Από τη στιγμή που ήταν πλέον φανερό ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ξεκίνησαν οι αναλύσεις και βέβαια καθένας είχε τη δική του άποψη για τον λόγο που συνέβη αυτό: είναι η οικονομία, είναι ο πόλεμος στη Γάζα, είναι η αποστροφή του εκλογικού σώματος απέναντι στη «woke ατζέντα» και τα λοιπά. Πολλοί από τους ίδιους τους Δημοκρατικούς, καθώς αρχίζουν να χωνεύουν την πικρή αλήθεια, φαίνεται να στρέφονται σε μια «δελεαστικά απλή –και βολικά απαλλαγμένη από αυτοκριτική– εξήγηση», γράφει ο Economist: «Τελικά έφταιξε ο σεξισμός». Κατά πόσο, όμως, ισχύει πράγματι αυτό;

Η Αμερική, πολύ απλά δεν είναι έτοιμη να εκλέξει γυναίκα πρόεδρο, σύμφωνα με πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία, ΜΜΕ και αναλυτές. Οι ψηφοφόροι είχαν απορρίψει μια γυναίκα υποψήφια για το ανώτατο αξίωμα της χώρας για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Νοεμβρίου, ο πολιτικός σχολιαστής Ντέιβιντ Αξελροντ, παλαιότερα στενός συνεργάτης  του Ομπάμα, ήταν ο πρώτος που είπε, στο CNN, ότι «όποιος πιστεύει ότι ο σεξισμός δεν έπαιξε ρόλο στην ήττα της Χάρις, κάνει απλώς λάθος». Η Πάτι Σόλις Ντόιλ, η οποία διηύθυνε την εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον το 2008, είπε στο Politico ότι «η χώρα εξακολουθεί να είναι σεξιστική και δεν είναι έτοιμη για μια γυναίκα πρόεδρο».

Στο μεταξύ, θυμωμένες νεαρές γυναίκες έχουν κατακλύσει το TikTok και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καλώντας η μία την άλλη να μιμηθούν το φεμινιστικό κίνημα 4Β της Νότιας Κορέας, το οποίο απορρίπτει το σεξ και τα ετεροφυλοφιλικά ραντεβού, ως αντίποινα εναντίον των νεαρών ανδρών που ψήφισαν τον Τραμπ. «Οι άντρες μάς μισούν, επομένως δεν έχει νόημα να τους τροφοδοτούμε», ξεκινά ένα βίντεο που προσέλκυσε γρήγορα πάνω από 1,3 εκατομμύρια likes.

Ωστόσο, γράφει ο Economist, υπάρχουν ελάχιστα δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η Χάρις έχασε λόγω σεξισμού. Αντιθέτως, πολλά στοιχεία υποστηρίζουν ότι έχασε για άλλους λόγους που δεν είχαν καμία σχέση με το φύλο της. Παρότι μια μειονότητα των Αμερικανών υιοθετεί απροκάλυπτα σεξιστικές απόψεις, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας ότι οι άνδρες είναι πιο κατάλληλοι για την πολιτική, αυτοί ανήκουν όλοι στη βάση του Τραμπ και έτσι δεν ήταν πιθανό να ψηφίσουν τη Χάρις ούτως ή άλλως.

Οι έρευνες δείχνουν ότι το εκλογικό σώμα, κατά μέσο όρο, δεν επηρεάζεται από το φύλο ενός υποψηφίου όταν πηγαίνει στην κάλπη. Μια μελέτη, από τη Σούζαν Σουάρτζ, του Swarthmore College, και τον Αλεξάντερ Κάποκ, του Yale, διαπίστωσε ότι ορισμένοι ψηφοφόροι (ιδιαίτερα αν είναι Δημοκρατικοί ή γυναίκες) υποστηρίζουν ελαφρώς περισσότερο τις γυναίκες. Επιπροσθέτως, σε αντίθεση με την Κλίντον, η Χάρις κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της κατάφερε να αποφύγει ένα από τα λίγα πράγματα που οι μελέτες υποδεικνύουν ότι μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τις πιθανότητες μιας υποψήφιας: να τονίσει την ιστορική σημασία της υποψηφιότητάς της ως γυναίκα.

Προφανώς η Χάρις αντιμετώπισε σεξιστικές επιθέσεις. Τα μπλουζάκια και τα καπέλα που πωλούνταν στις συγκεντρώσεις του Τραμπ ήταν συχνά διακοσμημένα με τη φράση «Biden Sucks, Kamala Swallows» («Ο Μπάιντεν ρουφάει, η Κάμαλα καταπίνει», σε μια παράλληλη μετάφραση). Μια πλέον διαγραμμένη διαφήμιση, από το site του Ελον Μασκ, την αποκάλεσε επανειλημμένα «μια μεγάλη παλιά λέξη από C» (υπονοώντας τη λέξη Cunt/αιδοίο). Αφού ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της, η σεξιστική γλώσσα στο διαδίκτυο αυξήθηκε, μερικές φορές τροφοδοτούμενη από τον ίδιο τον Τραμπ. Οι αναζητήσεις στο google για τη Χάρις, με τη λέξη «σκύλα» δίπλα, εκτοξεύτηκαν.

Ομως, γράφει ο Economist, το φύλο μπορεί να είναι πολύ σημαντικό σε εκλογές και ταυτόχρονα να μη βλάψει τις πιθανότητες μιας υποψήφιας. Ενας λόγος για το συμπέρασμα ότι ο σεξισμός επηρέασε το αποτέλεσμα είναι ότι αυτές οι εκλογές θεωρήθηκαν μια «μάχη των φύλων», πυροδοτούμενη από σχόλια όπως αυτό του Τζέι Ντι Βανς για τις «άτεκνες κυρίες με γάτες». Εξαιτίας αυτού, αρκετοί αναλυτές προέβλεψαν ότι το χάσμα στον τρόπο με τον οποίο θα ψήφιζαν τα δύο φύλα θα μπορούσε να φτάσει σε επίπεδο-ρεκόρ, καθώς οι γυναίκες θα συσπειρώνονταν υπέρ της Χάρις και οι άνδρες υπέρ του Τραμπ.

Είναι πολύ νωρίς για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, σημειώνει ο Economist. Είναι σαφές, όμως, ότι η ελπίδα των Δημοκρατικών να κινητοποιήσουν τις γυναίκες σε πρωτοφανείς αριθμούς δεν υλοποιήθηκε. Σύμφωνα με πρώιμους υπολογισμούς, οι γυναίκες δεν αποτέλεσαν μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος από ό,τι το 2020, και υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία μέχρι στιγμής που να υποδηλώνουν ότι το χάσμα των φύλων διευρύνθηκε. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλά που υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες στράφηκαν στον Τραμπ. Οταν το 2020 περίπου το 55% των γυναικών συνολικά ψήφισε τον Μπάιντεν, το 2024 το μερίδιο της Χάρις μειώθηκε στο 53%.

Φαίνεται ότι μία από τις λίγες ομάδες στις οποίες η Χάρις κέρδισε έδαφος σε σύγκριση με τον Τζο Μπάιντεν το 2020 ήταν οι λευκές γυναίκες με πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η υποστήριξή της μεταξύ των μαύρων γυναικών παρέμεινε σταθερή, ενώ υποχώρησε μεταξύ των ισπανόφωνων γυναικών. Οπως και το 2020, η πλειοψηφία των λευκών γυναικών φαίνεται να ψήφισε τον Τραμπ. Εν τω μεταξύ, το προβάδισμα του Τραμπ μεταξύ των λευκών ανδρών δεν φαίνεται να έχει αυξηθεί, αλλά είδε σημαντική αύξηση μεταξύ ισπανόφωνων και νεαρών μαύρων ανδρών.

Στην τελική ευθεία των εκλογών, ο Τραμπ και η Χάρις φλέρταραν ενεργά με τους νέους άνδρες και τις νεαρές γυναίκες, αντίστοιχα. Ο Economist υπενθυμίζει ότιν πριν από την 5η Νοεμβρίου, οι δημοσκόποι ήταν διχασμένοι σχετικά με το πόσο βάρος έπρεπε να δώσουν στην ιδέα ότι οι νέοι άνδρες και γυναίκες θα μπορούσαν να αποφασίσουν με βάση το φύλο του υποψηφίου. Τα άτομα αυτής της γενιάς είναι πιο πιθανό να πουν ψέματα σε αγαπημένα πρόσωπα για την ψήφο τους, επομένως είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πόσο ειλικρινείς είναι με τους δημοσκόπους. Τα πρώτα στοιχεία των exit polls δίνουν μια μεικτή εικόνα και είναι πολύ νωρίς για να διαπιστωθεί εάν διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων της Gen Z. Περίπου οι μισοί ψήφισαν τη Χάρις, αλλά ο Τραμπ κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα παράπονα μεγάλων τμημάτων αυτής της ηλικιακής ομάδας.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι οι (σχετικά) νέοι δεν έσωσαν τη Χάρις, καταλήγει ο Economist. Το ακριβώς αντίθετο. Μεταξύ των κάτω των 45 ετών, η στροφή προς τον Τραμπ ήταν παρόμοια μεταξύ των ανδρών και των γυναικών και πολύ μεγαλύτερη από την πολύ οριακή μετατόπιση στους άνω των 45 ετών. Οι νέοι είναι η ομάδα που έχει μετατοπιστεί περισσότερο, ανεξαρτήτως φύλου ή φυλής. Για ένα κόμμα όπως οι Δημοκρατικοί, που ήλπιζε να δημιουργήσει σεισμό τόσο στις γυναίκες όσο και στη νεολαία, αυτό είναι απόλυτα καταδικαστικό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News