Τον Φεβρουάριο του 2009 είχα σκεφτεί, νιώθοντας ότι είχα εξαντλήσει οτιδήποτε άλλο είχε να κάνει με τον Αγιο Βαλεντίνο, να κάνω ρεπορτάζ για το Βήμα της Κυριακής με θέμα «Ο Ερωτας στα χρόνια του Ιντερνετ». Η μαζική υστερία με το Facebook στην Ελλάδα είχε κλείσει αισίως έναν χρόνο, υπήρχε όμως και το online dating, που το είχαν δοκιμάσει αρκετοί γνωστοί μου, κάποιοι με αξιοζήλευτη επιτυχία.

Είχα για παράδειγμα μια φίλη, η οποία, αφού έκανε δεκάδες πρώτα-ποτέ δεύτερα-ραντεβού με κάθε καρυδιάς καρύδι που παρουσιαζόταν ως το ιδανικό της ταίρι σε κάποια σελίδα διαδικτυακών γνωριμιών, κατάφερε να βρει τον ένα και μοναδικό, με τον οποίο μάλιστα παντρεύτηκε.

«Αισθάνομαι σαν εκείνες τις ηρωίδες των ρομαντικών κομεντί που βγαίνουν τα άπειρα ραντεβού με διάφορους άσχετους, μέχρι να συναντήσουν τον άνδρα της ζωής τους» μου είχε στείλει με sms ένα σαββατιάτικο βράδυ του 2007, όταν ετοιμαζόταν να βγει οπλισμένη με θάρρος για την αέναη αναζήτηση του άλλου της μισού. Εκείνη τελικά, τον βρήκε. Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι έχουν όλες την τύχη της. Ή έστω, την υπομονή της.

Τώρα η πληροφορία «οι περισσότεροι άνθρωποι ζευγαρώνουν μέσω Διαδικτύου» ακούγεται εξίσου εξωτική με το ότι η Γη γυρίζει.

Οταν λοιπόν δύο χρόνια αργότερα ζήτησα από εκείνη και τον καλό της να μου μιλήσουν επώνυμα για το δικό τους love story με happy end, μου αρνήθηκαν ευγενικά. Δεν είχαν πει καν στους γονείς τους τον τρόπο με τον οποίο είχαν γνωριστεί, το θεωρούσαν ταμπού. Οπότε το να το διάβαζαν ξαφνικά οι δικοί τους σε μία κυριακάτικη εφημερίδα, δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Τα χρόνια περνούσαν και είχα διάφορες αντίστοιχες ιστορίες που συναντούσα είτε στους διαδρόμους του γραφείου, είτε στους κόλπους της παρέας μου. «Το ‘ξερες ότι ο τάδε και η τάδε γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν μέσω Facebook;»: πάντα υπήρχε κάποιος καλοθελητής που θα έκανε το καυτό κουτσομπολιό να φτάσει στα αυτιά μου.

Ο Ερωτας στα χρόνια του Ιντερνετ

Τα χρόνια πέρασαν και από ταμπού, το να γνωρίζεις τον ερωτικό σου σύντροφο online, θεωρείται πλέον εντελώς φυσικό. Εν έτει 2018, το πραγματικά αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που θα μπορούσα να κάνω, θα ξεκινούσε ως εξής: «Βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε το μοναδικό ζευγάρι που γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε σε ένα μπαρ και όχι μέσω Ιντερνετ. Βρίσκονταν στο ίδιο μπαρ κι εκείνος την πλησίασε και της μίλησε!».

Τώρα η πληροφορία «οι περισσότεροι άνθρωποι ζευγαρώνουν μέσω Διαδικτύου» ακούγεται εξίσου εξωτική με το ότι η Γη γυρίζει.

Tα smartphones τοποθέτησαν εικονικά μπαρ μέσα στις τσέπες των ανθρώπων.

Ερχεται λοιπόν και η νέα έρευνα του Economist με τίτλο «Μοντέρνα Αγάπη» να μιλήσει με γεγονότα και αριθμούς: «τα smartphones τοποθέτησαν εικονικά μπαρ μέσα στις τσέπες των ανθρώπων. Σε αυτά τα online μπαρ, οι singles μπορούν να φλερτάρουν ανενόχλητοι και απαλλαγμένοι από τους κοινωνικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Τουλάχιστον 200 εκατομμύρια άτομα στον κόσμο καταφεύγουν κάθε μήνα στη διαδικτυακή ανεύρεση συντρόφου. Στην Αμερική, ο ένας στους τρεις γάμους έχουν ιντερνετική εκκίνηση. Το Διαδίκτυο είναι ο δεύτερος πιο δημοφιλής τρόπος για να ζευγαρώσουν στις ΗΠΑ άτομα του αντίθετου φύλου και όπως όλα δείχνουν, κάποια στιγμή θα εκτοπίσει από την κορυφή τον νούμερο ένα πιο αγαπημένο τρόπο, που είναι να γνωρίσεις κάποιον μέσω κοινής παρέας».

Στο κείμενο τονίζεται επίσης, ότι ενώ στις αρχές των 90s το online dating ήταν κάτι κατακριτέο, σχεδόν αξιολύπητο, στο οποίο κατέφευγαν οι πραγματικά απεγνωσμένοι προκειμένου να βγουν ένα ραντεβού, σήμερα θεωρείται απολύτως φυσιολογικό. Και ότι οι ετεροφυλόφιλοι ακολουθούν σε αυτόν τον τομέα το παράδειγμα των ομοφυλόφιλων, οι οποίοι ήταν για πολλά χρόνια απολύτως εξοικειωμένοι με αυτόν τον τρόπο ανεύρεσης συντρόφου, ή έστω, συντροφιάς.

Love me Tinder

Στην Ελλάδα, όπως και σε διάφορες άλλες χώρες του κόσμου, η συγκεκριμένη πρακτική παρέμεινε ταμπού και συνώνυμο των μετεξεταστέων της αγάπης, μέχρι και τις αρχές των 00s. Ηρθε όμως, και θρονιάστηκε για τα καλά, έστω και με δέκα χρόνια καθυστέρηση.

Πλέον, το να γνωρίσεις κάποιον μέσω Facebook ή site γνωριμιών, θεωρείται ξεπερασμένο, κάτι σαν ερωτική αρχαιολογία. Τώρα τον πρώτο λόγο έχουν οι διάφορες εφαρμογές, τύπου Tinder, που ξεφυτρώνουν στην οθόνη του «έξυπνου» και ερωτιάρικου κινητού σου.

Ο,τι λιθοβολείται, θα γίνει μόδα με μαθηματική ακρίβεια. Μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις. Ή να βαρεθείς να ψάχνεις.

Το 2014, όταν είχε αρχίσει να ακούγεται δειλά δειλά το Tinder σε διάφορες συντροφιές, θέλησα να κάνω ένα αντίστοιχο αφιέρωμα για αυτόν τον νέο τρόπο ζευγαρώματος στο BHMagazino. Φυσικά, κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να μου μιλήσει επώνυμα. Βρήκα μέσω κοινής γνωστής μία γυναίκα γύρω στα 50, η οποία μου μίλησε με ψευδώνυμο, αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό, καθώς ύστερα από πολλές απέλπιδες προσπάθειες τόσο στον έξω όσο και στον έσω (ιντερνετικό) κόσμο, ένιωθε ότι είχε βρει το άλλο της μισό μέσω Tinder.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, το Tinder φαίνεται ότι δεν λείπει από την καθημερινότητα κανενός single και επί ελληνικού εδάφους. Ο,τι λιθοβολείται, θα γίνει μόδα με μαθηματική ακρίβεια. Μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις. Ή να βαρεθείς να ψάχνεις.

Ιντερνετ ή φανουρόπιτα;

Η έρευνα του Economist, ενώ αναφέρεται σε πολλά πλεονεκτήματα της «Μοντέρνας Αγάπης», δεν παραβλέπει και τα μειονεκτήματα: το αίσθημα κορεσμού από την τόση υπερπροσφορά. Το αίσθημα κόπωσης από την αέναη αναζήτηση. Το αίσθημα του ανικανοποίητου, καθώς, όταν συχνάζεις διαρκώς σε ένα online «ζαχαροπλαστείο», πώς ξέρεις στις πόσες πάστες πρέπει να σταματήσεις μέχρι να ανακαλύψεις αυτήν που πραγματικά σου αρέσει;

Ομως, δεν είμαι εδώ για να σας πω ότι η ζωή είναι «εκεί έξω», όσο κι αν είμαι κάποια που απεχθάνεται αυτόν τον τρόπο γνωριμιών, που εξισώνει τους ανθρώπους με προϊόντα πάνω σε ράφια σούπερ μάρκετ. Διότι πολύ απλά, δεν ξέρω ποιο είναι το αντίδοτο στο online dating, ίσως προς το παρόν να μην υπάρχει.

Οσοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και χωρίς τεχνολογικά βοηθήματα, είναι κάτι σαν αντάρτες, καταδικασμένοι να ζήσουν εκατό χρόνια μοναξιά και βάλε

Αυτή την εποχή, σ’ αυτόν τον κόσμο, όσοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και χωρίς τεχνολογικά βοηθήματα, είναι κάτι σαν αντάρτες, καταδικασμένοι να ζήσουν εκατό χρόνια μοναξιά και βάλε. Πού πας χωρίς social media; Πού πας χωρίς Tinder; Πού πας χωρίς αγάπη, στη νύχτα, στη βροχή;

Πώς μπορείς να γνωρίσεις κάποιον εκεί έξω όταν όλοι βρίσκονται εκεί μέσα, στα εικονικά μπαρ που τόσο εύστοχα αποκάλεσε ο Economist;

Να φτιάξεις φανουρόπιτα μπας και σου φανερωθεί αυτός που περιμένεις; Να του γράψεις γράμμα -κι ας μην ξέρεις ποιος είναι- όπως σε συμβουλεύουν οι new age φίλοι σου; Να γράψεις γράμμα στον Αγιο Βασίλη; Να απαγγείλεις Κώστα Ουράνη «Αν είναι να’ ρθει θε να ‘ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει»; Να πιστέψεις τις μπούρδες περί αυτάρκειας και αυτοδυναμίας που αραδιάζουν κάποιοι παντρεμένοι που πλήττουν αφόρητα μέσα στον γάμο τους;

Και ξαφνικά, δεν ξέρεις ποιος έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα: εκείνος που ψάχνει ξανά και ξανά μέσω Ιντερνετ; Εκείνος που περιμένει να του εμφανιστεί κάποιος ουρανοκατέβατος; Ή εκείνος που έχει πείσει τον εαυτό του ότι η μοναξιά είναι η καλύτερη παρέα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News