Φέτος, το 76ο Φεστιβάλ Καννών θα διεξαχθεί από 16 έως 27 Μαΐου, ενώ Maitresse des Cérémonies, οικοδέσποινα των τελετών έναρξης και λήξης του περίφημου κινηματογραφικού φεστιβάλ, θα είναι η Κιάρα Μαστρογιάνι, «μια κομψή, ευγενική και διακριτική γυναίκα, που μετράει τα λόγια της και διαθέτει μια αγνή προσήνεια και μια μελαγχολική αύρα, ωσάν να φοβάται τα χαμόγελά της», όπως συνοψίζει πολύ όμορφα ο Βαλέριο Καπέλι της Corriere della Sera.

Σημειώνει επίσης πως η Κιάρα Μαστρογιάνι, η οποία την επομένη της λήξης του φεστιβάλ θα γιορτάσει τα 51α γενέθλιά της, έχει τα μάτια του πατέρα της Μαρτσέλο Μαστρογιάνι –«του ηθοποιού που ενσάρκωσε τα όνειρα του Φελίνι» σύμφωνα με τον ιταλό δημοσιογράφο–, ενώ όσον αφορά την Κατρίν Ντενέβ, τη μητέρα της, θα είναι πανταχού παρούσα στις Κάννες, καθώς μια φωτογραφία της από τα γυρίσματα της ταινίας «La Chamade» του Αλεν Καβαλιέ (τραβήχτηκε τον Ιούνιο του 1968) είναι το επίσημο πόστερ του 76ου Φεστιβάλ.

Οταν χώρισαν ο Μαστρογιάνι και η Ντενέβ, η κόρη τους ήταν μόλις δύο ετών. Η γαλλίδα μητέρα της είχε πει για αυτήν πως «είναι Ιταλίδα, υποφέρει αν δεν υπάρχουν ήλιος και φως», ενώ ο ιταλός πατέρας της, όποτε τον εκνεύριζε, την αποκαλούσε «Γαλλιδούλα». Σήμερα η Κιάρα Μαστρογιάνι μιλάει άπταιστα ιταλικά, προφέροντας όμως το «ρο» α λα γαλλικά.

«Είχε μια διπλή ψυχή, ήταν ευδιάθετος και μελαγχολικός ταυτόχρονα. Ηταν ταπεινός, προσγειωμένος και ποτέ εγωκεντρικός, πράγμα σπάνιο σήμερα. Σε αντίθεση με τη μητέρα μου, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τον γνωρίζουν ακόμη και αν δεν τον γνώρισαν ποτέ. Είναι μια αληθινή αντίληψη» είπε η  κόρη για τον πατέρα της, συνομιλώντας με τον δημοσιογράφο της Corriere.

«Δίνει την εντύπωση της ψυχρής γυναίκας, ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο. Νομίζω ότι οι ρόλοι της επέδρασαν στην εικόνα της και μετά την κατηγοριοποίησαν. Είναι πολύ αστεία, και αν υπάρχει ένας ρόλος που της μοιάζει είναι η “Νέλι” στην ταινία “Le Sauvage” με τον Ιβ Μοντάν – περισσότερο από την “Ωραία της Ημέρας”. Την αντιλαμβάνονται ως μια απόμακρη ηθοποιό, ενδεχομένως επειδή είναι ξανθιά ή λόγω των χαρακτήρων που έχει υποδυθεί. Αλλά αυτά είναι κλισέ. Η ομορφιά μερικές φορές δημιουργεί έναν φραγμό. Η πρώτη φορά που δούλεψα μαζί της ήταν στην ταινία “À nous deux”. Ημουν επτά ετών» είπε για τη μητέρα της. «Αν υπήρχε κάτι κοινό μεταξύ των γονιών μου; Η σεμνότητα, παρότι την εξέφραζαν διαφορετικά: η μητέρα μου είναι πιο συγκρατημένη», προσέθεσε.

Οσον αφορά το πώς προετοιμάζεται ενόψει της έναρξης του φεστιβάλ του οποίου θα είναι η οικοδέσποινα, η Κιάρα Μαστρογιάνι δεν έκρυψε ότι τη διακατέχει ο τρόμος της σκηνής. Ταυτόχρονα, όμως, είναι εξαιρετικά χαρούμενη. «Το κάνω με ειλικρίνεια, γιατί η επιθυμία μου να γίνω ηθοποιός γεννήθηκε από την αγάπη μου για τον κινηματογράφο, από την ευχαρίστηση που αισθάνομαι ως θεατής. Η τελετή έναρξης και η τελετή λήξης είναι δύο πολύ διαφορετικές στιγμές, η αναμονή για το αποτέλεσμα δημιουργεί ένταση. Επομένως, πριν από τις ανακοινώσεις των νικητών θα αποφεύγω τις μακρολογίες. Υπάρχει μια τυπική πτυχή στον ρόλο μου, θα ήθελα έναν ζεστό και φυσικό τόνο. Το φεστιβάλ είναι μια υπόσχεση ιλιγγιωδών εντυπώσεων, καθιστά δυνατό το απροσδόκητο» είπε.

Πρώτη φορά σε Φεστιβάλ Καννών η Κιάρα Μαστρογιάνι συμμετείχε «το 1993, έκανα το ντεμπούτο μου με την ταινία “Ma Saison Préférée” του Αντρέ Τεσινέ. Ημουν 21 χρόνων. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, αλλά και σήμερα ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος, όπως και ο θαυμασμός. Επέστρεψα πολλές φορές, στο διαγωνιστικό και σε άλλα τμήματα. Με τον Ζαβιέ Μποβουά, που το 1995 κέρδισε το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για το “N’oublie pas que tu vas mourir”, με τον Αρνό Ντεπλεσάν… Το 2019 κέρδισα το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο τμήμα “Ενα Κάποιο Βλέμμα” για την ταινία “Chambre 212” του Κριστόφ Ονορέ, το οποίο για μένα είναι πολύ ιδιαίτερο. Ηταν μια απόλυτη έκπληξη, θυμάμαι να με κυριεύει ένα αίσθημα αναξιότητας, κάτι που συμβαίνει συχνά σε ηθοποιούς, και το βραβείο δεν με θεράπευσε. Πολλά χρόνια πριν, ήμουν μέλος της κριτικής επιτροπής. Ημουν νέα, πρόεδρος ήταν ο Μάρτιν Σκορσέζε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News