Επιτέλους Κυριακή! Η εβδομάδα είχε εντάσεις, προβλήματα, αλλαγές. Εκτός από μερικές διαδρομές στην πισίνα του κολυμβητηρίου, το μόνο που με ξεκουράζει είναι η τηλεόραση. Κάθομαι στον καναπέ. Βάζω τα πόδια στο τραπεζάκι. Την ανοίγω, προβαίνω σ’ ένα ζάπινγκ και καταλήγω –συνήθως– στο κανάλι που θα έχει κάτι ανάλαφρο να δω.

Πρώτο, δεύτερο κουμπί, τρίτο… Και να! Ενας ωραίος νεαρός τύπος σε μια σκηνή κάτι περιγράφει και όλοι από κάτω γελάνε. Πατάω το volume. Δεν ακούω τίποτα. Ελααα! Η ένταση έχει φτάσει στο 25. Ξαναπατάω. Δυνάμωσε σε παρακαλώ! Δεν ακούω. Τίποτα. Ο κόσμος εκεί γελάει και θέλω να ακούσω τι λέει ο τύπος. Στο τέρμα το volume. Νεκρική σιγή. Εκνευρίζομαι. Κοιτάω τα χείλη του. Προσπαθώ να καταλάβω τι λέει. Δεν καταλαβαίνω.

Χάλασε η τηλεόραση; Εχω λίγους μήνες που την πήρα. Σκέψεις γρήγορες και χαοτικές. Αυτές που γεννιούνται και πεθαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου αλλά είναι άπειρες: έχω κρατήσει την απόδειξη για να ισχύει η εγγύηση; Κι αν ναι, που την έχω βάλει; Και αν δεν μου την αλλάξουν; Και αν μου την αλλάξουν αλλά μου τη φέρουν μετά από μέρες; Και τι θα κάνω εγώ στο σπίτι; Σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου και σε αναμέτρηση ταχύτητας με τις σκέψεις, πειράζω τα καλώδια της τηλεόρασης, την κεραία, ταρακουνάω τη συσκευή. Ελεος ρε φίλε! Θέλω να ακούσω! Μέχρι να καθίσω ξανά στον καναπέ και να ξαναπιάσω το τηλεκοντρόλ στο χέρι για μια ύστατη προσπάθεια να δυναμώσω την ένταση της φωνής, ο νεαρός έχει κάνει υπόκλιση και το κοινό, με απίστευτα γέλια, τον αποθεώνει. Αι σιχτίρ! Αλλάζω κανάλι.

Και ξαφνικά, ξεκουφαίνομαι! Η ένταση είχε πάει στο 60 και στο σήριαλ που έπαιζε, οι φωνές των πρωταγωνιστών χτυπούσαν στο τύμπανό μου.

Τι έγινε ρε παιδιά;

Η απάντηση ήρθε και αυτή αυτομάτως, όπως όλες οι σκέψεις που προηγήθηκαν σαν αστραπή. Η τηλεόραση ήταν μια χαρά, το τηλεκοντρόλ λειτουργούσε θαυμάσια. Αυτό που συνέβη είναι ότι το βίντεο με τον νεαρό άνδρα στη σκηνή είχε κανονικότατο ήχο. Απλώς εκείνος δεν μιλούσε. Και τότε πώς τον καταλάβαιναν οι θεατές; Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά οι κινήσεις με τα χέρια του ήταν στη νοηματική γλώσσα –και όχι κομμάτι από θεατρικό σκετς. Ο ηθοποιός ήταν κωφός και το κοινό που απευθυνόταν ήταν, επίσης, κωφό.

Νέες σκέψεις στο μυαλό…

Αν εγώ εκνευρίστηκα τόσο που δεν καταλάβαινα τι έλεγε κάποιος στην τηλεόραση, αν ένιωσα πανικό που δεν άκουγα κάποιον που κουνιόταν ολόκληρος, αν μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι που δεν καταλάβαινα τι γινόταν, πώς να αισθάνεται άραγε ένας άνθρωπος που έχει προβλήματα ακοής και προσπαθεί να ζήσει μέσα σε έναν κόσμο που είναι φτιαγμένος μόνο για εκείνους που ακούν;

Τα Ατομα με Αναπηρία αντιμετωπίζουν αναρίθμητες προκλήσεις στην καθημερινότητά τους. Από τα απροσπέλαστα πεζοδρόμια μέχρι τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών σε έναν ιδιωτικό ή δημόσιο Οργανισμό. Αλήθεια… Πώς είναι να ζεις σε έναν κόσμο που δεν μιλάει τη γλώσσα σου; Πώς θα συνεννοηθείς με τον υπάλληλο στο ταμείο, πώς θα θέσεις τις ερωτήσεις, τις απορίες σου γι’ αυτό που αγόρασες και δεν ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις; Και αν καταλάβει ο πωλητής, θα είναι σε θέση με τη σειρά του να σου εξηγήσει;

Περίπλοκα ζητήματα που, όμως, αφορούν την καθημερινότητα. Δηλαδή όλη τη ζωή.

Αυτά τα ερωτήματα θέτει και η νέα καμπάνια της ΔΕΗ, με έναν ευρηματικό τρόπο και μια διαφήμιση που όσοι δεν μιλάνε την ελληνική νοηματική γλώσσα, δεν μπορούν, εκ πρώτης, να καταλάβουν. Γιατί αυτό έβλεπα. Το υπέροχο spot της Εταιρείας Ηλεκτρικού Ρεύματος που με έβαζε στον κόσμο των κωφών. Και έτσι –έστω για λίγο– ένιωσα στο πετσί μου τι θα πει να μιλάνε αλλά να μην ακούς, να μιλάς και να μην σε ακούνε, να προσπαθείς να επικοινωνήσεις και να είναι αδύνατον.

Αυτά που οι ακούοντες θεωρούν δεδομένα, για κάποιους συνανθρώπους μας, δεν είναι.

Αυτό ακριβώς αναδεικνύει η διαφήμιση της ΔΕΗ, που είναι διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει, καθώς χρησιμοποιεί τη νοηματική ως γλώσσα επικοινωνίας. Οι ακούοντες δεν καταλαβαίνουν πολλά και… κάπως έτσι καταλαβαίνουν πως είναι να είσαι αποκλεισμένος από την επικοινωνία.

Πρωταγωνιστής στη διαφημιστική ταινία ο κωφός ηθοποιός και stand-up comedian Πάνος Κατσής και το κοινό στην διαφορετική αυτή παράσταση, επίσης, άτομα από την κοινότητα των κωφών.

Μια πραγματικότητα που η ΔΕΗ έρχεται να αλλάξει με την υπηρεσία «Εξυπηρέτηση για όλους» (serviceforall.dei.gr) για ανθρώπους με προβλήματα ακοής που μπορούν πλέον να επικοινωνήσουν μέσω τριμερούς βιντεοκλήσης με παρουσία διερμηνέα και δυνατότητα προβολής υπότιτλων.

Μια υπηρεσία που δίνει ένα ισχυρό και σαφές μήνυμα: πώς όλοι πρέπει να έχουμε ισότιμη πρόσβαση στην εξυπηρέτηση και την επικοινωνία.

Αυτή η διαφήμιση μπορεί να μην είναι για όλους. Κι όμως μας αφορά όλους.

Γιατί η εποχή μάς θέλει όλους μαζί και για να είμαστε μαζί χρειαζόμαστε τις ίδιες ευκαιρίες, τα ίδια εργαλεία, ισότιμη προσβασιμότητα. Και τότε –και μόνο τότε– η ζωή θα είναι δίκαιη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News