Από τον Πολύγυρο Χαλικιδικής, όπου γεννήθηκε και ζει μέχρι σήμερα, μέχρι τις ειδικές διαδρομές του κόσμου, ο 40χρονος φωτογράφος Νίκος Κατίκης σπούδασε αρχιτεκτονική και εργάστηκε κάποια χρόνια ως αρχιτέκτονας, μέχρι να στραφεί εξολοκλήρου στη μάχιμη φωτογραφία, το 2009. Από το 2013 ίδρυσε το δικό του φωτογραφικό πρακτορείο και η ζωή του όλη είναι να βρίσκεται με μια φωτογραφική μηχανή στον «πόλεμο» του WRC.

Όπως λέει ο ίδιος ο Νίκος Κατίκης για τη βραβευμένη φωτό της χρονιάς από τους επισκέπτες του WRC.com, «η σημαία ήταν εκεί, ο ντόπιος με το άλογο επίσης (κάθε χρόνο είναι στο ίδιο σημείο καθώς φαίνεται πως του αρέσει η δημοσιότητα), το αυτοκίνητο θα περνούσε έτσι κι αλλιώς. Τύχη είναι ότι ο οδηγός χάνει την αγωνιστική γραμμή και ότι το ελικόπτερο περνάει ακριβώς από πίσω βιντεοσκοπώντας τον αγώνα. Κατά τα λοιπά εγώ απλά πάτησα το κουμπί». Και συνεχίζει σεμνά λέγοντας πως «θεωρώ ότι είναι περισσότερο αποτέλεσμα τού ”στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή”, παρά αποτέλεσμα ικανότητας ή ταλέντου».

Ποιες είναι οι δυσκολίες; 
Οι δυσκολίες είναι αρκετές. Κυρίως λόγω της εθνικότητάς μου. Είναι δύσκολο για έναν Έλληνα να δικτυωθεί και να βρει τρόπο να εξελιχθεί μέσα σε έναν τέτοιο χώρο – ακόμα και αν το ταλέντο υπάρχει. Από την εμπιστοσύνη που μπορεί να σου δείξει ένας Κεντροευρωπαίος μέχρι τον τρόπο και το κόστος μετακίνησης, όλα είναι πιο δύσκολα αν είσαι από την Ελλάδα – και όχι για παράδειγμα από τη Γαλλία ή τη Γερμανία

Ποιες είναι μερικές στιγμές που σας έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη;
Είναι πολλές στιγμές αλλά όχι κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Ίσως ο πρώτος μου αγώνας ως διαπιστευμένος φωτογράφος το 2013, στο Μόντε Κάρλο. Ή η παρουσία μου στον αγώνα του Ντακάρ, το 2018. Γενικά θα ‘λεγα οι πολλές μικρές στιγμές, η παρέα με συναδέλφους, οι συζητήσεις πάνω σε ένα βράχο ή στη μέση της ερήμου. Η περιπέτεια που ζει ένας φωτογράφος ράλι κάθε φορά που μπαίνει στο αυτοκίνητό του και οδηγεί για πολλά χιλιόμετρα, πριν ακόμα χαράξει, προκειμένου να βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος.

WRC ή F1;
100 WRC, αν και κάποια στιγμή θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου και στην F1.

Υπήρξαν κάποιοι φωτογράφοι που θεωρήσατε πρότυπα;
Πρότυπό μου είναι κάθε φωτογράφος που έκανε την ίδια δουλειά που κάνω εγώ τώρα πριν 30 ή 40 χρόνια. Τότε που δεν υπήρχαν GPS, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, δεν υπήρχαν τόσο οργανωμένες μετακινήσεις από κράτος σε κράτος. Τότε που δεν υπήρχε καν ψηφιακή φωτογραφία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άσχετα από την ποιότητα και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, όλοι αυτοί οι άνθρωποι-επαγγελματίες μπορούν να θεωρηθούν ήρωες και πρότυπα.

Ποιοι οδηγοί σάς έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο φωτογραφίζοντάς τους;
Από άποψη θεάματος όλοι πάνω-κάτω μού δίνουν το ίδιο feeling. Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι πως αναδεικνύουν την ισχυρή τους προσωπικότητα κάποιοι οδηγοί όταν προσπαθείς να έρθεις κοντά τους, να φωτογραφίσεις ένα πορτρέτο τους, μια έκφρασή τους, ένα συναίσθημα τους. Τέτοιοι μπορώ να πω ότι είναι μόνο οι πρωταθλητές.

Ποιον αγώνα χαίρεστε να φωτογραφίζετε; Ποιον δε συμπαθείτε;
Μου αρέσουν ιδιαίτερα οι χειμερινοί και φθινοπωρινοί αγώνες. Μόντε Κάρλο, Σουηδία, Βρετανία. Έχει να κάνει με το φως και τα χρώματα θεωρώ. Απ’ την άλλη, δε μου αρέσει ένας αγώνας, όταν επαναλαμβάνεται με το ίδιο φορμάτ για δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια. Πάντα θέλω καινούριες εικόνες, να εξερευνήσω και να απαθανατίσω.

Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν έναν επαγγελματία φωτογράφο; 
Σίγουρα. Η ψηφιακή φωτογραφία σε βοηθάει να διορθώσεις άμεσα ό,τι δε σου αρέσει. Οι υπολογιστές, τα GPS, οι κάθε είδους μικροσυσκευές (σκληροί δίσκοι, card readers κλπ), κάνουν τη δουλειά σου απλούστερη και πιο γρήγορη. Όπως σε κάθε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα, έτσι και στη φωτογραφία η εξέλιξη της τεχνολογίας βοηθάει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ποια είναι η αγαπημένη σας κάμερα και γιατί;
Δε θα μιλήσω για μοντέλα και μάρκες φωτογραφικών μηχανών. Όλες πάνω-κάτω έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Επίσης, ανάλογα με το κόστος τους κάνουν, αντίστοιχα, και τη δουλειά τους. Έχω στην κατοχή μου όμως μία κάμερα η οποία είναι ξεχωριστή για μένα από συναισθηματική άποψη. Είναι η κάμερα που την είχα αγοράσει μεταχειρισμένη από τον αείμνηστο Γιάννη Μπεχράκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News