Εχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο πανευρωπαϊκό πανηγύρι, μια πασαρέλα στην οποία παρελαύνουν εκκεντρικά αγόρια και κορίτσια, «εκπροσωπώντας» τα περισσότερα έθνη της ηπείρου. Στοχευμένη ξεκάθαρα στο μαξιμαλιστικό κιτς, η Eurovision ξεδιπλώνει και φέτος την οπτικοακουστική εξτραβαγκάντσα της στο ιστορικό λιμάνι του Λίβερπουλ.

Την τελευταία 20ετία ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision αντιμετωπίζεται από τους παρουσιαστές και σχολιαστές των εθνικών καναλιών με μια χαζοχαρούμενη σοβαροφάνεια, που υποτίθεται ότι συνάδει με το πανηγυρικό κλίμα της διοργάνωσης. Η ομοιογένεια των προβαρισμένων σχολιασμών συνήθως συναγωνίζεται τα προβαρισμένα χορευτικά των συμμετοχών, προκαλώντας χασμουρητά στους πραγματικούς μουσικόφιλους που παρακολουθούν από την τηλεόραση.

Ο διαχρονικά κορυφαίος εθνικός σχολιαστής του διαγωνισμού ήταν ο Βρετανός Τέρι Γουόγκαν, το στεγνό χιούμορ του οποίου κρατούσε ζωντανό το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού – όπως το 2008, όταν μετά την παρουσίαση της γαλλικής μπαλάντας είπε χαρακτηριστικά, «μια χαρά τραγούδι, αλλά δεν διαφοροποιείται από τα τραγούδια που γράφουν οι Γάλλοι από την εποχή που κρέμαγαν την μπουγάδα τους στη γραμμή Μαζινό».

Στους δύο φετινούς ημιτελικούς συμμετέχουν 37 χώρες, με τραγούδια που οι στίχοι τους σχολιάζουν τα πάντα – από τη δαιμονική εισβολή στο ανθρώπινο σώμα μέχρι τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία. Οπως πάντα, η ποιότητα είναι περίπου τόσο συνεπής όσο μια δεξαμενή γεμάτη με ζελέ, αλλά υπάρχουν και μερικά πετράδια ανάμεσα στην αναπόφευκτη επίθεση των αδιάφορων power ballads. Με τη βοήθεια του BBC, σας παρουσιάζουμε όλες τις φετινές συμμετοχές

Αλβανία: Albina & Familja Kelmendi – Duje

Πρώην επιλαχούσα στον τηλεοπτικό διαγωνισμό «The Voice», η Albina ερμηνεύει το «Duje», μια δραματική μπαλάντα για τις οικογένειες που χωρίζονται και τον αντίκτυπο που αυτό έχει στα παιδιά. Η παράσταση τυπικά τελειώνει με την τραγουδίστρια να καταρρέει στα γόνατα κλαίγοντας.

Οι παθιασμένοι στίχοι της Albina κορυφώνονται σε ένα ελκυστικό ρεφρέν, με φωνητική υπόκρουση από τα μέλη της οικογένειάς της – αλλά συνολικά είναι ένα αρκετά βαρύ τραγούδι.

Αρμενία: Brunette – Future Lover

«Θέλω απλώς να δημιουργώ τέχνη, να διαβάζω βιβλία και να βρω κάποιον που να του αρέσω αρκετά ώστε να μου φιλήσει το πρόσωπό μου», τραγουδά σπαρακτικά η τραγουδίστρια από την Αρμενία.

Brunette (Μελαχρινή) είναι το καλλιτεχνικό όνομα της 21χρονης Ελεν Γερεμάν, η οποία έχει αποκτήσει πολυπληθείς θαυμαστές στην Αρμενία. Εγραψε αυτή την μπαλάντα ειδικά για τον διαγωνισμό της Eurovision, με θέμα τον πόθο για έναν εραστή που δεν έχει γνωρίσει ακόμα.

Συνδυάζοντας ένα όμορφο, ζωηρό ρεφρέν με αγχωτικούς στίχους ραπ, το τραγούδι της είναι παράξενα συναρπαστικό.

Αυστραλία: Voyager – Promise

Αυτή ίσως είναι η τελευταία χρονιά της Αυστραλίας στη Eurovision, καθώς η συμφωνία συμμετοχής της χώρας λήγει μετά τον φετινό Μάιο. Για την τελευταία τους ζαριά, οι Αυστραλοί επέλεξαν το κουιντέτο ποπ-μέταλ Voyager, που αγωνίζεται για να εκπροσωπήσει τη χώρα του από το 2015.

Το τραγούδι έχει αδιαμφισβήτητες ομοιότητες με εκείνα των Duran Duran, με έναν ύμνο στα φωνητικά τύπου «woah-oh» και ένα σόλο κιθάρας που ακούγεται σαν το θέμα της σειράς «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς». Μάλλον θα τα πάει καλά στην αρένα, καθώς οι Voyager αντλούν από εμπειρία δύο δεκαετιών ζωντανών εμφανίσεων.

Αυστρία: Teya & Salena – Who The Hell Is Edgar?

Πρόκειται για το καλύτερο τραγούδι που θα ακούσετε ποτέ με θέμα έναν άνθρωπο κυριευμένο από το φάντασμα του συγγραφέα τρόμου του 19ου αιώνα Εντγκαρ Αλαν Πόε. Οσο χαζό κι αν ακούγεται, είναι ένα αιχμηρό σχόλιο για το πόσο δύσκολο είναι για τις γυναίκες τραγουδοποιούς να ληφθούν σοβαρά υπόψη.

Η μεσαία ενότητα του τραγουδιού, εν τω μεταξύ, κατακεραυνώνει το ποσοστό δικαιωμάτων εκμετάλλευσης που προσφέρει στους καλλιτέχνες η ψηφιακή πλατφόρμα Spotify (0,003 δολάρια ανά τραγούδι). «Δώσε μου δύο χρόνια και το δείπνο σου θα είναι δωρεάν» τραγουδούν τα κορίτσια. Το τραγούδι θεωρείται ένα από τα φαβορί του τελικού.

Αζερμπαϊτζάν: TuralTuranX – Tell Me More

Οι TuralTuranX είναι τα δίδυμα αδέρφια Τουράλ και Τουράν Μπαγκμάνοφ. Γράφουν μουσική από τότε που ανακάλυψαν ένα πιάνο στο σχολείο και έκαναν κοπάνα από τα μαθήματά τους για να εξασκηθούν στη σύνθεση τραγουδιών. Η εισαγωγή του κομματιού τους έχει τη μορφή φωνητικού ταχυδρομείου που αφήνεται στο τηλέφωνο ενός παλιού εραστή, αναπολώντας τον χρόνο τους μαζί και ελπίζοντας σε μια επανένωση.

«Απλώς τηλεφώνησέ μου όταν λάβεις αυτό το μήνυμα» τραγουδούν τα αδέρφια σε μια ντελικάτη ακολουθία συγχορδιών που θυμίζει την κιθαριστική μπαλάντα του αμερικανικού συγκροτήματος Sixpence None The Richer «Kiss Me», η οποία γνώρισε επιτυχία στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Βέλγιο: Gustaph – Because Of You

Το χαρούμενο χορευτικό τραγούδι του Gustaph είναι στολισμένο με ογκώδεις συγχορδίες πιάνου και ασταμάτητους ηλεκτρονικούς ρυθμούς, επηρεασμένους από τα κλασικά house χορευτικά κομμάτια της δεκαετίας του 1990.

Ο 42χρονος αφιερώνει το τραγούδι του στους φίλους και τους συμμάχους, που αποτελούν την «εκλεκτή οικογένειά του, κάτι που συμβαίνει συχνά στην γκέι κοινότητα», όπως λέει χαρακτηριστικά. Το ντύσιμό του, εν τω μεταξύ, θα ευχαριστήσει όποιον λατρεύει τις φιοριτούρες και τα υπερμεγέθη καπέλα.

Κροατία: Let 3 – Mama SC!

Το σοκ-ροκ συγκρότημα Let 3 είναι διάσημο στα Βαλκάνια για τις προκλητικές, αβάν-γκαρντ ερμηνείες του. Για τη φετινή Eurovision επιχειρούν μια ελαφρώς κεκαλυμμένη επίθεση στον Βλαντίμιρ Πούτιν, η οποία σίγουρα δοκιμάζει τα όρια των κανόνων που θέτει η Eurovision, καθώς απαγορεύει τον πολιτικό στίχο.

Το «Mama» του τίτλου αναφέρεται στη Μαμά Ρωσία και ο μυστακοφόρος επικεφαλής της μπάντας, Νταμίρ Μαρτίνοβιτς, τραγουδά επανειλημμένα τον στίχο «Η μαμά φίλησε έναν βλάκα», σε μια προφανή κριτική της πολιτικής τάξης της Ρωσίας για τη συνεχή υποστήριξή της στο καθεστώς Πούτιν.

Σε επίπεδο μουσικής είναι επιεικώς άθλιο, με το πρώτο λεπτό του τραγουδιού να θυμίζει κακή διασκευή του «Macarena» και τα υπόλοιπα να παραπέμπουν σε κιτς όπερα – μέχρι το κακόφωνο φινάλε, που είναι σαν να παίζουν 10 διαφορετικά τραγούδια ταυτοχρόνως… στη διαπασών.

Κύπρος: Andrew Lambrou – Break A Broken Heart

Ο 24χρονος Αντριου Λάμπρου συμμετείχε στον διαγωνισμό επιλογής της Αυστραλίας το 2022, κατακτώντας την έβδομη θέση. Ερχεται στο Ηνωμένο Βασίλειο με μια βαθιά γλυκερή μπαλάντα για τον «ξεσηκωμό από τις στάχτες» ενός χωρισμού. Γεμάτο αδικαιολογήτως βαριά παραγωγή, σώζεται μόνο από τις αυξανόμενα υψηλές οκτάβες του τραγουδιστή.

Τσεχία: Vesna – My Sister’s Crown

Ερμηνευμένο από το αποκλειστικά γυναικείο τσέχο-βουλγαρο-ρωσικό συγκρότημα Vesna, το τραγούδι καταπιάνεται με τη σεξουαλική ισότητα και τη γυναικεία ενδυνάμωση, με την επικεφαλής Πατρισί Φούκσοβα να τραγουδά: «Δεν είμαστε οι κούκλες σου».

Αμεσο και γεμάτο ένταση, με έντονη βαλκανική γεύση, το τραγούδι συρράπτει τουλάχιστον τρία (ίσως και περισσότερα) τραγελαφικά αβανταδόρικα ρεφρέν στην πολύ σύντομη διάρκειά του.

Δανία: Reiley – Breaking My Heart

Ο Reiley, ένας 25χρονος δανός τραγουδιστής που έχει υπογράψει συμβόλαιο με την αμερικανική δισκογραφική εταιρεία Atlantic, έγραψε το τραγούδι πριν από δύο χρόνια εν μέσω μιας τοξικής σχέσης. Αλλά καταχωνιάστηκε σε έναν σκληρό δίσκο υπολογιστή, μέχρι που ο μάνατζερ του τού πρότεινε να το υποβάλει στην προεπιλογή της Eurovision.

Αλλά κατά την προετοιμασία του σόου αποκαλύφθηκε ότι το είχε ερμηνεύσει στο παρελθόν (συγκεκριμένα σε μια περυσινή συναυλία του στη Νότια Κορέα), κάτι που είναι αντίθετο προς τους κανονισμούς. Στο τέλος, κέρδισε εξαίρεση και ο Reiley κέρδισε τον διαγωνισμό. Το «Breaking My Heart» είναι ένα στιβαρό, μοντέρνο ποπ τραγούδι – κάτι που θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους Jonas Brothers να τραγουδούν.

Εσθονία: ALIKA – Bridges

Ενα από τα κοινά χαρακτηριστικά πολλών τραγουδιών της Eurovision είναι οι «τολμηρές» δηλώσεις αποφασιστικής αυτοδιάθεσης – και η συμμετοχή της Εσθονίας συνιστά μια σπαρακτική εκδοχή αυτής της τάσης. Υπάρχει μια στιγμή στο τραγούδι όπου η Αλίκα Μιλόβα αναστενάζει – και είναι ίσως η πιο έντονη στιγμή απογοήτευσης σε ολόκληρο τον φετινό διαγωνισμό.

Αναμενόμενα, όμως, οδηγείται σε ένα διεγερτικό τελικό ρεφρέν, στη διάρκεια του οποίου η Αλίκα «χτίζει γέφυρες» και προσπαθεί να γίνει «αρκετά δυνατή» για να ξεπεράσει τους δαίμονες της. Πιο προβλέψιμο, πεθαίνεις.

Φινλανδία: Käärijä – Cha Cha Cha

Το τραγούδι επιχειρεί μια φινλανδική εκδοχή του περιβόητου νοτιοκορεάτικου «Gangnam Style». Το ερμηνεύει ο 29χρονος Γέρε Ποϊχόνεν, με την αμφίεση που είχε ο αμερικανός κωμικός Τζιμ Κάρεϊ στην εξωφρενική κωμωδία των αδελφών Φαρέλι «Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος».

Πρόκειται για μια κακοφωνία από thrash κιθάρες, προσβλητικά φθηνούς ηλεκτρονικούς ήχους και ακούσια ξεκαρδιστική ευρω-ραπ, αλλά δείχνει να εκστασιάζει τα ζωντανά ακροατήρια, ιδιαίτερα με τη συμμετοχή του κοινού στα ρυθμικά «τσα τσα τσα». Αθλιο και «ανεβαστικό» – άρα μοιραία προορισμένο για την κορυφαία πεντάδα του τελικού.

Γαλλία: La Zarra – Evidemment

Οι Γάλλοι είναι ίσως οι μόνοι που προσφέρουν διαχρονικά, πραγματικά υπέροχα chansons στον διαγωνισμό – και γι’ αυτό πάντα απαξιώνονται. Θα μπορούσε η Λα Ζάρα να γίνει το πρόσωπο που θα σπάσει το 45χρονο σερί ηττών της Γαλλίας; Ισως.

Η 25χρονη τραγουδίστρια έχει δημιουργήσει ένα μεθυστικό μείγμα καπνισμένων τζαζ φωνητικών και συγκρατημένων ντίσκο ρυθμών για την είσοδό της στη Eurovision. Το «Evidemment» είναι αθόρυβα πανέμορφο, σαν ένα κυριακάτικο πρωινό τραγούδι της Ντούα Λίπα.

Γεωργία: Iru – Echo

Η Ιρου Κετσανόβι κέρδισε την πέμπτη σεζόν του γεωργιανού «The Voice» με την ερμηνεία του τραγουδιού «Euphoria», της φινλανδικής συμμετοχής στη Eurovision του 2012. Η Ιρου περιγράφει το τραγούδι της ως «αγώνα για αγάπη», αλλά οι στίχοι φαίνεται να γράφτηκαν από το ChatGPT. «Η αγάπη είναι χωρίς λόγια», «Νιώθω ότι έχω προχωρήσει» «Η κατάσταση είναι γνωστή» και άλλες τέτοιες κοινοτοπίες.

Η παραγωγή είναι γεμάτη στρατιωτικά τύμπανα, ξεσπάσματα των συνθεσάιζερ και έγχορδα τύπου Τζέιμς Μποντ. Αλλά τελικά το τραγούδι είναι τόσο κούφιο όσο ένα αυγό της Kinder.

Γερμανία: Lord Of The Lost – Blood & Glitter

Eδώ έχουμε ένα θλιβερό thrash μέταλ κατασκεύασμα, που προφανώς έχει σκοπό να ανατρέψει τη λαμπερή, χαρούμενη αισθητική της Eurovision. Αυτό ήταν διασκεδαστικό όταν το έκαναν τα «τέρατα» των Lordi το 2006, αλλά σίγουρα τα πράγματα έχουν προχωρήσει από τότε.

Από την άλλη, οι Lord οf The Lost είναι έμπειροι καλλιτέχνες, που πρόσφατα έκαναν περιοδεία με τους Iron Maiden. Το τελευταίο, ομότιτλο άλμπουμ τους, «Blood And Glitter», ανέβηκε στην κορυφή των γερμανικών άλμπουμ τσαρτ τον περασμένο Ιανουάριο.

Ελλάδα: Victor Vernicos – What They Say

Ο δικός μας, Βίκτωρ Βερνίκος έχει υιοθετήσει τα περίεργα φωνητικά τικ των βρετανών μουσικών Ντέρμοτ Κένεντι και Τομ Γουόκερ, με αποτέλεσμα να ακούγεται σαν να μασάει τα φωνήεντα.

Αλλά οι συγκεκριμένοι τραγουδιστές είναι τρομερά επιτυχημένοι, και αυτό το τραγούδι προσγειώνεται ακριβώς στο τερέν τους: τα ντραμς ξεσπούν, τα φωνητικά «σπάνε» και τα συναισθήματα είναι τόσο άμεσα όσο ένα κινηματογραφικό φιλί. Με λίγο ρίσκο, ποντάρουμε στην στοιχηματική πρόκριση στον τελικό – δίνει και σημαντικές αποδόσεις.

Ελβετία: Remo Forrer – Watergun

Μια σοβαρή αντιπολεμική μπαλάντα, το τραγούδι του Ρέμο Φορέ ακολουθεί δυο παιδικούς φίλους που έπαιζαν στρατιωτικά παιχνίδια στον πίσω κήπο τους, για να έρθουν αντιμέτωποι με τη φρίκη του πολέμου ως ενήλικες.

Παρ’ όλο που ο Φορέ τραγουδά με πραγματική πεποίθηση, το τραγούδι πάσχει από μια γεμάτη, ανέμπνευστη παραγωγή. Κρίμα, καθώς με μια πιο ευαίσθητη εκτέλεση θα μπορούσε να ακούγεται πραγματικά συγκινητικό.

Ηνωμένο Βασίλειο: Mae Muller – I Wrote A Song

Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται στην τελευταία θέση στη σειρά διεξαγωγής του μεγάλου τελικού της Eurovision – αλλά η Μέι Μιούλερ δύσκολα θα κινδυνέψει να κερδίσει τους παραδοσιακούς μηδέν πόντους των τελευταίων ετών.

Το «I Wrote A Song» είναι ένα ειλικρινές και αστείο τραγούδι εκδίκησης, πικρό σαν σακούλα με λεμόνια και πιο πιασάρικο από το κοινό κρυολόγημα. Η κιθάρα φλαμένκο είναι μια έξυπνη πινελιά, όπως είναι και το εδάφιο χωρίς στίχους μετά το ρεφρέν – ένα κόλπο που έχει δανειστεί από τη Lady Gaga και, βολικά, ξεπερνά τα όποια γλωσσικά εμπόδια.

Ισλανδία: Diljá – Power

Το τραγούδι της Ντίλτζα, που σφύζει από έναν ηλεκτρονικό παλμό στο στιλ της σκανδιναβικής ποπ, αναφέρεται στη συνειδητοποίηση ότι εμείς και μόνο εμείς έχουμε εξουσία στις ζωές μας. Ή, με τα δικά της λόγια: «Μην αφήσετε το τραύμα να πάρει το τιμόνι».

Το ρεφρέν είναι εξοπλισμένο με εργαλεία ακριβείας ώστε να κολλήσει στο μυαλό σας με το επίμονο «p-p-p-pick up a Penguin» (Σήκωσε έναν Πιγκουίνο), αλλά το όλο στιλ είναι υπερβολικά χτισμένο πάνω στις βασικές νόρμες που ξεσηκώνουν τους θεατές της Eurovision.

Ιρλανδία: Wild Youth – We Are One

Πρόκειται για το είδος της μουσικής που χρησιμοποιούν στις διαφημίσεις τραπεζών: Ενας επιθετικός, φιλόδοξος ύμνος στην ενότητα, με στίχους που οι Coldplay θα είχαν απορρίψει ως υπερβολικά χαζοχαρούμενους.

Κρίμα για την πρώην πρωταθλήτρια στις μπαλάντες του διαγωνισμού, που τα τελευταία χρόνια επιμένει σε γλυκανάλατα τραγούδια και καταλήγει στον πάτο της βαθμολογίας.

Ισπανία: Blanca Paloma – EAEA

Μία από τις πιο συναρπαστικές μουσικά συμμετοχές φέτος, το «EAEA» είναι γεμάτο παλαμάκια φλαμένκο και αραβικές φωνητικές γραμμές υπογραμμισμένες με την παλλόμενη γραμμή του συνθεσάιζερ.

Η 33χρονη Παλόμα έγραψε το τραγούδι για να τιμήσει τις ρίζες της: η καλλιτεχνική διεύθυνση περιλαμβάνει μια φωτογραφία της αείμνηστης γιαγιάς της, Κάρμεν, η οποία τη μύησε στο φλαμένκο, και εμφανίζεται με πέντε τραγουδίστριες, αντιπροσωπεύοντας την αντοχή και τη δύναμη των γυναικών προγόνων της.

Ισραήλ: Noa Kirel – Unicorn

Η Νόα Κιρέλ αποκαλείται «η μεγαλύτερη ποπ σταρ του Ισραήλ» – έχει επιτύχει τέσσερα Νο 1 σινγκλ, κέρδισε πέντε βραβεία MTV και υπήρξε κριτής στο σόου «Το Ισραήλ Εχει Ταλέντο», και όλα αυτά ενώ υπηρετούσε την υποχρεωτική διετή θητεία της στον ισραηλινό στρατό.

Η 21χρονη δέχτηκε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με ένα τραγούδι που θυμίζει τη φωνή και το ύφος της Κέιτι Πέρι μετά από πάρα πολλή βότκα και αμέτρητα μπουκαλάκια Red Bull. Παίρνει μπόνους πόντους για τη χρησιμοποίηση ενός τύμπανου που ακούγεται σαν καλπάζων μονόκερος και επιπλέον μπόνους πόντους για την επινόηση της λέξης «femininal», (κάτι σαν «θηλυκότυπο»), που δεν θα βρείτε σε κανένα αγγλικό λεξικό.

Ιταλία: Marco Mengoni – Due Vite

Ο Μάρκο Μενιόνι είναι μεγάλο κεφάλαιο για την Ιταλία. Από τότε που κέρδισε τον διαγωνισμό του «X Factor» το 2009, έφτασε στην κορυφή των charts των άλμπουμ επτά φορές και είδε 29 τραγούδια του στο Top-40. Παρ’ όλη την επιτυχία του, ωστόσο, είναι ένας στοχαστικός μουσικός που μιλάει ανοιχτά για τους αγώνες του με την ψυχική υγεία και τη σωματική δυσμορφία.

Η συμμετοχή του στη Eurovision γίνεται με το τραγούδι «Δύο Ζωές», το οποίο εξερευνά τη δύναμη των ονείρων να θρέφουν την καθημερινότητά μας. Τραγουδισμένη με ειλικρίνεια, είναι μια από τις φετινές μπαλάντες που ξεχωρίζουν. Αλλωστε, η Ιταλία στέλνει παραδοσιακά υπέροχες μπαλάντες στη γλώσσα της, και ας καταλήγουν στον πάτο της βαθμολογίας.

Λετονία: Sudden Lights – Aijā

To «Aijā» είναι η λετονική λέξη για το «νανούρισμα» – και αυτό το τραγούδι υποτίθεται ότι είναι ένα καταπραϋντικό απέναντι στη φρίκη της σύγχρονης ζωής. Αλλά τα νανουρίσματα δεν είναι γεμάτα από ανατροφοδοτικούς ήχους κιθάρας και μπερδεμένες τυμπανοκρουσίες που ακούγονται λες και κάποιος σπρώχνει ένα ντουλάπι με κατσαρόλες προς τον γκρεμό.

Ο δυναμικός συνδυασμός του ήρεμου στίχου με το φωνακλάδικο ρεφρέν υποδηλώνει ότι οι Sudden Lights είναι μαθητές της σχολής των αμερικανικών συγκροτημάτων Nirvana και Pixies – αλλά τους λείπει η αγριάδα και των δύο αυτών ιστορικών ροκ συνόλων.

Λιθουανία: Monika Linkyte – Stay

Οσοι προσέξουν τους στίχους του τραγουδιού θα ανακαλύψουν ότι η Μόνικα Λίνκιτε έχει περάσει πολλά. Κουβαλά τη θλίψη μαζί της από τα 16 της. Γεύτηκε την αποτυχία και τα όνειρά της διαλύθηκαν. Η φωτιά που έκαιγε μέσα της έχει σβήσει. Αλλά ζητά βοήθεια, παρακαλώντας τους αγαπημένους της να μείνουν δίπλα της, ενώ αναγνωρίζει ότι «δεν είναι εύκολο να αγαπάς κάποιον σαν εμένα».

Η Μόνικα, η οποία είχε συμμετάσχει και στη Eurovision του 2015, λέει ότι το τραγούδι βασίζεται σε «μια εποχή που δεν ένιωθα άνετα στο σώμα μου» και μπορεί κανείς να ακούσει την απόγνωση στην ερμηνεία της. Μόνο μια καρδιά από πέτρα θα μείνει ασυγκίνητη.

Μάλτα: The Busker – Dance (Our Own Party)

Παίρνοντας το σύνθημά του από το είδωλο της Eurovision του 2020 Ντάντι Φρέιρ, το τραγούδι είναι ένα συνονθύλευμα κοινωνικά δύστροπης ντίσκο-φανκ, με τον «εμβληματικό» στίχο «Νιώθω καλύτερα/με το πουλόβερ μου». Απολαυστικά ηλίθιο και πιο κιτς από διαμέρισμα του Ντόναλντ Τραμπ.

Μολδαβία: Pasha Parfeni – Soarele si Luna

Ο Πάσα Παρφένι ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα σε ηλικία επτά ετών σπουδάζοντας κλασικό πιάνο, ενώ προηγουμένως συμμετείχε στη Eurovision του 2012, όπου κατέλαβε την 11η θέση. Επέστρεψε φέτος με ένα δυνατό house κομμάτι, που χαρακτηρίζεται από μια απροσδόκητα ωραία «γέφυρα» με φλάουτο.

Στιχουργικά, είναι ένα γαμήλιο τραγούδι, εμπλουτισμένο με εικόνες της φύσης, που συμβολίζουν την αρμονία του παντρεμένου ζευγαριού. Μουσικά, είναι κάτι που οι παραγωγοί των ταινιών δράσης «Fast & Furious» θα χρησιμοποιούσαν σε μια σκηνή σε νυχτερινό κέντρο της Ανατολικής Ευρώπης.

Ολλανδία: Mia Nicolai & Dion Cooper – Burning Daylight

Τραγουδισμένο από το μοναδικό ντουέτο του φετινού διαγωνισμού, το «Burning Daylight» είναι, σε πρώτη ματιά, μια πιανιστική μπαλάντα της Eurovision. Αλλά ο συν-συνθέτης του Ντάνκαν Λόρενς είναι πρώην νικητής του διαγωνισμού και γνωρίζει την αξία ενός αργόσυρτου ανεβάσματος του ρυθμού.

Αφού η Μία και ο Ντιόν ξοδεύουν δύο λεπτά εξερευνώντας την κατάθλιψή τους (εκείνος δεν μπορεί «να βρει πια χαρά» και εκείνη έπαψε να πιστεύει στον Θεό), το τραγούδι εκρήγνυται με μια φανταστική, συγκινητική απόφαση: «Αντίο παλιά ζωή». Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν το δίδυμο έχει την απαραίτητη χημεία για να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός «διαλόγου».

Νορβηγία: Alessandra – Queen Of Kings

Ενα ηλεκτρικό τράνταγμα Euro-pop, με ένα μπαρόκ ρεφρέν για το οποίο θα σκότωναν οι περισσότεροι καλλιτέχνες, και μια κατάρρευση θαλάσσιας παράγκας που μοιάζει πολύ με πανδημικό πυρετό-όνειρο, συνθέτουν τη νορβηγική συμμετοχή. Στιχουργικά, το τραγούδι φέρει ένα ισχυρό μήνυμα για την αποδοχή του εαυτού.

«Είμαι αμφιφυλόφιλη και όταν ζούσα στην Ιταλία έπρεπε να κρύψω ποια είμαι, γιατί κάποιοι φίλοι και συγγενείς μου δεν με ενέκριναν» λέει η Αλεσάντρα. «Ετσι, νομίζω πως είναι σημαντικό να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, χωρίς να νοιαζόμαστε για τη γνώμη των άλλων».

Ουκρανία: TVORCHI – Heart Of Steel

Για τη συμμετοχή της το 2023, η περυσινή νικήτρια της Eurovision Ουκρανία άλλαξε μουσικό είδος – από το άναρχο φολκ-πανκ της Kalush Orchestra στην τρομακτική ηλεκτρο-σόουλ των Tvorchi.

Οπως ήταν αναμενόμενο, το τραγούδι του διδύμου έχει αποχρώσεις από τον συνεχιζόμενο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Το μέλος του συγκροτήματος Αντρέι Χουτσούλιακ το έγραψε αφού παρακολούθησε βίντεο από την πολιορκία της πόλης Αζοβστάλ, αντλώντας έμπνευση από τις ένοπλες δυνάμεις και τους πολίτες που υπερασπίστηκαν τα χαλυβουργεία της πόλης.

Στη σκηνή ερμηνεύουν το τραγούδι φορώντας κίτρινες και μαύρες στολές, με φόντο ένα βίντεο με πυρηνικούς συναγερμούς και χορευτές με μάσκες αερίων. Δικαιολογημένα σκοτεινό, είναι πιθανώς πολύ συγκρουσιακό για να κερδίσει μόνο με βάση τη μουσική του αξία, αλλά πολλοί ψηφοφόροι θα θέλουν να δείξουν την υποστήριξή τους στην Ουκρανία.

Πολωνία: Blanka – Solo

Ενα αφοπλιστικά απλό τραγούδι, το «Solo» έχει ρέγκε-ποπ ρυθμό και ένα ρεφρέν που θα μπορούσε να κυκλοφορήσει η Ζάρα Λάρσον ως πίσω πλευρά ενός σινγκλ της. Διαθέτει γοητεία σε αφθονία, αλλά η τραγουδίστρια και μοντέλο Μπλάνκα Στάικοφ δεν ήταν η πιο δυνατή τραγουδίστρια στην τηλεοπτική διαδικασία επιλογής της Πολωνίας, επομένως θα πρέπει να δουλέψει την ερμηνεία της πριν την εμφάνισή της στον ημιτελικό του Λίβερπουλ.

Πορτογαλία: Mimicat – Ai Coarcao

Η Μαρίζα Ιζαμπελ Λόπεζ Μένια, γνωστή και ως «Mimicat», φέρνει το Μουλέν Ρουζ στη Eurovision. Ολες οι καστανιέτες και οι φούστες φλαμένκο συνθέτουν ένα μεγάλο νούμερο καμπαρέ για την αγάπη που τρελαίνει. «Ο γιατρός μού είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω / “Χαμένη υπόθεση” τον είδα να σημειώνει» τραγουδά στα πορτογαλικά.

Η Μένια κέρδισε τη διαδικασία επιλογής της Πορτογαλίας παρά το γεγονός ότι είχε φαρυγγίτιδα, οπότε φανταστείτε τι είναι ικανή να κάνει στο Λίβερπουλ.

Ρουμανία: Theodor Andrei – DGT (Off and On)

Αυτό είναι το μόνο τραγούδι σε στιλ βαλς στη φετινή Eurovision. Εννοιολογικά, περιγράφει μια τοξική σχέση και τον αγώνα επιλογής ανάμεσα στο πάθος και την αυτοσυντήρηση.

Ο Αντρέι, μόλις 18 ετών, είναι σαν να ζει μέσα στο ψυχόδραμα, καθώς ακούγεται εναλλάξ λυπημένος, σιχαμένος, μετανιωμένος και θυμωμένος. Αλλά όταν τραγουδάει στίχους όπως «Σε ικετεύω, βγάλε τα ρούχα σου και πάτα με» ακούγεται σαν ένοικος ψυχιατρείου.

Σαν Μαρίνο: Piqued Jacks – Like An Animal

Η συμμετοχή του Σαν Μαρίνο ξεκινά πολλά υποσχόμενα, με ένα στριφτό κιθαριστικό ριφ, αλλά γρήγορα την παίρνει η κάτω βόλτα. «Ελα μωρό μου, μπορώ να σε μυρίσω σαν ζώο» γρυλίζει ο τραγουδιστής Αντρέα Λαζερέτι, δημιουργώντας μια σειρά από τους πιο παλαβούς στίχους στην ιστορία του διαγωνισμού.

Αν μπορείτε να αγνοήσετε τους στίχους, το τραγούδι είναι ένα σχετικά συμπαγές γκλαμ-ποπ ποδοβολητό. Αλλά θα δυσκολευτείτε να αγνοήσετε τους στίχους.

Σερβία: Luke Black – Samo Mi Se Spava

«Θέλω να κοιμάμαι για πάντα / Μου αρέσει περισσότερο όταν ονειρεύομαι» τραγουδά ο Λουκ Μπλακ σε αυτό το τρελό, φοβιστικό ηλεκτρο-μπιτ κομμάτι. Το τραγούδι χρονολογείται από το 2020 και οι στίχοι είναι βαθιά ριζωμένοι στις σκοτεινές μέρες της απαγόρευσης κυκλοφορίας της πανδημίας. Ηχητικά, μεταφέρει τέλεια το καταπιεστικό κενό της απομόνωσης, αλλά μάλλον είναι πολύ πειραματικό για τα στάνταρ της Eurovision.

Σλοβενία: Joker Out – Carpe Diem

Το αυτοαποκαλούμενο «shagadelic ροκ συγκρότημα» Joker Out είναι αυτό που προκύπτει από την ανοχή που δείχνει ο κόσμος σε αμερικανικά συγκροτήματα τύπου Maroon 5 τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Το «Carpe Diem» ακούγεται σαν ροκ μουσική, διαθέτει τις κινήσεις και τη σημειολογία της ροκ μουσικής και όταν τελειώσει, δεν θα θυμάστε ότι το ακούσατε ποτέ.

Σουηδία: Loreen – Tattoo

Η επιστροφή στη Eurovision ως πρώην νικήτρια είναι μια ριψοκίνδυνη στρατηγική – γεγονός που δεν ξεχνά η πρωταθλήτρια του 2012, Λορίν. Το «Τατουάζ» είναι ένας καταιγιστικός ύμνος έκστασης που σε παρασύρει σαν τυφώνας. Η εναρκτήρια μελωδία κάνει ένα έξυπνο νεύμα προς το κλασικό «The Winner Takes It All» των ABBA και το σκηνικό είναι εντυπωσιακό.

Ηδη φαβορί των γραφείων στοιχημάτων για τον τίτλο του νικητή, το τραγούδι πατάει όλα τα σωστά κουμπιά με τη σωστή σειρά – σαν ένα υπέροχο ασανσέρ της Eurovision.

Μπορείτε να απολαύσετε / διασκεδάσετε με τα φετινά υποψήφια τραγούδια όλων των χωρών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News