Καταφέρνεις να το κοιμίσεις. Αλλά μόλις κλείσεις κι εσύ τα μάτια σου το μωρό ξυπνάει και αρχίζει πάλι να τσιρίζει. Πράγμα που σημαίνει ότι προβλέπεται άλλη μια νύχτα αγρυπνίας, την οποία στην καλύτερη περίπτωση θα μοιραστείς εναλλάξ με τον/ την σύντροφό σου. Oποιος δεν το έχει ζήσει μάλλον δεν έχει μεγαλώσει παιδιά, όμως, όσοι έχουν γίνει γονείς το ξέρουν καλά. Κάποιοι φτάνουν σε απόγνωση. Λύσεις βέβαια υπάρχουν, ίσως απλώς δεν τις γνωρίζετε. Μερικές φορές μάλιστα κοστίζουν κάτι παραπάνω. Στην Αγγλία για παράδειγμα λύνονται δια της συμβουλευτικής.  Οι σύμβουλοι βρεφικού ύπνου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους έναντι 350 λιρών τη βραδιά ενώ αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια για να αντιμετωπίσει τις κακές συνήθειες του μωρού ολόκληρο το εικοσιτετράωρο το κόστος ανεβαίνει στις 600 λίρες ημερησίως.

Η Κάτι Πάλμερ εργάστηκε ως νταντά και ως νοσοκόμα σε μαιευτήριο, στη συνέχεια έκανε την πρακτική της στην κλινική ύπνου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Σαουθάμπτον και σήμερα έπειτα από εμπειρία εννέα χρόνων συνεργάζεται με ακόμη τρεις συμβούλους, οι οποίοι είναι περιζήτητοι: «Συνειδητοποίησα ότι όλο και περισσότεροι γονείς ζητούν βοήθεια για τον ύπνο», δήλωσε στoυς Times. Επισήμανε ακόμη ότι υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες, πάρα πολλές, όμως, είναι αντιφατικές. Και συμπλήρωσε ότι «Αυτό που χρειάζονται οι γονείς είναι λίγη υποστήριξη».

Oταν η Πάλμερ έκανε την πρακτική της, δεν υπήρχε κατάλληλη εκπαίδευση για Συμβούλους Βρεφικού ϓπνου, η κατάσταση εξάλλου στο πεδίο αυτό παραμένει ανεξέλεγκτη. Ωστόσο, σήμερα στην Αγγλία τρία πανεπιστημιακά νοσοκομεία διαθέτουν κλινικές ύπνου, στις οποίες οι επαγγελματίες μπορούν να εκπαιδευτούν μαζί με γιατρούς, νοσηλευτές και επισκέπτες υγείας. Συνήθως η Κάτι Πάλμερ και οι συνεργάτες της εργάζονται με παιδιά ηλικίας μεταξύ έξι και 14 μηνών, που έχουν περάσει από το γάλα σε στερεά τροφή και έτσι είναι σε θέση να κοιμούνται συνεχόμενα για περισσότερες ώρες. Ποιο είναι το πιο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν;  Τα μωρά που κοιμούνται  στην αγκαλιά της μαμάς τους ενώ αυτή τα θηλάζει ή τα νανουρίζει μέχρι να τα πάρει ο ύπνος, μόλις ξυπνήσουν αρχίζουν να  κλαίνε γιατί συνειδητοποιούν ότι η «παρηγοριά» της αγκαλιάς δεν υπάρχει πια. Η μαμά τους (ή ο μπαμπάς με τη μεγάλη αγκαλιά για νανούρισμα και το μπουκάλι στο χέρι) τα βοηθάει να ξανακοιμηθούν και έτσι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

Η τεράστια γκάμα των συμβουλών που μπορούν να βρουν οι νεαροί γονείς σε σχετικές ιστοσελίδες και σε βιβλία ή απλώς ρωτώντας τη γιαγιά τους κυμαίνεται  από το γνωστό «άστο να κλάψει» μέχρι ακριβώς το αντίθετο «πάρτο στην αγκαλιά σου και παρηγόρησέ το, μόνο έτσι θα μεγαλώσει σωστά». Τι λέει επ’ αυτού η κυρία Πάλμερ; «Εγώ ποτέ δεν θα υποστήριζα απλά να αφήσει κανείς ένα παιδί κλαίει, προειδοποιώ όμως τους πελάτες μου  ότι θα χυθούν δάκρυα» απαντάει η εξειδικευμένη βρετανίδα σύμβουλος βρεφικού ύπνου.

Πώς αντιμετωπίζουν το θέμα οι γονείς; «Είμαι γιατρός και έχω συνηθίσει να μη χρειάζομαι πολύ ύπνο. Νόμισα λοιπόν ότι θα μπορούσα να το διαχειριστώ. Αλλά έφτασα σε ένα σημείο που δεν μπορούσα άλλο» δηλώνει η 35χρονη Μικαέλα Ουίλιαμς, η οποία αναγκάστηκε τελικά να ζητήσει τη βοήθεια συμβούλου μετά από ένα ολόκληρο χρόνο σοβαρής στέρησης ύπνου. Η κόρη της Κάθριν δυσκολευόταν να κοιμηθεί από τη στιγμή που γεννήθηκε πράγμα που όμως επιδεινώθηκε όταν μετά από έξι μήνες άρχισαν να της δίνουν στερεά τροφή. Δεν την έπαιρνε ο ύπνος παρά μόνο αφού είχαν περάσει 3-4 ώρες από το τάισμα, ξυπνούσε τακτικά μέσα στη νύχτα και δεν κοιμόταν περισσότερο από 40 λεπτά κάθε φορά.

«Για μήνες δεν είχαμε καταφέρει να φάμε μαζί με τον σύζυγό μου. Νόμιζα ότι έχανα το μυαλό μου» λέει η νεαρή μητέρα. Το ζευγάρι αποφάσισε λοιπόν να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια.  Η σύμβουλος ύπνου που έμεινε μαζί τους ένα βράδυ, έβαλε την Κατρίν στην κούνια της και αφού την άφησε να κλάψει για 40 λεπτά, το μωρό κοιμήθηκε συνεχόμενα για δέκα ώρες. «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε», δήλωσε ανακουφισμένη η μαμά της. Ακολούθησαν ακόμη μερικές δύσκολες νύχτες, σύντομα όμως η Κατρίν άρχισε να κοιμάται για 10 και στη συνέχεια 11 ώρες χωρίς να ξυπνάει καθόλου μέσα στη νύχτα. Και τώρα είναι μια χαρά, άρχισε μάλιστα ήδη να μπουσουλάει.

Η κυρία Πάλμερ λέει ότι λίγο κλάμα είναι αναμενόμενο, αλλά διευκρινίζει ότι η τεχνική δεν στηρίζεται στο να αφήνεις τα μωρά να κλαίνε. «Η εκπαίδευση ύπνου έχει αποκτήσει κακή φήμη, επειδή μερικοί άνθρωποι το κάνουν με πολύ επιθετικό τρόπο» υποστηρίζει. «Οι αλλαγές πρέπει να γίνονται σταδιακά» λέει.

Αφήστε το να μάθει

Λίγο δάκρυ δεν πειράζει. Αφήστε  το μωρό σας να κλάψει μέχρι να ησυχάσει από μόνο του.  Μια μαία, η Τζίνα Φόρντ, διέδωσε τη μέθοδο που είχε εφεύρει ο παιδίατρος Ρίτσαρντ Φέρμπερ σύμφωνα με την οποία οι γονείς πρέπει να αφήνουν τα μωρά τους με δάκρυα στα μάτια σταδιακά για όλο και μεγαλύτερα διαστήματα μέχρι να μάθουν να ησυχάζουν από μόνα τους.

Ψιθυρίστε του. Οι γονείς χρειάζεται να οργανώνουν με ευέλικτο τρόπο την καθημερινή ρουτίνα του μωρού τους σύμφωνα με το μοτίβο «παιχνίδι-φαγητό-ύπνος» γράφουν οι Τρέισι Χογκ και Μελίντα Μπλάου στο βιβλίο τους «Secrets of the Baby Whisperer»

Κοιμηθείτε μαζί του. Τα βρέφη θα πρέπει να κοιμούνται στο κρεβάτι των γονιών τους συνιστά ο καθηγητής Τζέιμς ΜακΚέννα αλλά το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Φροντίδας της Αγγλίας διαφωνεί. Γιατί; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο θανάτου των μωρών ειδικά αν ο γονείς τους πίνουν και καπνίζουν πολύ, λένε…

Αυτά είναι τα τελευταία νέα από την Αγγλία. Συνοψίζοντας τη δική μας ελληνική εμπειρία πάντως σάς εφιστούμε την προσοχή σε δύο πράγματα:

Καθημερινή ρουτίνα. Είναι απαραίτητη όπως και το ωρολόγιο πρόγραμμα. Το μωρό χρειάζεται να κάνει καθημερινά την ίδια ώρα τα ίδια πράγματα (μπανάκι, τάισμα, ύπνος). Μην το νανουρίζετε στα χέρια αν δεν θέλετε να του δώσετε λάθος μηνύματα. Βάλτε το στο κρεβατάκι του νυσταγμένο μεν αλλά όσο ακόμη είναι ξύπνιο έστω κι αν κλάψει για λίγο. Τα μωρά διαθέτουν το δικό τους εσωτερικό ρολόι και μαθαίνουν να κοιμούνται χωρίς βοήθεια όταν έρθει η ώρα τους. Έτσι ακόμα κι αν  ξυπνήσουν για κάποιο λόγο τη νύχτα θα ξανακοιμηθούν από μόνα τους χωρίς να περιμένουν να τα νανουρίσετε.

Σωστό περιβάλλον. Ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας το μωρό χρειάζεται να ζει σε ένα χώρο με άπλετο φως, το βράδυ πρέπει να κοιμάται σε σκοτεινό δωμάτιο με τη κατάλληλη θερμοκρασία, ιδανικά μεταξύ 18-21 βαθμούς, ελαφρά ντυμένο και όχι κάτω από βαριά σκεπάσματα που μπορεί να του καλύψουν το πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση εσείς πρέπει να παρακολουθείτε αν ιδρώνει ή αν τα άκρα του είναι παγωμένα και να ρυθμίζετε τη θερμοκρασία αναλόγως.  Τέλος τα μωρά κοιμούνται ακόμα καλύτερα (όπως κι εμείς άλλωστε) όταν ακούνε ήχους της φύσης. Και δεν είναι παράξενο που δεν ξυπνάνε όταν ακουστεί ένας δυνατός ήχος, π.χ. το κουδούνι.  Το έχουν συνηθίσει αφού μέσα στην κοιλιά της μαμάς τους οι ήχοι που άκουγαν ήταν πολύ δυνατοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News