1250
O Αριστοτέλης Μυστακίδης, με φόντο τα κεντρικά γραφεία της Glencore στην Ελβετία και μια μονάδα εξόρυξης της εταιρείας | CreativeProtagon

Κάθε τράπεζα θέλει να έχει φίλο τον billionaire Telis…

Κώστας Τσαούσης Κώστας Τσαούσης 19 Ιουνίου 2020, 19:00
O Αριστοτέλης Μυστακίδης, με φόντο τα κεντρικά γραφεία της Glencore στην Ελβετία και μια μονάδα εξόρυξης της εταιρείας
|CreativeProtagon

Κάθε τράπεζα θέλει να έχει φίλο τον billionaire Telis…

Κώστας Τσαούσης Κώστας Τσαούσης 19 Ιουνίου 2020, 19:00

Δεν γνωρίζω κάθε πότε ο 58χρονος ο ελληνικής καταγωγής billionaire & manager πολυσχιδών δραστηριοτήτων σε διεθνές επίπεδο Aristotelis (Telis) Mistakidis παίρνει το αεροπλάνο για να «πετάξει» από την Ελβετία όπου κατοικεί στη Ζάμπια, προκειμένου να μεταβεί στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας Mopani Copper Mines PLC που βρίσκονται στην πόλη Κίτουε, μια από τις τρεις μεγαλύτερες της αφρικανικής χώρας σε πληθυσμό και έκταση, με αξιοσημείωτη παραγωγική βάση.

Ο Mistakidis, που ζει με την οικογένεια του στην ήσυχη, σχεδόν γαλήνια μικρή πόλη Ζουγκ, χτισμένη πάνω στην ομώνυμη λίμνη κάνει συχνά ταξίδια για το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα του. Τώρα, γιατί επέλεξε να ζει εκεί – στην πρωτεύουσα των 30 και κάτι χιλιάδων κατοίκων αυτού του έτσι και αλλιώς μικρού γερμανόφωνου καντονιού της Ελβετίας- κανείς δεν γνωρίζει εκτός από τον ίδιο. Μια εξήγηση –μια πολύ προσγειωμένη εκδοχή– θα ήταν τα στοιχεία της λίστας του Forbes: το 2018, παρά τη σοβαρή υποχώρηση του στην κατάταξη, βρίσκεται στη θέση 1851 παγκοσμίως με τον πλούτο του στο 1,4 δισ. δολάρια.

Στην εταιρεία Mopani είναι ένα απλό μέλος του ΔΣ, σύμφωνα με στοιχεία που φιλοξενούνται στο Bloomberg, ενώ στην εταιρεία Portovesme s.r.l (τα κεντρικά της γραφεία είναι στο παραλιακό Portoscuso, στο νησί της Σαρδηνίας) κατέχει το πόστο του προέδρου του ΔΣ.

Η αναφορά και στις δύο εταιρείες δεν είναι καθόλου τυχαία. Και αυτό γιατί τις συνδέει ένα κοινό νήμα. Το νήμα της σχέσης τους με τον Ομιλο Glencore. Συγκεκριμένα, η Portovesme S.r.l. ιδρύθηκε στις 2 Ιουλίου 1999 εξαγοράζοντας από την ENI τις μονάδες παραγωγής Portovesme (ιδρύθηκε το 1970) και San Gavino (ιδρύθηκε το 1929). Η Portovesme S.r.l. είναι μια πλήρως θυγατρική της Glencore International Plc, ένας leader της παγκόσμιας αγοράς, ιδιαίτερα στα μη σιδηρούχα μέταλλα. Από την άλλη, η Mopani ελέγχεται ιδιοκτησιακά από την Carlisa Investments Corporation ( ένα joint venture ανάμεσα στην Glencore International AG, την First Quantum Minerals Ltd και την ZCCM-IH.  Η Glencore  έχει το 73.1% της κοινοπρακτικής εταιρείας, με τις δύο άλλες να μοιράζονται το υπόλοιπο ποσοστό.

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg, ο Mistakidis, παρά την έξοδο του από τις θέσεις υψηλής ευθύνης του Ομίλου Glencore, συνεχίζει να είναι ένα προβεβλημένο μέλος της ευρύτερης οικογένειας. Προφανώς με «μη εκτελεστικές αρμοδιότητες» αλλά με δυνατότητα πρόσβασης σε κέντρα αποφάσεων.

Τα γραφεία της Glencore στο Λονδίνο

Πριν από λίγες ημέρες τα ελληνικά media –κατά την πάγια τακτική τους– βρήκαν στο πρόσωπο του Αριστοτέλη Μυστακίδη – Aristotelis (Telis) Mistakidis «παπά για να θάψουν πέντε-έξι». Ένα πρόσωπο που ήρθε από το πουθενά –ή σχεδόν από το πουθενά– και τροφοδότησε την ίντριγκα γύρω από το μέλλον τόσο της Τράπεζας Πειραιώς όσο και εν γένει, της τραπεζικής αγοράς. «Ελλείψει θεμάτων τα πάντα δικαιολογούνται», όπως λέει και ένας έμπειρος παλιός τραπεζικός. Αν και διαφωνώ μαζί του, εκείνο που έχει υποχρέωση να κάνει ένας δημοσιογράφος είναι να τοποθετεί τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, διαβάζοντας σωστά τα δεδομένα.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τα δεδομένα. Διαβάζω:

«Κατόπιν γνωστοποίησης που έλαβε η τράπεζα στις 12.6.2020 ο Αριστοτέλης Μυστακίδης κατέχει άμεσα από την 11.6.2020 22.370.811 κοινές ονομαστικές μετοχές με ισάριθμα δικαιώματα ψήφου, ήτοι ποσοστό 5,1472% επί του συνολικού αριθμού δικαιωμάτων ψήφου της τράπεζας, εξαιρουμένων αυτών που κατέχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.)».

Με λίγα λόγια, το 5 και κάτι του Μυστακίδη στην Τράπεζα Πειραιώς είναι μια θετική εξέλιξη και για την τράπεζα αλλά και για την ελληνική αγορά σε μια δύσκολη φάση. Βεβαίως, τα 30 εκατομμύρια ευρώ δεν συνιστούν μια επένδυση που μπορεί να γραφτεί με χρυσά γράμματα στο Παναθηναϊκό Στάδιο καθώς αντιπροσωπεύουν «κέρματα» για ένα billionaire αλλά και ένα manager/επενδυτή της εμβέλειας του στα διεθνή επιχειρηματικά πράγματα. Ωστόσο, η κίνησή του επ’ ουδενί πρέπει να περάσει στα «ψιλά» και να απαξιωθεί γιατί φαίνεται ότι ο Μυστακίδης έκανε μια επιλογή – αγορά μετοχών στην Τράπεζα Πειραιώς- που δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Κάθε άλλο.

Το ποσοστό αυτό δεν μαζεύεται μέσα σε μια μέρα αλλά αποτελεί προϊόν μιας συστηματικής παρακολούθησης και προσπάθειας. Προφανώς, ορισμένα δεδομένα του κίνησαν το ενδιαφέρον, επιλογές και αποφάσεις της διοίκησης του Χρ. Μεγάλου συνέβαλαν στην εδραίωση της ορθότητας της κίνησης του και, σε κάθε περίπτωση, ο Μυστακίδης, ως έμπειρος διεθνής παίκτης, μπορεί να σταθμίζει και με το παραπάνω το ρίσκο του. Το τι θα κάνει στη συνέχεια το γνωρίζει μόνος ο ίδιος και δεν μας πέφτει και ιδιαίτερος λόγος, μιας και τα χρήματα είναι αποκλειστικά δικά του.

Πάντως, για όλους όσοι αναρωτιούνται, ο Μυστακίδης δεν ήταν τελείως άγνωστος στους επιχειρηματικούς και τραπεζικούς κύκλους παρά το γεγονός ότι δεν έχει δουλειές στην Ελλάδα. Τραπεζικοί κύκλοι αναφέρουν ότι είχε βάλει λεφτά στην αύξηση της Εθνικής Τράπεζας επί διοίκησης του αείμνηστου Αλέκου Τουρκολιά και το πιθανότερο είναι να παρέμεινε απαθής μπροστά στην απαξίωση της συμμετοχής του. Παρόλα αυτά τον γύρο της αγοράς κάνει μια φήμη ότι αγοράζει και βάζει στο καλάθι του και Εθνική Τράπεζα. Φήμη ή αν προτιμάτε, απλώς μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία…

Το σίγουρο είναι ότι ο Μυστακίδης δεν θέλησε να κρυφτεί πίσω από «εξωχώρια» εταιρεία αλλά έδωσε στην επένδυση του στην Τράπεζα Πειραιώς το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνση του. Άρα, με τον τρόπο του θέλησε να δηλώσει την παρουσία του. Άλλωστε, η πρόκληση ότι με 200 εκατομμύρια ευρώ μπορεί ένα συστηματικός επενδυτής να λειτουργήσει ως πυροδότης μεγάλων σεισμικών εξελίξεων στην τραπεζική αγορά ας μη μας διαφεύγει. Επιπλέον, ας μετρήσουμε και το γεγονός ότι ο έμπειρος Μυστακίδης δεν έχει κόψει τις γέφυρες με τον Όμιλο Glencore. Κάθε άλλο.

Πάντως, από τη δύσκολη εξίσωση της επόμενης μέρας για την ελληνική αγορά –από τις τράπεζες με τη χαμηλή κεφαλαιοποίηση μέχρι την πρόκληση της Eνέργειας– ας μη σπεύσουμε να «βγάλουμε» την Glencore.  Ως γνωστόν, ο Όμιλος που οδήγησε στη λίστα του Forbes τον Μυστακίδη είχε με θυγατρική του εταιρεία ενδιαφερθεί για την εξαγορά των ΕΛΠΕ στη διαδικασία που είχε βάλει μπροστά η κυβέρνηση Τσίπρα. Σε άρθρο της εφημερίδας «Η Καθημερινή» (22.01.2019) διαβάζω: «Δύο ενισχυμένα επενδυτικά σχήματα θα διεκδικήσουν τελικά το 50,1% των ΕΛΠΕ στην τελική κούρσα του διαγωνισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Χθες, το διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ ενέκρινε τη σύσταση συμπράξεων από τους προεπιλεγέντες επενδυτές, Glencore Energy και Vitol. Συγκεκριμένα, ενέκρινε τη σύμπραξη της Glencore Energy με την εταιρεία CIEP Participations S.a r.l. SICAR του ομίλου Carlyle και τη σύμπραξη της εταιρείας Vitol Holding BV με την εταιρεία Société Nationale pour la Recherche, la Production, le Transport, la Transformation et la Commercialisation des Hydrocarbures (Sonatrach)».

Σε κάθε περίπτωση, στο άμεσο μέλλον το όνομα Μυστακίδης θα «γραφεί» ξανά στα ελληνικά media – για μια κίνηση στην τραπεζική αγορά, για μια συνεργασία στην Ενέργεια, για μια προσδοκία ιδιωτικοποίησης… Ποιος ξέρει; Μόνον ο 58χρονος Αριστοτέλης – Τέλης- Μυστακίδης.

Τα στοιχεία ταυτότητας του είναι πλέον γνωστά: Γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, όπου ο υδροβιολόγος πατέρας του εργαζόταν στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO). Σύμφωνα με ελληνικούς ιστοτόπους, διατηρεί κατοικία στη Θεσσαλονίκη, όπου εξακολουθεί να ζει η μητέρα του και εξοχική κατοικία στο Πευκοχώρι της Χαλκιδικής. Σπούδασε στο LSE, ξεκίνησε την καριέρα του στα commodities της Cargill για να ενταχθεί στο δυναμικό της Marc Rich & Co. το 1993. Αργότερα, τα στελέχη της εταιρείας, με μια αποφασιστική κίνηση τους (bought by management) εξαγοράζουν την εταιρεία η οποία μετονομάζεται σε Glencore. To 2018, οι καναδικές ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές επέβαλαν πρόστιμο στον Μυστακίδη, απαγορεύοντας του να υπηρετεί σε διευθυντικές θέσεις λόγω παραβιάσεων συμμόρφωσης. Ο ίδιος έγινε για πρώτη φορά δισεκατομμυριούχος το 2011 όταν η Glencore, εταιρεία-κολοσσός τώρα στον τομέα των μεταλλευμάτων και όχι μόνο, πέρασε το κατώφλι του Χρηματιστηρίου και εκείνος φιγουράριζε με ποσοστό 3 % στο σύνολο των μετοχών της.

Τα στοιχεία ταυτότητας γνωστά, το αποτύπωμα της παρουσίας του στην ελληνική αγορά ισχυρό (με βάση τα πραγματικά δεδομένα της) οπότε εκείνο που απομένει είναι να δούμε τη συνέχεια με ψυχραιμία και λογική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...