Τη ζύμωση που προηγήθηκε, βαθιά και με αντιδράσεις, μπορείτε να τη διαβάσετε στο σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 6 Μαρτίου. Το πράγμα φαινόταν ότι δεν θα ήταν και τόσο απλό. Και, βέβαια, όπως έχουμε ξαναγράψει, αυτό που θα δρομολογούνταν, μοιραία, θα έπαιρνε φαλάγγι και τα υβριδικά, τα οποία αποτελούν μια ενδιάμεση λύση (μεταξύ θερμικών και ηλεκτρικών) και στα οποία, στο κάτω-κάτω, σημαντικό μέρος των αγοραστών έχει δείξει την εμπιστοσύνη του και έχει ακουμπήσει τα ωραία του λεφτά.

Από την άλλη, κατασκευαστές όπως, για παράδειγμα, η Volvo, που στρέφεται ολοκληρωτικά προς τα EV, διατυπώνουν αντιδράσεις για την ανατροπή, υποστηρίζοντας ότι το νέο σκηνικό είναι ικανό να δυναμιτίσει το πλάνο που μέχρι πρότινος θεωρούνταν τελική υπόθεση.

Οπως και να ’χει, η μεγάλη αυτοκινητική δύναμη της Γερμανίας πέτυχε να συνάψει συμφωνία με την ΕΕ για την πώληση καινούργιων αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης και μετά το έτος-σταθμό του 2035. Η συμφωνία ορίζει τώρα πως θα υπάρχει αυτή η δυνατότητα εφόσον θα κινούνται με τα λεγόμενα eFuels, δηλαδή συνθετικά καύσιμα που θα είναι κλιματικά ουδέτερα. O αντιπρόεδρος της ΕΕ, Φρανς Τίμερμανς, το δήλωσε στο λογαριασμό του στο Τwitter: «Καταλήξαμε σε μια συμφωνία με τη Γερμανία για τη μελλοντική χρήση των eFuels στα αυτοκίνητα».

We have found an agreement with Germany on the future use of efuels in cars.

We will work now on getting the CO2-standards for cars regulation adopted as soon as possible, and the Commission will follow-up swiftly with the necessary legal steps to implement recital 11.

— Frans Timmermans (@TimmermansEU) March 25, 2023

Η λεπτομέρεια βέβαια είναι ότι μέρος τους παράγεται από άνθρακα που είναι άφθονος στην Ευρώπη, πόσο μάλλον τώρα που Ρωσία και Κίνα έχουν τα αποθέματα πετρελαίου αλλά είναι «απέναντι». Οσο για το επόμενο ερώτημα, το πόσο θα κοστίζουν στο βενζινάδικο τα συγκεκριμένα συνθετικά καύσιμα, κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια.

Η ουσία της υπόθεσης πάντως έρχεται και σε συνέχεια των δηλώσεων του γερμανού υπουργού Μεταφορών, Φόλκερ Βίσινγκ, ο οποίος ασκούσε πίεση λέγοντας ότι «χρειαζόμαστε τα συνθετικά καύσιμα γιατί δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική ώστε να συνεχίσει να κινείται ο υπάρχον στόλος μας με έναν απόλυτα κλιματικά ουδέτερο τρόπο».

Επίσης, είχαμε σημειώσει ότι το όλο θέμα είχε προκαλέσει βαθιές διαφωνίες εντός της τρικομματικής κυβέρνησης του καγκελάριου Ολαφ Σολτς. Από τη μία, ο Βίσινγκ τασσόταν σθεναρά υπέρ της εθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας ενώ, από την άλλη, οι ευρωβουλευτές των Πρασίνων χαρακτήριζαν την κίνηση «ντροπή για τη Γερμανία».

Πλέον, με έναν κάπως πολιτικάντικο τρόπο, εμφανίζεται να «φωτογραφίζονται» τα ορυκτά καύσιμα ως ο εχθρός της υπόθεσης και όχι τα αυτοκίνητα με θερμικούς κινητήρες. Το λογικό, δηλαδή. Και η ερώτηση είναι, δηλαδή τώρα κατάλαβαν; Η απάντηση επί του πεδίου είναι ότι η Γερμανία κινεί τα νήματα της ευρωπαϊκής υπόθεσης έχοντας μια τεράστια βιομηχανία στις πλάτες της, πακτωλό επενδύσεων, άπειρα μοντέλα με κινητήρες εσωτερικής καύσης, τη νέα ενεργειακή τροπή μετά τις παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά και βλέποντας, επίσης, μια αγορά που είναι ακόμη διστακτική να πουλήσει το αυτοκίνητό της και να στραφεί ομοθυμαδόν στο ηλεκτρικό.

Οπότε, μάλλον αναγκάζεται να εμπλουτίσει τη ρότα της και θέλει να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα, καθώς οι Γερμανοί (όπως, για παράδειγμα, με τη συνεργασία μεταξύ Porsche και ExonnMobile) θέλουν να αποκτήσουν το τεχνολογικό προβάδισμα. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει πλέον σασπένς στην αυτοκίνηση;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News