Αν σας αρέσουν οι αριθμοί, η πληροφορία λέει επίσης ότι τα 2/3 των πωλήσεων ήταν ηλεκτρικά. Οχι αμιγώς όμως. Μαζί με τα υβριδικά, εννοούμε. Που, για να μην μπερδευόμαστε, υπενθυμίζουμε ότι άλλο το «ηλεκτρικό» και τελείως άλλο το «υβριδικό» – το δεύτερο έχει πάντα ως κύριο μοτέρ ένα βενζινοκινητήρα ή έναν πετρελαιοκινητήρα και ως υποστήριξη ισχύος έναν ηλεκτροκινητήρα (ή και περισσότερους).

Με αυτή τη διευκρίνιση υπ’ όψιν, η Νορβηγία έχει μπει στο μικροσκόπιο μελετών, καθώς, εδώ και χρόνια, η χώρα του σκανδιναβικού Βορρά σταδιακά απομακρύνεται από την παραδοσιακή μορφή της αυτοκίνησης. Εντάξει, όχι ότι χρειάζεται ο μεγεθυντικός φακός αστεροσκοπείου Πεντέλης για να λυθεί το «μυστήριο»: ο βασικός μοχλός δεν είναι άλλος από τις κρατικές διευκολύνσεις. Πάντα σε μεγάλες, τέτοιου είδους, αλλαγές χρειάζεται το οικονομικό πουσάρισμα. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τους New York Times, κατέστησε τα EV (Electric Vehicles) «μακράν πιο προσιτά, ενώ προσέφερε και επιπλέον παροχές, όπως απαλλαγή από χώρους στάθμευσης και διοδίων».

Ομως η επιτάχυνση με την οποία υιοθετείται η ηλεκτροκίνηση στη Νορβηγία φαίνεται να εκπλήσσει ακόμα και τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της. Για παράδειγμα, το 2015, τα ηλεκτρικά αντιπροσώπευαν το 20% των πωλήσεων καινούργιων αυτοκινήτων. Και σήμερα, μόλις επτά χρόνια αργότερα, αποτελούν τη «νέα κανονικότητα».

Για να έχετε μια ευρύτερη εικόνα, σε αντίθεση, οι ΗΠΑ παραμένουν ιδιαίτερα σκεπτικιστικές με τα ηλεκτρικά. Μόλις το 3% των νέων αυτοκινήτων είναι αμιγώς ηλεκτρικά. Τα υπόλοιπα είναι ό,τι ξέρουμε, μαζί και τα λεγόμενα «gas guzzlers», όπως λένε οι Αμερικανοί τα μεγάλου κυβισμού, μεγέθους και δεινοσαυρικής, βενζινοβόρας όρεξης αυτοκίνητά τους. Αλλωστε, σε μία τεράστια χώρα, μεγέθους ηπείρου, με αμέτρητα χιλιόμετρα σε ευθείες και τέτοια αποθέματα σε καύσιμα ώστε να μην ασχολείται με λίτρα αλλά με γαλόνια, πάντα υπήρχε το μότο που υμνούσε το δόγμα του «big is beautiful»: οτιδήποτε κάτω από 5 μέτρα, 5.000 κυβικά και 500 άλογα δεν είναι αυτοκίνητο, αλλά κουρευτικό για το γκαζόν.

Η Νορβηγία, λοιπόν, είναι στο άλλο άκρο της ιστορίας. Τι έκαναν; Εδωσαν κίνητρα. Μεγάλα και ουσιαστικά. Συνήθως, εκεί, η φορολογία για καινούργια αυτοκίνητα ήταν (και παραμένει) υψηλή. Αντίθετα, με τα ηλεκτρικά, σκούντηξαν το καταναλωτικό κοινό που σκεφτόταν να αγοράσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Ετσι, η επιλογή έγινε, κατά κάποιον τρόπο, μονόδρομος. Τόσο για αυτούς που ήταν σε φάση του πρώτου τους αυτοκινήτου όσο και για εκείνους που ήδη είχαν ένα άλλο αυτοκίνητο με ΜΕΚ (Μηχανή Εσωτερικής Καύσης) και ήθελαν και ένα δεύτερο.

Από την άλλη πλευρά, δημιουργείται και ένα άλλο, παράλληλο μομέντουμ: δίνοντας το ευεργέτημα σε κατόχους ηλεκτρικών αυτοκινήτων να μην πληρώνουν σε δημόσιους χώρους στάθμευσης ή να απαλλάσσονται από διόδια, κάποιοι δήμοι χάνουν έσοδα τα οποία προορίζονταν για να χρηματοδοτούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή συντήρησης του οδικού δικτύου. Για αυτό, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το νομοθετικό σώμα της βορεινής χώρας συζητά τη μείωση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Μία μείωση που, ακριβώς για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, δεν φαίνεται και τόσο εφικτή, αφού ήδη τα ηλεκτρικά/υβριδικά είναι δημοφιλή. Η κότα ή το αυγό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News