Ανέπτυξε στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, χάρη στη φιλία του με έναν αξιωματικό της KGB, και κατάφερε να εισέλθει ακόμη και στον στενό κύκλο του Πούτιν, χτίζοντας, εν τω μεταξύ, τις βίλες μερικών εκ των πιο επιφανών και ζάπλουτων από τους ρώσους ολιγάρχες. Για τον Λανφράνκο Τσιρίλο ο λόγος, πρωταγωνιστή πολλών ανεκδότων με κοινό σημείο αναφοράς τη Ρωσία του Πούτιν.

Ο 64χρονος Ιταλός φέρεται να γνωρίζει τον ρώσο πρόεδρο προσωπικά αλλά και να έχει βρεθεί στην εξέδρα των επισήμων, μεταξύ παρασημοφορημένων στρατηγών, στη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης για την Ημέρα της Νίκης στη Μόσχα, να τρώει αρκούδα στιφάδο παρέα με ρώσους μεγιστάνες του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και να συζητάει μέχρι πρωίας με υψηλόβαθμους αξιωματικούς της KGB, όπως αναφέρει ενδεικτικά ο Πάολο Μπρέρα της La Repubblica.

«Πίνοντας βότκα και τρώγοντας αγγουράκια μου μίλησε για τα μαθήματα στα οποία έμαθε πώς να αντιστέκεται στους ανιχνευτές ψεύδους», είπε ο Τσιρίλο στον ιταλό δημοσιογράφο, αναφερόμενος στον «στρατηγό Αλεξάντρ της KGB» (δεν αποκάλυψε το επίθετό του), την πρώτη του επαφή στη Ρωσία και τον «πρώτο φίλο» του. Χάρη σε αυτόν άρχισε η σταδιακή του άνοδος μέχρι το Κρεμλίνο, επιστέγασμα της οποίας ήταν η απόδοση της ρωσικής υπηκοότητας από τον ίδιο τον Βλαντίμιρ Πούτιν  το 2014.

Ο «αρχιτέκτονας Τσιρίλο» όπως είναι γνωστός, παρότι δεν είναι εγγεγραμμένος σε κάποια από τις αρχιτεκτονικές ενώσεις της Ιταλίας, έχτισε «βίλες για 44 ρώσους δισεκατομμυριούχους της λίστας Forbes», λαμβάνοντας ως αμοιβή πολλά εκατομμύρια, τόσα ώστε να αποκτήσει ιδιωτικό ελικόπτερο και τζετ και γιοτ και βίλες ανά τον κόσμο και οινοποιεία, να οργανώνει και να χρηματοδοτεί αποστολές στην Αρκτική και να συνεργάζεται επαγγελματικά με την κυβέρνηση της Ινδονησίας και το Βασίλειο του Εσουατίνι (πρώην Σουαζιλάνδη).

Oλα άρχισαν σε ένα τραπέζι στο οποίο ο Τσιρίλο κάθισε μια φορά με τον στρατηγό, μετέπειτα φίλο του, της KGB: «Ηταν το φθινόπωρο του 1993», αναφέρει στο βιβλίο «Ο αρχιτέκτονας του Πούτιν» το οποίο έγραψε από κοινού με τη Φιαμέτα Κουκούρνια, δημοσιογράφο της La Repubblica, πρώην ανταποκρίτρια της εφημερίδας στη Μόσχα.

Οπως εξηγεί ο Πάολο Μπρέρα στο ρεπορτάζ του, αυτό το βιβλίο αποτελεί το προσωπικό αφήγημα ενός «ευφυούς και πανούργου τυχοδιώκτη», που απέκτησε υπερβολικό πλούτο ακόμη και για έναν archistar, όπως αποκαλούνται οι κορυφαίοι αρχιτέκτονες – αστέρες των καιρών μας. Σήμερα ο Λανφράνκο Τσιρίλο διώκεται από την ιταλική Δικαιοσύνη για φορολογικά εγκλήματα ενώ οι αρχές κατάσχεσαν περιουσιακά του στοιχεία στην Ιταλία συνολικής αξίας 141 εκατομμυρίων ευρώ, μεταξύ των οποίων η βίλα της συζύγου του στην κοινότητα Ροκαντέλε της Λομβαρδίας, μαζί με έργα κορυφαίων καλλιτεχνών (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και γλυπτά του πρόσφατα εκλιπόντος Φερνάντο Μποτέρο), το ελικόπτερο, κοσμήματα, μετρητά και τραπεζικούς λογαριασμούς.

Στην παρούσα φάση ο ίδιος είναι αποκλεισμένος στη Ρωσία, όπου, φυσικά, εξακολουθεί να ζει πλουσιοπάροχα. «Εκδόθηκε εναντίον μου μια κόκκινη ειδοποίηση της Interpol, όπως για τον Μπιν Λάντεν. Για αυτό έγραψα το βιβλίο. Ηθελα να αφηγηθώ την ιστορία μου, η οποία δεν είναι η ιστορία ενός κλέφτη  αλλά ενός μετανάστη. Αγωνίστηκα για να τα καταφέρω, όπως και τα έξι εκατομμύρια Ιταλοί που ζουν στο εξωτερικό», δηλώνει σήμερα από τον 51ο όροφο του ουρανοξύστη Imperia στη Μόσχα.

Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως στη Ρωσία όντως τα κατάφερε και με το παραπάνω μάλιστα. «Αλλά στην Ιταλία με διώκουν εδώ και μία τριετία, είναι παράλογο να ένας άνθρωπος με τη δική μου ιστορία να έχει υποστεί υποστεί υποκλοπές τηλεφωνημάτων 84.000 φορές σε 23 τηλεφωνικές γραμμές».

Οσον αφορά την «ιστορία» του, πρόκειται για την ιστορία ενός ιταλού μετανάστη που προσγειώνεται στη Μόσχα «με τη βαλίτσα του πλασιέ επίπλων» και κάνει την τύχη του σε μια Ρωσία που μόλις έχει εξέλθει από τη σοβιετική εποχή. Σταδιακά ο Τσιρίλο άρχισε να εισέρχεται στους κλειστούς κύκλους της εξουσίας και κάποια στιγμή άρχισε να ρέει και το χρήμα άφθονο στους λογαριασμούς του ενώ χάρη στις εκλεκτές φιλίες του κατάφερε να εισέλθει ακόμη και στα πιο απρόσιτα από τα δωμάτια του Κρεμλίνου με τον ίδιο να επαίρεται πως «κάθισα ακόμη και στο γραφείο του Λένιν».

Μέντοράς του υπήρξε ο Βαγκίτ Αλεκπέροφ, «ο πρόεδρος της Lukoil, της μεγαλύτερης ιδιωτικής ρωσικής εταιρείας πετρελαίου. Με τον καιρό θα γινόμασταν έμπιστοι φίλοι», είπε ο Τσιρίλο στον δημοσιογράφο της La Repubblica. O ιταλός αρχιτέκτονας δεν έχτισε μόνο τις βίλες του Αλεκπέροφ αλλά και τα κεντρικά γραφεία της Lukoil στη Μόσχα.

Ωστόσο ελάχιστοι τον γνώριζαν εκτός των κύκλων στους οποίους σύχναζε. Ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο κατεξοχήν αντιφρονών της Ρωσίας, ανέφερε το όνομά του, όποτε μιλούσε για τον ιταλό αρχιτέκτονα «του παλατιού του Πούτιν» στο Γκελεντζίκ της Μαύρης Θάλασσας που διαθέτει μυστικό τούνελ διαφυγής πέρα από «αμφιθέατρο, δωμάτιο για ναργιλέ και ντίσκο νερού, αίθουσα παιχνιδιών και πολλά δωμάτια». Πρακτικά πρόκειται ένα αντίγραφο της βίλας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στη Σαρδηνία, με τον οποίο ο Πούτιν διατηρούσε ιδιαίτερα φιλικούς δεσμούς. Πάντως ο Τσιρίλο σημείωσε πως η έπαυλη στο Γκελεντζίκ διαθέτει «πολύ λιγότερα από εκείνα που έχτισε στα εκατοντάδες σπίτια των ολιγαρχών» ενώ αρνήθηκε πως ο πελάτης του ήταν ο επικεφαλής του Κρεμλίνου.

Οσον αφορά το βιβλίο του, πρόκειται για μια συλλογή ανεκδότων που παρουσιάζουν την ιστορία εκείνων των χρόνων από τη σκοπιά των ολιγαρχών, με τον συγγραφέα να αναφέρεται εκτενώς στις τρέλες των ρώσων μεγιστάνων του πλούτου και των απαιτητικών συντρόφων τους, σε πτυσσόμενες θήκες γεμάτες πανάκριβα ρολόγια και σε μαρμάρινες τουαλέτες (φαίνεται πως οι ρώσοι ολιγάρχες απεχθάνονται την μπανάλ πορσελάνη) αλλά και σε έπιπλα αξίας έως και άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων από μαργαριταρόριζα, όνυχα και μάρμαρο. Τις περισσότερες βίλες στην Ρουμπλέφκα, την συνοικία των δισεκατομμυριούχων της Μόσχας, τις σχεδίασε ο Τσιρίλο ενώ κατά τη δεκαετία του 2000  είχε «χίλιους υπαλλήλους και έως και εκατό εργοτάξια ανοιχτά ταυτόχρονα».

Ο Τσιρίλο έχτισε και μία από τις βίλες του πρώην προέδρου της Ρωσίας Ντίμτρι Μεντβέντεφ, η σύζυγος του οποίου δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να επιλέξει χρώμα. Και όταν κηρύχτηκε διαγωνισμός για την ανακαίνιση του κοινοβουλίου (τελικά ακυρώθηκε λόγω έλλειψης των απαραίτητων κεφαλαίων) ο Τσιρίλο συγκαταλεγόταν μεταξύ των φιναλίστ. Ονειρευόταν να καταστεί «ο νέος Ραστρέλι, ο ιταλός που έχτισε την Αγία Πετρούπολη» αλλά ο θάνατος της κόρης του, στην οποία αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου του, τον ανάγκασε να κλείσει το αρχιτεκτονικό του γραφείο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News