητα μπορεί να ταρακουνήσει τα αιμοφόρα αγγεία ή την εγκεφαλική ύλη, προκαλώντας αιμορραγία στον εγκέφαλο. Η πίεση θα αυξηθεί και ο θάνατος θα επέλθει ταχύτατα.

Ηλεκτροφόρα χέλια

Στην «Προσωπική εκδίκηση» (1989), ο Μποντ του Τίμοθι Ντάλτον πέφτει πάνω σε ένα πρωτοπαλίκαρο του εχθρού και τον ρίχνει σε μια τεράστια δεξαμενή με ένα ηλεκτροφόρο χέλι. Λίγα χτυπήματα μέσα στο νερό και όλα τελειώνουν. Τα ηλεκτροφόρα χέλια μπορούν να δημιουργήσουν μια σπίθα, αλλά τα φώτα που αναβοσβήνουν στην ταινία του Μποντ παραείναι πολλά για να είναι αληθινά.

Παλμός

Στην «Επιχείρηση Χρυσά Μάτια» (1995), το μεγάλο σχέδιο είναι να εκραγεί μια πυρηνική συσκευή στον αέρα πάνω από το Λονδίνο. Ο παλμός ενέργειας που απελευθερώνεται θα εξουδετερώσει τα ηλεκτρικά συστήματα και θα σβήσει τα αρχεία των υπολογιστών. Θα μπορούσε να συμβεί;

Η φύση παράγει ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς (EMP), που μπορούν να διαταράξουν την κανονική λειτουργία των ηλεκτρονικών συσκευών, εξηγεί στην Telegraph η Χάρκαπ. Η μεγαλύτερη πηγή EMP είναι οι ηλιακές εκλάμψεις. Αλλά το μαγνητικό πεδίο της Γης μας προστατεύει από τα χειρότερα από αυτά τα φαινόμενα. Η έκλυση μικρότερων ποσοτήτων ενέργειας -όπως οι κεραυνοί- μπορεί να είναι πιο επιζήμια εάν συμβεί κοντά.

Οι ηλεκτρονικές παρενέργειες από την πυροδότηση μιας  θερμοπυρηνικής συσκευής ανακαλύφθηκαν τυχαία κατά τη διάρκεια μιας πυρηνικής δοκιμής σε μεγάλο υψόμετρο με την κωδική ονομασία «Operation Starfish Prime» το 1962, όταν έπεσαν τα ηλεκτρικά φώτα σε απόσταση 1.280 χιλιομέτρων στη Χαβάη και διαταράχτηκε η κίνηση των δορυφόρων, που ήταν σε τροχιά πάνω από την περιοχή της έκρηξης. Ακούγεται εντυπωσιακό, ωστόσο δεν είναι αρκετό για τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Τρεβέλιαν στην «Επιχείρηση Χρυσά Μάτια». Δεν σκοτείνιασαν τα πάντα στη Χαβάη· μόνο 30 σειρές φώτων στους δρόμους (μόλις το 1% του συνόλου) έσβησαν, που ήταν κακοσυντηρημένα.

Η σιδερένια μασέλα του «Σαγόνια»

Στην «Κατάσκοπο  που με αγάπησε» (1977) και στην «Επιχείρηση Moonraker» (1979), ο «Σαγόνιας» («Jaws»), ο πιο διάσημος κακός του σινεμά, τον οποίο υποδύθηκε ο τεράστιος Ρίτσαρντ Κίελ (είχε ύψος 2,17μ), δαγκώνει ό,τι βρει μπροστά του: από λουκέτα και χαλύβδινα καλώδια μέχρι λαιμούς ανθρώπων. Αν και τα μεταλλικά δόντια είναι πιο δυνατά, δεν θα μπορούσαν να αυξήσουν τη δύναμη του δαγκώματος των σιαγόνων, καθώς αυτή προέρχεται από τους μύες της γνάθου. Το πιο ισχυρό ανθρώπινο δάγκωμα καταγράφηκε το 1986 από τον Ρίτσαρντ Χόφμαν με πίεση 975 psi, έξι φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο. Για να το δούμε την αναλογία, ένα καλώδιο τελεφερίκ, όπως αυτό που δάγκωσε ο «Σαγόνιας», μπορεί να αντέξει πίεση 30.000 psi, γράφει η αγγλίδα χημικός στην Telegraph. (Δείτε τις καλύτερες σκηνές του «Σαγόνια»)

Στην ταινία, το καλώδιο, και οτιδήποτε άλλο έπρεπε να δαγκώσει το Κίελ, ήταν φτιαγμένο από γλυκόριζα. Ακόμα κι έτσι, όμως, τα ψεύτικα δόντια τού έκοψαν τα ούλα.

Διαστημικός καθρέφτης

Μπορεί να φαίνεται σαν μια από τις πιο ανόητες προσθήκες στο «Πέθανε μια άλλη μέρα» (2002), αλλά δεν είναι εντελώς γελοία. Τη δεκαετία του 1990, η Ρωσία πραγματοποίησε το project Znamya, εκτοξεύοντας έναν δορυφόρο με ηλιακό κάτοπτρο πλάτους 20 μέτρων για να αντανακλά τις ακτίνες του ήλιου σε περιοχές όπου οι χειμερινές μέρες ήταν πολύ μικρές. Ο πρώτος δορυφόρος αντανακλούσε στο έδαφος ένα σποτ διαμέτρου 5 χιλιομέτρων, τόσο φωτεινό όσο μια πανσέληνος. Στη συνέχεια εκτοξεύτηκε ένα δεύτερο κάτοπτρο διαμέτρου 25 μέτρων, με στόχο τη δημιουργία ενός προβολέα πλάτους 7 χιλιομέτρων με ένταση πέντε έως 10 πανσελήνων. Αλλά πιάστηκε σε μια κεραία και σκίστηκε. Και το project εγκαταλείφθηκε.

Δάκρυα και αίμα

Στο «Casino Royale» (2006), την πρώτη ταινία με τον Ντάνιελ Κρεγκ, τα μάτια του οικονομικού τρομοκράτη Λε Σιφρ στάζουν αίμα, όταν είναι υπό πίεση. Η αιμολακρία είναι μια πραγματική πλην όμως σπάνια ασθένεια, που κάνει τους ανθρώπους να βγάζουν δάκρυα με αίμα, και η οποία προκαλείται από λοιμώξεις, ορμονικές αλλαγές ή τραυματισμό. Ο Λε Σιφρ έχει ουλές γύρω από το μάτι του, που παραπέμπουν σε τραυματισμό. Συνήθως οι κακοί στις ταινίες του Μποντ είναι πολύ πρόθυμοι να υποβληθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις, ο Λε Σιφρ όμως δεν είναι διατεθειμένος α διορθώσει την αιμολακρία του χειρουργικά. Τον κάνει τρομερό στο πόκερ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News