Αρκετές φορές στην ιστορία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, υπήρξαν προειδοποιήσεις ότι εάν η ανωνυμία τους δεν ήταν εξασφαλισμένη οι νεαροί δότες  δεν θα ήταν πλέον διατεθειμένοι να προσφέρουν το σπέρμα τους με τον φόβο ενός τηλεφωνήματος, χρόνια αργότερα, από ένα παιδί που δεν είχαν γνωρίσει ποτέ.

Αυτό, ωστόσο, δεν ίσχυε για τον Ντίλαν Στόουν-Μίλερ, έναν 32χρονο προγραμματιστή λογισμικού από την Ατλάντα, ο οποίος ήταν γνωστός ως Xytex 5186 σε οικογένειες που είχαν πάρει το σπέρμα του σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα τη γέννηση 96 παιδιών, γράφει στους Times ο Γουίλ Παβία, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας από Νέα Υόρκη.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Στόουν-Μίλερ εμφανίστηκε με παιχνίδια και παιδικά βιβλία στα σπίτια μερικών από τους απογόνους του για να περάσει λίγο χρόνο μαζί τους . Ηταν δότης σπέρματος για έξι χρόνια ενώ ήταν στο κολέγιο (έναντι 100 δολαρίων τη φορά), εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών και είχε δώσει στην τράπεζα σπέρματος Xytex την άδεια να αποκαλύψει την ταυτότητά του στα βιολογικά του παιδιά όταν ενηλικιωθούν.

Αυτή η οδύσσεια, που τον οδήγησε στο Κονέκτικατ, στο Εντμοντον του Καναδά και στο Βανκούβερ, ήταν μέρος μιας προσπάθειας να παίξει ρόλο στη ζωή κάποιων παιδιών, αν το ήθελαν, όπως είπε στη Wall Street Journal.

Το 2020, λίγους μήνες μετά τον χωρισμό του με τη γυναίκα του, η οποία τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί της το παιδί τους, ο Στόουν – Μίλερ έλαβε ένα μήνυμα από μια άγνωστη: «Ελπίζω πραγματικά ότι δεν θα αισθανθείτε πως παραβιάζεστε με κανέναν τρόπο, αλλά είναι η Ημέρα των Ευχαριστιών στον Καναδά και ήθελα να σας πω πόσο ευγνώμων σας είναι η οικογένειά μου», του έγραψε η Αλίσια Μπόους, μία από τις δύο μητέρες της Χάρπερ.
«Την σκέφτομαι σαν το πρώτο μου παιδί», είπε ο Στόουν – Μίλερ για την Χάρπερ η οποία ήταν τριών ετών όταν τη συνάντησε για πρώτη φορά και αποφάσισε τότε ότι ήθελε να συνάψει σχέσεις με όσο περισσότερα παιδιά του μπορούσε.

Στο Facebook ανακάλυψε μια ομάδα, που είχε πάρει το όνομά της από το προφίλ του δότη Xytex 5186 Offspring, δηλαδή το δικό του. Και ρώτησε εάν οι οικογένειες θα ήταν πρόθυμες να τον αφήσουν να τις συναντήσει. Του απάντησαν περίπου 20. Ο Στόουν – Μίλερ παραιτήθηκε επίσης από τη δουλειά του και χρηματοδότησε την αναζήτησή του με τις οικονομίες του.

Μερικοί γονείς αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί του. Και όσοι τον καλωσόρισαν  προσπαθούν να καταλάβουν τον ρόλο του. Τι είναι; Βιολογικός πατέρας, πατέρας δότης, επισκέπτης ή ειδικός φίλος; Ωστόσο, ούτε οι γονείς ούτε ο Στόουν-Μίλερ είναι σίγουροι σε ποιο σημείο πρέπει να τραβήξουν τη γραμμή. «Είμαι γονιός;» αναρωτήθηκε ο ίδιος μιλώντας σε ιατρικό περιοδικό. «Δεν μπορώ να το πω, αλλά κάθε τόσο νιώθω σαν να είμαι γονιός».

Η ανωνυμία του δωρητή ήταν ένα ενοχλητικό ερώτημα από το 1884, επισημαίνει ο Γουίλ Παβία στους Times, όταν ένας γιατρός στην Πενσιλβάνια στον οποίο είχε απευθυνθεί ένα ζευγάρι που πάλευε να συλλάβει, γονιμοποιούσε κρυφά τη σύζυγο με το σπέρμα ενός από τους φοιτητές του. Χρόνια αργότερα, με ένα άρθρο σε ιατρικό περιοδικό, ο φοιτητής αποκάλυψε ότι ήταν δότης σπέρματος.

Στο μεταξύ στα τέλη του 20ού αιώνα, καθώς αναπτυσσόταν η βιομηχανία γονιμοποίησης από δότες, η ανωνυμία θεωρήθηκε απαραίτητη προϋπόθεση. Αλλά μια μελέτη του 1992 σε μια ομάδα αποτελούμενη από δότες διαπίστωσε ότι σε ποσοστό 60% ήταν πρόθυμοι να επικοινωνήσει μαζί τους ένα παιδί μόλις ενηλικιωνόταν. Ερωτηθέντες τι θα ήθελαν να πουν στο παιδί, τα τρία τέταρτα των ανδρών συνέθεσαν ένα προσωπικό μήνυμα: «Η αγάπη και οι σκέψεις μου είναι μαζί σου», έγραψε ένας, προσθέτοντας: «Επίσης, μην ανησυχείς αν είσαι πολύ ψηλός και αδύνατος ως νέος, γιατί όταν γίνεις περίπου είκοσι ετών, θα ρίχνεις εύκολα τις γυναίκες».

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ανύπαντρες γυναίκες και τα ομόφυλα ζευγάρια, που απέκτησαν παιδί με δότη, συχνά επιδίωξαν να είναι πιο ανοικτοί με τα παιδιά τους. Το 2000, ένα από αυτά τα παιδιά, ο Ράιαν Κράμερ, με τη βοήθεια της μητέρας του Γουέντι, δημιούργησε το (ΜΚΟ) Donor Sibling Registry, ένα μητρώο όπου τα παιδιά μπορούσαν να αναζητήσουν τους βιολογικούς τους πατέρες και τυχόν ετεροθαλή αδέρφια τους.

«Ημουν περίεργος από την πρώτη κιόλας φορά που το έμαθα, που ήταν αρκετά νωρίς», είπε ο Κράμερ σε συνέντευξή του πέρυσι, προσθέτοντας: «Ηταν ίσως λίγο νωρίτερα από ό,τι ήταν προετοιμασμένη [η μητέρα μου]». Ο Ράιαν πιστοποίησε, επίσης, το γεγονός ότι διατήρησε «μια αρκετά υγιή στάση απέναντι σε αυτό» χάρη στο «γεγονός ότι μου το είπαν νωρίς…. Ηταν πάντα κάτι με το οποίο ένιωθα πολύ άνετα».

Το ζήτημα της ανωνυμίας για τους δότες σπέρματος έληξε στη Βρετανία το 2005· αμφισβητείται, εξάλλου, όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, από την άνοδο των γενετικών τεστ και των sites καταγωγής, που έδειξαν στα παιδιά από δότες σπέρματος ότι έχουν ετεροθαλή αδέρφια, σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, δεκάδες αδέλφια.

Ο αριθμός των παιδιών που γεννιούνται με τη χρήση σπέρματος παγκοσμίως  (και ωραρίων και γονιμοποιημένων εμβρύων από δότες αμφότερους τους γονείς, να προσθέσουμε) είναι άγνωστος και ανεξέλεγκτος. Ενδεικτικό είναι ότι τον Μάρτιο, ένας 41χρονος ολλανδός δότης που λέγεται ότι μέσω του σπέρματός του έχουν γεννηθεί τουλάχιστον 550 παιδιά σε όλο τον κόσμο οδηγήθηκε στο δικαστήριο για να σταματήσει να δίνει το σπέρμα του.

Πίσω από την μήνυση είναι μια γυναίκα που έμεινε έγκυος με το σπέρμα του συγκεκριμένου δότη το 2018, μαζί με το Donorkind Foundation, έναν οργανισμό που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των παιδιών από δότες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News