Τους χωρίζουν 25 χρόνια· όμως, η σχέση της 53χρονης Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς και του 78χρονου Μάικλ Ντάγκλας διαρκεί σχεδόν 25 χρόνια. Γνωρίστηκαν το 1998 στη Γαλλία, στο φεστιβάλ αμερικανικών ταινιών της Ντοβίλ, όπου τους σύστησε ο Ντάνι ντε Βίτο, και δύο χρόνια αργότερα, μόλις βγήκε το διαζύγιο του Ντάγκλας με την πρώτη του σύζυγο Νταϊάντρα Λιούκερ, παντρεύτηκαν με μια πολυτελή τελετή στο ξενοδοχείο Plaza της Νέας Υόρκης.

«Είχα τη δυνατότητα να γίνω θηλυκός Μποντ», λέει η Ζέτα-Τζόουνς σε συνέντευξή της στην Telegraph με αφορμή τις πρόσφατες ερμηνείες της: στη σειρά «Wednesday», που μόλις ανέβηκε στο Netflix, παίζει την Μορτίτσια Ανταμς, και στη spin-off σειρά της Disney+ «National Treasure: Edge of History», που θα προβληθεί τον Δεκέμβριο, υποδύεται μια δισεκατομμυριούχο ειδική στις παρανομίες. Και ίσως δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσει το παιδικό της όνειρο.

Ενθουσιώδης και υπερκινητική, η γεννημένη στο Σουόνσι της Ουαλίας σταρ, που βραβεύτηκε με Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στο μιούζικαλ «Σικάγο» (2002), μιλάει μέσω Zoom στη Σίλια Γουόλντεν της Telegraph για τις εμπειρίες της ζωής της.

Το πλήθος των εμπειριών στις οποίες αναφέρεται περιστασιακά η σταρ μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, δεδομένου ότι εξακολουθεί να μοιάζει σαν να είναι 40άρα, γράφει στην Telegraph η Σίλια Γουόλντεν. Κόρη ενός ζαχαροπλάστη και μιας μοδίστρας, η Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς ξεκίνησε την καριέρα της σε ηλικία εννέα ετών, συμμετέχοντας στο καστ του μιούζικαλ «Ανι», στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου. Στα 15 της είχε παρατήσει το σχολείο για την υποκριτική, στα 18 πρωταγωνίστησε στο «42nd Street», επίσης του Γουέστ Εντ, και στα 22 της έπαιξε στην τηλεοπτική σειρά «The Darling Buds of May». Και λίγο αργότερα έφυγε για το Χόλιγουντ, όπου κανείς δεν ήξερε ή δεν νοιαζόταν για το ποια ήταν.

Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει πια: «Πιστεύω ότι η μαγεία των ταινιών έχει σφραγιστεί άσχημα από τη διασημότητα» λέει και προσθέτει ότι αν υπάρχει «μόνο ένα πράγμα» που ελπίζει ότι έχουν ενσταλάξει με τον Μάικλ Ντάγκλας στα παιδιά τους, τον 22χρονο Ντίλαν και τη 19χρονη Κάρις-Ζέτα, είναι ότι «η διασημότητα δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να παίζεις, να είσαι μουσικός, να έχεις μια τέχνη. Αλλά ξέρουν ότι δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά για να γίνεις διασημότητα. Στην πραγματικότητα, η κακή συμπεριφορά το κάνει δέκα φορές πιο εύκολο».

Η διασημότητα μπορεί να είναι επίσης «εξαιρετικά επικίνδυνη», λέει αναφερόμενη στο πρόσφατο αντισημιτικό παραλήρημα του Κάνιε Γουέστ. Να σημειωθεί ότι ο Μάικλ Ντάγκλας έχει εβραϊκή καταγωγή (ο πατέρας του, Κερκ Ντάγκλας, γεννήθηκε ως Ισούρ Ντανιέλοβιτς) και το ζευγάρι μεγάλωσε τα παιδιά του σύμφωνα με την εβραϊκή πίστη. «Είμαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου, ειδικά τώρα που η δημοκρατία είναι πιο ευάλωτη από ποτέ, αλλά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν στρέψει τις ακτίνες Χ σε κάθε βαθύ, σκοτεινό θυμό που ελλοχεύει· είχαμε και κάποιον στην εξουσία [στις ΗΠΑ] που φώναζε τόσο πολύ ώστε οι άνθρωποι σκέφτηκαν “Αν μπορεί να το κάνει αυτός, μπορώ κι εγώ”. Οπότε, είναι μια πολύ τρομακτική στιγμή» λέει στην Telegraph.

Τα παιδιά της μπορεί να μην ενδιαφέρονται για τη διασημότητα, αλλά, αν και απόφοιτοι του πανεπιστημίου Μπράουν, θέλουν να παίξουν, «και δεν υπάρχει περίπτωση να τους αποτρέψω, γιατί η υποκριτική ήταν το πιο εκπληκτικό πράγμα στη ζωή μου. Βγάζει τον μαζοχισμό από μέσα μου, όμως», παραδέχεται γελώντας, «Πιστεύεις ότι είμαι πολύ κακιά; Απλώς, περίμενε μέχρι το επόμενο πράγμα μου».

Το «επόμενο πράγμα» της –το «Wednesday»- είναι απίθανο να είναι χρήσιμο ως υλικό αυτοβασανισμού, γράφει η Σίλια Γουόλντεν στην Telegraph. Γυρισμένη στη Ρουμανία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η σειρά των οκτώ επεισοδίων είναι ένα απολαυστικό μακάβριο θέαμα για κάθε γονέα και παιδί που αναζητά ένα οικογενειακό θέαμα μετά το «Only Murders in the Building». Η Τζένα Ορτέγκα υποδύεται τέλεια την 13χρονη Γουένσντεϊ, η Ζέτα-Τζόουνς ως Μορτίτσια είναι ένας κωμικός θρίαμβος με βαριά φωνή και ο Λουίς Γκουσμάν κάνει έναν υπέροχα ερωτοχτυπημένο Γκομέζ Ανταμς.

Οταν μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου έπρεπε να ξεκινήσει από το μηδέν, η Ζέτα-Τζόουνς ένιωσε σαν να βρέθηκε στην αγκαλιά των θεών. «Ελπίζω να μην ακούγεται αλαζονικό, αλλά δεν είχα ποτέ το “σύνδρομο του απατεώνα” όσον αφορά την υποκριτική, γιατί δεν έχω κάνει τίποτε άλλο στη ζωή μου», λέει. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι αμφισβήτησε την εμφάνισή της. Ποτέ δεν πίστεψε ότι ήταν όμορφη. Και όμως, συμπρωταγωνίστησε στη «Μάσκα του Ζορό» (1998), με την οποία έγινε διεθνώς γνωστή, προσελκύοντας ακόμη και την προσοχή του μελλοντικού συζύγου της, ο οποίος, όπως λέει, «ερωτοχτυπήθηκε» αμέσως μόλις την είδε στην οθόνη.

Ηταν έγκυος στον γιο της όταν γύρισε το δράμα «Traffic» (2000) του Στίβεν Σόντερμπεργκ και πέρασε τον μήνα του μέλιτος προωθώντας την ταινία: «Μετά, πριν το καταλάβω, έκανα πρόβες για το “Σικάγο” και ήμουν έγκυος στην κόρη μου όταν κέρδισα το Οσκαρ μου».

Οταν γεννήθηκε η Κάρις, η ίδια αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα. «Είχα ένα αγοράκι δυόμισι ετών και ένα νεογέννητο και ένιωθα πολύ ικανοποιημένη από τη ζωή», λέει. «Σαν να μην μπορούσα να κάνω άλλες τρέλες, τις οποίες χρειάζεται κανείς για να διατηρήσει αυτό το προφίλ. Ηθελα απλώς να είμαι με τα μωρά μου, οπότε μετακομίσαμε στις Βερμούδες [από όπου ήταν η μητέρα του Ντάγκλας] και τα μεγάλωσα εκεί».

Στη διάρκεια της υπόλοιπης δεκαετίας των 30 της, η Ζέτα-Τζόουνς εργάστηκε ακατάπαυστα, πρωταγωνιστώντας σε υπερπαραγωγές όπως τα «The Terminal» (2004) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Η Συμμορία των 12» (επίσης 2004) του Σόντερμπεργκ, «Ο Θρύλος του Ζορό» (2005) και «The Rebound» (2009). Αλλά το 2010, όταν ο τότε 65χρονος σύζυγός της διαγνώστηκε με καρκίνο στον λαιμό, βγήκε ξανά από τα φώτα της δημοσιότητας, αυτή τη φορά εντελώς.

Ενώ ο Ντάγκλας υποβαλλόταν επί μήνες σε χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, η Ζέτα Τζόουνς έδινε τη δική της μάχη με τη διπολική διαταραχή τύπου ΙΙ, με επεισόδια υπερβολικής ενέργειας και ακραίας κατάθλιψης, από την οποία έπασχε για χρόνια χωρίς να το γνωρίζει κανείς, εκτός από στενούς φίλους και συγγενείς. Παρότι αποφάσισε να αποκαλύψει την κατάστασή της όταν ζήτησε ιατρική βοήθεια, το 2011, και επαινέθηκε από φιλανθρωπικά ιδρύματα ψυχικής υγείας, έκτοτε η ηθοποιός μιλάει σπάνια για αυτό· το 2013, όμως, είπε στην Telegraph, «δεν ήθελα να είμαι τόσο ανοιχτή γι’ αυτό, όσο ήμουν. Eχω μια άκαμπτη βρετανική νοοτροπία, δεν ήταν κάτι που ήθελα να διατυμπανίζω».

Αναφερόμενη στην ηλικία των 40, ομολογεί πως «έχασα πολύ χρόνο τότε προσπαθώντας να ευχαριστήσω όλους τους άλλους. Ελέγχοντας ότι όλοι οι άλλοι ήταν εντάξει, αλλά όχι ο εαυτός μου.» Μετά, υπήρχε η μητρική ενοχή, συνεχίζει. «Με τα παιδιά σου δεν έχει σημασία πόσο χρόνο είστε μαζί , υπάρχει πάντα αυτή η ενοχή όταν λείπεις. Το ένιωθα ακόμα και όταν ο άντρας μου ήταν μαζί τους. Μου έλεγαν στο τηλέφωνο “Κλαίει για σένα απόψε”», λέει αναστενάζοντας και μόνο με την ανάμνηση. «Αυτό ισχύει σε όποια δουλειά κι αν είσαι. Αλλά ξέρεις τι μισώ;» λέει μισοκλείνοντας τα μάτια της. «Το να σου λένε “πώς τα βγάζεις πέρα”, όπως το “πώς τα βγάζεις πέρα με τη δουλειά και τα παιδιά”». Επειδή κανείς δεν ρωτά ποτέ γι’ αυτό τους άντρες; «Ναι! Και αν θέλετε πραγματικά να μάθετε, είχα μια νταντά και έναν σύζυγο που δεν χρειάζεται να φεύγει και να δουλεύει 9 με 5, οπότε τυχαίνει να είμαι πολύ τυχερή… παρ’ όλα αυτά, συναισθηματικά ήταν δύσκολο», απαντά.

Το 2013, εκείνη και ο Ντάγκλας χώρισαν για λίγο, πριν τα ξαναβρούν: «Είναι αδύνατο να μην υπάρχουν σκαμπανεβάσματα όταν ζεις με τον ίδιο άνθρωπο και ξυπνάς μαζί του κάθε μέρα» λέει για τον γάμο τους. «Ξυπνάω με τον Μάικ εδώ και σχεδόν 25 χρόνια. Μου αρέσει να είμαι παντρεμένη, αλλά είναι τρελό όταν το σκέφτεσαι πραγματικά. Θα με παντρευτείς; Σίγουρα! Αλλά μετά σκέφτεσαι το πορτοφόλι Chanel για το οποίο ξόδεψες μια περιουσία και στην πραγματικότητα δεν σου αρέσει πια.  “Θα το βάλω για μεταπώληση”, λες».

Ο Ντάγκλας θα πρέπει να νιώθει… τιμημένος που τον συγκρίνουν με μια τσάντα Chanel –μια τσάντα που η γυναίκα του δεν έχει βαρεθεί ποτέ ώστε να τη… σουτάρει. Και παρόλτι η Ζέτα-Τζόουνς έχει τη δική της «γυναικεία σπηλιά» στο σπίτι τους στην κομητεία Γουεσττσέστερ, βόρεια της Νέας Υόρκης, «εξακολουθούμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί!», επιμένει.

«Περπατάμε μαζί σε ένα γήπεδο γκολφ για τέσσερις ώρες κάθε φορά. Εχουμε επίσης πολλές σοβαρές ομοιότητες. Γεννηθήκαμε την ίδια ημέρα, με διαφορά 25 ετών. Απλώς, είμαστε πολύ καλοί μεταξύ μας, σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και ποτέ δεν αισθάνομαι πραγματικά ότι είναι 25 χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Θυμάμαι τους ανθρώπους να λένε: “Οταν θα είσαι 50, αυτός θα είναι 75”», λέει, «αλλά αυτά είναι απλά μαθηματικά».

Η Ζέτα Τζόουνς είναι αισιόδοξη με την τωρινή ηλικία της, «αυτή την χρυσή εποχή», όπως την αποκαλεί. «Το πολύ σπουδαίο με τα 50 είναι ότι νιώθω πιο σίγουρη από ποτέ για αυτά που θέλω να κάνω και δεν φοβάμαι να δοκιμάσω νέα πράγματα. Και είτε αποτύχω είτε πετύχω, δεν πειράζει»,εξηγεί.

Από την άλλη, παραδέχεται πως οι σωματικές αλλαγές δεν μπορούν να αγνοηθούν. «Εχω αρκετούς τραυματισμούς από τον χορό, στο ισχίο και στο γόνατο. Αλλά στα 50 σου πρέπει να παραμένεις δραστήρια. Ξυπνάω στις 5 το πρωί κάθε μέρα, ό,τι ώρα κι αν πέσω για ύπνο, κολυμπώ και περπατώ πολύ». Ακόμη, δηλώνει πολύ υπερήφανη για τα πόδια της: «Στην πραγματικότητα, είναι τα πιο όμορφα πόδια χορεύτριας που έχετε δει ποτέ στη ζωή σας. Από όλα τα χαρακτηριστικά μου, είναι αυτό για το οποίο είμαι πιο χαρούμενη. Και σας το λέω μόνο επειδή είναι αλήθεια»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News