Τόσο η επιστήμη όσο και το Χόλιγουντ αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό τις πυρηνικές βόμβες ως ένα πολλά υποσχόμεν αμυντικό όπλο σε περίπτωση που ένας τεράστιος αστεροειδής εμφανιστεί χωρίς προειδοποίηση, σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη.

Τώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, ερευνητές σε μια κυβερνητική εγκατάσταση των ΗΠΑ έθεσαν την ιδέα στην πράξη, δείχνοντας πώς μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να σώσει τον πλανήτη, με την πραγματοποίηση της πρώτης ολοκληρωμένης επίδειξης πυρηνικά υποβοηθούμενης πλανητικής άμυνας.

Φυσικοί των αμερικανικών Εθνικών Εργαστηρίων Σάντια, κύρια αποστολή των οποίων είναι η διασφάλιση της ασφάλειας του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, κατέγραψαν με λεπτομέρεια νανοδευτερολέπτου πώς ένας τεράστιος παλμός ακτινοβολίας που εκλύεται από μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε να εξατμίσει τη μία πλευρά ενός κοντινού αστεροειδούς.

Το συμβάν είναι τόσο βίαιο, που θερμαίνει την επιφάνεια του βράχου σε δεκάδες χιλιάδες βαθμούς Κελσίου – παράγοντας μια ταχέως διαστελλόμενη μπάλα αερίου, ικανή να ωθήσει τον αστεροειδή εκτός πορείας. Αν οι υπολογισμοί γίνουν σωστά, η παρέκκλιση θα είναι τέτοια ώστε να αποφευχθεί μια μοιραία πρόσκρουση.

«Το εξατμισμένο υλικό εκτοξεύεται από τη μία πλευρά, ωθώντας τον αστεροειδή προς την αντίθετη κατεύθυνση» εξηγεί στον Guardian ο δρ Νέιθαν Μουρ, κεντρικός συγγραφέας της μελέτης. «Είναι σαν να μετατρέπεις τον αστεροειδή σε πύραυλο».

Οι καταστροφικές πτώσεις αστεροειδών είναι σπάνιες στην ιστορία της Γης, αλλά οι επιστήμονες δεν θέλουν να επαναληφθεί μια σύγκρουση αντίστοιχη εκείνης που συνέβη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, όταν διαστημικοί βράχοι προκάλεσαν κοσμογονικές καταστροφές στον πλανήτη. Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους είχε πλάτος περίπου 10 χιλιομέτρων, αλλά πολλοί μικρότεροι βράχοι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι.

Ο μετεωρίτης πλάτους 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ το 2013 τραυμάτισε περισσότερους από 1.200 ανθρώπους. Δεδομένης της υπαρξιακής φύσης της απειλής, οι ερευνητές διερευνούν στρατηγικές για να προστατεύσουν τη Γη από τις τεράστιες επιπτώσεις της.

Το 2022, ο ανιχνευτής DART της NASA έπεσε σκόπιμα πάνω στον Δίμορφο – το μικρό φεγγάρι ενός αστεροειδούς που ονομάζεται Δίδυμος. Η αποστολή έδειξε ότι μια κινητική πρόσκρουση σκάφους θα μπορούσε να προστατεύσει τη Γη, αλλά η ώθηση πρέπει να δοθεί χρόνια πριν από την επικείμενη πρόσκρουση.

Η πυρηνική επιλογή προορίζεται για μεγαλύτερους αστεροειδείς, ιδίως όταν είναι μικρό το χρονικό διάστημα που απομένει για τη σύγκρουση. Δεν περιλαμβάνει την κατάρριψη αστεροειδών ούτε θυμίζει το κατόρθωμα του Μπρους Γουίλις στην ταινία «Αρμαγεδδών», ο οποίος έριξε μια βόμβα σε μια κοιλότητα την οποία τρύπησε πάνω στον βράχο. Πιο αποτελεσματική είναι μια έκρηξη που θα εξατμίσει τμήμα της επιφάνειας του αστεροειδούς, αφήνοντας το υπόλοιπο στο έλεος του τρίτου νόμου κίνησης του Νεύτωνα.

Για να τεστάρουν την ιδέα, ο Μουρ και οι συνάδελφοί του κατασκεύασαν ένα άνευ προηγουμένου πείραμα, που εξέθεσε κομμάτια ψευδούς αστεροειδούς σε έντονους παλμούς ακτίνων Χ, παρόμοιους με αυτούς που απελευθερώνονται στις πυρηνικές εκρήξεις. Ο παλμός πρώτα εξαλείφει τα στηρίγματα που συγκρατούν το υλικό στη θέση του και στη συνέχεια εξατμίζει γρήγορα την επιφάνεια του στόχου, δημιουργώντας ένα διαστελλόμενο αέριο που τον διαλύει στο Διάστημα.

Στο περιοδικό Nature Physics οι ερευνητές περιγράφουν πώς οι εικονικοί αστεροειδείς υποβλήθηκαν στους νόμους της βαρύτητας μόλις καταστράφηκαν τα στηρίγματα, συμπληρώνοντας ότι έπεσαν λιγότερο από 2 εκατομμυριοστά του χιλιοστού πριν ολοκληρωθεί το πείραμα των 20 μικροδευτερόλεπτων. Τα κομμάτια του εικονικού αστεροειδούς απομακρύνθηκαν με ταχύτητα σχεδόν 320 χλμ. την ώρα.

Λογικά, η στρατηγική αυτή λειτουργεί για αστεροειδείς πλάτους έως και τεσσάρων χλμ., γράφουν οι επιστήμονες, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα το ανώτατο όριο. «Εάν υπάρχει αρκετός χρόνος προειδοποίησης, μπορούμε σίγουρα να εκτρέψουμε ακόμα μεγαλύτερους αστεροειδείς» λέει ο Μουρ στον Guardian.

Ο καθηγητής Κόλιν Σνόντγκρας, της επιστημονικής ομάδας της αποστολής DART στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, λέει ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς εφαρμόζονται τα αποτελέσματα απέναντι σε αστεροειδείς πλήρους μεγέθους. Η Αποστολή Ηρα της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, που πρόκειται να εκτοξευθεί τον επόμενο μήνα, λογικά θα βοηθήσει με τις έρευνές της για τις συνέπειες της επίδρασης του DART στον Δίμορφο.

Ο καθηγητής Γκάρεθ Κόλινς, πλανητολόγος στο Imperial College του Λονδίνου, αποκαλεί τα πειράματα του Μουρ «θεαματικά». «Εξακολουθώ να προτιμώ τις μη πυρηνικές επιλογές, ιδιαίτερα τους μεμονωμένους ή πολλαπλούς κινητικούς κρουστικούς εκτοξευτές, καθώς γνωρίζουμε ότι είναι τεχνολογικά εφικτοί», λέει στον Guardian, «αλλά για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή ή για έναν σύντομο χρόνο προειδοποίησης, αυτός ο τύπος προσέγγισης ίσως είναι η μόνη μας επιλογή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News