Ολοι οι άνθρωποι έχουν φόβους. Πολλοί έχουν και φοβίες. Η διαφορά είναι ότι ο φόβος έχει κάποια εξήγηση –συνήθως αφορά κάτι που δεν θέλεις να χάσεις- ενώ η φοβία δεν έχει καμία λογική.

Είναι μια αγχώδης διαταραχή που πυροδοτείται από ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, μία κατάσταση ή έναν ζωντανό οργανισμό και μπορεί να προκαλέσει μέχρι και κρίση πανικού.

Οτι και οι διασημότητες έχουν φόβους ή φοβίες δεν ξαφνιάζει κανέναν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ενδιαφέρον να γνωρίζεις ένα ακόμη κομμάτι του εαυτού τους. Και να ανακαλύπτεις ότι ακόμα και μία τσίχλα ή ένα λευκό χαρτί μπορεί να βγάλει κάποιον εκτός εαυτού.

 

Μπορεί να έχει την χάρη τους, αλλά η ηθοποιός Νικόλ Κίντμαν φοβάται τις πεταλούδες. Τόσο πολύ ώστε μεγαλώνοντας στην Αυστραλία, όποτε επέστρεφε στο σπίτι της από το σχολείο και τύχαινε να αντικρύσει στην πόρτα της αυλής μια πεταλούδα, ή κάτι φτερωτό που έφερνε σε πεταλούδα, έπρεπε να κάνει τον γύρο και να σκαρφαλώσει τον φράχτη. Διαψεύδοντας όσους υποστηρίζουν ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσεις έναν φόβο είναι να τον αντιμετωπίσεις, έχει δηλώσει ότι μια φορά έκανε την υπέρβαση και μπήκε σ’ ένα κλουβί με πεταλούδες στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Δεν δούλεψε. Ισως ακόμα πηδάει φράχτες.

 

Ένας πολύ ιδιαίτερος ηθοποιός με μία σχεδόν κοινότοπη φοβία. Ο Τζόνι Ντεπ φοβάται τους κλόουν. Μπορεί να έχει υποδυθεί έναν από τους πιο σκοτεινούς ήρωες του κινηματογράφου, τον «Έντουαρντ τον Ψαλιδοχέρη», στην ομώνυμη ταινία του Τιμ Μπάρτον (1990), αλλά για τον ίδιο δεν υπάρχει τίποτα πιο σκοτεινό και δυνάμει σατανικό από έναν κλόουν μ’ ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο. «Είναι αδύνατον να καταλάβεις αν είναι όντως χαρούμενοι ή αν είναι έτοιμοι να σου ξεριζώσουν το κεφάλι!», έχει εξομολογηθεί ο ίδιος σε δημοσιογράφο.

 

H Σκάρλετ Γιόχανσον έχει μπει στον κόσμο των υπερηρώων τέσσερις φορές («Iron man 2» το 2010, «Captain America» το 2014, «The Avengers 1, 2», το 2012, και 2015). Στην πραγματική ζωή, «ο κρυπτονίτης μου είναι οι κατσαρίδες», έχει δηλώσει η διάσημη ηθοποιός, παραπέμποντας στο αδύνατο σημείο του Superman. Έχει επίσης κληρονομήσει κάτι από τον θείο της, την φοβία στα πουλιά. Αυτή η φοβία την δυσκόλεψε στα γυρίσματα της ταινίας «Ο Ζωολογικός μας Κήπος» (2010), όταν έπρεπε να βρεθεί ανάμεσα σε παγώνια και δίπλα σε έναν Ματ Ντέιμον. Εκείνος όποτε πλησίαζε ένα φίδι έσταζε ιδρώτα.

 

Ο Αλφρεντ Χίτσκοκ ήταν λάτρης του φαγητού. Υπήρχαν φορές που έτρωγε 3 μπριζόλες και 3 μπάλες παγωτού στην καθισιά του. Τα αυγά όμως τρομοκρατούσαν τον σκηνοθέτη που έδωσε την δική του ερμηνεία στα ψυχολογικά θρίλερ. «Αυτό το άσπρο στρογγυλό πράγμα που δεν έχει ούτε μία τρύπα … και υπάρχει τίποτα πιο ανατριχιαστικό από την εκτίναξη αυτού το κίτρινου υγρού;» είχε αναρωτηθεί σε μια συνέντευξη. Εγώ, πάλι, αναρωτιέμαι αν αυτή η φοβία τού ενέπνευσε την ιδέα να μεταφέρει το διήγημα της Δάφνης Ντι Μωριέ, «Τα Πουλιά» (1952) στην μεγάλη οθόνη το 1963. Από το αρχικό σενάριο του διηγήματος ο Χίτσκοκ ζήτησε από τον σεναριογράφο, Έβαν Χάντερ, να κρατήσει μόνο τις ανεξήγητες επιθέσεις των μεγάλων πουλιών.

 

Ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, Μάικλ Ντάγκλας, έχει ένα θέμα με τις αξύριστες μασχάλες στις γυναίκες. «Είναι χαζό, αλλά ήμουν 16 χρονών και μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι οι γυναίκες έχουν τρίχες κάτω από τις μασχάλες τους». Η κοπέλα που του αποκάλυψε τη μεγάλη αλήθεια ήταν από την ανατολική Ευρώπη και είχε επισκεφθεί μία παραλία στις ΗΠΑ όπου παρέδιδε μαθήματα θαλάσσιου σκι ο έφηβος Ντάγκλας.

 

Η Μέριλ Στριπ φοβάται τα ελικόπτερα. Η πιο ταλαντούχα, επαγγελματικά ενεργή, ηθοποιός μπορεί να φοβάται ό, τι θέλει.

 

Η Οπρα Ουίνφρει πάσχει από «τσιχλοφοβία». Για την συγκεκριμένη φοβία ίσως ευθύνεται η γιαγιά της, η οποία συνήθιζε να φυλάει τις τσίχλες της κολλώντας τις σε σειρές πάνω σ’ ένα ντουλάπι αντί να τις πετάει. Οπως και να’ χει, από τότε η λατρεμένη περσόνα της αμερικανικής τηλεόρασης ανέπτυξε μια απέχθεια προς τις τσίχλες, πετούσε ακόμα και πιάτα που είχαν πάνω τους χρησιμοποιημένες τσίχλες και είχε απαγορεύσει εξ ολοκλήρου την χρήση τους στο κτίριο όπου γυριζόταν η τηλεοπτική της εκπομπή επί 25 χρόνια, όταν έμενε στο Σικάγο.

 

Ο μουσικός της κάντρι, Λιλ Λόβετ, κατάγεται από την γενέτειρα των καουμπόηδων, το Τέξας. «Ποτέ δεν έχω αισθανθεί έτσι όμως», δήλωσε σε συνέντευξή του το 1986. «Ένας καουμπόης δεν θα φοβόταν τις αγελάδες». Ο πρώην σύζυγος της Τζούλια Ρόμπερτς μεγάλωσε την δεκαετία του 1960 και ανακάλυπτε ότι φοβόταν τις αγελάδες κάθε φορά που τον έστελνε η μητέρα του να τις αρμέξει κι εκείνες τον κλωτσούσαν. Η φοβία του έγινε πραγματικότητα όταν, το 2002, δέχθηκε επίθεση από έναν ταύρο που τον έστειλε στο χειρουργείο. Για του λόγου το αληθές, η μητέρα του πάντοτε τον προειδοποιούσε να είναι προσεκτικός με τις αγελάδες «γιατί μια φορά ένα παιδί με κόκκινες γαλότσες δέχθηκε επίθεση από μία, και τότε οι γαλότσες του γέμισαν αίμα».

 

Η Κάρμεν Ηλέκτρα είναι μοντέλο και ηθοποιός. Εύλογα, λοιπόν, έπαιξε για έναν χρόνο, από το 1997 έως το 1998, σε μια, αγαπημένη στους παλιότερους, τηλεοπτική σειρά που είχε θέμα την θάλασσα και τα όμορφα, γυμνασμένα κορίτσια. Φυσικά, υποδυόταν την ναυαγοσώστρια. Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, μια από τις σταρ του «Baywatch» από τότε φοβόταν παθολογικά το νερό και μέχρι σήμερα δεν ξέρει καν να κολυμπάει. Τουλάχιστον της πάει το μαγιό.

 

Φωτεινά χρώματα, ασημικά και αντίκες. Αυτές είναι κάποιες από τις φοβίες του ηθοποιού Μπίλι Μπομπ Θόρτον, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, «The Billy Bob Tapes: A Cave full of Ghosts», την οποία έγραψε με την βοήθεια του μουσικού και συγγραφέα, Κίνκι Φρίντμαν, και η οποία κυκλοφόρησε το 2013. Αργότερα διευκρίνισε ότι δεν τον φοβίζουν όλες οι αντίκες αλλά αντικείμενα όπως παλιές, σκονισμένες, βαριές κουρτίνες ή τραπέζια με σκαλισμένα λιοντάρια, κοινώς, «πράγματα που μπορεί να ανήκαν σε βασιλιάδες». Ο Φρόιντ θα έτριβε τα χέρια του.

 

Η ηθοποιός που έγινε γνωστή από την ταινία «Τζούνο» (2007), Έλεν Πέιτζ φοβάται τα μπαλάκια του τένις. Αυτό δεν σημαίνει, μόνο, ότι ένα από τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ δεν θα άντεχε ούτε ένα λεπτό σε μία ελληνική παραλία, αλλά ότι, όπως έχει η ίδια δηλώσει, όταν η τηλεόραση δείχνει έναν αγώνα τένις εκείνη φεύγει από το δωμάτιο.

 

Είχε την «άδεια να σκοτώνει» από το 1973 μέχρι το 1985, περίοδο κατά την οποία ενσάρκωσε τον βρετανό πράκτορα, Τζέιμς Μποντ, επτά φορές. Ωστόσο, ο πραγματικός Ρότζερ Μουρ φοβάται σε ψυχοσωματικό βαθμό τα όπλα. Από τότε που εκπυρσοκρότησε ένα όπλο στα χέρια του, όταν υπηρετούσε στον Εθνικό Στρατό της Βρετανίας, κουφαίνοντάς τον για μερικές μέρες, κάθε φορά που ακούει τον ήχο ενός πυροβολισμού τα βλέφαρά του τρεμοπαίζουν. Ηταν το μοναδικό πράγμα που θα τον εμπόδιζε να κερδίσει τον ρόλο του 007. «Υιοθέτησα το τρικ του (βρετανού ηθοποιού) Γκάρι Κούπερ, και κάθε φορά έσφιγγα τα μάτια μου», έχει δηλώσει ο ηθοποιός. Αξιζε.

 

Ένας από τους πιο κουλ ηθοποιούς του Χόλυγουντ, ο Μάθιου Μακόναχι, φοβάται τις αυτόματες πόρτες, και συγκεκριμένα τις περιστρεφόμενες. Ούτε τα τούνελ του αρέσουν,  και ειδικότερα «εκείνο το τυφλό σημείο» στην αρχή του τούνελ, τότε που μαυρίζουν όλα και «δεν ξέρεις τι θα βρεις μπροστά σου», όπως έχει δηλώσει ο ίδιος.

 

Πολλοί πληρώνουν για να βρεθούν σε μια πισίνα γεμάτη δελφίνια. Αυτή η εικόνα είναι ο χειρότερος εφιάλτης της Τάιρα Μπανκς. Το μοντέλο έχει δηλώσει ότι από τότε που ήταν 8  χρονών έτρεμε στην ιδέα να πλατσουρίζει σε μια πισίνα δίπλα σε δελφίνια και να δέχεται τα χτυπήματά τους.

 

Ο Αμερικανός ράπερ «P. Diddy» –το πραγματικό του όνομα είναι Σον Κομπς- ανατριχιάζει όταν βλέπει το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού να είναι μακρύτερο από το πρώτο –άρα την πατούσα του μισού πληθυσμού. Έχει εξομολογηθεί σε αμερικανικό τηλεοπτικό σόου ότι το δεύτερο δάχτυλο είναι κάτι που πάντοτε φροντίζει να ελέγξει σ’ ένα πρώτο ραντεβού.

 

Η Πάμελα Άντερσον φοβάται τους καθρέφτες, ή μάλλον, το είδωλό της –όσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό από ένα μοντέλο που έχει εμφανιστεί σε αρκετές ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές κι έχει περάσει πολλές φορές από τα εξώφυλλα και τις σελίδες του Playboy. «Δεν μ’ αρέσουν οι καθρέφτες, και δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου στην τηλεόραση», έχει δηλώσει. Οι υπόλοιποι, φυσικά, ελεύθερα.

 

Η ηθοποιός που, πια, μοιάζει πολύ λίγο στην Γουένσντεϊ Άνταμς, το κοριτσάκι από την ταινία μαύρης κωμωδίας, «Οικογένεια Άνταμς» (1991 και το 1993), δεν αντέχει να βρίσκεται υπό την παρουσία φυτών. Η Κριστίνα Ρίτσι πάσχει από «βοτανοφοβία», που σημαίνεται ότι σιχαίνεται τα φυτά, τα θεωρία βρώμικα και δεν μπορεί ούτε καν να τα ακουμπήσει. Κρίμα.

 

Η Μέγκαν Φοξ φοβάται το χαρτί, ανατριχιάζει κάθε φορά που το ακουμπάει, ειδικά αν είναι στεγνό. Αυτό γιατί φοβάται οποιαδήποτε επιφάνεια ή οποιονδήποτε χώρο μπορεί να αποτελεί πηγή βακτηρίων, κι αυτό σημαίνει ότι επιβάλλει στον εαυτό της πολλά απαγορευτικά. «Κάθε φορά που κάποιος χρησιμοποιεί την τουαλέτα και τραβάει καζανάκι, όλα τα βακτήρια τινάζονται στον αέρα», έχει δηλώσει η ηθοποιός-σύμβολο του σεξ στο Allure. «Να βάλω το στόμα μου εκεί που έχουν ακουμπήσει εκατομμύρια άλλα στόματα, ξέροντας πόσα βακτήρια φιλοξενεί ένα στόμα; Μπλιαχ!»

 

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Γούντι Αλεν έχει επινοήσει δεκάδες νευρικούς και εκκεντρικούς ήρωες του κινηματογράφου και ο (ανεξήγητος) φόβος είναι πάντοτε ένα μοτίβο στις ταινίες του. Ευτυχώς έχει πολύ υλικό αφού τα πράγματα που τον φοβίζουν –παρά τα 40 χρόνια ψυχοθεραπείας- είναι άπειρα: τα παιδιά, η ηλιοφάνεια, τα μικρά δωμάτια και οι κλειστοί χώροι, ο καρκίνος, κάθε είδους μικρόβια, τα μπάνια των ξενοδοχείων, τα ελάφια, τα έντομα, η πολυκοσμία, τα ύψη… ε, μετά από ένα σημείο χάνεις το ενδιαφέρον σου.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News