Μια πόλη στη Βαυαρία διαθέτει ιστορία που χάνεται στους αιώνες και το σημείο που χτίστηκε κάποτε χάθηκε κάτω από το ασήκωτο βάρος ενός αστεροειδή ή ενός μετεωρίτη – υπάρχουν αντιγνωμίες για αυτό. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η πτώση γέμισε με διαμάντια* την περιοχή – τόσα πολλά, που τα χρησιμοποίησαν για να χτίσουν την πόλη.

Πάμε μια βόλτα εκεί…

Το Νέρντλινγκεν έχει πληθυσμό 24.000 κατοίκους και αποτέλεσε το πεδίο δύο μαχών που έγιναν κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου (1618-1648) – ίσως για αυτό εξακολουθεί να διαθέτει ολοκληρωμένο τείχος που το περικλείει. Ο χρόνος, σε κάποιες περιπτώσεις, φαίνεται να σταμάτησε, όπως για παράδειγμα στο δημαρχείο -το οποίο χρονολογείται από τον 13ο αιώνα- στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και στο Σπίταλ, ένα πρώην μεσαιωνικό νοσοκομείο. Το μουσείο Ries βρίσκεται σε συνοικία τής -καλά διατηρημένης μεσαιωνικής- συνοικίας των βυρσοδεψών.

Η πόλη είναι πανέμορφη και το χρωστά στο ελλειψοειδές σχήμα που διαθέτει, το οποίο είναι καλύτερα ορατό από ψηλά. Αυτό, δεν οφείλεται σε κάποια αρχιτεκτονική έμπνευση: η πόλη είναι χτισμένη σε έναν κρατήρα ο οποίος δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη -ή ενός αστεροειδή- 14,5 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης πιθανόν δεν γνώριζαν ότι σε αυτό το μέρος είχε συντελεστεί αυτή η πτώση και θεωρούσαν, μέχρι τη δεκαετία του ’60, ότι η μικρή τους πόλη βρίσκεται κοντά σε ηφαίστειο.

Και μπορεί η γραφικότητά του να προσελκύει τους τουρίστες, ωστόσο, το ενδιαφέρον των επιστημόνων επικεντρώνεται στο υπέδαφος της πόλης, στο οποίο βρίσκονται εκατομμύρια μικροσκοπικά διαμάντια. Οταν ο αστεροειδής ή ο μετεωρίτης χτύπησε τη Γη σε αυτό το σημείο, η δύναμη πρόσκρουσης και η θερμότητα ήταν η αιτία να μετατραπούν οι βράχοι, από γραφίτη, σε διαμάντια. Σύμφωνα με τη γεωλόγο Γκιζέλα Πέσγκες, αυτός ο βράχος είχε βάρος, περίπου, τρία τρισεκατομμύρια τόνους και διάμετρο ένα χιλιόμετρο!

Η πόλη του Νέρντλινγκεν άρχισε να οικοδομείται από το 898 μ.Χ., αλλά οι κάτοικοι δεν είχαν αντιληφθεί ότι τα βράχια που χρησιμοποίησαν για να δομήσουν τα κτίρια προέρχονταν από αστεροειδή. Ή μετεωρίτη, μη λέμε τα ίδια. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ξεκίνησε η κατασκευή τού προστατευτικού τείχους της πόλης με υλικά που συγκεντρώθηκαν από τη γύρω περιοχή και, κυρίως, κομμάτια από σουεβίτη – έναν βράχο που προέρχεται από λιωμένο υλικό και περιέχει γυαλί και κρύσταλλο. Κατά την Πέσγκες, η κεντρική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, είναι κατασκευασμένη από βράχους που περιέχουν μικροσκοπικά διαμάντια βάρους 5.000 καρατίων. Οι αναλύσεις των πετρωμάτων, επίσης, εκτιμούν ότι εκεί βρίσκονται περισσότεροι από 72.000 τόνους τέτοιων διαμαντιών, διαστάσεων μόλις 0,3 χιλιοστών, αλλά δεν έχουν καμία οικονομική αξία. Ανθρακας ο θησαυρός, με άλλα λόγια – αν και το διαμάντι αποτελείται από καθαρό άνθρακα! Σύμφωνα με την Γκιζέλα Πέσγκες κι άλλες γερμανικές πόλεις έχουν κατασκευάσει τα σπίτια τους από σουεβίτη, συμπεριλαμβανομένων κτιρίων στο Μόναχο, στο Αουσγκμπουργκ, στη Λειψία και στο Βερολίνο. Πάντως, η αφθονία αυτού του πετρώματος που υπάρχει στο Νέρντλινγκεν δεν συναντάται πουθενά αλλού στη Γη.

Πάντως, πέραν της ομορφιάς, της γραφικότητας, της ιστορίας και των… γιαλαντζί διαμαντιών, υπάρχει κι άλλος ένας λόγος για κάποιον να ζει στο Νέρντλινγκεν: από τη στιγμή που έχει πέσει στο σημείο αστεροειδής -ή, εντάξει, μετεωρίτης- η πιθανότητα να συμβεί ξανά, βάσει στατιστικών, είναι σαφώς μικρότερη από άλλα σημεία του πλανήτη.

* διαμάντι < το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «δαμάζω» + το στερητικό «α», καθώς στην αρχαιότητα όλες οι σκληρές πέτρες, που ήταν αδύνατον να υποστούν κατεργασία, αποκαλούνταν «αδάμαντες». Στα αρχαία Ελληνικά «αδάμας» σήμαινε ο αήττητος, ο ακατανίκητος – λόγω της μεγάλης σκληρότητάς του. Στη σύγχρονη εποχή, τα διαμάντια είναι οι καλύτεροι φίλοι των κοριτσιών. Και, εννοείται, είναι παντοτινά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News