«Ούτε Κοκκινοσκουφίτσα, ούτε Σταχτοπούτα», γράφει στους κινέζικους Global Times ένας ρώσος πολιτικός επιστήμονας προσκείμενος στο Κρεμλίνο, περιγράφοντας τη Ρωσία στο πλαίσιο της στρατηγικής της συμμαχίας με την Κίνα. Σύμφωνα με τον Αντρέι Κορτούνοφ, διευθυντή του Russian International Affairs Council, η Δύση πιστεύει πως, λόγω της ολοένα αυξανόμενης εξάρτησης (οικονομικής, τεχνολογικής, στρατιωτικής, κ.ά.) της Μόσχας από το Πεκίνο, ο κινεζικός Λύκος, αργά ή γρήγορα, θα κατασπαράξει, την Κοκκινοσκουφίτσα Ρωσία, μετατρέποντάς την «στο δικό της υποτακτικό και υπάκουο υποτελές κράτος». 

Αντιθέτως οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές στη Ρωσία θεωρούν πως η Κίνα πρόκειται σύντομα να αναλάβει χρέη Νονάς Νεράιδας και να μεταμορφώσει την Σταχτοπούτα-Ρωσία σε πριγκίπισσα και να επιλύσει όλα τα προβλήματά της, αντισταθμίζοντας τις κυρώσεις της Δύσης, αγοράζοντας ολοένα περισσότερους υδρογονάνθρακες από τη Ρωσία, προσφέροντας κρίσιμες τεχνολογίες στη Μόσχα και στηρίζοντάς την σε διεθνείς οργανισμούς.

«Ωστόσο οι διεθνείς σχέσεις δεν μοιάζουν με παραμύθια», προειδοποιεί ο Κορτούνοφ. Και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, καλώς ή κακώς, «δεν μοιάζει με μια αφελή και ανήμπορη Κοκκινοσκουφίτσα ή μια καταπιεσμένη και πράα Σταχτοπούτα». Και η Κίνα δεν είναι «ούτε ένας πεινασμένος λύκος, ούτε μια Νονά Νεράιδα». Στην πραγματικότητα οι δύο δυνάμεις έχουν η καθεμία τα δικά της συμφέροντα, τις δικές της προτεραιότητες, της δικές της φιλοδοξίες που σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι απόλυτα) συμπίπτουν. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως οι Κινέζοι θα λύσουν όλα τα προβλήματα των Ρώσων.

Η ανάλυση του ρώσου πολιτικού επιστήμονα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και ευλογοφανής. Ωστόσο το ότι δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου, δηλαδή της ημέρα που ο επικεφαλής του Κρεμλίνου επρόκειτο να συναντήσει τον κινέζο πρόεδρο στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν, «είναι αποκαλυπτικό των φόβων του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος αγωνιά να ακυρώσει την εικόνα του “υποδεέστερου εταίρου” ενώπιον του Σι Τζινπίνγκ», γράφει ο Πάολο Βαλεντίνο της Corriere della Sera.

Στην πόλη του Ταμερλάνου, ο ρώσος πρόεδρος έσπευσε αμέσως να απαλλάξει τον κινέζο ομόλογό του από κάθε αμηχανία όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, δηλώνοντας πως κατανοεί «τις απορίες και τις ανησυχίες» του. Δεν παρέλειψε, όμως, να εξάρει την «ισορροπημένη στάση»  του Πεκίνου απέναντι στην ουκρανική κρίση.

Αυτό που περίμενε να αποκομίσει ο Πούτιν από τη Σύνοδο στο Ουζμπεκιστάν δεν ήταν τόσο η επιβεβαίωση της έμπρακτης στήριξης του Πεκίνου (είναι ήδη εμφανής στην τεράστια αύξηση των εισαγωγών από τη Ρωσία) όσο μια «μεγαλύτερη εμπλοκή της Κίνας στη συζήτηση για τη σύγκρουση με τη Δύση, μια πιο ειλικρινής υποστήριξη (της Ρωσίας) στο πλαίσιο της ρητορικής του Πεκίνου ενάντια στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ», εξηγεί ο Τεμούρ Ουμάροφ, ειδικός στις σχέσεις Κίνας-Ρωσίας στο Carnegie Moscow Center.

Και σε αυτό το μέτωπο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κέρδισε κάτι. Επιδίωξη του Πεκίνου είναι να διασφαλίσει τη στρατηγική συμμαχία με τη Μόσχα, για να μετριάσει την οικονομική ισχύ των ΗΠΑ και την οικονομική πίεση που ασκεί από κοινού η Δύση στην Κίνα, χωρίς να εκτίθεται υπερβολικά, στηρίζοντας τη Μόσχα σε τακτικό επίπεδο. Οπότε – εξηγεί ο Ουμάροφ – προς το παρόν υπάρχουν λίγες πιθανότητες για μεταφορά τεχνολογιών για στρατιωτική χρήση από την Κίνα στη Ρωσία, αλλά όσον αφορά το μέλλον, «νομίζω ότι οι Κινέζοι θα δημιουργήσουν ειδικούς μηχανισμούς, όπως έκαναν με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, για να εξάγουν στρατιωτική τεχνολογία/τεχνογνωσία στη Ρωσία χωρίς να τους επιβάλλονται κυρώσεις».

Στη Σαμαρκάνδη ο Πούτιν έδειξε πως εξακολουθεί να έχει «φίλους» ανά τον κόσμο (τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,  τον Εμπραχίμ Ραΐσι), ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως ο ρώσος πρόεδρος βρίσκεται αντιμέτωπος με επείγοντα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Η αναπάντεχη προέλαση των ουκρανικών δυνάμεων και η ανάκτηση χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων εδάφους και ο συναγερμός που σήμαναν οι ίδιοι οι σύμβουλοί του για την κατάσταση της ρωσικής οικονομίας, έχουν φέρει τον ρώσο πρόεδρο ενώπιον κρίσιμων διλημμάτων.

Επί του παρόντος καλείται άμεσα να αποφασίσει εάν θα κλιμακώσει τον πόλεμο κατά των Ουκρανών μετά τις επιτυχίες που σημείωσαν. Σε αυτό το πλαίσιο, όμως, κατά πάσα πιθανότητα το Κρεμλίνο θα αναγκαστεί να κηρύξει κάποια στιγμή μερική, εάν όχι γενική, επιστράτευση και αυτό συνεπάγεται αναπόφευκτα το τέλος και της φαινομενικής ηρεμίας στο εσωτερικό της Ρωσίας και του υψηλού βαθμού συναίνεσης όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εάν, όμως, δεν περάσει στην αντεπίθεση, κινδυνεύει να ενθαρρύνει τις ουκρανικές δυνάμεις να είναι πιο τολμηρές, αρχίζοντας, για παράδειγμα, να βάλλουν ακόμη και κατά στόχων εντός της ρωσικής επικράτειας.

«Θεωρώ ότι ένα από τα προβλήματα είναι ότι η ρωσική ηγεσία δεν μπορεί να αποδεχθεί την ήττα. Πρέπει να αποδείξει στον λαό ότι η “ειδική στρατιωτική επιχείρηση” ήταν επιτυχής. Εάν η κατάσταση στο πεδίο αλλάξει σε βάρος της Ρωσίας, φοβάμαι ότι θα δούμε κάποιου είδους κλιμάκωση. Δεν θα είναι απαραίτητα πυρηνική, νομίζω ότι αυτή είναι η τελευταία επιλογή που θα εξετάσει η Ρωσία», ανέφερε σχετικά, μιλώντας στην La Repubblica o Αντρέι Κορτούνοφ.

«Αλλά η Μόσχα διαθέτει και άλλους τρόπους για να κλιμακώσει τη σύγκρουση, μπορεί να αρχίσει να πλήττει μη στρατιωτικές υποδομές ή τα κέντρα λήψης πολιτικών αποφάσεων. Δεν νομίζω ότι θα αποδεχτεί μια ήττα και θα αποχωρήσει, τουλάχιστον όχι τώρα. Είναι πιθανό να δούμε μια αδιέξοδη κατάσταση. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν βλέπω καμία πιθανότητα για μια ταχύτερη πολιτική λύση. Εάν μέχρι τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, έχουμε τουλάχιστον κατάπαυση του πυρός , αυτό θα ήταν ήδη σημαντικό αποτέλεσμα», πρόσθεσε.

Μπορεί, οπότε, ο Βλαντίμιρ Πούτιν να μην είναι «ούτε Κοκκινοσκουφίτσα, ούτε Σταχτοπούτα» αλλά σίγουρα καλείται να λάβει κρίσιμες αποφάσεις.