Στο τελευταίο ημερολόγιο του Πέδρο Αλμοδόβαρ, ένα μακροσκελές κείμενο που δημοσιεύεται στο  IndieWire, ο εκρηκτικός ισπανός σκηνοθέτης περιγράφει τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του στο Λος Αντζελες με την ευκαιρία των Οσκαρ. Ενας από τους «μυστικούς λόγους» που είχε, γράφει, ήταν για να κρατάει την Πενέλοπε Κρουζ από το χέρι, την οποία δημοσιογράφοι και κριτές θεωρούσαν «σίγουρη νικήτρια στην κατηγορία της» (αλλά έχασε το Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου από την Τζέσικα Τσαστέιν). Η ταινία του Αλμοδόβαρ «Παράλληλες Μητέρες», έλαβε και μια δεύτερη υποψηφιότητα, για την καλύτερη πρωτότυπη μουσική επένδυση του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, αλλά δεν κέρδισε κανένα από τα δύο βραβεία.

Ο ισπανός σκηνοθέτης ήθελε, όμως, επίσης να δει -στο φουαγιέ του Dolby Theatre και στα πάρτι που δόθηκαν με αφορμή την τελετή των Οσκαρ- μερικούς ηθοποιούς καθώς σκέφτεται τώρα το καστ της επόμενης ταινίας του με πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία βασίζεται σε πέντε ιστορίες της Λουτσία Μπερλίν από το βιβλίο της «A Manual for Cleaning Women» («Οδηγίες για οικιακές βοηθούς»). Στο κείμενό του, ο Αλμοδόβαρ δεν παραλείπει, μάλιστα, να αναφερθεί στην διασκεδαστική συνάντησή του με τον Κένεθ Μπράνα, που τον ρώτησε αν πράγματι ετοιμάζει (για πρώτη φορά) μια αγγλόφωνη ταινία. Και όταν το επιβεβαίωσε, ο Μπράνα φρόντισε να του υπενθυμίσει ότι είναι και ηθοποιός… (Λέτε να δούμε συνεργασία τους;)

Μιλάει για το Λος Αντζελες, που «θυμίζει σκηνικό για τα γυρίσματα πολεμικής ταινίας, με ελέγχους σε κάθε γωνία, περισσότερους αστυνομικούς από πεζούς και ελικόπτερα να πετούν στον ουρανό όπως στο “Αποκάλυψη τώρα”. Μόνο ο Βάγκνερ λείπει. Είναι τρομακτικό», γράφει μεταφέροντάς μας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο το κλίμα της πόλης. Και δεν παραλείπει να θυμίσει ότι «τώρα υπάρχει ένας άλλος πόλεμος, ένας πραγματικός πόλεμος, με τανκς, πυραύλους, χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, απαγόρευση κυκλοφορίας, ένας εφιάλτης που μας θυμίζει τα χειρότερα του περασμένου αιώνα, κάτι που φαινόταν ότι δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ».

Η σκέψη του γυρίζει 20 χρόνια πίσω, όταν ήταν υποψήφια η ταινία του «Μίλα της» και πάλι γινόταν πόλεμος: «Δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ, δύο πόλεμοι, πολύ διαφορετικοί. Τότε ήταν το Ιράκ: Οι Αμερικανοί είχαν εισβάλει στη Βαγδάτη. Το 90% των Ισπανών ήταν εναντίον του και το Λαϊκό Κόμμα (PP, το δεξιό μας κόμμα) υπέρ (πέρασαν 20 χρόνια και τα όπλα μαζικής καταστροφής δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα). Θυμάμαι ότι είδα την ερημωμένη νύχτα της Βαγδάτης και το γάβγισμα ενός σκύλου στον υπολογιστή μου. Είναι η πρώτη εικόνα που έχω για όλη αυτή την οργή», γράφει.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cate blanchett (@cate_blanchettofficial)

Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι το επόμενο «κορίτσι» του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Δυο μέρες πριν από τα Οσκαρ, ενώ ετοιμάζεται για το πάρτι του W Magazine και του Saint Laurent, η Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία «ενεργεί ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ», του στέλνει «ένα μήνυμα για τη σκληρή πραγματικότητα των προσφύγων κάθε εθνότητας και χρώματος της επιδερμίδας, για όλους εκείνους που φεύγουν από την αδικία, τον πόλεμο, την πείνα, τη σκλαβιά (όχι μόνο από την Ουκρανία αλλά και από τη Μιανμάρ, το Αφγανιστάν, την Υεμένη, το Νότιο Σουδάν και πολλές άλλες χώρες)». Και του ζητά να φορέσει στο πέτο του τη συμβολική «μπλε κορδέλα» της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ με το hashtag #withrefugees (με τους πρόσφυγες). «Εβαλα την κορδέλα με ενθουσιασμό. Μέσα στη φρενίτιδα που μας περιβάλλει αυτή τη στιγμή, βρίσκω τουλάχιστον ένα στοιχείο που με συγκινεί και με συνδέει με τον κόσμο και τη βαρβαρότητα που μας κυριαρχεί», γράφει.

Ο πόλεμος του Λος Αντζελες «είναι ένας πόλεμος νεύρων», προσθέτει. «Δεν υπερβάλλω. Ραγίζει η καρδιά μου όταν σκέφτομαι τον πραγματικό πόλεμο. Φοράω τη μπλε κορδέλα της Κέιτ για να θυμάμαι ότι δεν είμαστε αναίσθητοι σε τόσο πόνο, θάνατο, βιασμό, φτώχεια και την απεριόριστη σπορά όλου αυτού του μίσους και της δίψας για εκδίκηση που δημιουργεί ένας πόλεμος».

Ο Αλμοδόβαρ εκφράζει τον θαυμασμό του για τη Ζεντάγια, αναφέρει «πόσο πολύ έχει αδυνατίσει ο Φράνσις Φορντ Κόπολα», πόσο απαράλλαχτος είναι ο Ντε Νίρο, διασκεδάζει με τον Αλ Πατσίνο, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάσει το πάθος των Αμερικανών που βάζουν τα κλιματιστικά στο φουλ: «Στις ΗΠΑ η ιδανική θερμοκρασία είναι 15 βαθμοί», λέει, κάτι που τον τρελαίνει γιατί υποφέρει από βρογχικό άσθμα. Τα φώτα και το κρύο μέσα στο Dolby Theatre του προκαλούν πονοκέφαλο, ο άντρας της Νικόλ Κίντμαν την τυλίγει με το σακάκι του για να μην ξεπαγιάσει, ο Χαβιέ Μπαρδέμ ρίχνει κι αυτός το δικό του στους ώμους της Πενέλοπε.

Ο ισπανός δημιουργός δεν θα μπορούσε φυσικά να μην αναφερθεί στο περιβόητο συμβάν με το χαστούκι. Καθόταν, «πολύ κοντά στους πρωταγωνιστές», όταν ο Γουίλ Σμιθ χαστούκισε τον Κρις Ροκ επειδή έκανε ένα αστείο για την αλωπεκία της συζύγου του, και «αυτό που είδα και άκουσα», γράφει ο Αλμοδόβαρ, «μου προκάλεσε ένα αίσθημα απόλυτης απόρριψης». Συνέχισε να έχει αυτό το συναίσθημα και μετά το επεισόδιο, ιδιαίτερα όταν ο Σμιθ ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο του.

«Η ομιλία του έμοιαζε περισσότερο με ομιλία θρησκευτικού ηγέτη. Δεν υπερασπίζεσαι ούτε προστατεύεις την οικογένεια με τις γροθιές σου, και όχι, ο διάβολος δεν εκμεταλλεύεται τις κρίσιμες στιγμές για να κάνει τη δουλειά του», είπε ο Αλμοδόβαρ, διαφωνώντας με τον Γουίλ Σμιθ αλλά και με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον, ο οποίος είχε προειδοποιήσει ton Smiu μετά το χαστούκι, λέγοντας: «Την υψηλότερη στιγμή σου, να είσαι προσεκτικός. Τότε είναι που έρχεται ο διάβολος για σένα».

«Ο διάβολος, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει», γράφει ο ισπανός καλλιτέχνης στο ημερολόγιό του λίγο πριν αναχωρήσει από το Λος Αντζελες για την Μαδρίτη: «Ηταν μια φονταμενταλιστική ομιλία, που δεν έπρεπε να την ακούσουμε, ούτε να τη δούμε. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν η μόνη πραγματική στιγμή στην τελετή, αλλά μιλούν για το απρόσωπο τέρας, που είναι τα social media. Για αυτούς, τους άπληστους για ψοφίμια, ήταν αναμφίβολα το μεγάλο γεγονός της βραδιάς», σχολίασε καυστικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News