Τα Mazda MX-5 είναι ένα αυτοκίνητο που σχεδόν εξαναγκάζεσαι να αγαπήσεις. Δεν θα γράψω τα βασικά. Τα ξέρουμε, είναι χιλιοειπωμένα και τα βρίσκετε και στη Wikipedia για το πιο επιτυχημένο roadster στην ιστορία. Κανένα ανοιχτό, διθέσιο αυτοκίνητο δεν έχει πουλήσει περισσότερα.

Στην Αμερική συνήθιζαν να το αποκαλούν «το αυτοκίνητο του κομμωτή». Ή της κομμώτριας. Ήταν η εποχή που οι αμερικανοί πίστευαν πως οτιδήποτε κάτω από 5,000 κυβικά, 500 άλογα και 5 μέτρα ήταν καμινέτο. Μετά, όμως, έμαθαν κι αυτοί. Ήρθε η ύφεση, τα σπίτια που πουλήθηκαν για ένα κομμάτι μπέργκερ και, προσφάτως, το νταουνσάιζινγκ. Και, ξέρετε, τη συνέχεια. Το MX-5 αποδείχθηκε ανθεκτικότερο της ιστορίας.

Είναι ένα ωραίο, εγκρατές αυτοκίνητο. Εννοώ πως σε μία εποχή που επενδύει όλο και περισσότερο στις αυξημένες ιπποδυνάμεις, σε μία εποχή που η ωραία αυτή ώθηση του τούρμπο γεμίζει εύκολα το στροφόμετρο (αλλά και την αυτοπεποίθηση του οδηγού), τα MX-5 είναι αλλιώς. Θέλουν στροφάρισμα. Έχουν ατμοσφαιρκό κινητήρα. Από μόλις 1.5 λίτρα.

Το MX-5 δεν είναι το αυτοκίνητο που θα σε ευνοήσει σε ένα άμεσο προσπέρασμα. Δεν είναι αυτό με το οποίο θα «κυνηγηθείς» και θα ‘χεις εύκολη τύχη. Ας πούμε, απέναντι σε ένα μικρό, υπερτροφοδοτούμενο GTI. Πρέπει να το «στραγγίξεις». Καθαρά momentum car, που θα ΄λεγαν και οι αγγλοσάξωνες.

Αν έχει μειονεκτήματα; Εννοείται και έχει. Το Mazda MX-5 είναι ένα στριμωγμένο αυτοκίνητο. Πάντα ήταν. Δεν κάνει για μεγάλα κορμιά, μπασκετικούς σκελετούς ή και για όσους κουβαλάνε πραμάτια εντός του οχήματος. Παραμένει κάτω από 4 μέτρα μήκους. Για τη ακρίβεια, μόλις 3,915 mm. Μικρότερο κι από μερικά υπερμίνι. Για την ιστορία, η προηγούμενη γενιά ήταν ελαφρά μεγαλύτερη, στα 4 μέτρα.

Επίσης, δεν πρέπει να υπάρχουν πιο άβολες ποτηροθήκες στον πλανήτη. Πρέπει να υποστείς εξάρθρωση για να πιάσεις το ποτό σου . Πού φτάσαμε. ε; Να αξιολογούμε ποτηροθήκες σε σπορ αυτοκίνητα. Επίσης put the blame on Trump. Αυτοί τις έκαναν απαραίτητες και στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα.

Για να ΄μαι ειλικρινής, το MX-5 θα το ‘παιρνα «κουκούλα». Χωρίς την αναδιπλούμενη μεταλλική οροφή της έκδοσης RF που είχαμε για αναλυτική δοκιμή.

Έχω την άποψη πως το RF εκφεύγει κάπως του προαναφερόμενου μινιμαλισμού. Είναι πιο κομπλικέ. Έστω κι αν προσφέρει περισσότερη μόνωση. Αλλά τι να την κάνεις; Το Mazda δεν θα γίνει ποτέ ένα ήσυχο αυτοκίνητο. Και νομίζω οφείλει να μην είναι.

Τι σχέση έχει, λοιπόν, αυτή η μπαλαρίνα των δρόμων με τα σχιστά ματάκια και τα λιγότερα από 4 μέτρα μήκους; Η σχέση, φίλε οδηγέ, έχει να κάνει με το τι είδους οδηγική εμπειρία θέλεις. Αν ξέρεις τι θες ακριβώς. Συλλαμβάνω συχνά τον εαυτό μου στο παραπάνω δίλημμα. Θα έλεγα, λοιπόν, πως θα εκτιμούσα βαθιά έναν οδηγό-μαχητή. Αυτόν που ξέρει να «αρμέξει» και τον τελευταίο από τους 132 ίππους. Αυτόν που κινείται πραγματικά γρήγορα με ένα λιλιπούτειο MX-5 και κάνει τη δική του υπέρβαση.

Οδηγώντας το MX-5 δεν ισοπεδώνεις το ανάγλυφο της ασφάλτου. «Αναπνέεις» παράλληλα μ’ αυτό. Μερικές φορές και εγκάρσια. Και στην ελληνική κατάπτυστη, σαγρέ κατάσταση, αυτό σου ροκανίζει την εμπιστοσύνη να πιέσεις. Εκτός αν δεν «μασάς».

Επίσης, το Mazda σε αναγκάζει να στροφάρεις, βαθιά, στα Ιμαλάια των 7,500 rpm. Σε (ξανα)μαθαίνει να είσαι απαλός στις εισόδους και να ελέγχεις πιο βελούδινα το «άσε» των φρένων πριν την καμπή για σωστή αποφόρτιση. Να μη μουδιάσεις στις κλίσεις του αμαξώματος. Ναι, είναι μέρος κι αυτό της καμπύλης εκμάθησης της Φυσικής. Να μην αισθανθείς ανίκητος μέσα απ’ το πλεόνασμα της μηχανικής πρόσφυσης. Αυτό.

Πρόκειται για ένα υπέροχο, αειθαλές, μελλοντικά κλασικό, διασκεδαστικό, αντικαταθληπτικό αυτοκίνητο. Δικό σου από €24.997 για την έκδοση G132 Emotion. Το «132» αναφέρεται στην ιπποδύναμη. Και όμως. Αρκεί. Love it.

---

• Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος «οδηγεί» το 4Drivers και ταυτόχρονα εκδίδει το Best of Cars

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News