Σε μια εποχή που ο βασικός στόχος των περισσότερων νέων ανθρώπων είναι η απόκτηση χρημάτων και πολλών αγαθών, κάποιοι τολμούν να δοκιμάσουν έναν τρόπο ζωής ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα ακόμη και σε επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη χωρίς χρήματα. με ποδήλατο ή ωτοστόπ. Η πρόκληση είναι μεγάλη και σίγουρα αμφισβητεί τον συμβατικό τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και ζούμε. Τρεις νέοι άνθρωποι που τα κατάφεραν, μοιράζονται online την εμπειρία τους και δίνουν τις συμβουλές τους σε όσους θα ήθελαν να ζήσουν ανάλογες εμπειρίες.

Λώρα Μπίνγκαμ, 7.000 χιλιόμετρα ποδηλασίας στη Νότια Αμερική

Όταν η Λώρα Μπίνγκαμ βρέθηκε στην Αργεντινή μαζί με την αδελφή της, ένας άντρας τις σταμάτησε στην άκρη ενός δρόμου και άρχισε να τους μιλάει. Τους διηγήθηκε ότι την προηγούμενη χρονιά είχε κάνει το γύρο της Ισπανίας με το ποδήλατό του και προσφέρθηκε να τις φιλοξενήσει για ένα βράδυ. «Όταν φτάσαμε στο σπίτι του, η μητέρα του μας υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες και μας τάισε τόσο πολύ που φάγαμε σαν βασιλιάδες για πρώτη φορά μετά από μήνες.», είπε η ριψοκίνδυνη νεαρή γυναίκα σε συνέντευξή της στον Guardian. Την επόμενη ημέρα οι δύο αδελφές συνάντησαν έναν άλλο ποδηλάτη που τις κάλεσε για φαγητό στο σπίτι του, κανόνισε επίσης να μείνουν στο σπίτι του φίλου του.

Μετά από ένα ακόμη πλούσιο γεύμα, πηγαίνοντας στην πόλη που έμενε ο φίλος του ένας άνθρωπος τους έδωσε μια μεγάλη σακούλα με πορτοκάλια και προσφέρθηκε επίσης να τις φιλοξενήσει. «Αυτό το επίπεδο της γενναιοδωρίας με σόκαρε βαθιά. Νομίζω ότι ξεχνάμε τι σημαίνει να δίνεις στους ανθρώπους και πώς ένας ευγενής ξένος μπορεί να σε φροντίσει, χωρίς να περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα. Είναι αστείο το πώς η καλοσύνη και ένα ζεστό χαμόγελο μπορεί να είναι οι κορυφαίες στιγμές μιας ημέρας», λέει η Λώρα.

Το ταξίδι της όμως είχε και κακές στιγμές. Το χειρότερο συνέβη στο Εκουαδόρ όταν για τέταρτη μέρα στη σειρά έσπρωχνε το ποδήλατό της  στις Άνδεις, ενώ έβρεχε ακατάπαυστα και πεινούσε τρομερά. Είχε χτυπήσει σε πολλά σπίτια αλλά κανείς δεν την βοηθούσε.  Μέχρι που ήρθε η απόλυτη απόρριψη.

«Έξω από ένα σπίτι έπεσα στα γόνατα, εκλιπαρώντας με δάκρυα στα μάτια μια γυναίκα να με βοηθήσει, έστω και μόνο για να στήσω τη σκηνή μου στον κήπο της.», λέει. Η γυναίκα αν και είδε πόσο απελπισμένη ήταν της κούνησε αρνητικά το δάχτυλο. «Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, ένιωσα σαν ένα τίποτα. Έπρεπε να σκάψω βαθιά μέσα μου για να βρω κάποιο ίχνος ενέργειας ή θέλησης για να συνεχίσω.»

Τι θα συμβούλευε κάποιον που θέλει να κάνει ένα παρόμοιο ταξίδι; «Εάν σχεδιάζετε ένα ταξίδι με ποδήλατο, πάρτε πολύ ελαφριά πράγματα μαζί σας.», λέει. Το βάρος είναι εμπόδιο, θα εκπλαγείτε από το πόσα πράγματα στην ουσία είναι άχρηστα. Σκεφτείτε πρακτικά και ουσιαστικά. Η Λώρα προτείνει γάντια και αδιάβροχο Gore, που είναι πολύ ελαφριά.

Πολύ χρήσιμο της φάνηκε και ένα ζεστό πουπουλένιο μπουφάν που το έκανε και μαξιλάρι. Τέλος, είναι σημαντικό να διατηρεί κανείς τη θετική του διάθεση. «Συγκέντρωνα χρήματα για μια φιλανθρωπική οργάνωση που ονομάζεται Operation South America και η σκέψη αυτή με κράτησε τις πιο δύσκολες ημέρες.», λέει. Της άρεσε επίσης να ακούει το Motivational Madness  και άλλα κομμάτια που είχε κατεβάσει για να της φτιάχνουν τη διάθεση.

Περισσότερα για την περιπέτεια της Λώρα Μπίνγκαμ μπορείτε να διαβάσετε στη ιστοσελίδα της laurabingham.org

Ρομπ Γκρίνφιλντ, 72 ημέρες χωρίς λεφτά από τη Βραζιλία στον Παναμά

Η κορυφαία στιγμή του ταξιδιού του Ρομπ ήταν όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο στη Βραζιλία. «Δεν είχα χρήματα, ούτε γνωριμίες, ούτε καν σχέδιο», λέει. Μπροστά του ανοιγόντουσαν 7.000 μίλια γεμάτα μυστήριο και εκπλήξεις σε εδάφη που ποτέ πριν δεν είχε πατήσει το πόδι του. Το χειρότερο γι’ αυτόν ήταν η καθημερινή πρόκληση της εξεύρεσης τροφής και νερού και ενός μέρους για να κοιμηθεί, πράγμα που έκανε το ταξίδι του στη Νότια Αμερική πολύ επίπονο.

«Το ωτοστόπ επί 7.000 μίλια δεν είναι πάντα ό,τι πιο διασκεδαστικό όταν δεν σου αρέσουν τα αυτοκίνητα.», λέει. Μια μέρα στο Περού μπήκε κατά λάθος στον Παναμερικανικό Αυτοκινητόδρομο και κατέληξε στη μέση του πουθενά. Χρειάστηκε να κάνει 12 φορές ωτοστόπ για μόλις 130 μίλια. «Αλλά αξίζει τον κόπο, γιατί το ωτοστόπ σε πάει σε μέρη και σε ανθρώπους που ποτέ και με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσες να γνωρίσεις.», λέει.

Ποια είναι η συμβουλή του;  «Να είστε προετοιμασμένοι και να έχετε τον κατάλληλο εξοπλισμό για αυτονομία, σκηνή και υπνόσακο, σύστημα για καθαρισμό του νερού, εργαλεία για μαγείρεμα και άνετα ρούχα. Ταξιδέψτε με λίγο βάρος, αφήστε πίσω ό, τι δεν χρειάζεστε. Απαλλαγείτε από τις προσδοκίες σας πριν ξεκινήσετε το ταξίδι και κρατήστε το  μυαλό σας ανοικτό και περίεργο.» λέει ο Ρομπ και προτείνει σε θαρραλέους όπως αυτός να κάνουν επίσης επαφές για μέρη που μπορούν να μείνουν και να κερδίσουν γεύματα μέσα από ιστοσελίδες όπως οι wwoof.org, helpx.net και workaway.info.

Διαβάστε τις περιπέτειες του Ρομπ στο μπλογκ robgreenfield.net

Ράιναλ Πατέλ, από την Αγγλία στο Χονγκ Κονγκ

Ποιο ήταν η καλύτερη στιγμή του ταξιδιού της, μέχρι στιγμής; «Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό που νιώθεις όταν κάποιος σου απλώνει το χέρι για να σε βοηθήσει, χωρίς να σε γνωρίζει», λέει η Ράιναλ και θυμάται μια αξέχαστη εμπειρία ωτοστόπ στην Μπάντα Άτσε της Ινδονησίας: «Ο φίλος μου ο Πάκο ρώτησε μια ηλικιωμένη μουσουλμάνα πόσο μακριά ήταν η επόμενη πόλη και εκείνη μας κοίταξε σαν να ήμασταν τρελοί». Το ωτοστόπ δεν συνηθίζεται στην Ινδονησία.

Οι δύο νέοι άρχισαν να κουνάνε τα χέρια τους στα αυτοκίνητα που περνούσαν, όταν ξαφνικά η γυναίκα στάθηκε ήρεμα στη μέση του δρόμου και έκανε με το χέρι της σημάδι σε ένα αυτοκίνητο που περνούσε. Σταμάτησε αμέσως, και τους είπε να μπουν μέσα. «Αυτή η γριά γυναίκα είχε περισσότερη δύναμη και θάρρος από ό, τι τα περισσότερα παιδιά σήμερα», λέει η Ράιναλ πραγματικά εντυπωσιασμένη. Την εξέπληξε  επίσης η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: «Άνθρωποι διάβαζαν το μπλογκ μου, επικοινωνούσαν αμέσως μαζί μου και με προσκαλούσαν να μείνω στο σπίτι τους».

Στη Γερμανία έζησε την πιο άσχημη εμπειρία της.  Σε δύο ημέρες έπρεπε να βρεθεί στην Πολωνία για να προλάβει την πτήση της και είχε προγραμματίσει να ταξιδέψει 300 χιλιόμετρα προς βορρά με ωτοστόπ. Στο δρόμο, ένας Βραζιλιάνος της αποκάλυψε ότι υπήρχαν πόλεις στο βορρά με όλο και περισσότερους νεοναζί πράγμα που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο. « Έτσι άλλαξα το δρομολόγιο και πήγα μέσω Βερολίνου, προσθέτοντας άλλα 300 χιλιόμετρα στο ταξίδι μου. Έφτασα σε ένα πρατήριο καυσίμων και αποφάσισα ότι ήταν πολύ αργά για να ωτοστόπ, οπότε κοιμήθηκα στην τουαλέτα.», λέει.

Τότε πήρε ένα μήνυμα από κάποιον στο Βερολίνο που έλεγε ότι είχε διαβάσει το μπλογκ της και τη ρωτούσε τι θα μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει.«Του είπα την κατάσταση μου και προσφέρθηκε να έρθει να με πάρει και να μου πληρώσει το εισιτήριο του λεωφορείου και ξενοδοχείο.» Αλλά πριν προλάβει να του απαντήσει η σύνδεση Wi-Fi χάθηκε και η Ράιναλ πέρασε την επόμενη μιάμιση ώρα ζητώντας να της δανείσει κάποιος το κινητό του για να τον καλέσει. Όλοι της το αρνήθηκαν.

Τελικά συμφώνησε ένα κορίτσι που περίμενε τον φίλο της  να βγει από την τουαλέτα. Εκείνος θα μπορούσε να εξηγήσει στον άνθρωπο από το Βερολίνο πού βρισκόταν η Ράιναλ για να έρθει να την πάρει. Από το βλέμμα του η κοπέλα κατάλαβε ότι δεν επρόκειτο να τη βοηθήσει, αλλά δεν περίμενε να ακούσει αυτό που της είπε: «Λυπάμαι, δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Μπορεί να προσπαθείτε να βάλετε βόμβα.»

Ποια είναι η συμβουλή της;  «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να συμβεί κάτι κακό σε μια γυναίκα μόνη που κάνει ωτοστόπ, αλλά για μένα ήταν σημαντικό να δείξω τη σημασία της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, ιδιαίτερα για τις γυναίκες.» λέει η Ράιναλ. Όταν άκουσε την ιστορία της Πίπα Μπάκα (Ιταλίδα καλλιτέχνης που ταξίδευε με ωτοστόπ, ντυμένη σαν νύφη στα λευκά για να προωθήσει  την  ειρήνη στη Μέση Ανατολή και δολοφονήθηκε το 2008 στην Τουρκία) δίστασε, αλλά τελικά αποφάσισε να προχωρήσει πιο προσεκτικά.

«Δεν έκανα ωτοστόπ το βράδυ με ανθρώπους που δεν ήξερα και άρχισα να χρησιμοποιώ άλλες μεθόδους, όπως ωτοστόπ σε τρένα, να μοιράζομαι τα έξοδα, ή να ταξιδεύω με φίλους φίλων.» Προτείνει επίσης να ζητάει κανείς συμβουλές από ντόπιους, να μαθαίνει τη γλώσσα του σώματος και να κάνει έρευνα για τις χώρες που σκοπεύει να επισκεφτεί.

«Συναισθηματικά, θα πρέπει να έχετε θετική στάση και αποφασιστικότητα. Θα ακούσετε πολλά όχι  στο δρόμο σας και μερικές φορές θα αντιμετωπίσετε βρώμικα βλέμματα και άσχημα σχόλια. Αλλά μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια στο πρώτο “όχι” … δοκιμάστε ξανά και ξανά μέχρι να ακούσετε ένα “ναι”. Και είναι πολύ πιο πιθανό να τα καταφέρετε χαμογελώντας. Συνήθως όταν κάποιος σταματά, αυτό καταλήγει σε μια όμορφη εμπειρία.»

Η Σουηδία ήταν δύσκολο μέρος για ωτοστόπ λόγω της προκατάληψης που έχει αναπτυχθεί, αλλά η καλύτερη συμβουλή που της έδωσε κάποιος ήταν: «Να εστιάζεις στον τελικό σου στόχο και μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να μπει στο δρόμο σου». Και την ακολουθεί πάντα.

Για τα ταξίδια της Ράιναλ μπορείτε να διαβάσετε στο μπλογκ της tinyurl.com/rhinal ή να γίνετε χορηγός της στο totalgiving.co.uk

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News