Θρίλερ. Κατά συρροή δολοφόνος. Κηφισιά. Νύχτα. Σαν ο Γιάννης Μαρής να συνάντησε τον Τζέιμς Ελροϊ. Μόνο που είναι αλήθεια. Μια φρικτή πραγματικότητα. Ενας μανιακός έχει βάλει στο στόχαστρο οδηγούς ταξί στα βόρεια προάστια. Δολοφόνησε έναν άτυχο επαγγελματία άνθρωπο τη νύχτα της Τρίτης, είχε αποπειραθεί να σκοτώσει έναν άλλον δύο εβδομάδες νωρίτερα. Αθελά μου θυμήθηκα τον άτυχο τον Τζέιμι Φοξ στο «Collateral» με τον Τομ Κρουζ. Στο φιλμ του Μάικλ Μαν ο ταξιτζής τη γλιτώνει στο τέλος. Ενώ τώρα…

Αθελά μου. Είναι η ιδιότητα του θύματος που σου επιτρέπει αυτήν την ενστικτώδη σκέψη. Δεν θα την έκανες αν το θύμα ήταν γιατροί. Αλλά έχεις κι εσύ μπει σε ταξί. Σε φαντάζεσαι στο πίσω κάθισμα, ο επόμενος που θα ζεστάνει το δερμάτινο μπορεί να είναι ένας τρελάρας που θέλει να σκοτώσει.

Εχουμε μεγαλώσει με τα ταξί. Από την αυγή της αυτοκίνησης τα ταξί είχαν ξεχωριστό ρόλο. Οι ιστορικοί έχουν αποδώσει στους παριζιάνους ταξιτζήδες τον κομβικό ρόλο στην έκβαση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: αυτοί μετέφεραν τις απαραίτητες δυνάμεις που ανέκοψαν την προέλαση του γερμανικού στρατού στη Μάχη του Μάρνη το 1914. Εχεις ακούσει τραγούδια – «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή» τραγουδούσε ο Στράτος Διονυσίου, «Mr Cab Driver» ο Λένι Κράβιτζ. Και βέβαια, έχεις δει ταινίες. Μεγάλοι κινηματογραφιστές (αλλά και λιγότερο μεγάλοι) βρήκαν τον ήρωά τους σε έναν οδηγό ταξί, προσφέροντας στον θεατή την απαραίτητη ταύτιση.

Ας δούμε 10 πιο χαρακτηριστικές και εμβληματικές περιπτώσεις (με αντίστροφη μέτρηση)

10. Μελ Γκίμπσον – «Θεωρίες συνωμοσίας» (1997). 

Ο σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Ντόνερ έβαλε τον ήρωά του σε ένα ταξί. Εχει εμμονή, o Tζέρι Φλέτσερ/Μελ Γκίμπσον με δύο πράγματα: τα κυβερνητικά μυστικά και την Τζούλια Ρόμπερτς. Λογικό.

9. Εντουαρντ Μπερνς – «She’ s the One» (1996)

O Εντουαρντ Μπερνς γράφει, σκηνοθετεί και… οδηγεί. Σε αυτήν την συμπαθητική κομεντί που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον αστείο τίτλο «Δύο αδέλφια, οι γυναίκες τους και μια ερωμένη», ο ήρωας Μάικι Φιτζπάτρικ κάνει κυριολεκτικά τα πάντα με το ταξί του. Φυσικά και κάνει έρωτα με την εικονιζόμενη Μαξίν Μπανς.

8. Σαμί Νασερί – «Taxi» (1998) 

Μια σαχλή γαλλική αστυνομική κωμωδία που παραδόξως έγινε τέτοια εμπορική επιτυχία ώστε να γεννήσει μια κινηματογραφική σειρά και ένα αμερικανικό ριμέικ. Στον σκηνοθέτη Ζεράρ Πιρές οφείλει κανείς να πιστώσει τις σκηνές καταδίωξης στη Μασσαλία και στον ήρωα Ντάνιελ Μοράλες/ Σαμί Νασερί το ότι με τέτοια φάτσα είχε γκόμενα την Μαριόν Κοτιγιάρ.

7. Χάρρυ Κλυνν – «Made in Greece» (1988)

Η ταινία του Πάνου Αγγελόπουλου δεν λέει πολλά. Ούτε και οι περισσότερες εμφανίσεις του Χάρρυ Κλυνν στα διάφορα σκετς. Αλλά ως ταξιτζής είναι εμβληματικός.

6. Μπρους Γουίλις – «Το Πέμπτο Στοιχείο» (1997)

Λίγοι το θυμούνται αλλά και ο ήρωας του Ζαν Λυκ Μπεσόν στην εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας «The Fifth Element» είναι ένας οδηγός ταξί του μέλλοντος. Πελάτισσα του Κόρμπεν Ντάλας/ Μπρους Γουίλις κυριολεκτικά ουρανοκατέβατη η Μίλα Γιόβοβιτς. Οχι κι άσχημα…

5. Τζέιμι Φοξ – «H Διαδρομή» (2004)

Ο άτυχος ταξιτζής που λέγαμε. Ο Μάικλ Μαν βάζει τον Μαξ/ Τζέιμι Φοξ να πάρει κούρσα τον Βίνσεντ/ Τομ Κρουζ. Μέχρι εδώ καλά, ο Βίνσεντ φαίνεται καλοβαλμένος και θα πληρώσει καλά. Μόνο που θα βρεθεί όμηρος σε ένα εφιαλτικό οδοιπορικό δολοφονιών στο νυχτερινό Λος Αντζελες με τελικό στόχο τη γυναίκα που είχε μόλις ερωτευτεί.

4. Παύλος Κοντογιαννίδης – «Βίος και Πολιτεία» (1987)

Στο σύμπαν των ηρώων του Νίκου Περάκη, ο άξεστος και τρακαδόρος φαντάρος Μπαλούρδος του «Λούφα και Παραλλαγή» γίνεται αρχισυνδικαλιστής των αυτοκινητιστών Μπαλούρδος στο «Βιος και Πολιτεία». Ο Παύλος Κοντογιαννίδης αρχετυπικός ταξιτζής σε μια Ελλάδα που άλλες φορές είναι αγνώριστη και άλλες απελπιστικά ίδια.

3. Γουινόνα Ράιντερ – «Μια Νύχτα στον Κόσμο» (1991)

Σε αυτό το φιλμ με πέντε ιστορίες ταξί σε πέντε διαφορετικές πόλεις του κόσμου, ο Τζιμ Τζάρμους έγραψε τον ρόλο της Κόρκι ειδικά για τη Γουινόνα Ράιντερ. Κάποια στιγμή η Τζίνα Ρόουλαντς της ζητάει να χαμηλώσει την ένταση του ραδιοφώνου. «Εντάξει, μαμά» της απαντάει.

2. Ρομπέρτο Μπενίνι –  «Μια Νύχτα στον Κόσμο» (1991)

Αν ο Τζάρμους είχε γράψει τον ρόλο της Γουινόνα Ράιντερ, για τον Ρομπέρτο Μπενίνι, τον ταξιτζή της Ρώμης στο «Night on Earth» δεν χρειάστηκε να γράψει και πολλά. Ηξερε τον Μπενίνι από το «Down by Law», ήξερε τι χείμαρρο είχε στα χέρια του. Και τον άφησε να αυτοσχεδιάσει επί σχεδόν ένα 20λεπτο ως ταξιτζή με έναν άτυχο παπά για επιβάτη. Ο ίδιος ο Τζάρμους έχει πει ότι δεν είχε γράψει διαλόγους για αυτό το μέρος της ταινίας παρά γενικές κατευθύνσεις.

1. Ρόμπερτ ντε Νίρο – «Ο Ταξιτζής» (1976)

Δεν θέλει πολλή κουβέντα. Ο μέγας Μάρτιν Σκορσέζε κάνει μια εξαιρετική ανάλυση της αμερικανικής αλλοτρίωσης μέσα από τη ζωή-εργασία του ήρωά του, του Τράβις Μπικλ/ Ρόμπερτ ντε Νίρο στον «Ταξιτζή». Το τσακισμένο αμερικανικό όνειρο, η βία, τα θολά όρια μεταξύ του καλού και του κακού όλα μέσα σε ένα κίτρινο ταξί της Νέας Υόρκης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News