Τον Ρενέ Μαγκρίτ επικαλείται ο Πάολο Βαλεντίνο, ανταποκριτής της ιταλικής Corriere della Sera στο Βερολίνο, και την περίφημη πίπα του για υποστηρίξει πως η φράση «Αυτό δεν είναι ένα αεροδρόμιο» θα μπορούσε να είναι το τέλειο επιτύμβιο επίγραμμα για το Τέγκελ, το ιστορικό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Γερμανίας η επιβατική κίνηση του οποίου κατά τη διάρκεια των μηνών της έξαρσης της πανδημίας του κορονοϊού μειώθηκε τουλάχιστον κατά 95 τοις εκατό.

Ηταν αυτή η χαριστική βολή που ανάγκασε τους μετόχους του αεροδρομίου να ανακοινώσουν (έπειτα και από σχετική απόφαση της υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας του κρατιδίου του Βερολίνου) το κλείσιμό του για τουλάχιστον δύο μήνες από την 15η Ιουνίου.

Ηδη, ωστόσο, κυκλοφορούν φήμες και διαδόσεις πως το σφράγισμά του θα είναι τελικά οριστικό, πως το εμβληματικό αεροδρόμιο δεν θα ανοίξει ποτέ ξανά τις πύλες του. Γιατί την 31η Οκτωβρίου αναμένεται πως θα αρχίσει επιτέλους να λειτουργεί (έπειτα από εννέα ατιμωτικά χρόνια για την περίφημη γερμανική αποδοτικότητα σχεδιαστικών λαθών και ατελειών στις τεχνικές εγκαταστάσεις, χρεοκοπιών κατασκευαστικών εταιρειών αλλά και σκανδάλων διαφθοράς) το «BER», το νέο διεθνές αεροδρόμιο Βερολίνου – Βραδεμβούργου το οποίο θα φέρει το όνομα του Βίλι Μπραντ. Σύμφωνα με αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί, σε κάθε περίπτωση το Τέγκελ θα σταματήσει οριστικά να λειτουργεί μετά τα εγκαίνια του «BER» , οπότε πολλοί προβλέπουν πως το προσωρινό κλείσιμό του έως τουλάχιστον τα μέσα Σεπτεμβρίου θα καταστεί τελικά οριστικό.

Αλλά με το αναπόφευκτο λουκέτο στο Τέγκελ οι Βερολινέζοι περισσότερο από ένα αεροδρόμιο (κι εδώ κολλάει ο Μαγκρίτ) θα χάσουν παντοτινά έναν τόπο ιστορικό και συμβολικό που αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια μερικών από τις πιο δραματικές στιγμές της ταραγμένης ιστορίας της πόλης στον περασμένο αιώνα.

Εως τα τέλη 19ου αιώνα ο χώρος που καταλαμβάνει σήμερα το αεροδρόμιο χρησιμοποιούνταν ως πεδίο βολής ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα στο σημερινό Τέγκελ βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις της Βασιλικής Πρωσικής Μοίρας Αερόπλοιων. Το 1906 ανεγέρθη ένα πρώτο υπόστεγο για τη δοκιμή νέων τύπων αερόπλοιων ενώ λίγο μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, τον Αύγουστο του 1914, μετατράπηκε σε κέντρο εκπαίδευσης.

Μετά τον πόλεμο και δεδομένου ότι οι ηττημένοι Γερμανοί δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να διαθέτουν πολεμική αεροπορία η περιοχή εγκαταλείφθηκε έως το 1930, χρονιά κατά την οποία ο Ρούντολφ Νέμπελ, πρωτοπόρος και δεινός πιλότος πολεμικών αεροσκαφών που διακρίθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου έστησε εκεί ένα πειραματικό κέντρο ανάπτυξης και δοκιμής πυραύλων, προσελκύοντας κοντά του μερικούς από τους πιο διαπρεπείς γερμανούς αεροναυπηγούς της εποχής, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και ο Βέρνερ φον Μπράουν, ο επιστήμονας που δημιούργησε τους πυραύλους V2 για τους Ναζί και συνέβαλε στο να στείλουν οι Αμερικανοί τον πρώτο άνθρωπο στη Σελήνη. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου το Τέγκελ μετατράπηκε εκ νέου σε κέντρο εκπαίδευσης προσωπικού αεράμυνας ενώ στη συνέχεια καταστράφηκε ολοσχερώς από τα συμμαχικά βομβαρδιστικά.

Η πιο ένδοξη χρονιά, ωστόσο, για το Τέγκελ ήταν το 1948. Οι χώροι του επρόκειτο να μετατραπούν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε άρον άρον λόγω του Αποκλεισμού του Βερολίνου. Αντιδρώντας στην ενοποίηση των τριών δυτικών ζωνών κατοχής και την κυκλοφορία νέου δυτικογερμανικού μάρκου, ο σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν το καλοκαίρι του 1948 έδωσε εντολή στις σοβιετικές δυνάμεις να αποκλείσουν όλες τις οδούς τροφοδοσίας στις περιοχές της πόλης που ελέγχονταν από τις Δυτικές Δυνάμεις, οι οποίες απάντησαν αμέσως στη σοβιετική πρόκληση, στήνοντας μια αερογέφυρα με στόχο να συνεχιστεί η τροφοδοσία του Δυτικού Βερολίνου με αγαθά πρώτης ανάγκης.

Αλλά ο αεροδιάδρομος του Τέμπελχοφ, στην καρδιά της πόλης δεν ήταν αρκετά μεγάλος για την εξυπηρέτηση όλων των συμμαχικών αεροσκαφών. Επειτα από σχετική διαταγή των επικεφαλής των γαλλικών δυνάμεων που έλεγχαν τότε το Τέγκελ, κατασκευάστηκε μέσα σε διάστημα τριών μηνών ένας νέος αεροδιάδρομος μήκους σχεδόν 2.500 μέτρων. Το πρώτο αεροσκάφος που προσγειώθηκε στο Τέγκελ ήταν ένα Douglas C-54 Skymaster των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων ενώ από τα μέσα Νοεμβρίου άρχισαν να προσγειώνονται επίσης εκεί βρετανικά Dakota και Hastings. Εως τον Μάιο του 1949 που ήρθη τελικά ο αποκλεισμός του Δυτικού Βερολίνου, στο Τέγκελ έφτασαν περί τα δύο εκατομμύρια τόνοι αγαθών πρώτης ανάγκης όπως κάρβουνο, πατάτες, κρέας, σιτηρά και φάρμακα.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 και ειδικά μετά την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου, λόγω του περιορισμένου μήκους των αεροδιαδρόμων του Τέμπελχοφ, στους οποίους δεν μπορούσαν να προσγειωθούν τα νέου τύπου αμερικανικά, γαλλικά και βρετανικά αεροσκάφη, το Τέγκελ άρχισε να μετατρέπεται στο κύριο αεροδρόμιο του Δυτικού Βερολίνου προς και από το οποίο ξεκίνησαν να πετούν αρχικά αεροπλάνα της Air France και στη συνέχεια της Pan Am και των Βρετανικών Ευρωπαϊκών Αερογραμμών (BEA, η κατοπινή Brtish Airways).

Από τότε έως και πριν από μερικούς μήνες το Τέγκελ συγκαταλεγόταν μεταξύ των πιο σημαντικών αεροδρομίων της Γερμανίας και της Ευρώπης. Αρκεί να σημειωθεί ότι το 2019 πέρασαν τις πύλες του σχεδόν 25 εκατομμύρια ταξιδιώτες. Τώρα κάποιοι επιθυμούν να το δουν να μετατρέπεται σε τεχνολογικό πάρκο ενώ άλλοι τάσσονται υπέρ της δημιουργίας ενός κέντρου πολιτισμού. Σε κάθε περίπτωση, σύντομα το Τέγκελ ως αεροδρόμιο θα ανήκει στο παρελθόν.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News