Τι αποκόμισε ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αφού συνομίλησε για περισσότερο από δύο ώρες με τον ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν; «Σχεδόν τίποτα», κρίνει ο Economist, πέρα από «ένα χαστούκι που μόνον ένας άνθρωπος κυριευμένος από αμέριστο θράσος θα μπορούσε να προσποιηθεί πως επρόκειτο για νίκη».

Μια εβδομάδα νωρίτερα αμερικανοί και ουκρανοί διαπραγματευτές είχαν καταφέρει να καταλήξουν σε συμφωνία για εκεχειρία 30 ημερών, έπειτα από τρία και πλέον χρόνια πολέμου. Ο Τραμπ είχε δηλώσει πως εάν η Μόσχα δεν συναινούσε στην πρόταση, θα μπορούσε να την εξαναγκάσει να την αποδεχτεί, επιβάλλοντας νέες βαριές  κυρώσεις. Συνομιλώντας, όμως, με τον Πούτιν, οπισθοχώρησε τόσο που ακόμη και ο Μπόρις Τζόνσον, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας και θαυμαστής του 47ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, είπε πως ο Πούτιν «μας περιγελά».

Αντί για μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, ο επικεφαλής του Κρεμλίνου πρότεινε μόνο να σταματήσουν εκατέρωθεν οι επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές, ένα πεδίο δράσης στο οποίο οι Ουκρανοί είχαν καταφέρει ισχυρά πλήγματα στον εχθρό. Για οποιαδήποτε περαιτέρω εξέλιξη η Ουκρανία θα πρέπει να αποδεχθεί, όπως απαιτεί η Μόσχα, την οριστική διακοπή κάθε στρατιωτικής βοήθειας από το εξωτερικό, καθώς και τον τερματισμό της στρατολόγησης/εκπαίδευσης νέων μαχητών. Ο Πούτιν επιζητεί επίσης την «εξάλειψη των βαθύτερων αιτίων της κρίσης», δηλαδή την εξαφάνιση της Ουκρανίας ως ανεξάρτητου κράτους.

«Αυτά δεν είναι λόγια ενός ανθρώπου που είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί» γράφει ο Economist. «Οι αισιόδοξοι μπορεί να νιώσουν κάποια ανακούφιση. Η παύση των επιθέσεων σε ενεργειακούς στόχους, η οποία συμφωνήθηκε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας με τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, είναι μια μικρή πρόοδος».

Ο Τραμπ πρότεινε επίσης οι πυρηνικοί σταθμοί της Ουκρανίας να περάσουν στην ιδιοκτησία των ΗΠΑ (δήθεν) για την προστασία τους. Σημείωσε ακόμη ότι θα φροντίσει να φτάσουν στην Ουκρανία μερικές συστοιχίες πυραύλων Patriot από την Ευρώπη, ενώ απέφυγε, τουλάχιστον δημοσίως, να υποστηρίξει τις σκληρότερες απαιτήσεις του ρώσου προέδρου.

Οσο για τη συνέχεια, «ο κίνδυνος επίκειται», προειδοποιεί ο έγκριτος και πάντα μετρημένος Economist. «Ο Πούτιν θέλει να κάνει τον αμερικανό πρόεδρο να πιστέψει ότι, ως πολιτικοί, έχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουν από το να τσακώνονται για έναν εγκαταλελειμμένο τόπο όπως η Ουκρανία. Χωρίς την Ουκρανία να φράζει τον δρόμο, η Ρωσία και η Αμερική μπορούν να καταφέρουν σχεδόν τα πάντα μαζί».

Η Μόσχα θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συμβάλει στην επίλυση των κρίσεων στη Μέση Ανατολή και παραπέρα, ενδεχομένως ασκώντας πίεση στο σύμμαχο Ιράν να εγκαταλείψει τα όποια σχέδιά του για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Οι Αμερικανοί θα μπορούσαν επίσης να επενδύσουν σε ρωσικές εταιρείες που πραγματοποιούν έρευνες για φυσικό αέριο στην Αρκτική.

Αν συνέβαιναν αυτά, ο Λευκός Οίκος θα προέβαινε στην άρση των κυρώσεων και η Ρωσία θα επέστρεφε στην Ομάδα των Επτά (G7). Και αν ο Τραμπ κατάφερνε να αποσπάσει από την αγκαλιά του Πεκίνου τη Μόσχα, τερματίζοντας την «άνευ ορίων» συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, θα αποτρεπόταν και ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, μια διαρκής ανησυχία του αμερικανού προέδρου.

Σύμφωνα με τον Economist, όμως, «όλα αυτά είναι μια φαντασίωση που έχει σχεδιαστεί ώστε να δελεαστεί ο Τραμπ και να δώσει στον Πούτιν αυτό που θέλει στην Ουκρανία, με αντάλλαγμα κενές υποσχέσεις». Γιατί στην πραγματικότητα η Ρωσία εξαρτάται σήμερα από την Κίνα περισσότερο από όσο θα μπορούσε να εξαρτάται ποτέ από την Αμερική, άρα δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από αυτήν.

Οσο για τη Μέση Ανατολή, η επιρροή της Ρωσίας στο Ιράν είναι περιορισμένη. Αλλωστε η οικονομία της Ρωσίας είναι μικρότερη από την οικονομία της Ιταλίας, ενώ υπόκειται και στις ιδιοτροπίες ενός δεσπότη, επομένως οι επιχειρηματικές ευκαιρίες είναι ελάχιστες.

«Αντιθέτως, εάν κυνηγώντας αυτή τη χίμαιρα ο Τραμπ μετριάσει την πίεση που έχει ασκήσει η Δύση στη Ρωσία, η Αμερική θα χάσει». Καταρχάς, θα απομακρυνθεί περισσότερο από την Ευρώπη, η οποία δεν πρόκειται να ακολουθήσει τον Τραμπ. Η Ουκρανία θα αποσταθεροποιηθεί πλήρως, αυξάνοντας τους κινδύνους για ολόκληρη την ήπειρο. Οι συμμαχίες και οι αξίες που οι ΗΠΑ υπερασπίζονταν επί δεκαετίες θα υποβαθμιστούν και, ως εκ τούτου, η ίδια η Αμερική θα απολέσει μέρος της ισχύος της.

Ο Τραμπ μπορεί να ενδιαφέρεται ελάχιστα για όλα αυτά. Ωστόσο σίγουρα θα τον προβληματίζει ο κίνδυνος να φανεί αδύναμος στα μάτια όλου του κόσμου, όπως φάνηκε ο Τζο Μπάιντεν όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το Αφγανιστάν και εισήλθαν θριαμβευτικά στην Καμπούλ.

Καθώς ο Τραμπ μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Πούτιν, κατέρρεε η εκεχειρία στη Γάζα, που είχε επιτευχθεί με μεσολάβηση του Τραμπ, με τους Ισραηλινούς να βάλλουν εκ νέου ανηλεώς κατά των άμοιρων Παλαιστινίων. «Το προσωπικό στυλ διπλωματίας του  Τραμπ μπορεί να συμβάλει στο σπάσιμο του πάγου, αλλά η ειρηνευτική διαδικασία φαίνεται πολύ εξαντλητική και λεπτομερής για να τη φέρει εις πέρας» αποφαίνεται ο Economist.

Αναφερθείς στο περιεχόμενο της συνομιλίας των δύο προέδρων, ο Λευκός Οίκος έκανε λόγο για «τεράστιες οικονομικές συμφωνίες και γεωπολιτική σταθερότητα» αφού επιτευχθεί η ειρήνη. «Είναι ξεκάθαρο τι θέλει ο Πούτιν. Το περίεργο είναι ότι ο Τραμπ δείχνει τόσο έτοιμος να του το δώσει» σχολιάζουν οι Βρετανοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News