Φέτος οι εκδηλώσεις μνήμης για τα 80 χρόνια από την Απόβαση στη Νορμανδία, που επρόκειτο να αλλάξει τον ρου του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, έλαβαν χώρα σε ένα ζοφερό διεθνές σκηνικό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξακολουθεί να μαίνεται εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια, ενώ από τον περασμένο Οκτώβριο φλέγεται και η Μέση Ανατολή. «Καθώς σκεφτόμαστε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτήν την εβδομάδα, σύντομα θα πρέπει να στρέψουμε τις σκέψεις μας στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο» γράφει σε άρθρο του ο Αντριου Φοξ της Telegraph.

Εστιάζοντας στη διεθνή σκηνή, σημειώνει πως η Κίνα επιδιώκει να κυριαρχήσει στο θέατρο του Ειρηνικού, καθώς και σε χώρες πλούσιες σε ορυκτά, στην Αφρική και στην Ασία. Την ίδια ώρα η Ρωσία στοχεύει να καθιερώσει μια κυριαρχία σοβιετικού τύπου σε χώρες-δορυφόρους της πρώην ΕΣΣΔ, το Ιράν επιδιώκει το τέλος της αμερικανικής και γενικότερα της Δυτικής ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία υποστηρίζεται από την Τουρκία και το Κατάρ, επιθυμεί να κυριαρχήσει στον αραβικό κόσμο.

«Κάνοντας ένα βήμα πίσω, φαίνεται σαν να έχει ήδη ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος» γράφει ο βρετανός δημοσιογράφος. «Απλώς δεν μοιάζει με τον πόλεμο που είχαμε κατά νου. Αντί για μια ένοπλη σύρραξη έχουμε έντονο στρατηγικό ανταγωνισμό. Καμία χώρα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο πεδίο της μάχης, επομένως οι εχθροί μας προσπαθούν να μας νικήσουν με οικονομικά και πολιτιστικά μέσα, χωρίς να ρίξουν ούτε έναν πυροβολισμό».

Ο Φοξ εξηγεί πως αυτά τα κράτη ανέμεναν εδώ και πολύ καιρό μια επερχόμενη αντιπαράθεση και είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται καταλλήλως. Η Κίνα, για παράδειγμα, μέσω της Belt and Road Initiative προέβη σε επενδύσεις σε 140 χώρες, στις οποίες αντιστοιχεί το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού και περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το Πεκίνο αγόρασε επιρροή, δημιούργησε διεθνή οικονομική εξάρτηση από την ανάπτυξη μέσω κινεζικών υποδομών και απέκτησε πρόσβαση σε στρατηγικά λιμάνια και άλλες εν δυνάμει στρατιωτικές βάσεις. Εν τω μεταξύ, τα Δυτικά πανεπιστήμια έχουν πλημμυρίσει από (κινέζους) φοιτητές, το οποίο έχει δημιουργήσει μια μορφή οικονομικής εξάρτησης, ενώ συγχρόνως πολύτιμη γνώση επιστρέφει στην κινεζική οικονομία.

Οσον αφορά τη Ρωσία, ανέπτυξε έντονη ανατρεπτική δράση σε όλη τη Δύση, επιχειρώντας να επηρεάσει τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, δηλητηριάζοντας αντιφρονούντες στη βρετανική επικράτεια και εθίζοντας την Ευρωπαϊκή Ενωση στο φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο. Η Μόσχα ηγήθηκε επίσης διεθνών εκστρατειών παραπληροφόρησης (επενδύοντας στρατηγικά στο Διαδίκτυο και σε μέσα ενημέρωσης) με στόχο να υπονομεύσει τους αντιπάλους της και να κλονίσει τα φιλοδυτικά αισθήματα στα Βαλκάνια και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Ο Πούτιν έδειξε τις προθέσεις του στη Γεωργία και στην Ουκρανία, ενώ σήμερα εμφανίζεται αποφασισμένος να διεξάγει έναν μακροχρόνιο και δαπανηρό πόλεμο φθοράς στην ουκρανική επικράτεια.

Το Ιράν επιδίωξε να εκμεταλλευθεί το χάος που προέκυψε στη Μέση Ανατολή μετά το πόλεμο του Ιράκ το 2003, με στόχο την περιφερειακή ηγεμονία. Τα κατάφερε, δεδομένου ότι σήμερα διαθέτει ισχυρούς και βίαιους αντιπροσώπους στην Υεμένη, στον Λίβανο, στη Συρία και στο Ιράκ, οργανώσεις που χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τους Φρουρούς της Επανάστασης.

Οι Χούθι της Υεμένης έχουν δείξει ότι μπορούν να προκαλούν σοβαρά προβλήματα στην παγκόσμια ναυσιπλοΐα, η Χεζμπολάχ στο Λίβανο αποτελεί μόνιμη απειλή για το βόρειο Ισραήλ, βάλλοντας επανειλημμένως εναντίον του με ρουκέτες μετά την 7η Οκτωβρίου, και στο Ιράκ φιλοϊρανικές οργανώσεις έβαλαν στο στόχαστρό τους αμερικανικές βάσεις. Επιπλέον, το καθεστώς των αγιατολάδων δίνει μεγάλη έμφαση στην προώθηση του αφηγήματός του στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.

Σχετικά με το Κατάρ και την Τουρκία, ο Αντριου Φοξ σημειώνει καταρχάς ότι παίζουν σε δύο ταμπλό. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και έχει ισχυρούς εμπορικούς δεσμούς με την ΕΕ, ενώ το Κατάρ προσφέρει στη Δύση στρατιωτικές βάσεις στην Ντόχα και τεράστιες οικονομικές επενδύσεις. Ταυτόχρονα, αμφότερες οι χώρες συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη Χαμάς στη Γάζα, η οποία έδωσε την αφορμή για να ξεσπάσει ένας περιφερειακός πόλεμος που επιτρέπει στο Ιράν και στις πολιτοφυλακές του να κλιμακώσουν τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ.

Επενδύθηκαν επίσης σημαντικά κεφάλαια σε Δυτικά ακαδημαϊκά ιδρύματα με στόχο, ουσιαστικά, την εξαγορά επιρροής. Το χρηματοδοτούμενο από το Κατάρ Al Jazeera διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην προώθηση αντι-ισραηλινών αφηγημάτων στη Δύση, ενώ οι ηγέτες της Χαμάς έχουν βρει καταφύγιο στην Ντόχα. Επίσης, η Τουρκία παρείχε ιατρική περίθαλψη σε τραυματίες μαχητές της ισλαμιστικής οργάνωσης.

«Εξαγοράζοντας επιρροή και βυθίζοντας τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης σε παραπληροφόρηση σχεδιασμένη να ρίχνει το ηθικό και να υπονομεύει την υποστήριξη για στρατιωτική δράση, αυτές οι χώρες έχουν ανατρέψει τις δημοκρατίες, τα μέσα ενημέρωσης και τα ακαδημαϊκά μας ιδρύματα, με στόχο να χτίσουν υποστήριξη υπέρ τους στη Δύση και να τσακίσουν τη θέλησή μας για μάχη…

»Εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία οι εχθροί μας χρησιμοποιούν την επιρροή, ένα όπλο εξοπλισμένο με σιγαστήρα, για να ρίξουν τους πρώτους πυροβολισμούς στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας σύρραξης – και εμείς μόλις που το παρατηρήσαμε. Με όλα τα βλέμματα στραμμένα στη Νορμανδία, ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε: διεξάγεται ήδη» καταλήγει ο Αντριου Φοξ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News