Έχω πάει για κούρεμα. Ο Γιώργος, καθώς ξέρει με τι ασχολούμαι, με ρωτάει για το Chaos, το υπερ-σούπερ-ντούπερ-ούλτρα εξωτικό, ελληνικό αυτοκίνητο που όλο και ακούει αλλά δεν βλέπει. Δεν έχει άδικο. Κάποια επτά χρόνια έχουν περάσει από τότε που το κοινό στην ημεδαπή άκουσε για πρώτη φορά το ασύλληπτα μεγαλεπήβολο εγχείρημα από τον δημιουργό του.

Έκτοτε, από αναβολή σε αναβολή, από μυστικότητα σε θεωρία συνωμοσίας και από σχόλια του διαδικτύου που κυμαίνονται από ελπιδοφόρο θαυμασμό μέχρι επαχθή σαρκασμό, ουδείς το έχει δει – τουλάχιστον να κινείται.

Κλεισμένος μέσα στο εργαστήριό του, όπως λέει ο ίδιος ο Γ. Πανόπουλος, από τις πέντε τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ, όπως διαβάζω, δηλώνει πως είναι έτοιμος για την τελική ευθεία. Με λυμένα σε μεγάλο βαθμό, πλέον, τα τεχνικά προβλήματα, υποστηρίζει πως εντός του 2025 θα δούμε το Chaos να κάνει δοκιμές επί ελληνικού εδάφους. Τώρα τι σόι δοκιμές θα είναι αυτές αφ ης στιγμής η χώρα κατασκευάζει με το ζόρι ποδήλατα και έχει μνήμες από αποτυχημένες απόπειρες συναρμολόγησης στο μακρινό παρελθόν, χωρίς αεροδυναμικές σήραγγες, χωρίς εξελιγμένη τεχνολογία εγκαταστάσεων και χωρίς να γραφτούν χιλιάδες χιλιόμετρα σε Αρκτικούς Κύκλους και καλιφορνέζικες Κοιλάδες του Θανάτου, είναι ένα άλλο θέμα.

Με εξαίρεση ελάχιστους Έλληνες κατασκευαστές οχημάτων (τελείως άλλου τύπου και απολύτως basic), είναι απορίας άξιον πως ένα ούλτρα-υπέρ-αυτοκίνητο που θα αποδίδει, όπως υποστηρίζεται, από 2.049 έως 3.065 ίππους, με θεωρητική τελική ταχύτητα 500 χλμ/ώ., με επιδόσεις που θα ζηλεύουν τα μονοθέσια της Formula 1 και που θα κοστίζει από €5,5 εκατ. έως €12,4 εκατ. δεν έχει συγκεντρώσει ακόμη όλο το παγκόσμιο δημοσιογραφικό και ερευνητικό σύμπαν έξω από τις πόρτες της επιχείρησης.

Φυσικά, ο Γιώργος (σ.σ. ο κουρέας) θέλει να ελπίζει. Χαμογελά καθώς έντεχνα σαν άλλος ψαλιδοχέρης κάνει τα κουμάντα του επί του τριχωτού της κεφαλής. Έχει τα δίκια του. Ξανά. Η ιδέα είναι τόσο μεγαλειώδης, σαν το μήνυμα της ελληνικής επανάστασης, ενθουσιώδης σαν την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το ’87, ανέλπιστη σαν την κούπα του Euro το 2004 με την κεφαλιά του Χαριστέα. «Και αν»; Ναι, είναι αυτό το «και αν;». Αν (ή μάλλον με μπόλικα φωνήεντα) θα είναι η έκπληξη. Αν θα είναι η μεγάλη ανατροπή, το πιο ιστορικό «γκολ» των τελευταίων δεκαετιών στην αυτοκίνηση.

Διότι αν η Ferrari, η McLaren, η Porsche, ο Παγκάνι, η Bugatti, η Lamborghini και ό,τι άλλο κινείται στη σφαίρα του εξωτικού χρειάστηκαν δεκαετίες γνώσης, αγωνιστικής εμπλοκής, εκατοντάδων εξειδικευμένων μηχανολόγων, δοκιμές επί δοκιμών και προϋπολογισμούς ισοδύναμους με το ελληνικό ακαθάριστο προϊόν, το να βγει στο δρόμο και να ανταποκριθεί στις ήδη διαψευσθείσες επί μακρόν προσδοκίες ένα ελληνικό «διαστημόπλοιο» κατασκευασμένο κατά το πλείστον από τρισδιάστατο εκτυπωτή, θα είναι η είδηση της δεκαετίας. Μαζί και ένας μείζον ηρωισμός – ένεκα η μέρα.

Πληρώνω στο ταμείο, φεύγω. «Ρε συ, λες;». Να ένας  τζόγος με υψηλή απόδοση για το ’25, τώρα που οι στοιχηματικές έγιναν πιο πολλές κι απ΄τα περίπτερα. Μέχρι τότε η θεωρία του Chaos θα πλανάται στην ελληνική ατμόσφαιρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News