Ο κύβος ερρίφθη την προηγούμενη εβδομάδα. Μαζί με την Ανγκελα Μέρκελ στα μέσα Δεκεμβρίου πρόκειται να αποχωρήσει από την εξουσία και η γερμανική Κεντροδεξιά, παραδίδοντας τα ηνία της χώρας στην κυβέρνηση συνασπισμού «Φανάρι», όπως αποκαλείται.

Σοσιαλδημοκράτες (κόκκινο), Ελεύθεροι Δημοκράτες (κίτρινο) και Πράσινοι (πράσινο φυσικά) καλούνται να διαχειριστούν την κληρονομιά της απερχόμενης (έπειτα από περισσότερα από δεκαέξι χρόνια) καγκελαρίου, να αναζωογονήσουν τη γερμανική οικονομία και να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ενωση με στόχο την περαιτέρω ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, την ώρα, όμως, που εντείνονται ολοένα περισσότεροι οι εθνικισμοί.

Προς το παρόν η προσοχή όλων είναι στραμμένη στους τρεις ισχυρούς άνδρες της νέας γερμανικής κυβέρνησης: στον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Ολαφ Σολτς, στον φιλελεύθερο υπουργό Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ και στον συμπρόεδρο των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ ο οποίος ανέλαβε, τελικά, το νευραλγικό διευρυμένο υπουργείο Οικονομίας και Πολιτικής για το Κλίμα και πιθανότατα θα είναι και ο νέος αντικαγκελάριος.

Ομως μεταξύ των επιτελικών στελεχών της νέας γερμανικής κυβέρνησης περιλαμβάνεται και μια γυναίκα, η συμπρόεδρος των Πρασίνων, η οποία για κάποιο διάστημα πριν από τις εκλογές τα πήγαινε πολύ καλά στις δημοσκοπήσεις, στη  συνέχεια, όμως, η ανοδική της πορεία τερματίστηκε εξαιτίας δικών της, κυρίως, λαθών.

Πλέον η Αναλένα Μπέρμποκ καλείται να αποδείξει πως διαθέτει, όντως, τη στόφα της ικανής πολιτικού αλλά και ότι το υπουργείο Εξωτερικών που πρόκειται να αναλάβει δεν αποτελεί έναν φανταχτερό μεν δυσμενή δε διορισμό, αλλά μια εξαιρετική ευκαιρία για να αναδείξει τις ικανότητές της, χαράσσοντας μία νέα εξωτερική πολιτική για τη Γερμανία.

Νέα γιατί η 40χρονη Μπέρμποκ, όταν ανακοινώθηκε πως θα είναι η νέα επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως βάση των διεθνών σχέσεων της Γερμανίας θα είναι πλέον «τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αξίες». Στο ρεπορτάζ του από το Βερολίνο, ο Γκάι Τσάζαν, επικεφαλής του γραφείου των Financial Times στη γερμανική πρωτεύουσα, επισημαίνει πως η εν λόγω δήλωση της Αναλένα Μπέρμποκ θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως κεκαλυμμένη επίθεση κατά της απερχόμενης καγκελαρίου. «Οι Πράσινοι υποστήριζαν για  καιρό πως η Μέρκελ έθετε τα εμπορικά συμφέροντα της Γερμανίας πάνω από την προάσπιση δυτικών αξιών όπως το κράτος δικαίου και η δημοκρατία», υπενθυμίζει ο βρετανός δημοσιογράφος.

Η εκπρόσωπος Τύπου των Πρασίνων Φραντσίσκα Μπράντνερ εμφανίστηκε ακόμη πιο σαφής, προειδοποιώντας πως «πρέπει να σταματήσουμε να εξισώνουμε τα γερμανικά συμφέροντα με τα οικονομικά γερμανικά συμφέροντα. Πρέπει πραγματικά να αλλάξουμε πορεία. Εάν συνεχίσουμε έτσι , θα πληρώσουμε πολύ βαρύ τίμημα».

Σύμφωνα με τους Πράσινους η Ανγκελα Μέρκελ υπήρξε ιδιαίτερα επιεικής με την Κίνα, επιλέγοντας να μην βάλλει ξεκάθαρα κατά του Πεκίνου για τις διώξεις των Ουιγούρων στη Σινγιάνγκ και των υπέρμαχων της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ. Οσον αφορά τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, η Μέρκελ επέβαλε κυρώσεις για την προσάρτηση της Κριμαίας αλλά υποστήριξε την κατασκευή του Nord Stream 2, ο οποίος σύμφωνα με του επικριτές του θα πλήξει την Ουκρανία, αυξάνοντας συγχρόνως την επιρροή του Κρεμλίνου στις ευρωπαϊκές αγορές ενέργειας.

Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων που απαρτίζουν τη νέα γερμανική κυβέρνηση, συμπεραίνεται πως όντως θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά η εξωτερική πολιτική του Βερολίνου κατά την επόμενη τετραετία.

Αναφέρεται, για παράδειγμα, πως η Κίνα είναι εν δυνάμει εταίρος της Γερμανίας (και, κατ’ επέκταση της ΕΕ) αλλά είναι επίσης ανταγωνιστής και συστημικός αντίπαλος. Το Βερολίνο αναμένει από το Πεκίνο να διαδραματίσει «υπεύθυνο ρόλο για την ειρήνη και τη σταθερότητα στη γειτονιά του». Σχετικά με την Ταϊβάν σημειώνει πως οποιαδήποτε αλλαγή πρέπει να επέλθει «ειρηνικά και συναινετικά» ενώ οι όποιες διαφορές στη Νότια Σινική Θάλασσα πρέπει να επιλυθούν «με βάση το διεθνές ναυτικό δίκαιο».

Το πιο σημαντικό, ωστόσο, στοιχείο όσον αφορά τις μελλοντικές σχέσεις της Γερμανίας με την Κίνα είναι η πρόθεση της Γερμανίας να διαμορφώσει την πολιτική της σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες με παρόμοιες απόψεις, με στόχο τον περιορισμό των στρατηγικών εξαρτήσεων της Δύσης από τη Χώρα του Δράκου.

Σκληρή στάση αναμένεται να κρατήσει η νέα γερμανική κυβέρνηση και απέναντι στη Μόσχα. Οι κυβερνητικοί εταίροι ζητούν από τη Ρωσία «να σταματήσει αμέσως» κάθε προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας ενώ έχουν επικρίνει τη συστηματική προσβολή των πολιτικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας. Το Βερολίνο επιδιώκει έναν «εποικοδομητικό διάλογο» με τη Μόσχα, λαμβάνοντας, ωστόσο, υπόψη τα συμφέροντα των εταίρων του στην Ανατολική Ευρώπη και τις «αισθητές απειλές» που αντιμετωπίζουν λόγω της στάσης της Ρωσίας.

Αλλά η νέα γερμανική κυβέρνηση επιδιώκει να ορθώσει το ανάστημά της όχι μόνο στη Ρωσία και στην Κίνα αλλά και στην Ουγγαρία και στην Πολωνία, οι κυβερνήσεις των οποίων παραβιάζουν με ανησυχητική συχνότητα το κράτος δικαίου. Η Ανγκελα Μέρκελ περηφανευόταν για τις γέφυρες που κατάφερε να χτίσει μεταξύ της πατρίδας της και των πρώην μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. «Αλλά εάν έχουμε μια γέφυρα που οδηγεί σε αδιέξοδο, πως αυτό βοηθάει; Πρέπει να είμαστε πιο σκληροί για το κράτος δικαίου, αποδεχόμενοι συγχρόνως τις βάσιμες ανησυχίες των Ανατολικοευρωπαίων για τον Πούτιν», εξήγησε η εκπρόσωπος τύπου των Πρασίνων.

Κατά πόσον οι εν λόγω εξαγγελίες δεν θα μείνουν ανεφάρμοστες στην πράξη θα αρχίσει να φαίνεται κατά τις επόμενες εβδομάδες αλλά ήδη επικρατεί ανησυχία τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό σχετικά με την ικανότητα της Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία δεν έχει κυβερνητική εμπειρία, να αναμετρηθεί με ηγέτες όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο  Ταγίπ Ερντογάν για τον οποίο οι Πράσινοι αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες  δεν τρέφουν τα καλύτερα των αισθημάτων .

Αρκετοί αναλυτές διερωτώνται επίσης πόσο ουσιαστικός μπορεί να είναι ο ρόλος της νέας υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, δεδομένου ότι στη χώρα είθισται τα τελευταία πολλά χρόνια τον πρώτο λόγο όσον αφορά την εξωτερική πολιτική να τον έχει όχι το υπουργείο Εξωτερικών αλλά η καγκελαρία. «Η Μέρκελ διαχειρίστηκε η ίδια όλα τα σημαντικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής», ανέφερε στους Financial Times η Γιάνα Πούλεριν από το European Council on Foreign Relations. Η νέα επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας θα επιδιώξει να ενισχύσει τον ρόλο του υπουργείου της «αλλά δεν θα είναι εύκολο. Οι Πούτιν, οι Μπάιντεν και οι Σι θα θέλουν να μιλούν απευθείας με τον καγκελάριο και όχι μαζί της», συμπλήρωσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News