Εδωσε, όπως πάντα, μια μεγάλη μάχη. Αλλά ήταν η βραδιά της Βίλμα Μούρτο. Η 24χρονη Φινλανδή έκανε τον αγώνα της ζωής της, πηδώντας οκτώ εκατοστά πάνω από το προηγούμενο ατομικό της (και εθνικό) ρεκόρ, και 20 πάνω από την καλύτερη εφετινή της επίδοση! Ο ευρωτελικός του επί κοντώ κρίθηκε σε ύψη που κανείς δεν περίμενε. Με 4,85μ. η Κατερίνα Στεφανίδη είχε στεφθεί Ολυμπιονίκης το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Στο Μόναχο η κορυφαία ελληνίδα αθλήτρια όλων των εποχών ξεπέρασε τον εαυτό της, με άλμα 4,75μ. – εφέτος δεν είχε υπερβεί τα 4,70μ. Κάτι παρόμοιο είχε κάνει και πριν από ένα μήνα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ορεγκον, υποχρεώνοντας τη μεγάλη της αντίπαλο, Σάντι Μόρις, να τη χειροκροτήσει. Οσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει αγώνα μεγάλης διοργάνωσης, στον οποίο η Κατερίνα δεν «τα έδωσε όλα». Αυτό το υπέρτατο καθήκον ενός πρωταθλητή, ποτέ δεν το λησμόνησε.

Η 32χρονη Στεφανίδη έχασε το «χρυσό» -θα ήταν η πρώτη πρωταθλήτρια Ευρώπης άνω των 30 ετών στο επί κοντώ-, όμως η ιστορία γράφεται και με ασημένια γράμματα. Εγινε η πρώτη επικοντίστρια στα χρονικά των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων στίβου, που έχει κερδίσει τέσσερα μετάλλια (διαδοχικά, μάλιστα): Ζυρίχη 2014 (αργυρό), Αμστερνταμ 2016 (χρυσό), Βερολίνο 2018 (χρυσό), Μόναχο 2022 (αργυρό). Αν δεν υπήρχε η πανδημία, πιθανότατα θα είχε κατακτήσει άλλο ένα, στο Παρίσι, στη διοργάνωση που ματαιώθηκε. Η μυθική συλλογή της περιλαμβάνει και δυο ευρωπαϊκά μετάλλια στον κλειστό στίβο: ένα χρυσό (Βελιγράδι, 2017) και ένα αργυρό (Πράγα 2015).

Σε ένα άθλημα εξαιρετικά ανταγωνιστικό, από τα πιο δημοφιλή του στίβου παγκοσμίως, η Κατερίνα εξακολουθεί να διακρίνεται για τρίτη δεκαετία στη σειρά. Μας συστήθηκε ως παιδί – θαύμα του επί κοντώ το 2005 στο Μαρακές, όταν θριάμβευσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων. Ηταν 15 ετών. Μεταξύ άλλων είχε νικήσει και τη (17χρονη) Τίνα Σούτεϊ, από τη Σλοβενία, που χθες ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Το 2014 στη Ζυρίχη κέρδισε το πρώτο της μετάλλιο στις Γυναίκες. Και, στη συνέχεια, άλλα 10. Κατακτώντας τις κορυφές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016), παγκόσμια πρωταθλήματα (2017) και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (2016, 2017, 2018). Στο peak της καριέρας της πλησίασε τη θρυλική Γιέλενα Ισινμπάγιεβα, όσο καμία άλλη επικοντίστρια.

Είχε να ανέβει σε βάθρο από το Παγκόσμιο του 2019 στην Ντόχα. Επειτα από μια 15ετία θριάμβων, εξοντωτικών προπονήσεων και τραυματισμών, το ταλαιπωρημένο της κορμί δεν άντεχε άλλο στους ίδιους ρυθμούς. Επρεπε να τους κατεβάσει, αφού δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τους στίβους πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, το 2024 (θα έχει κλείσει τα 34). Αλλά ακόμη κι έτσι, με πρωταρχικό της στόχο να μην πονάει, ώστε να είναι παρούσα στα σπουδαία αθλητικά ραντεβού, η Κατερίνα δεν είναι η αθλήτρια που μπορείς να «ξεγράψεις». Φάνηκε χθες, στο Μόναχο, αλλά και τον περασμένο μήνα στο Ορεγκον. Φάνηκε και πέρυσι, στο Τόκιο. Πίσω από το χαμογελαστό, παιδικό της πρόσωπο κρύβεται μια από τις μεγαλύτερες μαχήτριες των σπορ. Ολα αυτά τα χρόνια, μόλις τέσσερις φορές έχει φύγει χωρίς μετάλλιο από τις κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις.

Η Στεφανίδη δεν είναι, απλώς, η top αθλήτρια της χώρας, που απολαμβάνει την παγκόσμια αναγνώριση (το κοινό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου ήταν στο πλευρό της). Είναι η σημαιοφόρος μιας γενιάς αυτοδημιούργητων πρωταθλητών μας, που δεν είχαν (σχεδόν) καμία βοήθεια από το κράτος, αλλά και αποδείχτηκαν σταθερές αξίες. Πρώτη απ’ όλους όσοι ακολούθησαν, μεγάλωσε χωρίς κρατικές επιδοτήσεις, και έκανε τους διεθνείς θριάμβους, ρουτίνα, για πολλά χρόνια.

Οπως τόνισε η ίδια στην κάμερα της ΕΡΤ2, αυτό το μετάλλιο θα σηματοδοτήσει την επανεκκίνηση της καριέρας της. Είναι παράξενο να το ακούς από μια αθλήτρια που πριν από έξι μήνες έκλεισε τα 32. Αλλά η Κατερίνα, ακόμη «διψάει» για επιτυχίες – το βλέπεις στα μάτια της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News