Οι συλλογές οίκων μόδας που απευθύνονται σε πιο νεανικό κοινό και επηρεάζουν παγκοσμίως το «στιλ του δρόμου», όπως λέγεται, κυριαρχούνται από τα βραχιόλια αστραγάλου, μια αγαπημένη καλοκαιρινή τάση που κάθε τόσο επανέρχεται στο προσκήνιο.

Οι μνήμες μας από αυτή την τάση δεν είναι σίγουρα οι πιο ευχάριστες, γιατί γρήγορα ταυτίστηκαν με την κακόγουστη υπερβολική αισθητική της δεκαετίας των ’90, των πρωταγωνιστριών του Μπέβερλι Χίλς και του ευκολοχώνευτου πλαστικού κοσμήματος ή του δήθεν χειροποίητου.

Οι σχεδιαστές, όμως, των οίκων Calvin Klein, Chloé, Marc Jacobs πρόσεξαν την ντελικάτη πινελιά που μπορεί να προσθέσει στα λεπτεπίλεπτα κάτω άκρα των γυναικών και τα επανέφεραν κατασκευασμένα με νέα υλικά και με μια «αστική αίσθηση» στη διακόσμησή τους, σύμφωνα με το δημοσίευμα του AnotherMag.

Αλλοτε στο προσεγμένο λουκ παραλίας, άλλοτε με λευκά σνίκερς ή ακόμη και με γόβες, οι αλυσίδες ποδιών προσδοκούν να δώσουν μια μποέμ νότα στους αστραγάλους σας. Η θεματολογία ποικίλει: άγκυρες, κρίκοι, πέρλες και περίτεχνα κουμπώματα, σκοινιά και ξύλινες λεπτομέρειες θα φορεθούν για να αποδώσουν την ανάλογη εγκωμιαστική διάθεση στα όμορφα πόδια των γυναικών.

Η πρώτη εικόνα διακόσμησης των κάτω άκρων υπάρχει σε ένα αγαλματίδιο που εκτίθεται στις βασικές συλλογές του Μουσείου Βικτόρια και Αλβέρτος. Η γυναικεία μορφή αποδίδεται ιδιαίτερα διακοσμημένη με στολίδια όπως σκουλαρίκια, διάδημα, βραχιόλια, ζώνες. Φοράει και στους δύο αστραγάλους ογκώδη βραχιόλια υπερτονίζοντας τον σημαίνοντα ρόλο που έπαιζε στον πολιτισμό των Σουμέριων -του πρώτου λαού με «αστικό» πολιτισμό- ο γυναικείος καλλωπισμός ως στοιχείο λατρείας της ομορφιάς των θηλυκών, δείγμα υψηλής κουλτούρας και συνδεδεμένο άμεσα με τον βουδισμό. Εκτοτε, το βραχιόλι αστραγάλου υπήρξε στολίδι που δήλωνε ανώτερη κοινωνική τάξη την εποχή των ελληνιστικών αλλά και των ρωμαϊκών χρόνων.

Το βραχιόλι αστραγάλου ήταν βασικό στολίδι της καθημερινής εμφάνισης των γυναικών της Αιγύπτου και της Ινδίας. Κατασκευασμένα από πολύτιμα μέταλλα όπως χρυσό και ασήμι αλλά και από πιο ευτελή για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις, τα βραχιόλια ποδιών θεωρούνταν απαραίτητα για την εμφάνιση των γυναικών και συνδέονταν συνήθως με ένα κρίκο που φορούσαν στα δάχτυλο των ποδιών. Οι χορεύτριες ξυπόλητες πρόσθεταν με τα βραχιόλια επιπλέον λάμψη αλλά και ήχο, που προσέλκυε τα βλέμματα στην κίνηση τους. Aυτό το «προκλητικό» κόσμημα ονομαζόταν payal και η δημόσια χρήση τους θεωρείται πια «μια απρεπής δήλωση» σε ορισμένες συντηρητικές κοινωνικές ομάδες της Ινδίας.

Η εικόνα των ξυπόλητων Ινδών γυναικών με τις περίτεχνες αλυσίδες να κοσμούν τους αστραγάλους υιοθετήθηκε από τους χίπις το 1960. Στο πλαίσιο μίας ευρύτερης στροφής και συνεπακόλουθης επιρροής που είχε η κουλτούρα της Ανατολής στην Ευρώπη, τα βραχιόλια και οι αλυσίδες για τους αστραγάλους γρήγορα απέκτησαν κοινό ανάμεσα στις γυναίκες και έγιναν τάση.

Με την εμβληματική φιγούρα της η Ανίτα Πάλενμπεργκ, σχεδιάστρια μόδας και ηθοποιός φωτογραφήθηκε αισθησιακά με πολλά μεγάλα βραχιόλια να αγκαλιάζουν τον έναν της αστράγαλο και εδραίωσε την τάση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News