«Ο 21ος αιώνας ήταν συνεχής καταστροφή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αφού μια σειρά αποτυχημένων στρατιωτικών επεμβάσεων κατέστρεψαν τη φήμη της χώρας» — οι αναλυτές του αμερικανικού  Foreign Policy είναι αρκετά σκληροί με τα λάθη της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ίσως επειδή σήμερα άλλος παίζει τον κακό, «τον ρόλο του απερίσκεπτου ξένου εισβολέα», η Ρωσία δηλαδή, και οι ΗΠΑ «βοηθούν το θύμα να αντισταθεί». Η αντίθεση με τη Ρωσία είναι εντυπωσιακή, έγραψε το Foreign Policy.

Θεωρώντας περίπου δεδομένη τη νίκη των ουκρανικών δυνάμεων στον πόλεμο — επειδή «ο Πούτιν διαθέτει μόνο κακές επιλογές, άρα θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο»–, το Foreign Policy ασχολήθηκε με τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν οι ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική μετά τον πόλεμο. Θα τις αναφέρουμε παρακάτω αναλυτικά, όμως πρώτα ας δούμε ποιες κατά την ανάλυση του Foreign Policy είναι αυτές οι κακές επιλογές του Πούτιν.

Να τι έγραψε: «Αν ο Πούτιν αποφασίσει να εξέλθει από τη σύγκρουση, θα εξοργίσει τα ρωσικά γεράκια. Αν κινητοποιήσει όλους τους εθνικούς πόρους, θα εξοργίσει τη σιωπηλή πλειοψηφία. Αν χρησιμοποιήσει πυρηνικά, θα εξοργίσει όλον τον κόσμο». Συμπέρασμα: «Ο Πούτιν θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο μέχρις ότου εξασθενίσει η Δυτική υποστήριξη στην Ουκρανία».

Το Foreign Policy σημείωσε ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν δεν είχε ακολουθηθεί η πολιτική της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, κάτι που πολλοί ειδικοί της γεωπολιτικής είχαν επισημάνει ως επικίνδυνο ρίσκο. Αλλά αυτά έγιναν και ανήκουν στο παρελθόν. Το μέλλον έχει σημασία. Η μεταποοεμική κατάσταση, εφ’ όσον τα πράγματα εξελιχθούν νικηφόρα για τη Δύση στην Ουκρανία, πρέπει να δομηθεί από τις ΗΠΑ με σύνεση και φειδώ.

«Είναι ριψοκίνδυνο να αγνοούμε αυτά που άλλες μεγάλες δυνάμεις, δικαίως ή αδίκως, θεωρούν ζωτικά συμφέροντά τους. Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να αποφύγουμε για να αποτρέψουμε τη σπατάλη των καρπών της νίκης; Την τελευταία φορά που οι ΗΠΑ κέρδισαν μια μεγάλη γεωστρατηγική νίκη, δηλαδή με την ειρηνική κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, υπέκυψαν στην αλαζονεία και σπατάλησαν την ευκαιρία να οικοδομήσουν έναν πιο σταθερό και ειρηνικό κόσμο».

Και οι προειδοποιήσεις του Foreign Policy συνεχίστηκαν: «Η νίκη στην Ουκρανία δεν θα φέρει τις ΗΠΑ σε θέση να αναδιαμορφώσουν την παγκόσμια τάξη όπως θέλουν. Αυτός ο στόχος δεν εξυπηρετείται στις σημερινές συνθήκες της ανόδου της Κίνας, της οικονομικής ευθραυστότητας της Ευρώπης και της αμφίθυμης στάσης πολλών αναπτυσσόμενων χωρών απέναντι στις ΗΠΑ. Αν οι Αμερικανοί πολιτικοί βλέπουν τη νίκη στην Ουκρανία ως νέα ευκαιρία για παγκόσμια φιλελεύθερη σταυροφορία, είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν ξανά».

Επικεντρώνοντας στη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, το Foreign Policy θύμισε ότι άλλοτε υπήρξε «αποτελεσματικό εργαλείο» και άλλοτε «χρησιμοποιήθηκε για την ανατροπή ξένων κυβερνήσεων με σκοπό την επιβολή δημοκρατίας διά των όπλων», κυρίως όταν οι Αμερικανοί «δεν είχαν αξιόπιστους ντόπιους εταίρους». Το συμπέρασμά του σαφές: «Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι πιο επιτυχημένη όταν βάζει τη διπλωματία πάνω από όλα. Αντίθετα, αποτυγχάνει όταν διαπραγματεύεται με βάση το take it or leave it, δηλαδή θέτοντας τελεσίγραφα, αυστηροποιώντας κυρώσεις και απορρίπτοντας αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς».

Με το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, η Ουάσινγκτον οφείλει να έχει έτοιμη μια λίστα προτεραιοτήτων για τα παγκόσμια ζητήματα — της τη δίνει έτοιμη ο Στίβεν Ουόλτ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ: «Πρώτον, αποφυγή της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής. Δεύτερον, ισορροπημένη συμμετοχή της Κίνας. Τρίτον, παρεμπόδιση του Ιράν όσον αφορά την απόκτηση πυρηνικής βόμβας. Τέταρτον, προετοιμασία του κόσμου για την επόμενη πανδημία». Για να επιτευχθούν αυτοί οι ζωτικοί στόχοι είναι απαραίτητο «να αποφύγουμε τις δονκιχωτικές σταυροφορίες», έγραψε το Foreign Policy. «Κανείς δεν θα μπορέσει να αποτρέψει τα ουκρανικά γεράκια από το να πανηγυρίσουν τη νίκη, είναι όμως σημαντικό να τους αποτρέψουμε από το να οδηγήσουν τη Δύση στην επανάληψη λαθών του παρελθόντος».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News