698
Μήπως ταυτίζεστε με τον σκυλάκο της φωτογραφίας; Τότε πάσχετε από «separation anxiety» |

Μόνη στο City #24

Μήπως ταυτίζεστε με τον σκυλάκο της φωτογραφίας; Τότε πάσχετε από «separation anxiety»
|

Μόνη στο City #24

Το σύνδρομο του αποχωρισμού

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Στους dog people και στους cat people. Σε αυτούς που αγαπούν και ταυτίζονται με τα σκυλιά και σε εκείνους που έχουν αντίστοιχα συναισθήματα για τις γάτες. Προσωπικά, ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Από πολύ μικρή, ταυτιζόμουν για παράδειγμα με κάτι μικροσκοπικά κανίς, τα οποία περίμεναν υπομονετικά, αλλά και με έναν έκδηλο τρόμο στο μάτι, δεμένα έξω από το σούπερ μάρκετ, το αφεντικό τους να επιστρέψει. Κι αν δεν γυρίσει ποτέ; Κι αν τα αφήσει εκεί για πάντα, δεμένα από το λουρί να περιμένουν μάταια; Μεγαλώνοντας, και αποκτώντας τον δικό μου σκύλο, έμαθα πως αυτό ονομάζεται «σύνδρομο του αποχωρισμού» (separation anxiety). Είτε τον αφήσεις για πέντε λεπτά μόνο στο σπίτι είτε για πέντε ώρες, η αγωνία του τετράποδου φίλου σου, είναι πάντα η ίδια. Γι’ αυτό και πανηγυρίζει τόσο ξέφρενα, κάνοντας την ουρά προπέλα όταν σε ξαναβλέπει, και σε υποδέχεται λες και έχεις γυρίσει νικητής από τον πόλεμο. Κάποιοι άνθρωποι, έχουν ψυχολογία σκύλου. Φοβούνται ότι αν φύγεις, δεν θα επιστρέψεις. Χρειάζονται χρόνο, αγάπη και αποδείξεις ότι θέλεις να είσαι εκεί και ότι θα εξακολουθείς να είσαι εκεί. Κάποια σκυλιά, όταν νιώσουν τον φόβο να μεγαλώνει, κόβουν το λουρί με τα δόντια τους και φεύγουν. Το αν θα μπουν μέσα στο σούπερ μάρκετ για να σε ψάξουν ή αν θα φύγουν μακριά σου, έχει να κάνει με τη μεταξύ σας σχέση.

Σύριγγες στα δέντρα

Την είδα πριν από δύο εβδομάδες. Καρφωμένη σε έναν κορμό δέντρου, σε περίοπτη θέση, απέναντι από τον «Δρομέα», στη Βασιλίσσης Σοφίας. Μία σύριγγα σαν βέλος που το σταμάτησε ο συγκεκριμένος κορμός μέσα στην καρδιά της πόλης. Οι συνειρμοί πολλοί και διάφοροι. Ναρκωτικά, ναρκομανείς, εξαρτήσεις, η Αθήνα για άλλη μία φορά φοράει τα ψεγάδια της λες και είναι στολίδια, ή σαν μία προβληματική περσόνα, που αντί να λύσει τα θέματά της, χαριεντίζεται μαζί τους και τα διαφημίζει, σε κοινή θέα, για να τα δουν όλοι.

Για λίγο χαίρεσαι που η συγκεκριμένη σύριγγα βρίσκεται καρφωμένη σε έναν κορμό δέντρου και όχι σε ένα ανθρώπινο χέρι. Αν και δεν ξέρεις πού βρισκόταν προτού καταλήξει εκεί. Εκείνο όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι δύο εβδομάδες αργότερα, ήταν ακόμη εκεί, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Σαν installation ενός παράξενου εικαστικού που κάτι προσπαθεί να μας πει μέσα στην καλοκαιρινή παραζάλη. Αλλά τι;

Αληθινή αγάπη, ή καλός καφές;

Η Αθήνα είναι μία από τις πόλεις που δεν κοιμάται ποτέ. Γι΄αυτό είναι τόσο χάλια τα νεύρα της. Επίσης, εκτός από αμέτρητα θέατρα και μπαρ, έχει και άλλες τόσες καφετέριες. Σε ένα κατάστημα επί της Πανεπιστημίου, βρήκα γραμμένο στα αγγλικά -ώστε να προσεγγίσει και τους μπόλικους τουρίστες-, ένα ευφυέστατο σύνθημα γραμμένο σε μαυροπίνακα: «True love is hard to find. Good coffee not so much» (Η αληθινή αγάπη είναι δύσκολο να βρεθεί. Ο καλός καφές, όχι και τόσο). Πόσο μεγάλη αλήθεια. Είτε χρειάζεσαι τον καφέ της παρηγοριάς, είτε εκείνον που θα σε ξυπνήσει από μία άσκοπη παραζάλη, είτε ακόμη έναν για να παίξεις με τα νεύρα σου και με τα νεύρα των άλλων, το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορείς να τον παραγγείλεις ακριβώς όπως τον θέλεις. Είναι εκεί και σε περιμένει στην επόμενη στροφή του δρόμου. Οσο για την αληθινή αγάπη, δεν είναι και τόσο εύκολο να τη βρεις ή να σε βρει. Δεν το λέω εγώ. Ο μαυροπίνακας στην Πανεπιστημίου.

Αυστηρώς ακατάλληλον για χορτοφάγους

Σε μία εποχή και σε έναν κόσμο που ξαφνικά πρέπει να απολογείσαι ακόμη και για το φαγητό που τρως, ο δήμος Σαρωνικού και το www.saronikos.gr πήρε τα κατάλληλα μέτρα. Μέσα από τη συγκεκριμένη διαφήμιση που συνάντησα στο Μετρό, με τα ξεροψημένα κοψίδια να πρωταγωνιστούν σε πρώτο πλάνο και να αποδεικνύουν πόσο φωτογενή και ακομπλεξάριστα είναι μέσα στο λίπος τους, η αφοπλιστική αλήθεια του διαφημιζόμενου είναι η εξής: «Ζητούμε προκαταβολικά συγγνώμη από τους vegetarians, στα Καλύβια όμως βασιλεύει η σούβλα». Υπάρχουν κάποιοι ορκισμένοι vegans που σπάνε κρεοπωλεία και κατηγορούν τους κρεατοφάγους για έλλειψη πολιτισμού και ευαισθησίας, όμως εκείνοι, κάνουν την κίνηση ματ και ζητούν προκαταβολικά συγγνώμη για το «αυστηρώς ακατάλληλον» θέαμα της φωτογραφίας. Αυτό θα πει ενσυναίσθηση!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...