«Αν θέλετε να μάθετε τι έχει συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια, και ενδεχομένως να αντιληφθείτε τι θα συμβεί στα επόμενα, υπάρχει μόνο ένα αφηγηματικό σύμπαν που πρέπει να λάβετε υπόψη: αυτό των Κινγκ» γράφει η Στεφάνια Καρίνι της Corriere della Sera. Ποιοι είναι, όμως, οι Κινγκ τους οποίους επικαλείται;

Ενα ζευγάρι στη ζωή και στη δουλειά, ο Ρόμπερτ και η Μισέλ Κινγκ, ευρέως γνωστοί ως οι δημιουργοί μερικών από τα πιο αξιόλογα, ενδιαφέροντα και προφητικά σίριαλ των τελευταίων ετών, από το «BrainDead» έως το «The Good Wife» και, κυρίως, το «The Good Fight».

Τα δύο τελευταία είναι νομικά δράματα (legal drama) και αφηγούνται τα δρώμενα σε σημαντικά δικηγορικά γραφεία των ΗΠΑ, θίγοντας όλα τα ζητήματα που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια στον αμερικανικό δημόσιο διάλογο. Οπως συνοψίζει η ιταλίδα δημοσιογράφος, το «The Good Wife» (2009-2016) διερευνά τις σχέσεις μεταξύ των μέσων ενημέρωσης, της πολιτικής και της Δικαιοσύνης, καθώς και την αυξανόμενη ισχύ των μεγάλων τεχνολογικών ομίλων ετερογενών δραστηριοτήτων.

Ομως πραγματικά αμείλικτη και συνάμα προφητική είναι η ανάλυση της σύγχρονης Αμερικής στο «The Good Fight» (2017-2020). Η σειρά άρχισε να γράφεται στο πλαίσιο της γενικής πεποίθησης ότι διάδοχος του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο θα ήταν η Χίλαρι Κλίντον, τελικά όμως άρχισε να προβάλλεται όταν τα ηνία πήρε στα χέρια του ο Ντόναλντ Τραμπ: η πρωταγωνίστρια Νταϊάν Λόκχαρτ (Κριστίν Μπαράνσκι), ένθερμη Δημοκρατική, βρίσκεται ξαφνικά παγιδευμένη σε έναν κόσμο αγνώριστο όσο και τρομακτικό, τουλάχιστον στα δικά της μάτια.

Η Στεφάνια Καρίνι χαρακτηρίζει το «The Good Fight» ως την «πιο ξεκάθαρη περιγραφή» της πρώτης θητείας Τραμπ, καθώς και της ολοένα πιο ακραίας αμερικανικής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, όπου η διάκριση μεταξύ αλήθειας και ψεύδους καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη, ενώ η δικαστική εξουσία δείχνει μάταιη, την ώρα που αυξάνεται επικίνδυνα η ισχύς των ψηφιακών μέσων και των αφεντικών τους.

Αλλά η σειρά περιγράφει επίσης το αδιέξοδο των φιλελεύθερων και των θεσμών, που αδυνατούν να κατανοήσουν τον κόσμο του Τραμπ ώστε να αντιδράσουν, βλέποντας συχνά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, όχι μόνο να δυσφημούνται, αλλά να παρακάμπτονται. Εξακολουθεί να έχει νόημα η προσφυγή σε αυτούς τους κανόνες; Η μήπως χρειάζεται κάτι άλλο; Μήπως όμως υπάρχει κίνδυνος να γίνεις «σαν τον Τραμπ»; διερωτώνται οι πρωταγωνιστές της σειράς.

Οπως παρατηρεί η ιταλίδα δημοσιογράφος, σε ένα «ζοφερό» επεισόδιο του τελευταίου κύκλου (μεταδόθηκε το 2022) απαριθμούνται πολλές από τις αιτίες της αποτυχίας των Δημοκρατικών, οι οποίες δεν σχετίζονται με τη woke κουλτούρα ούτε με το Μεταναστευτικό και την οικονομία, αλλά με την ικανότητα, ή μάλλον την ανικανότητα, εναντίωσης στο κατεστημένο και μεταρρύθμισής του: «Γιατί δεν έχουμε προετοιμάσει δικούς μας δικαστές; Γιατί δεν περνάμε στην επίθεση όταν αδειάζει μια θέση στο δικαστικό σώμα; Γιατί δεν ξεφορτωθήκαμε το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και αυτό το γαμ… filibuster (κωλυσιεργία); Είμαστε η πλειοψηφία αλλά κυβερνά η μειοψηφία! Οι υπερεκλέκτορες πρέπει να φύγουν από τη μέση ή να υποστηρίξουν έναν υποψήφιο ηλικίας κάτω των 90 ετών!» ωρύεται κάποια στιγμή η Νταϊάν, πεπεισμένη ότι το Δημοκρατικό Κόμμα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά.

Στο ίδιο επεισόδιο, ένας μεγιστάνας της τεχνολογίας, ιδιοκτήτης μιας πανίσχυρης μηχανής αναζήτησης, εμφανίζεται πρόθυμος να εξαγοράσει το Δημοκρατικό Κόμμα. Εξηγεί στον εκπρόσωπο της φιλελεύθερης Αμερικής ότι γνωρίζει πάρα πολλά για πάρα πολλούς και πως αυτό θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Ωστόσο εκείνος ανθίσταται, δηλώνοντας ότι το Δημοκρατικό Κόμμα δεν παίζει βρώμικα.

Η απάντηση του μεγιστάνα είναι η εξής: «Φυσικά. Και αν δεν το κάνει, θα πρέπει να αρχίσει να το κάνει. Εχουμε 2,9 δισ. ενεργούς χρήστες μηνιαίως. Εχω ίχνη όλων των ενδιαφερόντων τους, των προκαταλήψεων και των μυστικών τους. Και για τον σωστό σκοπό, θα τα χρησιμοποιούσα. Τα χρόνια του Τραμπ έχουν ανατρέψει τα πάντα. Οι Δημοκρατικοί συμπεριφέρονται σαν να κάθονται ακόμα και να πίνουν ένα ποτό με τον Τιπ Ο’ Νιλ (διάσημο Δημοκρατικό πολιτικό)». 

Οπως συνοψίζει η Στεφάνια Καρίνι, πολλά από όσα διαδραματίστηκαν σε εκείνο το επεισόδιο έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, πραγματικότητα (αν και στην προκειμένη οι μεγιστάνες της τεχνολογίας –με πρώτον τον Ελον Μασκ– υποστήριξαν το στρατόπεδο του Τραμπ και των Ρεπουμπλικανών). Δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, λοιπόν, ότι το βράδυ των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ ο Ρόμπερτ Κινγκ ανάρτησε στο Χ ένα απόσπασμα του εν λόγω επεισοδίου με τίτλο «Το Τέλος της Δημοκρατίας».

Αλλά αυτόν τον αμερικανικό «παραλογισμό» οι Κινγκ τον είχαν προβλέψει ήδη από το 2016 στην πολιτική σάτιρα επιστημονικής φαντασίας «BrainDead»: μια κινηματογραφίστρια/βοηθός γερουσιαστή αντιλαμβάνεται κάποια στιγμή πως οι εντάσεις και η ακατανοησία μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων των ΗΠΑ οφείλεται στο γεγονός ότι εξωγήινα όντα έχουν εισβάλει στην Ουάσινγκτον και κατατρώνε τα μυαλά των ανθρώπων, περιλαμβανομένων μελών του Κογκρέσου και των βοηθών τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News