Ο Μάθιου Πέρι/Τσάντλερ Μπινγκ ήταν αναμφίβολα ένα από τα πιο αγαπημένα «Φιλαράκια» και ο πρόσφατος θάνατός του σε ηλικία μόλις 54 ετών γέμισε θλίψη το Χόλιγουντ αλλά και εκατομμύρια τηλεθεατών πολλών διαφορετικών γενεών σε όλον τον κόσμο, καθώς η πιο δημοφιλής τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1990 εξακολουθεί να παίζεται σε επαναλήψεις σε πολλές χώρες.

«Ο Τσάντλερ Μπινγκ», έγραψε ο Μάθιου Πέρι στα «Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing», τα σκανδαλιάρικα και κυρίως αυτοσαρκαστικά απομνημονεύματά του, «άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε η Αμερική». Τα τολμηρά λόγια του ηθοποιού ήταν μεν αληθινά, αλλά μόνο μέχρι ένα σημείο, παρατηρεί στον Guardian η Ζόι Γουίλαμς. Πράγματι, υπήρξε μια περίοδος στα τέλη της δεκαετίας του 1990, που οι άνθρωποι έδιναν υπερβολική έμφαση στο ρήμα, με κωμικό αποτέλεσμα: «Θα μπορούσε να είναι πιο ενοχλητικό;» Αλλά στην πραγματικότητα αυτό ήταν μάλλον ένα λεκτικό τικ.

Το παράδοξο του Μάθιου Πέρι/Τσάντλερ Μπινγκ, γράφει στον Guardian η Γουίλιαμς, ήταν ότι απαίτησε να μην τον παίρνουν στα σοβαρά, και με αυτόν τον τρόπο έγινε το ιδεώδες της γενιάς X, κάτι από μόνο του αρκετά σοβαρό. Ετσι, παρά το γεγονός ότι αναμφίβολα είχε τις καλύτερες ατάκες στα «Φιλαράκια», δεν υπήρξε ποτέ αυτό που θα ήταν σε παλαιότερη εποχή: ο απαραίτητος συνεργάτης.

Μεγάλο μέρος της πλοκής βασιζόταν στο ότι ο Τσάντλερ ήταν πάντα ο αναπληρωματικός: ο κακότροπος loser με το σαρκαστικό χιούμορ, που συχνά χλευάζει τον καλύτερό του φίλο Τζόι (Ματ ΛεΜπλανκ), ο τύπος που του αρέσει να κάνει αστεία στον Ρος (Ντέιβιντ Σουίμερ), τον ρομαντικό συγκάτοικό του στο κολέγιο και μεγαλύτερο αδελφό της Μόνικα (Κόρτνεϊ Κοξ). Ποτέ δεν προοριζόταν για πρωταγωνιστής∙ ούτε σκόπευαν να παντρευτούν με τη Μόνικα, κάτι που γίνεται στο τέλος της έβδομης σεζόν.

Το επεισόδιο «The One With Ross’s Wedding: Part 2» –το φινάλε της τέταρτης σεζόν– προοριζόταν να είναι απλώς μια βραδιά (με σεξ). Η συνδημιουργός της σειράς Μάρτα Κάουφμαν είπε χρόνια αργότερα: «Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν αστείο, μετά θα το ξεφορτωνόμαστε». Στην πραγματικότητα, όμως, έπρεπε να σταματήσουν να μαγνητοσκοπούν επειδή το κοινό ήταν τόσο ευχαριστημένο, που ούρλιαζε.

Ο Τσάντλερ, ωστόσο, είναι ο ρομαντικός πρωταγωνιστής της σειράς∙ το πνεύμα της εποχής: ένας μετροσέξουαλ που περιφρονούσε και υπονόμευε τον εαυτό του, ένας είρων χωρίς καμία φιλοδοξία∙ και είχε βαρυτική έλξη. Παρεμπιπτόντως, ήταν πολύ καλύτερος χαρακτήρας πριν συναντηθεί με τη Μόνικα. Και πολύ καλύτερος χαρακτήρας όταν μισεί τη δουλειά του. Το ξεδίπλωμα της ενηλικίωσης είναι γεμάτο θυμό. Η γενιά Χ είναι μια σκιά του εαυτού της όταν μεγαλώνει.

Ο Μάθιου Πέρι έλεγε πάντα πόσο έμοιαζε με τον χαρακτήρα του, σε βαθμό που όταν έκανε οντισιόν για τον ρόλο ξέφυγε εντελώς από το σενάριο και άρχισε απλά να προσφέρει περισσότερο υλικό: έγραφε 10 αστεία για κάθε επεισόδιο και έμπαιναν σίγουρα τα δύο. Σύμφωνα με το σενάριο, ο Τσάντλερ ήταν ένα μοναχοπαίδι που οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν ενός έτους.

Στην πραγματική ζωή, ο πατέρας του ήταν αλκοολικός που ανέρρωσε αργότερα, ηθοποιός αλλά ασήμαντος. Η μητέρα του ήταν βοηθός στο γραφείο Τύπου του του σημερινού καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό. Πριν ο Πέρι αναπτύξει υποκριτικές φιλοδοξίες, ήταν εμμονικός τενίστας εθνικού επιπέδου στον Καναδά – από την ηλικία των 14 ετών. Περίπου την ίδια εποχή ανακάλυψε το αλκοόλ και, όπως έγραψε, όταν μετακόμισε στο Χόλιγουντ στα 15 του ήταν ήδη «μια διαλυμένη ανθρώπινη ύπαρξη».

Το μεγάλο μυστήριο της τόσο επιτυχημένης σειράς, όμως, είναι γιατί κανένας από τους ηθοποιούς δεν έκανε μεγάλη κινηματογραφική καριέρα μετά τα «Φιλαράκια», και αυτό ίσχυε για τον Πέρι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Είχε πολύ καλές ερμηνείες σε αδιάφορες ταινίες: «Και μετά ήρθε ο έρωτας» («Fools Rush In», 1997), «Κατά φαντασία ήρωες» («Almost Heroes», 1998), «Ο Θρίαμβος» («The Ron Clark Story», 2006). Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 συνδημιούργησε και συνυπέγραψε το σενάριο της τηλεοπτικής κωμικής σειράς «Mr Sunshine» (2011) , η οποία όμως κράτησε μόλις έναν χρόνο, εξαιτίας της χαμηλής τηλεθέασης.

Πιο σημαντική ήταν η πολιτιστική επιρροή που είχαν τα «Φιλαράκια»: ο κόσμος λάτρεψε πραγματικά τους χαρακτήρες της σειράς. Και οι έξι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικά επιτυχημένοι, κανείς όμως δεν ήθελε να τους δει πραγματικά να αποχωρούν από τον ρόλο τους, γιατί χανόταν η μαγεία. Για παράδειγμα, είναι αδύνατο να εξηγηθεί το πόσο σοβαρά πήραμε όλοι τον γάμο της Τζένιφερ Ανιστον με τον Μπραντ Πιτ, γράφει η Γουίλιαμς. Ηταν σαν να είχε πετύχει η ίδια η Ρέιτσελ το αδιανόητο, σαν να βγήκε από τον ωκεανό η Μικρή Γοργόνα και να έφερε το παραμύθι στην πραγματική ζωή.

Φυσικά, η ερωτική ιστορία του Μάθιου Πέρι ήταν επίσης γεμάτη φωτεινές και σκοτεινές περιόδους, δηλαδή γεμάτη ερωτικά γεγονότα, που όμως κανένα δεν είχε διάρκεια. Οι λεπτομέρειες της σχέσης του με την Τζούλια Ρόμπερτς είναι τόσο χαρακτηριστικές της δεκαετίας του 1990, ώστε σήμερα να φαίνονται εξωπραγματικές: Ο Πέρι γοήτευσε τη Ρόμπερτς με φαξ… (ναι, παιδιά, γινόταν τότε). Και μετά την ξεφορτώθηκε για να αποφύγει να τον ξεφορτωθεί εκείνη∙ όπως είπε αργότερα: «Δεν μπορώ να αρχίσω να περιγράφω το βλέμμα της σύγχυσης στο πρόσωπό της». Ηταν απόλυτα μια κίνηση της λογικής του Τσάντλερ Μπινγκ.

Εκείνη την εποχή θα τον χαρακτηρίζαμε «φοβικό της δέσμευσης και της εγκατάλειψης», στην πραγματικότητα όμως ο Πέρι ήταν τοξικομανής. Την ιστορία της εξάρτησής του αφηγείται η εμφάνισή του, που αλλάζει στις σεζόν της σειράς: ήταν «βαρύτερος» όταν έπινε, αδύνατος όταν έπαιρνε ναρκωτικά, πολύ αδύνατος με goatee (μουστάκι και μουσάκι μόνο γύρω από το στόμα), τότε που έπαιρνε πολλά ναρκωτικά. Το υπόλοιπο καστ τον προστάτευε όποτε ήταν πολύ φευγάτος και δεν μπορούσε να πει τα λόγια του, και πολλές φορές προσπαθούσε να παρέμβει, έχοντας μαντέψει μόνο ένα μικρό κλάσμα της κατάχρησης ουσιών του.

Είναι πραγματικά απίστευτο για πόσον καιρό επέζησε παίζοντας πιστευτά αυτόν τον χαρακτήρα, του οποίου η ζωή μπορεί να ξεκίνησε όπως και του Πέρι, αλλά διαφοροποιήθηκε πολύ σημαντικά στην πορεία: όπως όλοι οι χαρακτήρες της σειράς, έτσι και ο Τσάντλερ ήταν απίθανα «καθαρός», έπινε μόνο καφέ. Ηταν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, η αμερικανική έκδοση της γενιάς Χ∙ αντίθετα, στο Ηνωμένο Βασίλειο μια τέτοια σειρά θα είχε τουλάχιστον έναν πολύ βαρύ πότη και το «Central Perk» δεν θα ήταν καφέ αλλά παμπ, γράφει στον Guardian η Γουίλιαμς. Ο Μάθιου Πέρι είχε το ένοχο μυστικό του, ήταν αυτός που δεν έμοιαζε πια καθόλου με τον χαρακτήρα του, και το γνώριζε πολύ καλά.

Τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 2022, ολοκληρώθηκαν με μια ευχαριστήρια έκφραση, πιστευτή για κάποιον σε φάση αποτοξίνωσης: «Σε αυτό το σημείο της ζωής μου», έγραψε ο Πέρι, «τα λόγια ευγνωμοσύνης ξεχύνονται από μέσα μου, γιατί θα έπρεπε να είμαι νεκρός αλλά, κατά κάποιον τρόπο, δεν είμαι».

Ολόκληρη η ενήλικη ζωή του ηθοποιού μαστιζόταν από τον εθισμό. Λέγοντας την ιστορία του με αριθμούς, υπολόγισε ότι έκανε θεραπεία δύο φορές την εβδομάδα επί 30 χρόνια, έκανε 15 φορές check-in σε κέντρα απεξάρτησης και παρακολούθησε περισσότερες από 6.000 συναντήσεις ΑΑ. Είχε πολλές άλλες κρίσεις υγείας, συμπεριλαμβανομένης μιας διάτρησης του παχέος εντέρου το 2019, που τον έριξε σε κώμα δύο εβδομάδων. «Κόντεψε να με σκοτώσει» είχε πει.

Ωστόσο, σε έναν κόσμο πριν από τα οπιοειδή, μάλλον θα είχε καθαρίσει. Ισως να μη ζούσε μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά ούτε θα πέθαινε τόσο νέος, στα 54 του. Ο θάνατός του είναι τραγικά ασυμβίβαστος∙ ένα άδικο τέλος μιας ζωής στην υπηρεσία της ατάκας που αποκαλύπτει το νόημα ενός αστείου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News